ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΗΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΘΕΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ
Αν είχες την επιλογή να ζήσεις ως ένα ελεύθερα σκεπτόμενο όν µέσα σ' έναν κόσµο στον οποίο οι κακές επιλογές προκαλούν πόνο ή να είσαι ένα ροµπότ σ' έναν κόσµο χωρίς πόνο, τι θα διάλεγες; Ποιο είδος δηµιουργήµατος θα έδιδε περισσότερη τιµή στον Θεό; Ποιο θα Τον αγαπούσε περισσότερο;
Θα μπορούσε να είχαµε δηµιουργηθεί σαν εκείνες τις χαριτωµένες κούκλες µε µπαταρία, που όταν τις αγκαλιάζεις, σου λένε: «Σ' αγαπώ!» Όµως ο Θεός είχε άλλα σχέδια. "Διακινδύνευσε" να δηµιουργήσει όντα, που µπορούσαν να κάνουν το αδιανόητο - να επαναστατήσουν ενάντια στο Δηµιουργό τους.
Τι συνέβη στον Παράδεισο; Ο πειρασµός, οι κακές επιλογές και οι τραγικές τους συνέπειες κατέστρεψαν τη γαλήνη της ζωής του Αδάµ και της Εύας.
Στα κεφάλαια 2 και 3 της Γένεσης περιγράφεται λεπτομερώς, µε ποιο τρόπο ο Σατανάς δοκίμασε την αγάπη τους για τον Κύριο και απέτυχαν οικτρά. Με τους βιβλικούς όρους αυτή η αποτυχία ονοµάζεται αµαρτία. Και όπως ακριβώς ο ιός του AIDS µολύνει ένα σώµα και καταστρέφει το ανοσοποιητικό του σύστηµα, έτσι και η αµαρτία εξαπλώνεται σαν θανάσιµη ασθένεια που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. Κάθε νέα γενιά κληρονομεί τα αποτελέσµατα και την επιθυµία της αµαρτίας
(Ρωµ. 1:18-42, 5:12,15,18).
« Ο Θεός ψιθυρίζει στις χαρές µας, µιλά στη συνείδησή µας, αλλά φωνάζει στις θλίψεις µας. Είναι το μεγάφωνο Του ο πόνος, για γα αφυπνίσει έναν κουφό κόσµο.»
C.S.Lewis
Η αµαρτία, µε την είσοδό της στον κόσµο, δεν είχε καταστρεπτικά αποτελέσµατα µόνο πάνω στην ανθρώπινη φύση, αλλά επέφερε την άµεση και συνεχή κρίση του Θεού πάνω στη γη. Έτσι, στο κεφάλαιο 3 της Γένεσης, βλέπουμε ότι ο φυσικός και πνευματικός θάνατος έγιναν µέρος της ανθρώπινης ύπαρξης
(εδάφια 3,19), ο τοκετός έγινε επώδυνος (εδ. 16), η γη γέµισε ζιζάνια που θα δυσκόλευαν το έργο του ανθρώπου
(εδ. 17-19) κι ο Αδάµ και η Εύα εκδιώχθηκαν από τον Παράδεισο, όπου απολάμβαναν µια στενή σχέση µε τον Θεό (εδ. 23,24).
Στην Καινή Διαθήκη, ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι ολόκληρη η κτίση στενάζει και περιµένει µε αγωνία την ώρα που θα ελευθερωθεί από την κατάρα και θα ανακαινισθεί ελεύθερη πια από τις συνέπειες της αµαρτίας (Ρωµ. 8:19-22).
Η αρρώστια, η καταστροφή και η φθορά είναι συμπτώματα ενός βαθύτερου προβλήµατος - της επανάστασης του ανθρώπου εναντίον του Δηµιουργού Του. Κάθε θλίψη, πόνος και αγωνία είναι υπενθυµίσεις της ανθρώπινης πτώσης. Σαν µια τεράστια φωτεινή επιγραφή ο πόνος διαλαλεί παντού το µήνυµα, ότι ο κόσµος δεν είναι όπως ο Θεός τον έπλασε να είναι.
Γι' αυτό το λόγο, η πρώτη και κύρια απάντηση στο πρόβληµα του πόνου είναι ότι αυτός είναι το αποτέλεσµα της εισόδου της αµαρτίας στοv κόσµο. Ο πόνος µάς θέτει σε συναγερµό ότι µια πνευµατική ασθένεια υπάρχει στον πλανήτη µας. Πολλές φορές τα προβλήµατά µας είναι απλώς οι παρενέργειες της διαβίωσής µας σε έναν πεσµένο κόσµο, χωρίς εµείς να φταίµε άµεσα.
