(Του Χαράλαμπου Μποσταντζόγλου)
Εκδόσεις (Ο Λόγος Αθήναι 1976)
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Μποσταντζόγλου
(1885—1916)
Κοντά στη Ταρσό της Κιλικίας πατρίδα του Αποστόλου Παύλου το 1885στα Άδανα γεννήθηκε ένας άλλος μάρτυρας του Χριστού ο Χαράλαμπος Μποσταντζόγλου. Το πέμπτο παιδί μιας φτωχής οικογένειας ο Χαράλαμπος γνώρισε πολλές στερήσεις στη ζωή του. με πολλές δυσκολίες μπήκε στο κολέγιο του Αγίου Παύλου στην Ταρσό.
Από νεαρός διακρίθηκε για την κλίση του στην μουσική και κατά την φοίτηση του παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα μουσικής για να κατορθώνει να πληρώνει τα δίδακτρα. Το όνειρο του ήταν κάποια μέρα να γίνει διευθυντής ορχήστρας. Συνέθετε και δικές συνθέσεις.
Ήταν μόλις 16 ετών όταν γνώρισε τον Χριστό προσωπικό του Σωτήρα. Έκτοτε επιδόθηκε στην μελέτη και σπουδή της Αγίας Γραφής (Α΄ Πέτρου β:22). Από την στιγμή που έλαβε την κλήση του από τον Θεό για να Τον υπηρετήσει ως Ευαγγελιστής(Εφεσίους δ: 11) αφιέρωσε όλο τον καιρό και τις δυνάμεις του εις την υπηρεσία του Κυρίου του που τόσο τον αγαπούσε.
Στις σχολικές του διακοπές δεν έχανε ευκαιρίες να κηρύττει τον Λόγο του Κυρίου στα διάφορα μέρη που αν τις αποδεχόταν θα του εξασφάλιζαν εύκολο κέρδος φήμη και δόξες. Όλα όμως αυτά τα θεώρησε σκύβαλα μπροστά στο έξοχον της γνώσεως του Ευαγγελίου. Προτίμησε να κακουχήται με τον λαό του Θεού κηρύττοντας δωρεάν το απλό ανόθευτο Ευαγγέλιο του Σωτήρα του και ζητώντας δια της πίστεως γεγονός που επέσυρε την ζηλοτυπία των εχθρών του οι οποίοι έφθασαν μέχρι το σημείο να τον κατηγορήσουν ότι έκλεβε για να ζήσει.
Μαζί με
την μελέτη της Βίβλου
ασχολείται επίσης και με την μελέτη της επιστήμης της βιβλικής ιστορίας της
ιστορίας των θρησκειών και των εθνών για να μπορέσει να καταπολεμήσει τους
ορθολογιστές που είχαν δηλητηριάσει πολλούς στην Μικρά Ασία.
Είχε εξαιρετική μνήμη και
μπορούσε να θυμάται κάθε εδάφιο σε ποιο κεφάλαιο και βιβλίο της Αγίας Γραφής
βρισκόταν. Πολλές ώρες προσευχόταν στα γόνατα πριν και μετά το κήρυγμα που
επρόκειτο να κάνει μαζί με άλλους πιστούς αδελφούς και μαζί με την προσωπική
επαφή που είχε με τις ψυχές που ζητούσαν να μάθουν την αλήθεια έφερε πολλούς
εις επίγνωσιν της αληθείας.
Το 1909 συναντά μια Ελβετίδα
ιεραπόστολο Marie Girbir –Δερέ μετά την σφαγή
των Αρμενίων από τους Τούρκους. Μέχρι τότε είχε συγγράψει το βιβλίο η Δευτέρα
έλευσης του Χριστού και η χιλιετής Βασιλεία. Στις 2 Αυγούστου 1909 πηγαίνει με στη Ελβετίδα ιεραπόστολο
στην Ελβετία όπου και χειροτονείται. Επιστρέφει και αναλαμβάνει την διεύθυνση
του ορφανοτροφείου με 200
ορφανά παιδιά. Σε αυτή την περίοδο έγραψε τα εξής βιβλία. Η προσωπικότης
και το έργο του Αγίου Πνεύματος η έννοια του Σταυρού για τον πιστό και η Θεία
Θεραπεία με την ορθή της έννοια. Έγραψε επίσης δύο φυλλάδια για τον
ουρανό και τον Άδη.
Το 1913 εγκαταλείπει την
θέση του σαν διευθυντής του Ορφανοτροφείου για να επιδοθεί απρόσκοπτα στο έργο
του ευαγγελιστού. Μαζί με έναν άλλο αδελφό άρχισαν να περιοδεύουν τα διάφορα
χωριά μεταξύ Καισαρείας και Γιοζ Γκατ. Επί τρείς μήνες είχαν θαυμαστά
αποτελέσματα και πολλοί πίστεψαν στο Χριστό. Μετά την επιστροφή του από τη
περιοδεία αυτή προσεκλήθη εις το Αϊντάπ της Κιλικίας το μεγαλύτερο τότε κέντρο
του Προτεσταντισμού. Μαζί με έναν αδελφό ξεκινάνε από τα Άδανα για το Αϊντάπ.
