46--ΤΟ
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Επί του διαγράμματος θα παρατηρήσετε ότι ο
Χριστός ήταν Προφήτης κατά
την διάρκεια της επιγείου ζωής Του. τώρα κατά την οικονομία της Εκκλησίας ήτις
είναι οικονομία Χάριτος ο Χριστός Είναι ο μέγας Αρχιερεύς ημών. Και κατά την περίοδο της βασιλείας η οποία
θα διαδεχθεί την περίοδο της μεγάλης θλίψεως επί της γης θα είναι ο Βασιλεύς.
Ο Χριστός θα καταστρέψει τον θάνατο.
«διότι
επειδή ο θάνατος ήλθε δι’ ανθρώπου ούτω και δι’ ανθρώπου η ανάστασης των νεκρών.
Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ ούτω πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν
τω Χριστώ. Έκαστος όμως κατά την ιδίαν αυτού τάξιν ο Χριστός είναι η απαρχή
έπειτα όσοι είναι του Χριστού εν τη παρουσία Αυτού ύστερον θέλει είσθαι το τέλος όταν παραδώσει
τη βασιλεία εις τον Θεό και Πατέρα όταν
Καταργήσει
πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. Διότι πρέπει να βασιλεύσει εωσού
θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας Αυτού έσχατος εχθρός καταργείται ο
θάνατος.
( Α΄
Κορινθίουςιε:21—23). Ο Χριστός είναι το «σπέρμα της γυναικός» περί του οποίου
εγένετο ο λόγος εις το (Γένεσης γ:15)».
Αυτός τελικώς θα καταστρέψει τον
Διάβολο και τα έργα αυτού.
Ο παλαιός ύμνος που διδαχθήκαμε
περί του Χριστού και της αγάπης Του ενώ ακόμη βρισκόμαστε εις το περιβάλλον της
χριστιανικής οικογενείας μας εκφράζει την ανάγκη ολοκλήρου της ζωής μας.
Πόσον μέγαν φίλον Έχομεν ω Ιησού οία χάρης
και αγάπη λάμπει εν τω βίο σου….
«Ο Θεός όμως πλούσιος ων εις έλεος δια την
πολλήν αγάπην αυτού με την οποίαν ηγάπησεν ημάς και ενώ ήμεθα νεκροί δια τα
αμαρτήματα εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού»
(Εφεσίους β:4—5).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
47--ΤΟ
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟΝ
ΠΕΜΠΤΩΝ
Ο ΤΑΦΟΣ—ΑΙ ΨΥΧΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΩΝ—ΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ
«Μη θαυμάζετε τούτον διότι έρχεται ώρα καθ’ ην
πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού και θέλουσιν
εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής οι δε πράξαντες τα φαύλα εις
ανάστασιν κρίσεως».
(Ιωάννης
κ:23—29).
Προς συσχετισμό με τα αναφερόμενα εις
το παρόν κεφάλαιον ας στρέψουμε την προσοχή μας εις το κάτω μέρος του
Διαγράμματος όπου εικονίζονται: πρώτον ο τάφος δεύτερον η θέση για τις ψυχές
των αποθανόντων δικαίων τρίτον η θέσεις για τις ψυχές των αποθανόντων αμαρτωλών
τέταρτον το μέγα χάσμα μεταξύ των δύο αυτών θέσεων πέμπτον αι αναστάσεις εκ
νεκρών.
Πολλοί άνθρωποι δεν διακρίνουν ότι θα
πραγματοποιηθούν
χωριστές
αναστάσεις εκ των νεκρών και ότι θα
λάβουν χώραν περισσότερες της μια κρίσεως.
Δεν διακρίνουν ότι η Γραφή μιλά περί
μιας μακράς περιόδου χιλίων ετών μεσολαβούσης μεταξύ της αναστάσεως των δικαίων
κατά την δευτέραν έλευση του Χριστού και της αναστάσεως εκείνων που έπραξαν τα
φαύλα δια να κριθούν ενώπιον του λευκού Θρόνου.
Το μόνο στοιχείο του ανθρώπου το οποίο
πεθαίνει είναι το σώμα του.
Ο τάφος είναι ο επί της γης τόπος
όπου τα σώματα των αποθανόντων δικαίων και πονηρών αποτίθενται σε αναμονή της
αναστάσεως εις την οποίαν θα έχει μέρος εκάστη εκ των τάξεων αυτών.
Η ψυχή του ανθρώπου δεν πεθαίνει αλλά
εξακολουθεί να ζει μετά τον θάνατο του σώματος και απέρχεται στον ετοιμασμένο
τόπο γι’ αυτήν.
Ο τόπος όπου απέρχονται οι ψυχές των δικαίων
ονομάζεται «Παράδεισος» εις το διάγραμμα εικονίζεται ο παράδεισος ως
ευρισκόμενος υπό του τάφου κατά το διάστημα που προηγήθη της αναστάσεως του
Χριστού. Αλλά μετά την ανάσταση του Χριστού τοποθετείτε εις τον Ουρανό.
Ο Χριστός πέθανε αλλά ανέστη
και πάλι νίκησε τον θάνατο. Όταν το σώμα Του ανέστη εκ του τάφου ο τάφος αυτός
ανοίχθηκε και η ψυχή Αυτού και το Πνεύμα επανήλθαν δια να ενωθούν με το σώμα
Του επί της γης. Έτσι ο Χριστός έγινε απαρχή των κεκοιμημένων. (αρχή των αυτών
που κοιμήθηκαν εν Κυρίω).