2. Κάτι δεν πάει καλά µε τα δηµιουργήµατα του Θεού
Τόσο τα πεσµένα ανθρώπινα όντα όσο και τα πεσµένα πνευµατικά όντα (άγγελοι που έχουν επαναστατήσει), έχουν τη δυνατότητα να κάνουν επιλογές, που βλάπτουν τόσο τους ίδιους όσο και τους άλλους. Γι' αυτό και γινόµαστε στόχοι σκληρών ενεργειών από µέρους άλλων ανθρώπων αλλά και από µέρους των επαναστατηµένων δυνάµεων του στρατού του Σατανά.
- Ο πόνος μπορεί να προκληθεί από ανθρώπους
Ως ελεύθερα (αλλά µολυσµένα από την αµαρτία) όντα, οι άνθρωποι έκαναν και θα συνεχίσουν να κάνουν κακές επιλογές στη ζωή τους. Αυτές οι κακές επιλογές βλάπτουν συχνά άλλους ανθρώπους. Για παράδειγµα, ένας από τους γιους του Αδάµ, ο Κάιν, επέλεξε να σκοτώσει τον Άβελ τον αδερφό του (Γέν. 4:7,8). Ο Λάµεχ καυχιόταν για τη βιαιότητά του (εδ. 23,24). Η Σάρα κακοµεταχειρίστηκε την Άγαρ (Γέν.16:1-6). Ο Λάβαν εξαπάτησε τον ανεψιό του τον lακώβ
(Γέν. 29:15-30). Οι αδερφοί του Ιωσήφ τον πούλησαν για δούλο (Γεν. 37:12-36), ενώ η γυναίκα του Πετεφρή τον κατηγόρησε ψευδώς για βιασµό και τον έριξαν στη φυλακή (Γεν. 39). Ο Φαραώ βασάνισε σκληρά τους Ισραηλίτες στην Αίγυπτο ('Εξ. 1). Ο βασιλιάς Ηρώδης κατέσφαξε όλα τα βρέφη που ζούσαν µέσα και έξω από τη Βηθλεέµ, στην προσπάθειά του να εξοντώσει τον lησού (Ματ. 2:16-18).
Το κακό που άλλοι µας προξενούν µπορεί να οφείλεται στον εγωισμό τους. Ή πάλι µπορεί να διωχθείς ένεκα της πίστης σου στοv Χριστό. Διαµέσου των αιώνων, πολλοί άνθρωποι, που ταυτίστηκαν µε τον Ιησού υπέφεραν στα χέρια εκείνων που ήταν ενάντιοι του Θεού.
Πριν τη μεταστροφή του ο Παύλος ήταν φανατικός διώκτης των Χριστιανών κι έκανε ό,τι µπορούσε, για να κάνει τη ζωή τους δύσκολη, συνεργώντας ακόµη και στο θάνατό τους (Πράξ. 7:54, 58, 8:3, 9:1-2). Όµως µετά τη δραµατική επιστροφή του στον Κύριο Ιησού, υπέφερε µε γενναιότητα όλων των ειδών τους πειρασμούς, καθώς µε παρρησία διακήρυττε παντού το µήνυµα του ευαγγελίου (Β' Κορ. 4:7-12, 6:1-10). Και µπορούσε ακόµη να πει ότι, οι θλίψεις που υπέφερε, συνέβαλαν στο να µοιάσει περισσότερο µε τον Χριστό (Φιλιπ. 3:10).
- Ο πόνος µπορεί να προκληθεί επίσης από το Σατανά και τα δαιµόνια
Η ιστορία της ζωής του lώβ είναι ένα πολύ δυνατό παράδειγµα για το πόσο σκληρά µπορεί κάποιος να υποφέρει, λόγω σατανικής επίθεσης. Ο Θεός επέτρεψε στο Σατανά να αρπάξει όλα τα υπάρχοντα του Ιώβ και να βλάψει την οικογένεια και αυτήν ακόµα την υγεία του.
