4---ΤΥΧΙΚΟΣ--ΤΥΧΙΚΟΣ
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2006 --
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ
Στο σκοτάδι των θρησκειών του κόσμου
Πόσα λουτρά
χρειάζονται;
Kάνει ζέστη
στην Ινδία^ ζέστη και υγρασία. Ο καυτός ήλιος κτυπά τη γη που βράζει μέσ’ στο
μεσημέρι, αλλά τις πρώτες ώρες του πρωινού υπάρχει ακόμη η ψύχρα της νύχτας.
Στο φως της αυγής ο ποταμός Γάγγης κυλάει ήσυχα τα νερά του, αντανακλώντας το
κόκκινο και χρυσό των εκατοντάδων μιναρέδων και των πύργων των ναών και των
τεμένων της μεγάλης πόλης Varanasi, της πιο ιερής πόλης στην Ινδία. Είναι ένα
όμορφο, γραφικό σκηνικό.
Όμορφο,
τουλάχιστον από απόσταση, επειδή μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει ότι ο
ποταμός λειτουργεί σαν ένας τεράστιος ωχετός για την πόλη, όπως και για όλες τις
πόλεις και χωριά που βρίσκονται πιο επάνω στη ροή του. Κάθε είδους απορρίμματα
επιπλέουν στα νερά του, ενώ κάπου-κάπου βλέπεις μια ψόφια κατσίκα ή πίθηκο, ένα
μισοκαμμένο ανθρώπινο πτώμα ή ακόμα και το πτώμα κάποιου ζητιάνου που το έριξαν
άκαυτο στον ποταμό.
Αλλά είναι
αυτή την ώρα που αρχίζει να υπάρχει κάποια κίνηση κατά μήκος της όχθης του
ποταμού, καθώς πολλές γυναίκες έρχονται στο νερό περπατώντας μόνες ή σε ομάδες.
Σίγουρα αυτές οι γυναίκες δεν θα αγγίξουν αυτό το μολυσμένο νερό! Όμως, ναι!
Μία-μία κατεβαίνουν στον ποταμό και χωρίς δισταγμό βυθίζονται στο νερό του.
Ποιες είναι και
γιατί το κάνουν;
Είναι Ινδές
χήρες, που με τον τρόπο αυτό επιδιώκουν να πλύνουν την αμαρτία της χηρείας
τους.
Όλοι οι
άλλοι Ινδουιστές επιτρέπεται να πλυθούν από τις αμαρτίες τους με μια μόνο
βύθιση στον ποταμό, αλλά η χήρα πρέπει να το κάνει αυτό καθημερινά για όσο θα
ζει^ κι αν είναι μεγάλη σε ηλικία και αδύναμη να πάει η ίδια στον ποταμό,
πρέπει να της φέρνουν κάθε μέρα το ιερό νερό μέσα σε χάλκινο δοχείο οι φίλοι
της.
Στην πόλη
Varanasi ζουν περίπου 10.000 χήρες^ οι περισσότερες σε άθλια φτώχεια
αγωνίζονται να κερδίσουν μόλις τα απολύτως αναγκαία για να διατηρηθούν στη ζωή,
όμως με θέρμη και ευσέβεια πλένονται για να είναι τελετουργικά καθαρές.
Χήρα λούζεται στο
βρόμικο –πλην "άγιο"–
νερό του Γάγγη.
Mπορεί το
νερό, ανεξάρτητα του πόσο καθαρό είναι, να καθαρίσει την καρδιά αν βρέχουμε το
δέρμα μας; Όχι! Ακόμη και το καθαρότερο νερό και το συχνότερο λούσιμο δε
μπορούν να καθαρίσουν μια αμαρτία.
Ο Ιώβ λέει:
«Εάν λουσθώ εν ύδατι χιόνος και επιμελώς αποκαθαρίσω τας χείρας μου· συ όμως
θέλεις με βυθίσει εις τον βόρβορον, ώστε και αυτά μου τα ιμάτια θέλουσι με
βδελύττεσθαι» (Ιώβ 9/θ/30-31).
Ο Δαβίδ,
που έγραψε τους περισσότερους Ψαλμούς, το ήξερε αυτό γι’ αυτό και όταν έπεσε
στη μεγάλη του αμαρτία, προσευχήθηκε στο Θεό: «Πλύνόν με μάλλον και μάλλον από
της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ράντισόν με με ύσσωπον,
και θέλω είσθαι καθαρός· πλύνόν με, και θέλω είσθαι λευκότερος χιόνος» (Ψαλμ.
51/να/2,7).
Oλόκληρη τη
ζωή τους αν πλένονται στο Γάγγη, οι φτωχές χήρες του Varanasi, δε μπορούν να
καθαρίσουν τις καρδιές τους. Σπαταλούν τις ζωές τους το ίδιο όπως και αν είχαν
ακολουθήσει την παλαιά συνήθεια, τότε που έκαιγαν τη χήρα στη νεκρική πυρά του
συζύγου της. Είναι μια σκληρή, θλιβερή ζωή, όπου είναι καταδικασμένες να
πλαίνονται στο ποτάμι χωρίς κανένα κέρδος... Για το τίποτα...
Όμως ο
λόγος του Θεού λέει ότι, «το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει
ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α~ Ιωάν. 1/α/7). Ναι, ο Θεός προσφέρει καθαρισμό από
την αμαρτία: «Διά τούτου κηρύττεται προς εσάς άφεσις αμαρτιών. Και από πάντων,
αφ’ όσων δεν ηδυνήθητε διά του νόμου του Μωϋσέως να δικαιωθήτε, διά τούτου πας
ο πιστεύων δικαιούται» (Πράξ. 13/ιγ/38-39).
Αν μόνο
μπορούσαν να το ξέρουν αυτό οι χήρες της Ινδίας! |
------------------------------------
Από το
περιοδικό “Echoes of Grace”, Ιαν. 2006.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