Ο Χριστός εν τη ανάσταση Του
ηχμαλώτισεν αιχμαλωσίαν. Ηλευθέρωσεν τας ψυχάς των δικαίων εκ του άδου και
μετατόπισε τον παράδεισον εις τους ουρανούς. Ο Παύλος ονομάζει παράδεισο τούτον
τρίτον ουρανό κατοικία του Θεού(Β΄ Κορινθίους ιβ:1—4). Οι δίκαιοι όιτινες
ηλευθερώθησαν υπό του Χριστού εκ του άδου μετέβησαν εις τον εν ουρανοίς
παράδεισον. Ο παράδεισος αυτός φαίνεται
εις το διάγραμμα μετά την ανάληψη του Χριστού. Τώρα τα πνεύματα και οι ψυχές
των δικαίων πηγαίνουν κατά τον θάνατο εις τον παράδεισο εν ουρανοίς και θα
παραμένουν εκεί έως ότου έλθει ο Χριστός δια να παραλάβει την εκκλησία Του κατά
την αρπαγή οπότε τα σώματα των κεκοιμημένων δικαίων θα κληθώσι εκ των τάφων. Επί
του διαγράμματος σημειούται μέγα χάσμα
στηριγμένο κάτω υπό τον τάφον παράδεισο και υπό το χάσμα τούτο βρίσκεται ο
τόπος δια τις ψυχές των αδίκων. Το μέγα τούτο χάσμα μεταξύ του παραδείσου και
τόπου όπου βρίσκονται οι ψυχές των αδίκων είναι αδιάβατο.
Η ιστορία του πλούσιου και του Λαζάρου
που αναφέρει ο (Λουκάς κεφ.ις:19—31) βεβαιώνει ότι τα
πνεύματα των αποθνησκόντων έχουν συνείδηση υπάρξεως και ότι φέρουν «ψυχικό
σώμα»το οποίο τους δίδει την ικανότητα να αναγνωρίζονται υπό την μορφή που
είχαν επί της γης διότι ο πλούσιος αναγνώρισε τον Λάζαρο και συνομίλησε περί
αυτού μετά του Αβραάμ δια μέσου του αδιάβατου χάσματος.
Το πνεύμα δεν είναι στερημένο σώματος και το
σώμα αυτό λέγεται «ψυχικόν».
48--ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Η θέσης
κάθε ψυχής
μετά θάνατο εξαρτάται από την στάση την οποία τήρησε επάνω στη γη απέναντι του
Σωτήρος Ιησού Χριστού. Εάν δηλαδή αποδέχθηκε τον εξιλαστήριο θάνατο του Χριστού
επί του Σταυρού και εσώθη δι’ Αυτού. Εάν ο αμαρτωλός αναγεννηθεί και σωθεί ενώ
βρίσκεται ακόμη εις την παρούσα ζωή ούτως ώστε το Πνεύμα του Θεού να κατοικήσει
στην καρδιά του και να γίνει ναός του ζώντος Θεού τότε η ψυχή και το Πνεύμα
αυτού μετά τον αποχωρισμό εκ του σώματος μεταβαίνουν εις τον παράδεισο τον τόπο
που προορίζεται δια τις ψυχές των δικαίων. Ο τρόπος κατά τον οποίο ζει ένα
πρόσωπο ως χριστιανός καθορίζει την αμοιβή ή τον στέφανο που θα λάβει όταν
παρουσιασθεί προ του προ του βήματος του Χριστού.
Εάν ένας άνθρωπος παραμένει άνευ
σωτηρίας ενώ ζει επί της γης και το κακό έχει τον θρόνο του εις την καρδιά του ώστε
να μη υπάρχει θέση δια τον Θεό μέσα στη ζωή του τότε η ψυχή του απέρχεται εις
τον τόπο που έχει ετοιμασθεί δια τας ψυχάς των αδίκων. Έτσι η κατάστασης ενός
ανθρώπου επί της γης σωσμένου ή μη καθορίζει που θα παραμείνει το πνεύμα του
μετά θάνατο ως και τον χρόνο κατά τον οποίο το σώμα του θα αναστηθεί εκ νεκρών.
Εφ’ όσον από του Αδάμ και εξής επικράτησε ο
φυσικός θάνατος ο θάνατος του σώματος πρόκειται να λάβει χώραν και
φυσική
ανάστασης. «Επειδή πάντες αποθνήσκει εν τω Αδάμ ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή
εν τω Χριστώ»(Α΄ Κορινθίους ιε: 22). Εδώ και ο θάνατος και η ανάστασης
αναφέρονται εις το σώμα.
Η πρώτη ανάσταση είναι ανάσταση
δικαίων. Λαμβάνει χώραν εις δύο στάδια
καθώς αναφέρεται εις το διάγραμμα. Το πρώτο στάδιο συμπίπτει με την αρπαγή της
Εκκλησίας οπότε οι νεκροί εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτον ενώ τα σώματα των
ανθρώπων που έζησαν στην αμαρτία θα παραμείνουν εις τους τάφους των.
Το δεύτερο στάδιο της πρώτης
ανάστασης θα περιλαμβάνει τους αγίους της μεγάλης θλίψεως και θα λάβει χώραν
κατά το τέλος της θλίψεως. Άγιοι αυτοί
θα είναι οι ομολογήσαντες τον Χριστό κατά την περίοδο της μεγάλης θλίψεως οι μη
λατρεύσαντες το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού και οι οποίοι δεν έλαβαν το χάραμα
επί των μετώπων αυτών και επί την χείρα αυτών (Αποκάλυψης κ:4). Οι ψυχές των
αγίων βρίσκονται σε αναμονή της αναστάσεως των σωμάτων αυτών. Οι άγιοι αυτοί θα
αναστηθούν και θα λατρεύσουν τον Χριστό ημέραν και νύκτα μέσα στο Ναό Αυτού.
49--ΤΟ
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
(Αποκάλυψης ζ:15)
Οι χριστιανοί που θα ζουν επί της γης
κατά την στιγμή της αρπαγής δεν θα ιδούν θάνατο διότι θα αρπαχθούν αμέσως δια
να είναι μετά του Χριστού.
Αυτοί γεννήθηκαν δύο φορές και δεν
πρόκειται να πεθάνουν καμία. Οι άνθρωποι που έχουν γεννηθεί δύο φορές και
πεθάνουν θα πεθάνουν μόνο μία φορά κατά τον θάνατο του σώματος. Εκείνοι όμως
που γεννήθηκαν μία φορά δηλαδή την κατά σάρκα γέννηση πρόκειται να πεθάνουν δύο
φορές δηλαδή θα υποστούν σωματικό και πνευματικό θάνατο.