Καθ’ οδόν επισκέπτονταν διάφορες Εκκλησίες όπου κήρυτταν. Όταν έφθασαν στο
Αϊντάπ τους επιφύλαξαν ενθουσιώδη υποδοχή. Ακόμη και αυτοί οι Γρηγοριανοί του
επέτρεψαν να κηρύττει στα σχολεία τους. Εκεί άρχισε μεγάλη αναζωπύρωσης ώστε
και μεθυσμένοι ακόμα μετανοούσαν. « Ηνοίχθη θύρα εις εμέ μεγάλη και ενεργητική
και είναι πολλοί οι ενάντιοι» (Α΄ Κορινθίους ις:9). Το εδάφιο αυτό
πραγματοποιήθηκε στην ζωή του εκείνο τον καιρό. Στην μεγάλη αυτή αναζωπύρωση ο
διάβολος άρχισε να εργάζεται. Πολλοί ήταν εκείνοι που άρχισαν να εναντιώνονται
βλέποντας τα αποτελέσματα του κηρύγματος του. Όλες οι πόρτες του κλείστηκαν
σύγχυσης μεγάλη επικρατούσε ο λαός διαιρέθηκε σε δύο. Τα κηρύγματα του τα έκανε
σε ένα σπίτι όπου μαζευόταν λαός πολύς. Μια μέρα άνθρωποι κατωτέρας τάξεως
άρχισαν να οχλαγωγούν και να φωνάζουν. Επενέβη τότε η αστυνομία και ο
Χαράλαμπος συλλαμβάνεται και δέχεται 15 ραβδισμούς (Ματθαίος ε:11 και πράξεις ιζ:4).
Το έργο όμως προόδευε γιατί οι Αρχές αντιλήφθησαν τις ψευδείς κατηγορίες
εναντίον του. Τον Ιούλιο 1914 φυλακίζεται εκ νέου αλλά αργότερα
ελευθερώνεται με εγγύηση. Κατηγορούνταν σαν ανήθικος και επικίνδυνος για το
Κράτος βασανίζεται αλλά αποφυλακίζεται χάρις στην επέμβαση ενός φίλου
αξιωματικού.
Τότε μία
Αγγλίδα
ιεραπόστολος ανοίγει μία Αγγλικανική Εκκλησία η οποία ήταν για πολλά χρόνια
κλειστή τοποθετεί εκεί δύο στρατιώτες και ο Χαράλαμπος αρχίζει να κηρύττει
εκεί. Μαζευόντουσαν περί τα 2.000 άτομα για να ακούσουν το κήρυγμα του
Ευαγγελίου. Αλλά το φλογερό και θαρραλέο κήρυγμα προκαλεί την έχθρα
πολλών οι οποίοι τον κατηγορούν στις Αρχές ότι ήταν λιποτάκτης από το στρατό
και δεν ήταν χειροτονημένος. Τον συλλαμβάνουν αλλά ύστερα από καταβολή 45
χρυσών λιρών αφήνεται ελεύθερος. Οι Αρχές τον συμβουλεύουν να αποτραβηχθεί
για λίγο καιρό. Έτσι φεύγει για την Καισάρεια όπου και παντρεύεται στις 29
Σεπτεμβρίου 1914. Για τρεις μέρες πηγαίνει και επισκέπτεται την
Εκκλησία στο Μουντζουσούν της Καππαδοκίας όπου κηρύττει. Είχε μεγάλη
επιθυμία πάει εκεί γιατί όπως ο ίδιος έλεγε ίσως να μην του ξαναδινόταν
ευκαιρία να την επισκεφτεί όπως και πραγματικά έγινε. Ύστερα από δέκα ημέρες
πηγαίνει στο Αϊντάπ και ιδρύει Βιβλικό Σχολείο για την κατάρτιση 15 νέων και
νεανίδων ως εργατών του Ευαγγελίου. Εκεί γίνονται τακτικές συναθροίσεις με
κήρυγμα του Ευαγγελίου και Βιβλικά μαθήματα και εκδίδει και ένα περιοδικό.
Ύστερα από συκοφαντίες οι Αρχές κάνουν έρευνα στο σπίτι του με την κατηγορία
ότι κρύβει όπλα. Δεν βρίσκουν τίποτα αλλά τον μεταφέρουν στην Ορφά. Μια μέρα
του Αυγούστου 1914 ημέρα Παρασκευή τον μεταφέρουν στην φυλακή του
Αϊντάπ. Εκεί συνεχώς έψελνε και έπαιζε με το βιολί του στους
φυλακισμένους. Ο δεσμοφύλακας τον θεώρησε επικίνδυνο και έτσι τον
ξαναμεταφέρουν στην φυλακή του Ορφά στις 25 Αυγούστου 1915 όπου έμεινε επί
15 μήνες χωρίς να του κάνουν ανάκριση λόγω αλλαγής της Κυβερνήσεως.
