ΤΥΧΙΚΟΣ ΜΑΡΤΙΟΣ
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2002
11
Οι σκόπιμες απλουστεύσεις που γίνονται από
διάφορους ρήτορες, δεν εξυπηρετούν την μελέτη της ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, η προσεκτική
έρευνα της οποίας δείχνει ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από όσο θέλουν
να τα παρουσιάζουν ορισμένοι χριστιανοί στη Δύση.
Ας σημειωθεί επίσης ότι η Επιστολή προς
Ρωμαίους γράφτηκε «πάσι τοις ούσιν εν Ρώμη αγαπητοίς Θεού, κλητοίς αγίοις»
(1/α/7), σε ανθρώπους για τους οποίους ο
Παύλος ομολογούσε ότι «η πίστις υμών καταγγέλλεται εν όλω τω κόσμω» (1/α/8),
και με τους οποίους επιθυμούσε «συμπαρακληθήναι... διά της εν αλλήλοις πίστεως»
(1/α/12). Άρα οι χριστιανοί αυτοί αξίζουν να είναι “δείγμα και υπογραμμός” για
όλους εμάς του 21ου αιώνα.
Ήταν όμως σ’ αυτούς τους εκλεκτούς
χριστιανούς που ο Απόστολος τονίζει, «τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος» (6/ς/23).
Δεν λέει ΗΤΑΝ θάνατος στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά –όπως σωστά αποδίδουν ΟΛΕΣ ΟΙ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ– ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ, σήμερα, στην Καινή Διαθήκη.
Και επειδή αυτή ακριβώς είναι η δυσάρεστη
αλήθεια, γι’ αυτό και ο Παύλος προχώρησε να πει ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΣΟ
ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ, «ει γαρ κατά σάρκα ζήτε, ΜΕΛΛΕΤΕ ΑΠΟΘΝΗΣΚΕΙΝ» (8/η/13).
Όπως σωστά το αποδίδει η ΝΔΜ «αν ζείτε σύμφωνα με τις επιθυμίες του φυσικού
ανθρώπου, ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ». Δεν μιλάει εδώ για τους ΕΚΤΟΣ
εκκλησίας. Δεν λέει ΤΟΥΣ περιμένει αλλά ΕΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ! και φυσικά δεν
αναφέρεται σε σωματικό θάνατο –από τον οποίο ΚΑΝΕΝΑΣ δεν πρόκειται να ξεφύγει–
αλλά ο θάνατος αυτός είναι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ.
Επιπλέον, αν ο αγαπητός πρόσεχε
περισσότερο, δεν θα χρησιμοποιούσε ως “επιχείρημα” το χωρίο Εβρ. 8/η/12, για
τον απλό λόγο ότι δεν έχει εφαρμογή στην παρούσα κατάσταση των πιστών. Εμείς
πιστεύουμε πως σήμερα χρειάζονται οι δάσκαλοι και εκτιμούμε το έργο τους,
όμως στην περικοπή που μνημονεύει ο
αδελφός, στο αμέσως προηγούμενο χωρίο, λέει ότι «δεν θέλουσι διδάσκει έκαστος
τον πλησίον αυτού, και έκαστος τον αδελφόν αυτού, λέγων, Γνώρισον τον Κύριον^
διότι πάντες θέλουσι με γνωρίζει από μικρού έως μεγάλου αυτών». Αν αυτό ίσχυε
σήμερα, τότε ο καθηγητής μας θα έπρεπε να παραιτηθεί από το επάγγελμά του, αφού
δεν θα χρειάζονταν ούτε δάσκαλοι ούτε Βιβλικές Σχολές... Αφού όμως δεν ισχύει
σήμερα το εδάφιο 11, άρα δεν μπορεί να επικαλείται ούτε το χωρίο 12. Όταν πια
θα έχουμε φτάσει στην κατάσταση εκείνη που ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ
ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ, τότε θα παύσει και η ενθύμηση των αμαρτιών.
Πάντοτε υποστηρίζουμε την ασφάλεια των
πιστών πάντα όμως με τον όρο ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ
ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Ιωάν. 15/ιε). Για τούτο και σημαίνουμε συναγερμό σε
κάθε έναν που αμελεί την σωτηρία (Εβρ. 2/β/3).*
Το 8/η κεφάλαιο της Επιστολής προς Ρωμαίους
υπήρξε ένα από τα πιο ευλογημένα τμήματα του λόγου του Θεού στην προσωπική μας
ζωή. Μπορεί ωστόσο να γίνει και ένα από τα πιο επικίνδυνα, όταν δεν μελετηθεί
προσεκτικά και μάλιστα ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ.
Αν οι δυτικοί χριστιανοί πρόσεχαν
περισσότερο τις προειδοποιήσεις του λόγου του Θεού, σίγουρα η χριστιανική
εκκλησία δεν θα αντιμετώπιζε τις δίκαιες κατηγορίες για ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ με τον
Καίσαρα και ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στα εγκλήματά του, για ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑ στον Μαμωνά και
ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ στις ανομίες του. Καταστάσεις, δηλαδή, για τις οποίες πολλές
φορές εμείς οι “Ανατολίτες” χριστιανοί δικαιολογημένα ντρεπόμαστε... | [*] Όποιος θέλει να μελετήσει πιο σοβαρά
την άποψη της Βίβλου για το παραπάνω ζήτημα, παραπέμπεται στο τεύχος μας
Ιουλίου-Αυγούστου 2001, σελ. 2613, όπου αναπτύσσεται με πληθώρα εδαφίων σε
εξασέλιδη μελέτη.
…………………………………….