Εις τον Άδην θα παραμείνουν οι
ψυχές των πονηρών μέχρι την Δευτέρα ανάσταση του Ιησού Χριστού. Κατά την
Δευτέρα ανάσταση θα εξέλθουν εκ των τάφων τα σώματα των αδίκων και θα ενωθούν
και πάλι με τις αμαρτωλές ψυχές τους και θα εμφανισθούν προ του «Μεγάλου Λευκού
Θρόνου» δια κρίσι. Μετά την κρίσι θα ριφθούν εις την λίμνη του πυρός και τούτο
είναι ο δεύτερος θάνατος.
Η πρώτη ανάστασης αφορά τους
σωσμένους. Οι τα αγαθά
Ποιήσαντες
θέλουσι εξέλθει εις ανάσταση ζωής. Η Δευτέρα ανάστασης αφορά τους πράξαντες τα
φαύλα οι οποίοι θα εξέλθουν εις ανάσταση κρίσεως. (Ιωάννης ε:29).
«Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την
πρώτην ανάσταση επί τούτου ο θάνατος δεν έχει εξουσία αλλά θέλουσιν είσθαι
ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσιν βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη» (Αποκάλυψης
κ:6).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΚΤΟ
Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ
ΧΑΡΙΤΟΣ—Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ—Ο ΠΙΣΤΟΣ
«Διότι εφανερώθει η χάρις του Θεού η σωτήριος
εις πάντας τους ανθρώπους διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τα
κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν προσμένοντες σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς
εν τω παρόντι καιρώ προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης
του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.»(Τίτος β:11—13).
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
50--ΤΟ
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Η οικονομία της Χάριτος είναι η
παρούσα οικονομία εις την οποίαν ζούμε. Εκτείνεται από του σταυρού του Γολγοθά
μέχρι της δευτέρας ελεύσεως του Χριστού.
Η Χάρις του θεού περιγράφεται από τον Παύλο ως «χρηστότης και φιλανθρωπία του Σωτήρος
ημών Θεού» (Τίτος
γ:4) και ως αγαθότης προς ημάς εν χριστώ Ιησού»
(Εφεσίους
β:7).
Ο Θεός έσωσεν ημάς ουχί εξ έργων
δικαιοσύνης τα οποία επράξαμεν ημείς αλλά κατά το έλεος Αυτού.»Διότι κατά χάριν
είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας Θεού το δώρον» (Εφεσίους
β:8)). Η Χάρις του Θεού είναι η ευμένεια της οποίας δεν είμαστε
άξιοι και η οποία παρασχέθηκε δωρεάν σε μας τους ανάξιους αμαρτωλούς. «Ίνα δικαιωθέντες δια της χάριτος εκείνου γίνωμεν κληρονόμοι
κατά την ελπίδα της αιωνίου ζωής» (Τίτος γ:7).
Ο καθηγητής Σκόφιλδ λέγει ότι η χάρις του
Κυρίου ημών Ιησού Χριστού σώζει δικαιώνει συγχωρεί λυτρώνει προσφέρει
κληρονομιά αποκαθιστά εξασφαλίζει θρόνο προς τον οποίον ερχόμαστε με παρρησίας
δια να λάβουμε έλεος και βοήθεια μας διδάσκει πώς να ζούμε και μας δίδει
ευλογημένη ελπίδα. «Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας δια να λαμβάνομεν
έλεος και να εύρωμεν βοήθειαν εν καιρώ χρείας».
(Εβραίους
δ:16).
Ο Χριστός λέγει «αρκεί εις σοι
η χάρις μου»
Η Οικονομία της χάριτος είναι θαυμαστή
διότι είναι η οικονομία του Ευαγγελίου της Χάριτος του Θεού. Ας συγκρίνουμε την οικονομία του Νόμου την οποία
διαδέχθηκε.
Η οικονομία του Νόμου είναι
Ιουδαϊκή ενώ η οικονομία της Χάριτος είναι οικονομία του Ευαγγελίου και της
Εκκλησίας. Ο Ιουδαϊκός Νόμος δεν συγχέεται με την Χάρι διότι ο νόμος
περιλαμβάνει τις απαγορεύσεις του Θεού ενώ η Χάρις εκθέτει τις προσφορές του
Θεού. Ο Νόμος κλείνει ενώ η Χάρις ανοίγει. Ο Νόμος κατακρίνει και τον καλύτερο
άνθρωπο ενώ η Χάρις δικαιώνει και τον χειρότερο. Ο Νόμος επιφέρει κατάρα και
θάνατο ενώ η Χάρις συγχωρεί λυτρώνει και ζωοποιεί. Ο Νόμος χαρακτηρίζεται από το πνεύμα του μίσους αλλ’ η
Χάρις εμπνέει αγάπη ειρήνη και αίνον.
Ο Νόμος και η Χάρις υπήρχαν αφ’ ότου
πλάσθηκε ο Αδάμ αλλά κατά την διάρκεια της οικονομίας του Νόμου ο οποίος δόθηκε
υπό του Μωϋσέως ο Νόμος ήταν επικρατέστερος. Τώρα όμως κατά την διάρκεια της
οικονομίας της χάριτος επικρατεί η χάρις και η αλήθεια που ήλθαν δια Ιησού
Χριστού
(Λουκάς
κγ:43+ Ρωμαίους ε:15 +Α΄ Κορινθίους ς:9—11).
Ο Ιησούς Χριστός ήλθε ερχομένης της
οικονομίας της χάριτος να πληρώσει (εκπληρώσει)τον νόμο του Θεού. Ο Ψαλμωδός
ομιλεί περί του Νόμου του Θεού λέγοντας «Αλ’ εν τω νόμω του Κυρίου είναι το
θέλημα Αυτού και εν τω
Νόμω
αυτού μελετά ημέραν και νύκτα» (Ψαλμός α:2).