Στην Ορφά του ζήτησαν χρήματα να τον ελευθερώσουν αλλά ο ίδιος αρνήθηκε να
κάνει τέτοιο πράγμα (Πράξεις κδ:26).
Στις 13
Νοεμβρίου 1916 τον
στέλνουν στις φυλακές του Μαράς στις «φυλακές του αίματος». Η σύζυγος του και η
μητέρα του πηγαίνουν να τον επισκεφτούν για τελευταία φορά. Φοβερό ήταν το
θέαμα που αντίκρισαν. Ο Χαράλαμπος ήταν αλυσοδεμένος από τον λαιμό και τα χέρια
μεταξύ δύο οπλισμένων στρατιωτών.
Δεμένος με βαριές αλυσίδες
βαδίζει από το Αϊντάπ μέχρι το Μαράς τρεις μέρες οδοιπορία και εκεί κλείστηκε
στις «φυλακές του αίματος». Δύο φορές οι εχθροί του προσπάθησαν να τον
δολοφονήσουν δωροδοκώντας κάποιον κακούργο. Αλλά ο Κύριος τον φύλαγε για την
ώρα του μαρτυρικού του θανάτου. Την 1η Δεκεμβρίου 1916 φθάνει
στον τόπο της εκτελέσεως. Μεταξύ των 17 μελλοθανάτων ήταν ο μόνος που
πέθαινε χάριν του Χριστού και του Ευαγγελίου Του. πέθανε με τα λόγια τούτα στο
στόμα του.»Πατέρα συγχώρησε τους γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». Τέτοια ήταν η
θαρραλέα αντιμετώπισης του θανάτου ώστε να φέρει έναν Μωαμεθανό ηγέτη εις
την επίγνωση της αλήθειας.
Σε όλα αυτά
τα τραγικά συμβάντα το βάλσαμο για την σύζυγο του ήταν τα λόγια του Αποστόλου
Παύλου στην προς Φιλιππισίους Επιστολή α:29 «διότι σ’ εσάς χαρίσθηκε το να
κάνετε αυτό προς χάριν του Χριστού όχι μόνον το να πιστεύετε εις Αυτόν αλλά και
να πάσχετε γι’ Αυτόν έχοντες ότι τον ίδιον αγώνα που είδατε να έχω και εγώ και
να ακούτε ότι τον έχω και τώρα».Η σύζυγός του Αννέτα……
Το μοναδικό έργο του Αγίου
Πνεύματος είναι να δοξάζει τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να ελέγχει τον κόσμο
περί αμαρτίας δικαιοσύνης και κρίσεως και να φέρνει σε κατάνυξη στις καρδιές
των ανθρώπων προς μετάνοια.
Όλοι όσοι δέχονται τον Χριστό
ως ατομικό τους Σωτήρα αποτελούν την Εκκλησία δηλαδή την νύμφη του Χριστού και
αυτοί είναι «εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και Έθνους» (Αποκάλυψης ε:10).
Ο αριθμός της Εκκλησίας είναι
«κεκρυμμένος εν τω Πατρί» όταν δε συμπληρωθεί ο αριθμός της Εκκλησίας ο Χριστός
θα σηκωθεί
Από τον θρόνο του
Πατέρα Του «θα κατεβεί από τον ουρανό με κέλευσμα με φωνή αρχαγγέλου και με
σάλπιγγα Θεού και οι αποθανόντες εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτον έπειτα εμείς οι
ζώντες όσοι απομένομεν θα αρπαχθούμε με αυτούς εν νεφέλαις προς συνάντηση του
Κυρίου εις τον αέρα»
(Α΄
Θεσσαλονικείς
δ:16)
Το Άγιο Πνεύμα «ικετεύει υπέρ ημών
δια στεναγμών αλάλητων» (Ρωμαίους κ: 26)
δια να παραστήσει την Εκκλησία εις τον Χριστό ένδοξη χωρίς ρυτίδα ή κηλίδα (Εφεσίους ε:27)
Μαζί με το Άγιο Πνεύμα και η
Νύμφη λέγει «Ελθέ». Και η απάντηση που δίδετε εις αυτήν την κραυγή είναι: «Ναι
έρχομαι ταχέως. Αμήν. Ναι έρχου Κύριε Ιησού»
(Αποκάλυψης κβ:17—20).
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Εις προς Εβραίους Επιστολή
αρχίζει με την εξής σημαντική δήλωση: «Ο Θεός …ελάλησε το πάλαι προς τους
πατέρας ημών δια των προφητών πολλάκις και ποικιλοτρόπως…»
Και ελάλησε
χρησιμοποιώντας το Άγιο Πνεύμα το ένα εκ των τριών Προσώπων της Τριαδικής
Θεότητας: «Υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι
του Θεού»
(Β΄
Πέτρου α:21).
