ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΝΤΑΡΤΖΗ
Στην
εφημερίδα «νικητές» Π.Κανταρτζης
Άρα;
Το
βιβλίο συζητά διάφορες απαντήσεις στο ερώτημα αυτό. Θα ήθελα βγαίνοντας έξω από
το βιβλίο να δούμε μία αξιοσημείωτη απάντηση που βρίσκουμε σε ένα τραγούδι του
Αλκίνοου Ιωαννίδη:
Φεύγεις
και πας είσαι καράβι
μπροστά
κοιτάς η θάλασσά σου
πυρκαγιές
και πάγοι.
Μα
πιο μπροστά πάντα θα στέκει
ο
γυρισμός σου στη φουρτούνα αντέχει.
Φεύγεις
που πας και που πιστεύεις
τι
κυνηγάς ποια γη σε θέλει
ποιον
εαυτό γυρεύεις.
Όλα
είναι εδώ κι όλα για πάντα
κάθε
ταξίδι είναι γυρισμός.
Φεύγεις
και πας που επιστρέφεις
σε
ποια στεριά η ξενιτιά σου είναι όσα έχεις.
Κι
όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα
και
πιο μακριά σου είσαι μόνο εσύ.
Εσύ
γεννάς τη θάλασσα
και
χτίζεις το καράβι
είσαι
το εδώ και το αλλού
είσαι
η γιορτή του γυρισμού
το
δάκρυ του αποχωρισμού.
Και
το ταξίδι σου είσαι εσύ
είσαι
το κύμα το νησί
είσαι
ο αέρας το πανί
και
τ’ άσπρο μου μαντήλι.
Η
πρόταση αυτή λέει ότι η ζωή δεν έχει άλλο νόημα πέρα από αυτό που μπορώ να της
δώσω εγώ. Αυτό ακούγεται ελκυστικό. Φανταστείτε όμως πόσο άγχος πρέπει να γεννά
μία τέτοια στάση. Εγώ είμαι ο θεός στο σύμπαν μου που πρέπει να το δημιουργώ
και να το νοηματοδοτώ και να το ανασταίνω και να το ανασυντάσω κάθε στιγμή…
Στην
εφημερίδα «νικητές» Π.Κανταρτζης