51--ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ο Νόμος εδόθη εις την περίοδο της
ανθρώπινης κυβερνήσεως εξ’ αιτίας των παραβάσεων. Ο θεός έδωκε τον Νόμο εις τον
Μωϋσή δια να φέρει τον ένοχο άνθρωπο εις συναίσθηση της αμαρτίας του. «Όσοι
είναι εξ έργου Νόμου υπό κατάραν είναι» (Γαλάτας γ:10) «διότι εξ’ έργων Νόμου δεν
θέλει δικαιωθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού δια του Νόμου γίνεται η γνώρισις της
αμαρτίας»
(Ρωμαίους
γ:20).
«Η δύναμις της αμαρτίας είναι ο νόμος»
Α΄
Κορινθίους ιε:56)
Ο
άνθρωπος δεν δικαιούται(δικαιώνεται) εξ’ έργων Νόμου αλλά δια της πίστεως εις
τον Ιησούν Χριστό (Γαλάτας γ:26) Ο Νόμος δεν είναι εκ πίστεως
(Γαλάτας
γ:12). «Πριν δε έλθει η πίστις εφρουρούμεθα υπό τον Νόμον…Ώστε ο
νόμος έγινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν δια να δικαιωθώμεν εκ πίστεως αφού
όμως ήλθεν η πίστις δεν είμεθα πλέον υπό παιδαγωγόν».
(Γαλάτας
γ:23—25).
«Περιπατείται κατά το Πνεύμα και δεν
θέλετε εκπληροί την
Επιθυμίαν
της σαρκός» (Γαλάτας
ε:16) ο Παύλος λέγει προς
τους πιστούς «Η αμαρτία δεν θέλει σας κυριεύσει επειδή δεν είσθε υπό νόμον αλλ’
υπό χάριν»
(Ρωμαίους α:14).
Η οικονομία της χάριτος είναι
θαυμαστή διότι είναι οικονομία της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Η Εκκλησία
είναι το ζων σώμα του Ιησού Χριστού ο οργανισμός εις τον οποίο ο Χριστός είπε:
«Θέλω οικοδομήσει την Εκκλησία μου». Το να είναι κανείς μέλος της μεγάλης αυτής
οικογενείας των πιστών οι οποίοι λυτρώθηκαν με το πολύτιμο αίμα του Χριστού
αποτελεί μία ανεκτίμητη πείρα.
Η Χριστιανική εκκλησία περιλαμβάνει
προσκεκλημένους ανθρώπους εκ των έξω αδιάφορο εάν προέρχονται εξ’ Ιουδαίων ή
εξ’ Εθνικών.
Διαρκούσης της Οικονομίας της
εκκλησίας τόσο οι Ιουδαίοι που σώζονται δια του Χριστού όσο και οι Εθνικοί
έχουν την δυνατότητα να μετέχουν εξ’ ίσου των υποσχέσεων του Θεού προς την
Εκκλησία. Ο Θεός προσκαλεί κατά θαυμαστό τρόπο τον λαό Του εκ μέσου όλων των
εθνών και της γης. Οι προσκεκλημένοι τούτοι πρέπει να αναγεννηθούν και να
βαπτισθούν δια του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι το μυστήριο της εκκλησίας.
Η οικονομία της Χάριτος είναι επίσης
θαυμαστή διότι είναι οικονομία του Αγίου Πνεύματος. Κάθε σεσωσμένος λαμβάνει το
Άγιο Πνεύμα.
Κάθε άνθρωπος που γεννάται εις τον
κόσμο είναι εκ φύσεως τέκνον οργής και νεκρός εν τη αμαρτία και ελευθερώνεται
εκ της καταστάσεως αυτής δια της αναγεννήσεως. Η αναγέννηση καταργεί τον
Πνευματικό θάνατο που κληρονομήσαμε από τον Αδάμ και αποτελεί την αρχή της
πνευματικής ζωής του πιστού στο Χριστό. Ο Θεός δίδει το Άγιο Πνεύμα εις τους
δικούς του την στιγμή που πιστεύουν εις την ανάσταση Αυτού εκ των νεκρών δια
την δικαίωση τους.
Η οικονομία της χάριτος είναι
θαυμαστή ακόμη διότι είναι κατ’ εξοχήν οικονομία του ευαγγελισμού. Ο
αντικειμενικός σκοπός της σωτηρίας ψυχών. Το να συμμετέχει κανείς σε ένα κύκλο
πιστών εκ της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού οι οποίοι έχουν ως αντικείμενο τον ευαγγελισμό
ψυχών τούτο αποτελεί μία μεγάλη ευλογία.
52--ΤΟ
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Μέσα εις το σχέδιο του Θεού περί
Σωτηρίας κατά την οικονομία αυτήν της χάριτος είναι πρόσκλησης εκ του κόσμου
των ανθρώπων εκείνων οι οποίοι θα αποτελέσουν την Εκκλησία του Χριστού κατά της
οποία πύλαι άδου δεν μπορούν να κατισχύσουν =(νικήσουν να ή να έχουν την τελική
νίκη—αι Πύλαι άδου).
Οι προσκεκλημένοι αυτοί αποτελούν ένα
σώμα την Εκκλησία έχουν ένα Πνεύμα το Άγιο Πνεύμα και οικοδομούνται επί ενός
θεμελίου του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.
Η κοσμική Εκκλησία της σήμερον αδυνατεί
να ανταποκριθεί στις ανάγκες της ανθρώπινης ψυχής διότι δεν θέλησε να
αναγνωρίσει το μυστικό της σοφίας και δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος κατά την
παρούσα οικονομία Αυτού.
Η Εκκλησία μένει άνευ ελπίδος
εάν δεν διοικείται από το Άγιο Πνεύμα.