Και «…οι προφήται οι προφητεύοντες περί της χάρητος ήτις έμελλε να έλθει εις
εσάς ερευνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εφανέρωνε το έν αυτοίς Πνεύμα του
Χριστού ότε προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού και τας μετά ταύτα δόξας εις τους
οποίους απεκαλύφθη….» (Α΄ Πέτρου α:10—12).
Ο Θεός αποκάλυψε τον Εαυτό
Του εις τους ανθρώπους καθώς και το κυρίαρχο αλλά αγαθό Του θέλημα και προανήγγειλε
την αποστολή Σωτήρα των ψυχών χρησιμοποιώντας ως άμεσον αγγελιοφόρο Του το Άγιο
Πνεύμα. Μίλησε ο Θεός και είπε όσα οι άνθρωποι θα ήσαν ικανοί να κατανοήσουν
περί του Εαυτού Του αλλά και περιέγραψε Εκείνον τον Οποίον θα προσέφερε για να
δώσει τον Εαυτό Του ως θυσία για να γίνει άφεσης αμαρτίας.
Όμως στην Π.
Διαθήκη
δεν έδωσε περιγραφή περί του ιδίου του Αγίου Πνεύματος τόσο αποκαλυπτική όσο
έγινε το για το Πρώτο και Δεύτερο Πρόσωπο της Θεότητας. Έπρεπε να έλθει ο Υιός
του Θεού για να μιλήσει περί του Πνεύματος και να Τον συστήσει εις στους
ανθρώπους και να διαγράψει το είδος και την αξία του έργου Του και τον τρόπο με
τον οποίο θα ενεργούσε στην καρδιά και τη ζωή του ώστε να τους βοηθήσει να
γίνουν κάτοχοι του δώρου της Σωτηρίας και Μέτοχοι των Ευλογιών που την
ακολουθούν.
Όμως στην Π.
Διαθήκη
δεν έδωσε περιγραφή περί του ιδίου του Αγίου Πνεύματος τόσο αποκαλυπτική όσο
έγινε το για το Πρώτο και Δεύτερο Πρόσωπο της Θεότητας. Έπρεπε να έλθει ο Υιός
του Θεού για να μιλήσει περί του Πνεύματος και να Τον συστήσει εις στους
ανθρώπους και να διαγράψει το είδος και την αξία του έργου Του και τον τρόπο με
τον οποίο θα ενεργούσε στην καρδιά και τη ζωή του ώστε να τους βοηθήσει να
γίνουν κάτοχοι του δώρου της Σωτηρίας και Μέτοχοι των Ευλογιών που την ακολουθούν.
Μεταξύ των
άλλων που ο Κύριος Ιησούς είπε περί του Αγίου Πνεύματος είναι ότι «Πάσα
βλασφημία εναντίον αυτού (του Πνεύματος )δεν θέλει συγχωρεθεί ούτε εις τον
παρόντα ούτε εις τον μέλλοντα αιώνα (Ματθαίος
ιβ:21—32).
Και το
ερώτημα που
τίθεται πολλές φορές και περιμένει απάντηση είναι: Πότε και πως
βλασφημείτε το Άγιο Πνεύμα;
Πιστεύω ότι
μία περίπτωση βλασφημίας είναι εκείνη κατά την οποία Του γίνεται άρνησης εκ
μέρους των ανθρώπων. Βλασφημούν εναντίον Του όσοι δεν δέχονται ότι υπάρχει Άγιο
Πνεύμα ή ότι υπάρχει μεν αλλά δεν είναι προσωπικότης και μάλιστα Θεία. Μια άλλη
περίπτωση είναι όταν γίνεται μείωσης του Πνεύματος. Όταν υποτιμάται η εξουσία
Του η δύναμη η αγάπη Του δια για τους ανθρώπους η επιθυμία Του για τη σωτηρία
τους η πρόθυμη συνεργασία Του μετά των άλλων προσώπων της Θεότητος για σωτηρία
ψυχών αθανάτων και κληρονομιά της Βασιλείας του Θεού.
Αυτό είναι που πρέπει να
έχουν πάντοτε στην σκέψη τους όσοι θα επιχειρήσουν να μιλήσουν ή να γράψουν
περί του Αγίου Πνεύματος. Εφ’ όσον πρόκειται να στραφεί ο λόγος γύρω από
Εκείνων που εμπνέει και αποκαλύπτει τα αόρατα πρέπει ο Ίδιος να μιλήσει και
τότε θα δώσει ορθή και πλήρη περιγραφή της προσωπικότητας Του και του έργου
Του.
Πεποίθησης
μου είναι ότι ο γράφων περί του ΘείουΠαρακλήτου πρέπει όχι μόνον να έχει «διπλή
μερίδα Πνεύματος» αλλά να είναι τελείως πληρωμένος από του Πνεύματος. Και τότε
και μόνον δεν θα βλασφημήσει το Πνεύμα. Και τότε μόνο θα δοξάσει τον Θεό αλλά
και θα βοηθήσει τους ακροατές ή αναγνώστες του να γνωρίσουν να αισθανθούν την
ανάγκη και να παραδοθούν εις τον έλεγχο του Πνεύματος αλλά και εις τις οδηγίες
Του ώστε να επιστραφούν εις τον Θεό και δια της πίστεως εις τον Χριστό να
απολαύσουν την σωτηρία της ψυχής τους και την μακαρία ελπίδα της αιώνιας ζωής.
