03-John Voulgaris
Ερ: Γιατί δεν συμφωνείτε με την 'προ-της-Θλίψης'
Αρπαγή ;
Απ:
Δεν υπάρχει καμμία λέξη, ενιαία φράση, ή κάποιο ουσιαστικό υπόδειγμα στις
Γραφές που θετικά να υποστηρίζει αυτή τη θεωρία.
Η
'προ-της-Θλίψης' Αρπαγή έχει συντεθεί από εξηγητές των Γραφών που εξωθούν
ορισμένα νοήματα να διδάξουν ότι η Εκκλησία δεν θα περάσει καθόλου από κρίση.
Στηρίζουν την ιδέα τους σε εικαστικές υποθέσεις που γίνονται εύκολα αποδεκτές,
επειδή είναι προσιτές στη σάρκα. Όλοι προτιμούν να αποφύγουν οποιαδήποτε κρίση,
θλίψη και καταδίωξη. Όμως η διδαχή αυτή δεν έχει την παρρησία από όλη τη Γραφή
και ανατρέπεται. Οι προτείνοντες αυτήν τη θεωρία έχουν πολύ λίγα εδάφια της
Γραφής που προσπαθούν να την στηρίξουν, με τα οποία θα ασχοληθούμε, τα επόμενα:
α)
Παίρνουν τη φράση `ανάβα ώδε,» Αποκ. 4:1,2, με την οποία ο απόστολος Ιωάννης
κλήθηκε «στο πνεύμα» να γίνει αυτόπτης
μάρτυρας σ' αυτά που επρόκειτο να δει στον ουρανό για να τα περιγράψει
στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Κι αυτό έκανε.
Η άνοδός του όμως [που έγινε με το 'αναβαίνω' και όχι με το 'αρπάζω']
δεν αποδεικνύει την αρπαγή. Διότι η Αρπαγή μάλιστα θα γίνει «στο σώμα» [ο
Ιωάννης ανέβηκε «στο πνεύμα» μόνο και όχι «στο σώμα» και πάλι βρέθηκε κάτω όπου
ήταν στο νησί Πάτμο πριν να κάνει την ουράνια επίσκεψη]. Η άνοδος του Ιωάννη
του ενός εδώ δεν μπορεί απαραιτήτως να ληφθεί ως παραβολή που να βεβαιώνει την
άνοδο όλων, ούτε ταιριάζει με κανένα απ' τη σειρά των συμφραζόμενων περί αρπαγής
στον αέρα όπως θα γίνει με την Παρουσία του Κυρίου. Ο Παύλος είχε αρπαχτεί στον
τρίτο ουρανό, και παρόλο που συνέβη σ' αυτόν ακριβώς με το ρήμα «αρπαγέντα,»
στην Β'Κορ. 12:2, «είτε εν σώματι ουκ οίδα, είτε εκτός σώματος ουκ οίδα, ο Θεός
οίδεν» -δεν αναφέρει τίποτε που να ταιριάζει ή να συμβολίζει ως προς την ώρα
της δικής μας αρπαγής ή να μας
προσδιορίσει τον χρόνο.
β)
Επειδή μόλις πριν στα κεφ. 2 & 3 της Αποκάλυψης, το κείμενο αναφέρθηκε στις
επτά εκκλησίες, αλλά κατόπιν δεν γίνεται αναφορά της λέξης «εκκλησία» από το
κεφ. 4 και κατόπιν, απ' αυτό υποθέτουν -το επαναλαμβάνω και τονίζω: υποθέτουν-
ότι με το που ανέβηκε ο Ιωάννης στον ουρανό θα ανέβηκε και όλη η «Εκκλησία του
Χριστού.» Τι τρομερή εικασία! Ξεχνούν, χωρίς να εννοήσουν στην Αποκ. 12:2, ότι «γυνή,
και εν γαστρί έχουσα και κράζει ωδίνουσα και βασανιζομένη,» Αποκ. 12:13, ότι
«την γυναίκα,» Αποκ. 12:14, ότι «τη γυναικί,» εννοείται η Εκκλησία του Χριστού.
Και χωρίς να διαβάσουν στην Αποκ. 6:9, «τας ψυχάς των εσφαγμένων δια τον Λόγον
του Θεού και δια την μαρτυρίαν ήν είχον,» και ήταν άγιοι της Εκκλησίας του
Χριστού, Αποκ. 6:10, «ου κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών εκ των κατοικούντων
επί της γης,» και Αποκ. 6:11, «οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών οι
μέλλοντες αποκτέννεσθαι ως και αυτοί,» είναι σύνδουλοι και αδελφοί άγιοι της
Εκκλησίας του Χριστού.