Μέσα εις την κοσμική Εκκλησία μπορούν να
υπάρχουν άνθρωποι με δράσι και ενθουσιασμό όπως το να βοηθήσουν την ανθρωπότητα
αλλά το έργο τους στερείτε πνευματικών αποτελεσμάτων.
Ο σαρκικός νους δεν αντιλαμβάνεται τα
πράγματα του Θεού διότι δεν έχει επαφή με το Άγιο Πνεύμα. Το Πνεύμα είναι
εκείνο που ζωοποιεί. Η λαμπάς του σαρκικού ανθρώπου δεν έχει έλαιο το οποίο
σημαίνει το Άγιο Πνεύμα. Αυτοί οι άνθρωποι μη έχοντας έλαιο εις τις λαμπάδες
τους δεν θα είναι έτοιμοι όταν έλθει ο ΝΥΜΦΙΟΣ.
Οι αυτοαποκαλούμενες συγχρονισμένες
Εκκλησίες βρίσκονται μάλλον εις το στρατόπεδο του Σατανά. Προσπαθούν να κάμνουν
το καλό αλλά δεν περιέχουν πνευματική βοήθεια. Δεν έχουν αναγεννηθεί σε ζωή
αιώνιο.
Το αποκάλυψης γ:1
λέγει
«Εξεύρω τα έργα σου ότι το όνομα
έχεις
ότι ζεις και είσαι νεκρός». Ο Σατανάς παρουσιάζεται σε αυτές τις Εκκλησίες ως
άγγελος φωτός και οι διάκονοι αυτού παρουσιάζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης αλλ’
αγνοούν την πραγματικότητα την χάρι του Αγίου Πνεύματος.
Ο Σατανάς εφευρίσκει συνεχώς νέα
θρησκευτικά συστήματα που στερούνται της βοηθείας του Αγίου Πνεύματος συστήματα που απευθύνονται εις την ξεπεσμένη
ανθρώπινη φύσι και απορρίπτουν την αναγέννηση.
Τα κύρια χαρακτηριστικά των συστημάτων αυτών
του Σατανά είναι η λατρεία ειδώλων και η εκμετάλλευσης πράγματα τα οποία μισεί
ο Θεός.
Η Εκκλησία έχει ανάγκη να ιδεί τον
Ιησού και να Τον γνωρίσει ως μόνο Σωτήρα της. Ο Χριστός πρέπει να παρουσιάζεται
εις την ζωή και τις πράξεις των πιστών Χριστιανών.
Κάθε αναγεννημένος άνθρωπος κατά την
οικονομία αυτή της χάριτος είναι κάτοχος δύο φύσεων μιας την οποία κατέχει εκ
γενετής και η οποία είναι εξ’ ολοκλήρου διεφθαρμένη και μιας άλλης της νέας
φύσεως η οποία προέρχεται εκ του Θεού δια της αναγεννήσεως και είναι εξ’
ολοκλήρου αγαθή.
Ο καθηγητής Σκόφιλδ λέγει ότι εκείνοι που
δεν έχουν αναγέννηση μπορεί να είναι μορφωμένοι ικανοί με καλή διάθεση
γενναιόφρονες αξιαγάπητοι ακόμη και θρησκευτικοί άνθρωποι. Εν τούτοις όμως κανείς εξ’ αυτών δεν ζητεί να κατανοήσει το θέλημα του
Θεού να υπακούσει εις Αυτόν να
αρέσκει
εις Αυτόν και να έχει κοινωνία μετ’ Αυτού.
Οι άνθρωποι που δεν έχουν
αναγεννηθεί στερούνται των ευλογιών που απορρέουν από την θυσία του Χριστού και
απορρίπτουν τον λόγο Αυτού.
Συχνά παρουσιάζονται γεμάτοι από συμπάθεια
προς τις συμφορές και προς όλους τους ανικανοποίητους πόθους της ανθρωπότητας
αλλ’ η πραγματικότης είναι ότι από την καρδιά των ανθρώπων αυτών που δεν
εγεννήθησαν «εξέρχονται οι διαλογισμοί οι κακοί πορνεία φόνοι κλοπαί πλεονεξία
πονηρία δόλος ασέλγεια βλέμμα πονηρό βλασφημία υπερηφάνεια αφροσύνη. Πάντα ταύτα τα πονηρά έσωθεν εξέρχονται και
μολύνουν τον άνθρωπο»(Μάρκος ζ:22—23).
« Ο
φυσικός
όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού διότι είναι μωρία εις αυτόν
και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά διότι πνευματικός ανακρίνονται»
(Α΄
Κορινθίους β:14).
« Διότι το φρόνημα της σαρκός είναι
έχθρα προς τον Θεό επειδή εις το νόμο του Θεού δεν υποτάσσεται αλλ’ ουδέ
δύναται όσοι δε είναι της σαρκός δεν δύνανται να αρέσωσιν εις τον Θεόν».(Ρωμαίους
η:7—8).
Ο χριστιανός έχει δύο φύσεις. Δια
της γεννήσεως λαμβάνει ανθρώπινη φύση. Ο πιστός εξακολουθεί να φέρει τον παλαιό
άνθρωπο. Η αναγέννησης είναι μια νέα δημιουργία μας νέας φύσεως και όχι η
αναμόρφωσης της παλαιάς. Ο Νικόδημος ήταν ηθικός και θρησκευτικός άνθρωπος αλλ’
ο Χριστός του είπε: «Εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν δεν δύναται να ίδει την
βασιλείαν του Θεού».(Ιωάννης γ:3).
«Διότι πάντες είσθε υιοί Θεού δια της
πίστεως της εν Χριστώ Ιηού» (Γαλάτας γ:26).
53--ΤΟ
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Εξ αντιθέτου εάν δεν έχετε πίστιν
εις τον Ιησού Χριστό δεν είσθε τέκνα Θεού. Εάν κανείς δεν αναγεννηθεί και δεν
εισέλθει εις την οικογένεια του Θεού δεν έχει το δικαίωμα να ονομάζει τον Θεό
Πατέρα Του.