Το Άγιο
Πνεύμα
θα οδηγήσει εκείνους που θα ασχοληθούν μαζί Του να αντλήσουν όλες τις περί
Αυτού μαρτυρίες από την Αγία Γραφή να τις ερμηνεύσουν ορθοτομώντας(κάνοντας το
ορθό) τον λόγο αλλά και θα τους δώσει και τις άλλες πληροφορίες που απαιτούνται
με άμεση προσωπική αποκάλυψη.
Και αυτό ακριβώς διαπιστώνεται
ότι συνέβη με τον συγγραφέα του παρόντος βιβλίου του οποίου το θέμα είναι περί
του Αγίου Πνεύματος. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος είχε απολαύσει την σωτηρία του
Χριστού. Εκείνος που είχε αφιερωθεί εις τον Θεό δια του Πνεύματος και είχε
πληρωθεί υπ’ Αυτού. Και υπήρξε εκείνος που πρόσφερε τη ζωή του χάριν της
πίστεως του εις τον Χριστό και της μαρτυρίας του Ευαγγελίου.
Ο πιστός είναι και κατάλληλος
για να μιλήσει και να γράψει περί του Πνεύματος. Η μελέτη του πλήρης (γεμάτη)
εμπεριστατωμένη(που εξετάσθηκε με πολύ προσοχή) είναι βασισμένη στο Λόγο του
Θεού αλλά και σε όσα το Πνεύμα του Θεού του απεκάλυπτε απ’ ευθείας.
Πιστεύω ότι τις ευλογίες που
ο συγγραφέας απόλαυσε ενώ μελετούσε και έγραφε περί του Αγίου Πνεύματος θα τις
συμμεριστεί μαζί του και ο αναγνώστης του βιβλίου του.
Και αν υπάρχει κάτι που
είναι δυνατόν να του προστεθεί ο Θείος Παράκλητος θα το προσφέρει ώστε η
ευλογία του να είναι πλήρης ικανοποιητική και συντελεστική εις την οικοδομή την
αύξηση και την απόλαυση της Δόξας του Θεού.
Με την ευχή αυτή παραδίδομε
το βιβλίο αυτό εις τους αγαπώντας την αλήθεια.
………………………………………
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Αρχίζοντας
την μελέτη μας περί του Αγίου Πνεύματος αναφέρομε πρώτα την Προσωπικότητα Του θέμα
που είναι και το κυριότερο μέρος της όλης μελέτης.
Δια να γράψουμε την
βιογραφία ενός ανθρώπου πρέπει να γνωρίζουμε τα σχετικά με την προσωπικότητα
του.
Το
θέμα το αναφερόμενο εις την Προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος έγινε
κατά το παρελθόν αντικείμενον συζητήσεως από τους θεολόγους και δημιουργήθηκε
σύγχυσης λόγω των διαφόρων αντιλήψεων που αναπτύχθηκαν. Οφείλουμε λοιπόν να
μελετήσουμε τον Λόγο του Θεού για να έχουμε ορθή γνώση για το σπουδαίο τούτο
θέμα.
Και κατ’
αρχήν πρέπει να διευκρινιστεί ότι μία προσωπικότης διακρίνεται εκ των ιδιοτήτων
που έχει. Και ιδιότητες της είναι η γνώσης η λογική η κρίσης η ηθική
διάκρισης η αυτοσυνειδησία η φαντασία η μνήμη η σκέψης κλπ.
Επίσης χαρακτηριστικά της προσωπικότητας είναι και τα συναισθήματα: χαρά
λύπη αγάπη μίσος ειρήνη ταραχή κλπ.
Ο
Θεός Πατήρ και ο Υιός είναι Προσωπικότητες επειδή έχουν αυτά τα
χαρακτηριστικά καθώς επίσης και οι άγγελοι τα ουράνια πνεύματα. Προσωπικότης
είναι και ο άνθρωπος επειδή έχει όλα τα ανωτέρω χαρακτηριστικά. Τα ζώα και τα
φυτά δεν έχουν προσωπικότητα διότι δεν έχουν τα χαρακτηριστικά αυτά.
Για
τη μελέτη περί Προσωπικότητας του Αγίου Πνεύματος θα ανατρέξουμε εις
τον Λόγο του Θεού έχοντας την βεβαιότητα ότι είναι Θεόπνευστος.
1/. Το Άγιον
Πνεύμα έλαβε ενεργόν μέρος εις την Δημιουργία.
Την Δημιουργική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος την δείχνουν τα εξής
εδάφια: (Γένεσης
α:2—Ιώβ κς:13—ψαλμός ρδ:30—
Ιώβ λγ:4). «Το
Πνεύμα του Θεού με εδημιούργησε «. Εφ’ όσον το Άγιο Πνεύμα δημιουργεί τούτο
σημαίνει ότι είναι Προσωπικότης.
