Με το φως της Γραφής
Οκτώ μεγάλα αμαρτήματα
5. Η ΑΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ
Συνήθως ο Πιλάτος παρουσιάζεται ως άνθρωπος καλοπροαίρετος^ τουλάχιστον προσπάθησε να ελευθερώσει τον Κύριο. Δεν ήταν πρόθυμος να παρασυρθεί από το μίσος των Αρχιερέων, ούτε έδειξε αδιαφορία, κι από την πρώτη στιγμή πείσθηκε ότι ο κατηγορούμενος ήταν ΑΘΩΟΣ! «Ουδέν έγκλημα ευρίσκω εν τω ανθρώπω τούτω» είπε και, επίσης, «ενώπιόν σας ανακρίνας δεν εύρον εν τω ανθρώπω τούτω ουδέν έγκλημα εξ όσων κατηγορείτε κατ’ αυτού» (Λουκ. 23/κγ/4,14).
Στις αποφάσεις των δικαστηρίων υπάρχει πρώτα το σκεπτικό –τα στοιχεία που παίρνει υπόψη του το δικαστήριο για να σχηματίσει γνώμη– και ύστερα ακολουθεί το “ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ”, δηλαδή η απόφαση, που καταδικάζει ή αθωώνει. Στην περίπτωση του Πιλάτου έχουμε πρώτα το σκεπτικό, με βάση το οποίο έχει καταλήξει ότι «Ουδέν έγκλημα ευρίσκω εν τω ανθρώπω τούτω». Ενώ όμως περιμένεις ν’ ακολουθήσει η αθωωτική απόφαση, τα πράγματα ανατρέπονται. Αν και στην αρχή καλά τα πήγε ο Πιλάτος, όμως μέχρις εδώ έφτανε η δύναμη του. Μόλις άκουσε τη φασαρία του όχλου και κάποιος πέταξε το σύνθημα «Εάν τούτον απολύσης, δεν είσαι φίλος του Καίσαρος», ο Πιλάτος προτίμησε όχι το δίκαιο αλλά το συμφέρον και υπολογίζοντας την κοινή γνώμη προτίμησε το αρεστόν. «Θέλων να κάμη εις τον όχλον το αρεστόν, απέλυσεν εις αυτούς τον Βαραββάν και παρέδωκε τον Ιησούν, αφού εμαστίγωσεν αυτόν, διά να σταυρωθή» (Μάρκ. 15/ιε/15).
Η κίνησή του, που «λαβών ύδωρ ένιψε τας χείρας αυτού έμπροσθεν του όχλου, λέγων• Αθώος είμαι από του αίματος του δικαίου τούτου• υμείς όψεσθε» (Ματθ. 27/κζ/24) δεν ήταν παρά ένα καλοσχεδιασμένο τρικ που διόλου δεν τον απαλλάσσει από την ευθύνη του. Το ποιος είναι αθώος δεν το αποφασίζει ο κατηγορούμενος αλλά το δικαστήριο^ και την “απόφαση” του Πιλάτου χωρίς αμφιβολία ο Θεός από πάνω δεν την προσυπέγραψε. Έτσι, αντί να αθωώσει τον Ιησού, ως όφειλε, με τα καμώματά του κατάφερε να ενοχοποιήσει τον εαυτό του.
Ήταν ο ανώτατος δικαστής και η απόφασή του τελεσίδικη. Το παραδέχτηκε λίγο πριν, όταν είπε στον Κύριο, «Δεν εξεύρεις ότι εξουσίαν έχω να σε σταυρώσω και εξουσίαν έχω να σε απολύσω;» και η εξουσία αυτή του είχε δοθεί από τον ίδιο τον Θεό, όπως είπε ο Χριστός, «Δεν είχες ουδεμίαν εξουσίαν κατ’ εμού, εάν δεν σοι ήτο δεδομένον άνωθεν» (Ιωάν. 19/ιθ/10-11, Ρωμ. 13/ιγ/4) δεν ανταποκρίθηκε όμως στο καθήκον του κι αντί να φερθεί σωστά σ’ Εκείνον του οποίου την αθωότητα επανηλειμμένα ομολόγησε, Τον έστειλε να σταυρωθεί.
Έτσι παθαίνουμε κι εμείς κάθε φορά που προσπαθούμε να δικαιώσουμε τον εαυτό μας με ψέματα ή “παραθυράκια” του νόμου, είτε αποφεύγουμε να πούμε τη γνώμη μας υποστηρίζοντας το δίκαιο του πλησίον μας–κι είναι τούτη η αδικία που γίνεται συχνότερα.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>ΚΑΙ ΤΟ BLOG "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ" -- http://neakaipalaia.blogspot.com/ READ OUR BLOG
==========================================================
ΝΙΚΗΤΩΝ(http://www.nikites.eu).
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
