Με το φως της Γραφής
Οκτώ μεγάλα αμαρτήματα
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ (01)
Όμως αυτοί οι “αρμόδιοι” άνθρωποι, στην περίπτωση του Ιησού όχι μόνο δεν έψαξαν να βρουν την αλήθεια και το δίκαιο αλλά, αντίθετα, όπως καταμαρτυρεί ο Ματθαίος «εζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατά του Ιησού, διά να θανατώσωσιν αυτόν» (26/κς/59). Το έκαναν αυτό επειδή γνώριζαν ότι ο Ιησούς δεν έβλαψε ποτέ κανέναν αλλά θεράπευσε, τάισε, ανέστησε. Κι όμως έστησαν μια δίκη κωμωδία για να φέρουν το αποτέλεσμα που οι ίδιοι ήθελαν.
Σε κάποια προηγούμενη στιγμή που ο Νικόδημος, μέλος κι αυτός του Συνεδρίου, τόλμησε να θέσει το θεμελιώδες νομικό ερώτημα: «Μήπως ο νόμος ημών κρίνει τον άνθρωπον, εάν δεν ακούση παρ’ αυτού πρότερον και μάθη τι πράττει;» (Ιωάν. 7/ζ/51), αντί να απαντήσουν σύμφωνα με το νόμο, έσπευσαν να του προσάψουν τη μομφή ότι ήταν «μαθητής του». Το ζητούμενο γι’ αυτούς δεν ήταν η δικαιοσύνη αλλά η καταδίκη του Κυρίου κι αν ο Νικόδημος επέμενε, πιθανότητα θα βρισκόταν κι εκείνος συγκατηγορούμενος.
Μεγάλη αμαρτία τούτη η αδικία που έγινε σε βάρος του Κυρίου, από εκείνους που ήταν αρμόδιοι για να αποδίδουν δικαιοσύνη.
4. Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΗΡΩΔΗ
Ο Ηρώδης αναμίχθηκε στην υπόθεση του Ιησού “κατά λάθος”. Ένας παλιάνθρωπος ήταν, συνεργάτης των κατακτητών και μεγάλος τυχοδιώκτης που καλοπερνούσε στο παλάτι του στη Γαλιλαία. Ήρθε όμως στα Ιεροσόλυμα με την ευκαιρία της εορτής του Πάσχα ελπίζοντας πως εκεί θα μπορούσε να διασκεδάσει καλύτερα.
Όταν όμως οι Ιουδαίοι έφεραν τον Χριστό στο πραιτόριο για να δικαστεί, στην προσπάθειά του να ξεφύγει από την ευθύνη, ο Πιλάτος θυμήθηκε τους τύπους και αφού ο Ιησούς ήταν Γαλιλαίος, Τον έστειλε στον “αρμόδιο”... που ήταν ο Ηρώδης.
Ο Ηρώδης από καιρό ήθελε να δει τον Ιησού, αφενός επειδή κάποια στιγμή νόμισε ότι ήταν αναβίωση του Ιωάννη του Βαπτιστή, τον οποίο ο ίδιος αναγκάστηκε να σκοτώσει, αν και τον σεβόταν ως «άνδρα δίκαιον και άγιον» και «ευχαρίστως ήκουεν αυτού» (Μάρκ. 6/ς/20). Βλέποντας, λοιπόν, τον Ιησού, «εχάρη πολύ• διότι ήθελε προ πολλού να ίδη αυτόν, επειδή ήκουε πολλά περί αυτού και ήλπιζε να ίδη τι θαύμα γινόμενον υπ’ αυτού» (Λουκ. 23/κγ/8). Δηλαδή ενδιαφέρθηκε περισσότερο για να δει τον Ιησού να κάνει κάποιο θαύμα, παρά για να δικάσει την υπόθεσή Του.
Ήταν ο αρμόδιος δικαστής και του έφεραν έναν άνθρωπο με αίτημα να θανατωθεί, κι εκείνος προσπάθησε να ικανοποιήσει την περιέργειά του. Όταν μάλιστα είδε ότι ο Ιησούς δεν ήταν πρόθυμος να τον ικανοποιήσει, «μετά των στρατευμάτων αυτού εξουθένησεν αυτόν και ενέπαιξεν», κι ήταν ο Ηρώδης που «ενέδυσεν αυτόν λαμπρόν ιμάτιον και έπεμψεν αυτόν πάλιν προς τον Πιλάτον» (Λουκ. 23/κγ/11).
Του δόθηκε η ευκαιρία να πάρει τη σωστή θέση αλλά με τον τρόπο του απέδειξε πως δεν ήταν από τους ανθρώπους που πεινούν και διψούν την δικαιοσύνη... Άραγε το τραγικό τέλος του (βλ. Πράξ. 12/ιβ/23) ήταν άσχετο με την πορεία της ζωής του;
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>ΚΑΙ ΤΟ BLOG "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ" -- http://neakaipalaia.blogspot.com/ READ OUR BLOG
==========================================================
ΝΙΚΗΤΩΝ(http://www.nikites.eu).
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