Δεν είναι
δυνατόν να φανταστούμε ότι ο Δημιουργός μας είναι μία ανωτέρα δύναμης μονάχα
όπως πολλοί ισχυρίζονται. Η δύναμης είναι απρόσωπη αλλά ο Θεός μας είναι
Προσωπικότης. Το Σύμπαν δεν έγινε στην τύχη αλλά δημιουργήθηκε με σχέδιο με
σοφία με πρόγραμμα.
Το
Άγιο Πνεύμα δεν είναι μόνο Δημιουργός της Φυσικής αλλά είναι και της
Πνευματικής Δημιουργίας (Ιωάννης
γ:1—18) αν δεν
είναι Προσωπικότης δεν είναι ικανό να μας αναγεννήσει.
2/. Για το Πνεύμα το Άγιο
χρησιμοποιείται η προσωπική Αντωνυμία «ΕΚΕΙΝΟΣ».
Στην Ελληνική γλώσσα οι λέξεις «Το Άγιο Πνεύμα» είναι ουδετέρου γένους. Και αν
δεν χρησιμοποιούνταν η αντωνυμία «Εκείνος»
τότε θα επρόκειτο για μια απρόσωπη αφηρημένη δύναμης. Συναντούμε όμως να
την αναφέρει ο Κύριος επανειλημμένως στον λόγο Του.(Ιωάννης
ις:13)
3/. Αναφέρετε
με το όνομα Του και συνδέεται με το όνομα του Πατρός και του Υιού και αυτό
δείχνει ότι είναι Προσωπικότης. (Ματθαίος κη :19).
Στην τελετή του βαπτίσματος βαπτιζόμαστε στο όνομα προσωπικότητας και
σ’ αυτήν το Άγιο Πνεύμα συνδέεται με τον Πατέρα και τον Υιό(Προσωπικότητες)
λ.χ.
(Β΄ Κορινθίους ιγ:13)
Αν το Άγιο Πνεύμα δεν
είναι προσωπικότης όπως ο Πατέρας και ο Υιός θα ήταν αδύνατον να συνδέσουν το
Όνομα Τους με Αυτό.
4/. Την Προσωπικότητα του
Αγίου Πνεύματος την αποδεικνύει και η διακονία του. σχετικά εδάφια: (Ιωάννης
ιδ:16—17—26
Ιωάννης ις:7—12—14 ). Ο ι περικοπές αυτές
δείχνουν ότι το Άγιο Πνεύμα ανέλαβε να συνεχίσει το έργο του Χριστού σαν
αντικαταστάτης Του. «Θα σας στείλω άλλον Παράκλητο» θα ήταν δυνατόν να
αντικαταστήσει τον Ιησού Χριστό στο έργο Του (δηλαδή μια προσωπικότητα) αν ήταν
το Πνεύμα μια αφηρημένη δύναμης όπως είναι ο αέρας; Πως θα μπορούσε να
αναλάβει μια τόσο σπουδαία αποστολή;
5/. Το Άγιο Πνεύμα
αγιάζει τους Πιστούς (Β Θεσσαλονικείς β:13)»Δια του Αγιασμού του Πνεύματος». Επίσης: (Α΄ Πέτρου α:2-Ρωμαίους ιε:16). Οι περικοπές
αυτές δείχνουν ότι το Άγιο Πνεύμα αγιάζει. Η λέξης αγιασμός τόσο στην Π.
Διαθήκη όσο και στην Κ. Διαθήκη σημαίνει: Αποχωρισμός προς χρήσιν του Θεού για
ένα ιδιαίτερο σκοπό. Το έργο του αγιασμού
Δεν είναι δυνατό να το
επιτελέσει μια δύναμης απρόσωπη. Ένας αέρας ή κάτι άλλο εκτός από Προσωπικότητα
(Ιωάννης ιζ:17—19)
6/. Η βλασφημία κατά του
Αγίου Πνεύματος δείχνει ότι είναι Προσωπικότης (Εβραίους ι:29-Ματθαίος ιβ:31)
Τον αέρα δεν τον βλασφημεί κανείς ούτε και προσβάλλεται ο αέρας.
7/. Το Άγιο Πνεύμα
διανέμει χαρίσματα στους πιστούς. Αυτό δείχνει ότι είναι Πρόσωπο (Α΄
Κορινθίους ιβ: 1—11). «Το εν και το αυτό Πνεύμα διανέμει εις
έκαστον καθώς θέλει»
(εδάφια 7—11). Αν διανέμει στον κάθε
ένα «χωριστά» σημαίνει ότι διακρίνει.
8/. Το Άγιο Πνεύμα μπορεί
να αγαπά. Άρα είναι πρόσωπο. Γνωρίσματα της προσωπικότητας είναι το να αγαπά.