Τροµάζω µε τη σκέψη γράφοντας τα πιο πάνω, αλλά για κάποιους δικούς Του λόγους ο Θεός επέτρεψε στο Σατανά να καταστρέψει τη ζωή του Ιώβ. 'Ισως να συγκρίνουµε αυτό που ο Θεός έκανε στον Ιώβ, µε έναν πατέρα που αφήνει τον ψευτοπαλικαρά της γειτονιάς να δείρει τα παιδιά του, για να δει αν ακόµα τον αγαπούν µετά απ' αυτό. Όµως, όπως κατάλαβε στο τέλος κι ο ίδιος ο Ιώβ, αυτή η εκτίµηση δεν είναι καθόλου δίκαιη, όταν µιλούµε για το σοφό και στοργικό Θεό µας. Εµείς, σ' αντίθεση µε τον lώβ, γνωρίζουμε ότι η ζωή του ήταν µια δοκιμαστική περίπτωση, µια ζωντανή µαρτυρία για την αξιοπιστία του Θεού. Ο Ιώβ απέδειξε ότι µπορεί ένας άνθρωπος να εµπιστεύεται τον Θεό και να διατηρήσει την ακεραιότητά του, ακόµα κι όταν η ζωή του γκρεµίζεται (για οποιοδήποτε λόγο), επειδή ακριβώς ο Θεός είναι άξιος της εµπιστοσύνης µας. Στο τέλος ο Ιώβ έµαθε - ακόµα κι όταν δεν καταλάβαινε τι έκανε ο Θεός - ότι είχε πάρα πολλούς λόγους να πιστεύει πως ο Θεός δεν ήταν άδικος, σκληρός και σαδιστής, όταν επέτρεψε να συµβούν όλα εκείνα τα κακά στη ζωή του (Ιώβ 42) "Τα αγαθά µονάχα θα δεχτούµε από τον Θεό, και τα κακά δεν θα τα δεχθούµε;" ( Ιώβ 2:10). Ο απόστολος Παύλος είχε ένα σωµατικό πρόβληµα που το απέδιδε στο Σατανά. «… Μου δόθηκε ένας σκόλοπας στη σάρκα, ένας άγγελος του σατανά για να µε χτυπάει…»
(Β' Κορ. 12:7). Προσευχήθηκε να τον ελευθερώσει ο Θεός από αυτό το βάσανο, αλλά ο Θεός δεν του έδωσε αυτό που του ζήτησε. Αντ' αυτού, τον βοήθησε να δει µε ποιον τρόπο αυτή η ταλαιπωρία εξυπηρετούσε έναν καλό σκοπό. Τον διατηρούσε ταπεινό και εξαρτηµένο από τον Κύριο και του έδινε την ευκαιρία να βιώνει τη χάρη του Θεού (εδ. 8-10). Παρόλο που πλείστες περιπτώσεις ασθενειών, δεν µπορούν να αποδοθούν στο Σατανά, εντούτοις η Γραφή αναφέρει µερικά τέτοια παραδείγµατα, όπως εκείνο του τυφλού και κωφού ανθρώπου (Ματθ.12:22), του παιδιού που σεληνιαζόταν (Ματθ. 17:1418),του δαιµονιζόµενου στα Γάδαρα (Λουκ. 8:26-36) και της συγκύπτουσας γυναίκας, που την είχε δέσει ο Σατανάς επί δεκαοχτώ χρόνια (Λουκ. 13:11-13, 16).
3. Κάτι δεν πάει καλά µε µένα
Πολύ συχνά, όταν κάτι δεν πάει καλά στη ζωή µας, συμπεραίνουνε αµέσως ότι ο Θεός µάς τιμωρεί, γιατί πέσαµε σε κάποια αµαρτία. Αυτό όµως δεν είναι κατ' ανάγκη σωστό. Καθώς δείξαµε και προηγουµένως, µεγάλο µέρος του πόνου που υποφέρουμε οφείλεται στο ότι ζούµε σ' έναν πεσµένο κόσµο, που αποτελείται από πεσμένους ανθρώπους και επαναστατημένα πνευματικά όντα.
Οι φίλοι του Ιώβ πίστευαν λανθασµένα, ότι υπέφερε λόγω κάποιας αµαρτίας στη ζωή του.
(Ιώβ 4:7,8 8:1-6 22:4,5 36:17). Κι οι ίδιοι οι μαθητές του Κυρίου έκαναν το ίδιο λάθος, όταν είδαν έναν τυφλό άνθρωπο. Διερωτούνταν αν το πρόβληµα του ανθρώπου εκείνου, οφειλόταν σε κάποια προσωπική του αµαρτία ή σε κάποια αµαρτία που οι γονείς του διέπραξαν (Ιωάν.9:1,2). Όµως ο lησούς απέρριψε και τα δύο.
'Εχοντας αυτά υπόψη µας, πρέπει να εξετάσουµε και την πικρή αλήθεια, ότι πράγµατι, ορισµένες φορές, ο πόνος είναι συνέπεια κάποιας αµαρτίας - είτε ως πειθαρχικό, διορθωτικό µέτρο γι' αυτούς που ο Θεός αγαπά είτε ως τιµωρία εναντίον όσων επαναστατούν µέσα στη Δηµιουργία Του.
Για διόρθωση: Εάν εσύ κι εγώ θέσαµε την εμπιστοσύνη µας πάνω στον Χριστό ως Σωτήρα µας, τότε είµαστε «τέκνα Θεού» Και ως τέτοιοι, ανήκουµε σε µια οικογένεια που έχει ως κεφαλή της ένα στοργικό Θεό, που µας εκπαιδεύει και µας διορθώνει. Δεν είναι ένας εκμεταλλευτής, σαδιστής πατέρας, που µας χτυπά ανελέητα, γιατί νιώθει µια διεστραμμένη ευχαρίστηση απ' αυτό.
RBC Ministries) - Απόδοση στα Ελληνικά: Αντρέας Φούρναρης
http://www.nikites.eu).