Ο Θεός δεν είναι Πατήρ όλων των ανθρώπων
ούτε όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί προς
αλλήλους από πνευματικής πλευράς. «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της
πίστεως και τούτο δεν είναι από σας Θεού
το δώρον»
(Εφεσίους β:8 και Γαλάτας γ:6και ς:15).
Όλα τα μέλη της Εκκλησίας του Ιησού
Χριστού είναι αναγεννημένα είναι αδελφοί εν Χριστώ και ο Θεός είναι πατέρας
αυτών. (Α΄
Πέτρου β:9—12).
Η ιδιότητα του Θεού ως Πατέρας
αποκαλύπτεται μόνο εις την Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Οπότε εάν ένας είναι
στον Χριστό είναι νέο κτίσμα τα παλιά παρήλθαν και ιδού τα πάντα έγιναν νέα. (Β΄
Κορινθίους ε:17).
«Μετά του Χριστού
συνεσταυρώθην. Ζω δε ουχί εγώ αλλ’ ο Χριστός ζει εν εμοί καθ’ ο δε τώρα ζω εν
σαρκί ζω εν τη πίστη του Υιού του Θεού όστις με ηγάπησε και παρέδωκεν εαυτόν
υπέρ εμού» (Γαλάτας
β:20).
«Διότι απεθάνετε και η ζωή σας είναι
κεκρυμμένη μετά του Χριστού εν τω Θεώ. Όταν
ο Χριστός η ζωή ημών φανερωθεί τότε και σεις μετ’ αυτού θέλετε φανερωθεί
εν δόξη».
(Κολοσσαείς
γ:3—4).
«Όστις έχει τον υιόν έχει την ζωήν όστις
δεν έχει τον Υιόν του Θεού την ζωήν δεν έχει». (Α΄ Ιωάννου ε:12)
Εν τούτοις οι δύο φύσεις η
παλαιά και η νέα την οποία αποκτά κάποιος δια της αναγεννήσεως συνυπάρχουν εις
τον πιστό. Μεταξύ των δύο αυτών φύσεων υφίσταται σύγκρουσης όπως και δια μέσου
των αιώνων υφίσταται μεταξύ του Θεού και του Διαβόλου δια την απόκτηση των
ανθρώπινων ψυχών. Η σαρξ και το πνεύμα αντιμάχονται το ένα προς το άλλο. Ο
μόλις επιστρέψας εις τον Χριστόν όπως και ο προ πολλού τοιούτος ο οποίος έχει
το θάρρος εις την δύναμη της θελήσεως του δοκιμάζουν δυσκολία να εισέλθουν εις
το νόημα εις το νόημα της ζωής εξ’ αιτία αυτής της συγκρούσεως.
Μόνο η δύναμης του Πνεύματος του Αγίου
μπορεί να διαλύσει αυτήν την σύγχυση. «Περιπατείτε κατά το Πνεύμα και δεν
θέλετε εκπληροί την επιθυμία της σαρκός» (Γαλάτας ε:16).
Η οικονομία της Χάριτος είναι και
οικονομία της Εκκλησίας.
Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού
έχει ζωή αιώνιο. Ο θείος αυτός οργανισμός υπήρχε στα σχέδια του Θεού που προ
καταβολής κόσμου αλλ’ έλαβε υπόσταση
μετά την ανάληψη
του
Χριστού. Επί του διαγράμματος και εις την θέση της οικονομίας της Χάριτος
σημειούται η Εκκλησία ως ιδρυθείσα κατά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και
εξακολουθούσα να υπάρχει επί της γης μέχρι της αρπαγής. Η Εκκλησία του Χριστού
δεν είναι εκ της γης αλλ’ εκ του ουρανού (Εφεσίους α:3). Τα μέλη της είναι ξένοι και
παρεπίδημοι εις τον κόσμο αυτό.
Επί του διαγράμματος αναφέρονται τα ονόματα
των επτά Εκκλησιών της Ασίας ως περιγράφονται εις το βιβλίο της Αποκαλύψεως
κεφάλαια 2—και 3.
Ένα βιβλίο του L.S.Harrison υπό
του τίτλου «Τα θαυμάσια της Μεγάλης Αποκαλύψεως» δίδει μία σαφή εικόνα των επτά
τούτων εκκλησιών. Οι επτά επιστολές προς
τις Εκκλησίες αυτές δίδουν την
χρονολογική και προφητική εικόνα των επτά περιόδων της οικονομίας της Εκκλησίας
ως και μία επταπλή αγγελία προς την Εκκλησία. Οι επτά αστέρες που σημειούνται
επί του διαγράμματος και άνω των Εκκλησιών αντιπροσωπεύουν τους αγγέλους των
Εκκλησιών τούτων (Αποκάλυψης α:12—16). Ο Ιωάννης είδε τον ευλογητό
του Κύριο ημών ιστάμενο εν τω μέσω των Εκκλησιών και ενδεδυμένο ως μέγας Αρχιερεύς. Οι
οφθαλμοί Αυτού ήσαν ως «Φλοξ πυρός» και «οι πόδες αυτού όμοιοι με
χαλκολίβανον». Και οι δύο αυτές εκφράσεις είναι συμβολικές της κρίσεως. Επτά
αστέρες ήσαν εν τη δεξιά αυτού αντιπροσωπεύοντας τις αγγελίες προς τις
Εκκλησίες. «Και εκ του στόματος αυτού εξήρχετο ρομφαία δίστομος οξεία» σύμβολον
του δικαιώματος όπως κάμνει χρήσιν.
Εις εκάστην επιστολή προς τις
Εκκλησίες ο Κύριος λέγει: «Γνωρίζω τα έργα σου». Και εις τις επιστολές αυτές ο
Κύριος αναφέρει προφητικός τις πνευματικές συνθήκες που θα επικρατούσαν κατά
τις επτά διαδοχικές περιόδους της παρούσης οικονομίας της Εκκλησίας.