(Ρωμαίους ιε:30
9/. Το Άγιο Πνεύμα έχει
θέληση επιθυμία ώστε έχει προσωπικότητα.(Γαλάτας ε:16—17). Ο άνθρωπος επιθυμεί
διότι είναι πρόσωπο. Έτσι και το Άγιο Πνεύμα επιθυμεί διότι είναι πρόσωπο.
10/. Το Άγιο Πνεύμα έχει
αισθήματα χαρά λύπη κλπ. (Εφεσίους
δ:30- Ησαϊας ιγ:10). Μια αφηρημένη δύναμης δεν έχει αισθήματα.
11/. Το Άγιο Πνεύμα ερευνά
εξετάζει. Ώστε είναι πρόσωπο. ΄
(Α΄ Κορινθίους β:10) μονάχα ένα πρόσωπο
κάνει έρευνα.
12/. Το Άγιο Πνεύμα
προσεύχεται για τον Πιστό άνθρωπο. Και την προσευχή που κάνει ο πιστός δεν
μπορεί να την κάμει την προσφέρει το Άγιο Πνεύμα. Άρα είναι Πρόσωπο (Ρωμαίους η
26 -Γαλάτας δ:6-Εφεσίους ς:18-Φιλιππισίους γ:3).
13/. Καθοδηγεί τον πιστό. Και για να μπορεί
κάποιος να γίνει
Οδηγός πρέπει να είναι
πρόσωπο. (Ρωμαίους
η:14-Γαλάταςε:18).
14/. Γνωρίζει τα πάντα (Α΄ Κορινθίους
β:11).
15/. Διδάσκει συνετίζει. Μόνο ένα πρόσωπο
μπορεί να διδάξει.
(Νεεμίας θ:20-Α΄ Κορινθίους
β:13-Ιωάννης ιδ:26).
16/. Το Άγιο Πνεύμα
ομιλεί. Ώστε είναι πρόσωπο. (Β΄ Σαμουήλ κγ:2). Το Άγιο Πνεύμα μιλούσε στον Δαβίδ
καθώς και με όλους τους προφήτες
(Β΄ Πέτρου
α:21—Νεεμίας θ:30—Α ΄ Ιωάννου ε:6—Ματθαίος ι:20—Πράξεις
ι:19—20 ια:12-η:29—ις : 68—Α ΄ Τιμοθέου δ:1).
Από όλες
αυτές τις περικοπές καταφαίνεται ότι το Άγιο Πνεύμα είναι Πρόσωπο.
17/.
Διορίζει εργάτες στην Εκκλησία. Ώστε είναι Πρόσωπο.
(Πράξεις κ:28—ιγ:2—4).
Σε πολλές περιπτώσεις αναφέρεται
ότι το Άγιο Πνεύμα δίνει δύναμη (Λουκάς κδ:49). Αυτό δεν
σημαίνει ότι το Πνεύμα είναι απλή δύναμη. Η δύναμης είναι γνώρισμά Του αλλά και
είναι η δύναμης μιας προσωπικότητας. Ο αθλητής ο παλαιστής δεν παύει να είναι
πρόσωπο επειδή έχει δύναμη. Kαι όταν έδωσε δύναμη
σε κάποιους όπως λ.χ. στο Σαμψών και το Δαβίδ και τον Ιεφθάε τους χρησιμοποίησε
χωρίς αυτοί να χάσουν την προσωπικότητα τους. Το Άγιο Πνεύμα δεν είναι απλή δύναμης
αλλά είναι πηγή δυνάμεως. Δι’ αυτού οι αδύναμοι δυναμώνουν οι ανίκανοι αποκτούν
ικανότητα οι αγράμματοι μαθαίνουν μάθηση και σοφία. Η υπερφυσική δύναμης είναι
έργο της υπερφυσικής Προσωπικότητας του Αγίου Πνεύματος. Προξενεί
λύπη το ότι ωρισμένοι θεολόγοι αρνούνται την προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος.
Και τούτο συμβαίνει επειδή δεν δέχονται ότι ο Λόγος του Θεού είναι καθ’
ολοκληρίαν Θεόπνευστος.
Αιτίες για τις οποίες οι άνθρωποι αρνούνται
την Προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος
α/. Επειδή δεν δέχονται τον Λόγο του Θεού με την
απλή πίστη παιδιού (Μάρκος ι:15). Ένα από τα σπουδαία θέματα
της Αγίας Γραφής είναι το περί της Βασιλείας του Θεού. Τόσο αυτό όσο και
ολόκληρο το περιεχόμενο της πρέπει να πιστεύουμε και να δεχόμαστε όπως δέχονται
τα μικρά παιδιά. Πρέπει ακόμα να μην ερευνούμε κάτι που βρίσκεται πέρα από τα
«γεγραμμένα»
(Α΄ Κορινθίους δ:6). Και ούτε να
προσθέτουμε ούτε να αφαιρούμε κάτι από το Λόγο του Θεού.(Αποκάλυψης κβ:18—19).