γ)
Σε μια λεγόμενη «τάξη των πραγμάτων» ή με τη χρήση της λέξης «οικονομία,»
[παρόλο που η θέση της λέξης οικονομία=ανάληψη υπηρεσίας, επιστασία,
διαχείρηση, στην ΚΔ δεν αναφέρεται σ' αυτό ακριβώς που θέλουν να παρουσιάσουν],
κάνουν διαχωρισμό των καιρών πώς δηλ., ο Θεός άλλαζε τις καταστάσεις στο
παρελθόν στη γη σύμφωνα με το Σχέδιό Του από τη Γένεση μέχρι τώρα. Είναι σωστό
ότι απ' την προφητεία των 70 εβδομάδων -επταετιών- στον Δανιήλ 9:24-27, υπολείπεται
μία τελευταία, η 70ή επταετία, οπότε θα
γίνει κάτι το ξεχωριστό. Πουθενά δεν
λέει όμως, ότι με το που αρχίζει η επταετία, θα συμβεί η ανάσταση των νεκρών
και ή αρπαγή των ζωντανών εν Χριστώ.
Ούτε λέει ότι η Εκκλησία δεν πρέπει να συμβαδίζει μέσα σ' αυτό το
χρονικό διάστημα. Το τί θα γίνει, αναφέρεται στον Δαν. 9:27, στον Ματθ.
24:4-27, Μάρκο 13:5-23, Λουκά 21:8-36, Β'Θεσσ. 2:1-8α, Α'Τιμ. 4:1-3, Β'Τιμ. 3:1-5, Αποκ. 6:1-14. Ας
μην ξεχνάμε ότι προτού να έρθει να γίνει η αρπαγή, απαραιτήτως θα πρέπει να
αναστηθούν πρώτα οι νεκροί: Α'Θεσσ. 4:15, «ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι
εις την Παρουσίαν του Κυρίου ου μη φθάσωμεν [δεν θα προφθάσουμε] τους
κοιμηθέντας,» και Α'Θεσσ. 4:16, «ο Κύριος ...καταβήσεται εξ ουρανού και οι
νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον, 17 έπειτα ημείς οι ζώντες οι
περιλειπόμενοι άμα συν αυτοίς ...» Δεν υπάρχει λόγος ότι θα γίνει η ανάσταση,
ούτε φυσικά η αρπαγή που θα ακολουθήσει την ανάσταση έτσι ενωρίς. Και
δ)
Επειδή αυτή η θεωρία έχει ξεκινήσει απ' το εξωτερικό, οι Αμερικανοί που
προτείνουν αυτή τη διδασκαλία μεταστρέφουν τα νοήματα που παίρνουν από τις
μεταφράσεις και όχι από τα αρχικά κείμενα και μεταχειρίζονται λέξεις να
τονίσουν την αμεσότητα της Παρουσίας του Χριστού. Έτσι μετατρέπουν την
προσδοκία του πιστού να βγάλουν ένα επίθετο: 'imminent,' που εννοεί:
«επικείμενη Παρουσία,» 'imminent coming,' ότι δηλ., 'θα συμβεί σε μια στιγμή,'
'απότομα,' 'απροσδόκητα,' αυτό θέλουν να πουν με «επικείμενη αρπαγή.» Aλλά
κανένα από τα ρήματα αυτά δεν επιδεικνύει τον απότομο ερχομό ότι «στην επόμενη
στιγμή» ή «πριν την ώρα» θα συμβεί το επικείμενο γεγονός. «Προσδέχομαι,» για
την προσμονή της Παρουσίας στον Λουκά 12:36, Τίτο 2:13, Ιούδα 21
χρησιμοποιείται και από τον Παύλο για την προσδοκία της ανάστασης των ζώντων
και νεκρών Πράξεις 24:15, όμως το τελευταίο δεν εμφανίζεται μέχρι τη χιλιετία.
Διαφορές
που υπάρχουν:
Διαφορά
1η. Ποιος είναι «Αυτός ενδυναμώνει τη διαθήκη [συνθήκη] εις πολλούς για μία
επτάδα ετών» (Δαν. 9:27α)?
Α. Περισσότεροι ερμηνευτές θεωρούν ότι ο
στερεώνων τη διαθήκη είναι ο Αντίχριστος.
Β. Αποκλείεται να είναι ο Αντίχριστος που θα
στερεώσει διαθήκη για επτά έτη. Δεν ευσταθεί διότι «εδόθη εις αυτόν εξουσία να
ποιήσει 42 μήνες» (Αποκ. 13:5β), ώστε δηλ., θα έχει δικαιοδοσία μόνον 3 ½ έτη
ως ο άνθρωπος της ανομίας αφότου θα ενσαρκωθεί το Σατανά στη γη και όχι επτά
έτη. Ορισμένοι των πατέρων της Εκκλησίας εκλαμβάνοντας την αρχή του
προηγουμένου εδαφίου «θα εκκοπή ο Χριστός ουχί δι 'Εαυτόν» (Δαν. 9:26α) θεωρούν
ως συνέχιση το Δαν. 9:27α ότι δηλ., ο στερεώνων τη Διαθήκη είναι ο Χριστός. Η
άλλη εκδοχή με υποκείμενο «ο λαός του ηγήτορα που πρόκειται να έλθει» (Δαν.
9:26β,γ) συνδέει τους πράκτορες του Σατανά, το λαό του Σατανά στη γη να
προετοιμάζει μια διαθήκη που θα αντιτίθεται στην Αγία Διαθήκη.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