54--ΤΟ
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Η Εκκλησία της Εφέσου το 95 μ.Χ. αναφέρεται εις τα
χωρία Αποκάλυψης
6:1—7. Έφεσος σημαίνει «επιθυμητός».
Εις την επιστολή προς την Εκκλησία της
Εφέσου περιγράφεται η αγάπη του Κυρίου προς την Εκκλησία Του. παράλληλα ο
Κύριος
κατακρίνει την πρώτη αυτήν Εκκλησία διότι άφησε την πρώτη αγάπη και λησμόνησε
την φωνή του Αγίου πνεύματος. Η υπόσχεση του Κυρίου προς την εκκλησία τούτη
είναι: «εις τον νικώντα θέλω δώσει εις αυτόν να φάγει εκ του ξύλου της ζωής το
οποίο είναι εν μέσω του παραδείσου του Θεού».
Η Εκκλησία των Σμυρναίων 95—315 μ.Χ. στην αποκάλυψη β:8—11 αντιπροσωπεύει την
περίοδο των διωγμών υπό την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία την οποία χαρακτηρίζουν μεγάλα
παθήματα. Δέκα αυτοκράτορες επεχείρησαν να συντρίψουν την Εκκλησία χωρίς να το
κατορθώσουν. Η υπόσχεσης του Κυρίου προς την Εκκλησία αυτή ήταν: «γίνου πιστός
μέχρι θανάτου και θέλω σοι δώσει το στέφανο της ζωής.
Η
Εκκλησία της Περγάμου 315—500 μ.Χ.
Αποκάλυψης
β:12—17
σημαίνει «κοινωνία γάμου» και κοσμική Ανάδειξη. Προηγουμένως η Εκκλησία ήταν στον κόσμο αλλά δεν ήταν εκ του
κόσμου. Αργότερα εισήλθαν εις την Εκκλησία πολλά εκ του Ιουδαϊσμού και ετέθει
αυτή υπό αυτοκρατορική εύνοια. Η υπόσχεσης προς την Εκκλησία της περιόδου αυτής
ήταν: «Εις τον νικώντα θέλω δώσει εις αυτόν ψήφο λευκή και επί την ψήφο όνομα
νέο γεγραμμένον το οποίο ουδείς γνωρίζει ει μη ο λαμβάνων»
Η εκκλησία των Θυατείρων 500—1000 μ.χ. στην Αποκάλυψη β: 24—25—27—28—29 σημαίνει «Θυσίαν και η αγγελία του Κυρίου προς
την εκκλησία αυτή ήταν: «Όσοι δεν έχουσι την διδαχήν ταύτην και οίτινες δεν
εγνώρισαν τα βάθη του Σατανά ως λέγουσι δεν θέλω βάλει εφ’ ημάς άλλο βάρος πλην
εκείνο το οποίον έχετε κρατήσατε εωσού έλθω».
Η Εκκλησία των Σάρδεων 1500—1800 μ.Χ. στην Αποκάλυψη γ: 1—16 περιλαμβάνει την
περίοδο της Αναμορφώσεως κατά την οποία εν τούτοις ολίγοι έμειναν αμόλυντοι. Η
υπόσχεσης του Κυρίου προς την Εκκλησία αυτή είναι: «Ο νικών ούτος θέλει ενδυθή
ιμάτια λευκά και δεν θέλει εξαλείψει το όνομα αυτού εκ του Βιβλίου της ζωής και
θέλω ομολογήσει το όνομα αυτού ενώπιον του Πατρός μου και ενώπιον των αγγέλων
αυτού».
55--ΤΟ
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Η Εκκλησία της Φιλαδέλφειας στην
Αποκάλυψη
γ: 7—13
αναφέρεται εις την περίοδον του
19ου αιώνος και σημαίνει «αγάπη προς τους
αδελφούς». Η περίοδος αυτή είναι περίοδος Ιεραποστολών. Η ιστορία των
Χριστιανών Ιεραποστόλων οι σκοποί τους οι θυσίες τους οι περιπέτειες τους οι
νίκες τους η αφοσίωσης τους εις την υπόθεση της Εκκλησίας του Χριστού είναι
πραγματικότητα που ανυψώνουν και εμπνέουν. Κατά την περίοδο αυτή της εξαπλώσεως του
Ευαγγελίου δια των ιεραποστόλων εμφανίζονται άνθρωποι όπως ο Δαβίδ Λίβιγκστον ο
οποίος είχε ο οποίος είχε την μεγαλοψυχία να θυσιαστεί ενώ εξερευνούσε την
μαύρη Ήπειρο της Αφρικής με την ελπίδα της απελευθερώσεως ψυχών που ζούσαν στο
σκότος της αμαρτίας.
Εκεί υπηρέτησαν περιώνυμοι
Ιεραπόστολοι όπως και άλλοι μεταξύ των Ινδικών φυλών μέσα εις τα δάση της
Βορείου Αμερικής. Άλλοι πάλι ταξίδεψαν
προς τις κοραλλιογενείς νήσους Του Ειρηνικού Ωκεανού ενώ ο Χούδσον Ταίηλορ
ίδρυσε την Εσωτερική Ιεραποστολή της Κίνας ένας άνθρωπος πλήρης Πνεύματος Αγίου
και πίστεως με σπάνιας δυνάμεως και προσευχής με θαυμάσιες οργανωτικές
ικανότητες με ενεργητική πρωτοβουλία και με μεγάλη επιρροή επί των ανθρώπων.
Εκατοντάδων τέτοιων ανθρώπων θα μπορούσαμε να αναφέρουμε που υπήρξαν ισχυρής
πίστεως εργάτες εις την υπόθεση της
Χριστιανικής εκκλησίας κατά την περίοδο αυτήν της Ιεραποστολικής δράσεως και οι
οποίοι απέδειξαν ότι ο Θεός δύναται να εργασθεί σε όλες τις εποχές δια της ζωής
ταπεινών αφιερωμένων και αυτοθυσιαζόμενων πιστών ανδρών και γυναικών.