Πρέπει να φυλάγουμε τον Θείο Λόγο (Ησαϊαςκς:2). Να τον παίρνουμε πολύ
σοβαρά. Και όταν κρατούμε μια τέτοια στάση απέναντι του τότε θα έχουμε μια
ταπεινή καρδιά. Οφείλουμε να τον δεχόμαστε όπως μας δόθηκε χωρίς όρους και
χωρίς επιφυλάξεις.
Ώστε αν δεν δεχόμαστε ότι
το Άγιο Πνεύμα έχει τις ιδιότητες που χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα δείχνουν
περιφρόνηση προς Αυτό.
Και όσοι περιφρονούν ξεφεύγουν
από την «υγιαίνουσα» διδασκαλία και εκτρέπονται σε μύθους και σε πλάνη
(Β΄ Τιμοθέου δ:3—4). Και είναι
καταδικασμένοι πολλοί στην εποχή μας
διότι δεν δέχονται τον
Λόγο του Θεού ως έχει.
β/. Ο άνθρωπος που δεν
δέχεται την Προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος δεν μπορεί να ζήσει αγία ζωή.
Η πνευματική ζωή ενεργείται
δια του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά του ανθρώπου (Α΄ Κορινθίους ς:19—Ρωμαίους
η:9—13—Γαλάτας ε: 16—17—22 ). Όταν αρνούμαστε την Προσωπικότητα
Του το Άγιο Πνεύμα αδυνατεί να ενεργήσει στη ζωή μας. Μονάχα όταν εισέλθει μέσα
στην καρδιά μας μπορούμε να αντιληφθούμε την παρουσία Του.
Εκείνος που αρνείται την
Προσωπικότητα του Πνεύματος δεν διαφέρει σε τίποτα από τους απίστους και τους
άθεους. Οι πιστοί δεν μπορεί να έχουν διαφορετικές αντιλήψεις για ορισμένα
σημεία της Χριστιανικής διδασκαλίας και όμως να ζουν σαν παιδιά του Θεού. Αλλά
δεν είναι δυνατόν να παρουσιάζει πνευματική ζωή εκείνος που αρνείται την
Προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος. Αυτό έχει αποδειχτεί σε όλες τις τέτοιες
περιπτώσεις. Επειδή η αγία ζωή είναι καρπός Του Πνεύματος και δεν υπάρχει
στους αρνητές Του. Ο Λόγος του Θεού που επισφραγίζει την αλήθεια ότι το Άγιο
Πνεύμα είναι πρόσωπο είναι αυστηρός στο σημείο αυτό και τονίζει: Όποιος
βλασφημήσει το Άγιο Πνεύμα δεν συγχωρείται.(Ματθαίος ιβ:32). Όσοι όμως δέχονται το Πνεύμα σαν
Πρόσωπο ευλογούνται αισθάνονται την παρουσία Του στην καρδιά τους και ζουν μια
ζωή αγία ώστε να μην Το λυπήσουν. Αισθάνονται και ζουν και βαδίζουν σύμφωνα με
την οδηγία του Πνεύματος και είναι Αυτός που ελέγχει και ρυθμίζει τα αισθήματα
και τις πράξεις τους. Και ερωτώ: «Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος είναι αισθητή
στη ζωή σου κάθε στιγμή; Είσαι πάντοτε κάτω από την οδηγία Του και εκτελείς το
θέλημα Του;
Όταν αναγνωρίζουμε την
Προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος τότε παραχωρούμε τότε παραχωρούμεθα τελείως
εις Αυτόν και ζούμε μία ζωή σταυρωμένη με τον Χριστό(Γαλάτας β:20). Γινόμαστε
δούλοι του Κυρίου(Ρωμαίους ς:16).
Και η δουλεία αυτή είναι θεληματική και δεν μας επιβάλλεται αναγκαστικά. Έτσι
θα ακολουθούμε πάντοτε τις οδηγίες του Πνεύματος και δεν θα πράττουμε τα
αντίθετα
γ/. Όποιος δέχεται την
Προσωπικότητα του Αγίου πνεύματος Τον τιμά και τον λατρεύει.
Αν το Άγιο Πνεύμα ήταν απλώς μία
δύναμης κανένας δεν θα τη σεβόταν και δεν θα την τιμούσε. Γνωρίζω ότι μερικοί
ιεραπόστολοι δεν μπορούσαν να ψάλλουν την δοξολογία: «Προσφέρεται ομοθυμαδόν»
επειδή αναφέρεται στη λατρεία του Αγίου Πνεύματος που αυτοί δεν πίστευαν ότι
ήταν Πρόσωπο.
Αν είμαστε πιστοί πρέπει να
δίνουμε εις Αυτόν την πρέπουσα δοξολογία την τιμή και λατρεία ώστε να μας
οδηγεί να μας προτρέπει ζώντας μέσα στην καρδιά μας. Ασπίδα και δύναμης για μας
είναι η πίστης στην Προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος.
Είθε να είμαστε πλήρης
Πνεύματος Αγίου ώστε να οδηγούμαστε από Αυτό.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
………………………………….
