03--ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΤΑΡΤΖΗΣ
Το νόημα της ζωής
Δημοσιεύτηκε στις 31
Ιανουαρίου 2011.
Περικοπή: Εκκλησιαστής
1
Το
βιβλίο του Εκκλησιαστή δείχνει προς μία άλλη κατεύθυνση. Ωραία, τίποτε δεν
βγάζει νόημα «κάτω από τον ήλιο».
Άρα;
συνεχεια
--03 από το (02)
Άρα
ίσως πρέπει να υποψιαστώ μήπως πρέπει να δω πάνω από τον ήλιο… Η φράση «υπό τον
ήλιο» επαναλαμβάνεται 29 φορές στο βιβλίο. Είναι σαν να προσκαλεί τον αναγνώστη
να υποψιαστεί, να αναρωτηθεί, να γεμίσει περιέργεια. Μήπως η απάντηση βρίσκεται έξω από το κλειστό
και παράδοξο κουτί της ύπαρξης έτσι όπως το γνωρίζω και το γεύομαι; Ποιος ξέρει
όμως; Πώς θα μπορούσα να δω τι υπάρχει «πέρα από τον ήλιο» εγώ που ζω
εγκλωβισμένος «κάτω από τον ήλιο»;
Ο
Άβελ ήταν γιος του Αδάμ και της Εύας. Αδελφός του Κάιν. Κοιτώντας τη ζωή του
βλέπεις την ματαιότητα στο μεγαλείο της. Πέθανε πρόωρα. Βρήκε εύνοια από τον
Θεό αλλά ήταν αυτός που έχασε τη ζωή του από τα χέρια του αδελφού του. Ο Κάιν
έζησε. Ο Άβελ χάθηκε. Είχε ξεκινήσει την κτηνοτροφία. Άρχισε να μεγαλώνει ζώα.
Είχε όνειρα. Σχέδια. Και ξαφνικά η ζωή του κόπηκε. Τώρα ίσως πείτε που τον
θυμηθήκαμε τον Άβελ. Ξέρετε ότι η λέξη «χέβελ» που ακούμε ξανά και ξανά στον
Εκκλησιαστή είναι στα εβραϊκά το όνομα του Άβελ; Μοιάζει όλο το βιβλίο να είναι
μία υποσημείωση στη ζωή του Άβελ.
Ο
Άβελ λοιπόν ήρθε και πέρασε… Χάθηκε… Μία κουκίδα χωρίς σημασία… Μία ανάσα που
χάθηκε και διαλύθηκε. Έτσι νομίζουμε. Ο Θεός όμως λέει στον Κάιν (για να το
ακούσουμε όλοι…) «…η φωνή του αίματος του αδελφού σου βοά προς εμέ εκ τη γης».
Με άλλα λόγια η κραυγή της ματαιότητας βουίζει στα αυτιά μου.Και μετά από
αιώνες ο Θεός λέει στην προς Εβραίους 11:4, «Δια πίστεως ο Άβελ πρόσφερε προς
τον Θεό καλητέραν θυσίαν παρά τον Κάιν δια της οποίας εμαρτυρήθη ότι ήτο
δίκαιος επειδή ο Θεός έδωκε μαρτυρίαν περί τον δώρων αυτού…». Και εδώ ίσως
σταματήσουμε τον Θεό και του πούμε. Μα για μισό λεπτό. Δεν βλέπεις την
αντίφαση; Δεν νιώθεις την ματαιότητα; Πώς είναι δυνατόν ο Άβελ να είναι ο καλός
της ιστορίας και να έχει ένα τέτοιο τέλος. Δεν ακούς το ερωτηματικό που
γεννιέται; Και ο συγγραφέας συνεχίζει «…και δι αυτής καίτοι αποθανών έτι
λαλεί».Με άλλα λόγια ο Θεός λέει ότι δεν έχει περάσει μία μέρα που να μην
ακούει την κραυγή του Άβελ… Η κραυγή «χέβελ» δηλαδή «ματαιότητα» συνεχίζει να ακούγεται και να φτάνει στα αυτιά του Θεού μέσα στους
αιώνες φέρνοντας ένα ανοιχτό ερώτημα μπροστά στον Θεό. Και για αυτό ο Θεός
κάνει κάτι. Στέλνει ένα άλλο «Άβελ».Διαβάζουμε στο επόμενο κεφάλαιο της προς
Εβραίους τον Ιησού να παραλληλίζεται με τον Άβελ. Ο Ιησούς με το αίμα του
απαντά στην κραυγή του Άβελ. «Και εις αίμα καθαρισμού το οποίον λαλεί καλήτερα
παρά το του Άβελ» (Εβραίους 12:24). Ο Θεός στέλνει τον Υιό Του στη θέση του
Άβελ. Μπαίνει και βιώνει την δική μας ματαιότητα. Σκεφτείτε λίγο τη δική Του
ζωή. Θεράπευσε, έθρεψε πεινασμένους και στο τέλος άκουσε το «άρον άρον
σταύρωσον αυτόν». Κι αυτός σαν τον Άβελ πρόσφερε θυσία αλλά τι εισέπραξε από
τον Θεό; Πεθαίνει με ένα ερωτηματικό στο στόμα, «ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί».
Κοιτώντας τον σταυρό τίποτα δεν βγάζει νόημα. Τα πάντα είναι ματαιότης
ματαιοτήτων. Χέβελ Άβελ. Όλα αυτά «κάτω από τον ήλιο».
Ήρθε
όμως να μας πει ότι ο κόσμος μας δεν είναι ένα κλειστό μελαγχολικό κουτί κάτω
από το πέπλο του θανάτου. Με την ανάστασή του έφερε λοιπόν το «καινούργιο».
Έγινε μεσίτης «καινής διαθήκης» όπως διαβάζουμε στην περικοπή από τη Εβραίους
12. Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον λέει ο Εκκλησιαστής και έχει απόλυτο δίκαιο. Ναι
όμως αυτός που έπλασε τον ήλιο και είναι πάνω, πέρα, έξω από τοη ήλιο είναι
μεσίτης «νέας διαθήκης». Μέσα από τον Σταυρό και τη Ανάστασή του άφησε την
αιωνιότητα να ρίξει έστω λίγες αχτίνες από το φως της πάνω στην ύπαρξή μας.
Κατεβάστε
και ακούστε το MP3.
Το νόημα της ζωής.
Παναγιώτης Κανταρτζής