Εις την εκκλησία της ιεραποστολικής δράσεως ο
Κύριος δεν βρίσκει σφάλματα και δίδει εις αυτήν
την υπόσχεση: «Ιδού έθεσα ενώπιον σου θύραν ανεωγμένην και ουδείς
δύναται να κλείσει αυτήν. Όστις νικά θέλω κάμει αυτόν στύλον εν τω ναώ του Θεού
μου».
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
56--ΤΟ
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΒΔΟΜΟ
ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ
«
ουχί δια δυνάμεως ουδέ δια ισχύος αλλά δια του Πνεύματος μου λέγει ο Κύριος των
δυνάμεων».(Ζαχαρίας
δ:6).
«Και ότε ήλθεν της Πεντηκοστής ήσαν άπαντες
ομοθυμαδόν εν τω αυτό τόπω. Και εξαίφνης έγινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου
βιαίως φερομένου και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι. Και εφάνησαν
εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός και εκάθισαν εις ένα έκαστον αυτών.
Και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου. Και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας
καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσι».
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο
Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος ως αναφέρεται επί κεφαλής του διαγράμματος και
υφίσταται ανέκαθεν απ’ αρχής.
Κατά τους χρόνους της ιστορίας της Π.Δ. το Άγιον Πνεύμα επήρχετο
επάνω σε θεοσεβείς ανθρώπους και ειργάζετο θαυμασίως δι αυτών. Το έργο του Αγ.
Πνεύματος ήταν δημιουργικό έργο καθοδηγήσεως και θείας ενεργείας. Οι εκδηλώσεις
του Πνεύματος γινόταν αναλόγως των περιστάσεων και με ορισμένο πάντοτε σκοπό. Η
έκφρασης εις την Π.Δ. για τις εκδηλώσεις αυτές είναι:
«Το
Πνεύμα το Άγιον επήλθε»
Το Άγιο Πνεύμα κατηύθυνε την ζωή των
πιστών ανθρώπων όπως ο Ενώχ ο Ιώβ ο Αβραάμ ο Μωϋσής ο Δανιήλ ο Ηλίας ο Ελισσαιέ.
Εις το βιβλίο του Ησαϊα μα:10 ο Κύριος
λέγει: «Μη φοβού διότι εγώ είμαι μετά σου μη τρόμαζε διότι εγώ είμαι ο θεός σου
σε ενίσχυσα μάλιστα σε βοήθησα μάλιστα σε υπερασπίθην δια της δεξιάς της
δικαιοσύνης μου».
Αργότερα
όταν ο Χριστός ήταν εδώ στη γη μίλησε προς τους μαθητές Του περί του Αγίου
Πνεύματος και αποκάλυψε προς αυτούς ότι Αυτός έπρεπε να απέλθει και ότι το
Πνεύμα το Άγιο θα ερχόταν προς αυτούς για να μείνει μαζί τους.(Ιωάννης ιδ:17).
Και πάλι είπε: «Συμφέρει εις εσάς να
απέλθω εγώ διότι εάν δεν απέλθω ο
Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς αλλ’ αφού απέλθω θέλω πέμψει αυτόν προς
εσάς (Ιωάννης
ις:7). Ώστε η επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος εις την εκκλησία εξαρτιόταν
από
την ανάληψη του Ιησού Χριστού. Η επιφοίτησης σημειούται επί του διαγράμματος
κατά την οικονομίαν της χάριτος εν συνεχεία προς την ανάληψη του Ιησού Χριστού.
Ο Χριστός γνώριζε ενώ ήταν επί της γης ότι πρέπει να απέλθει και να λάβει την
θέσιν Του εις τα δεξιά του Θεού όπου ευρίσκεται τώρα. Γνώριζαν ότι θα ήταν για μας ο Μέγας Αρχιερεύς κατά
την τάξιν Μελχισεδέκ για να μεσιτεύει για μας οι οποίοι Τον ακολουθούμε.
Ο Ιησούς αναλήφθηκε καθώς είπε
εις τους ουρανούς αλλά προ της αναλήψεως Του εξεπλήρωσε την μεγάλη αποστολή της
ζωής Του. έδωσε την ζωή Αυτού αντί πολλών. Έγινε θυσία δια της προσφοράς του
επί του Σταυρού χυθέντος αίματος Αυτού διότι ήταν ο αμνός ο αμνός του Θεού ο
αίρων την αμαρτία του κόσμου. Μας αγαπά τόσο πολύ ώστε έκαμε ιλασμό(καθαρισμό)
περί των αμαρτιών μας. «Μεγαλυτέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς του να βάλει
τις(κάποιος0 την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού»
(Ιωάννης
ιε:13).
Ο Ιησούς ανέστη εκ νεκρών
έγινεν απαρχή των κεκοιμημένων.
Νίκησε
την αμαρτία και τον θάνατο και τώρα ζει δια παντός. Τον δεχόμαστε ως Σωτήρα μας
πιστεύοντες εις Αυτόν. «Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και θέλεις σωθή
συ και ο οίκος» (Πράξεις ις:31)
Ο Ιησούς Χριστός έστειλε μετά την
ανάληψη Του το Άγιο Πνεύμα τον Παράκλητο όπως υποσχέθηκε κατά την ημέρα της
Πεντηκοστής ώστε να κατοικεί στις καρδιές των δικών Του. το Άγιο Πνεύμα ανέλαβε
το υπούργημα του Παράκλητου να όπως είχε φανερώσει ο Ιησούς περί της αποστολής
του και ήταν ο αντιπρόσωπος του επί της γης δια να μένει μετά των πιστών Του. Το
Άγιο Πνεύμα είναι ο Χριστός χωρίς τους περιορισμούς της σαρκός και του υλικού κόσμου.
Ο Σταυρός του Γολγοθά άνοιξε την πηγή από την οποία ανέβλυσαν επάνω στους
μαθητές οι ευλογίες της Πεντηκοστής.
SYNEXIZETAI
