ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ
ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΜΕΤΑ
ΔΟΞΗΣ…
Γ .Α. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ δ. θ.
08
Άλλο αρχαιότατο και πολύ
προσφιλές θέμα καταχρήσεως τέτοιας φύσεως είναι η περίφημη κοιλάδα του Ιωσαφάτ.
Ένα χωρίο του προφήτου Ιωήλ έδωσε αφορμή σ’ αυτή την
κατάχρηση. Λέγει ο Κύριος δια του προφήτου (Ιωήλ 3:12).»Α εγερθώσι και ας
αναβώσι τα έθνη εις την κοιλάδα του Ιωσαφάτ διότι εκεί θα καθήσω δια να κρίνω
πάντα δια να κρίνω πάντα τα έθνη τα κύκλωθεν».
Δεν δόθηκε ίσως όση θα έπρεπε προσοχή στο
γεγονός ότι η λέξης «Ιωσαφάτ» σημαίνει: « Ο Κύριος κρίνει» ώστε στην
πραγματικότητα η κοιλάς αυτή ονομάζεται « Η κοιλάς κρίσεως του Κυρίου». Κάποια
τέτοια κοιλάδα θα υπάρξει βέβαια και θα γίνει το θέατρο της κρίσεως του Κυρίου
επί των εθνών όπως θα δούμε στο ένατο κήρυγμα της σειράς αυτής. Το πνεύμα όμως της ανιχνεύσεως των μυστικών του
θεού αναζήτησε μια ορισμένη κοιλάδα «Ιωσαφάτ» και επειδή δεν την βρήκε από τον
4ον μ.Χ. αιώνα η κοιλάς των Κέδρων έξω από την Ιερουσαλήμ ονομάσθηκε
«Κοιλάς του Ιωσαφάτ». Και από τότε κάθε ευσεβής Ισραηλίτης φιλοδοξεί να ταφεί
στις πλαγιές της κοιλάδας αυτής για να βρεθεί ο τάφος του κοντά στην παρουσία
του Θεού την ημέρα της αναστάσεως. Σήμερα η στενή αυτή κοιλάδα είναι ξέχειλα
γεμάτη από μνήματα – μνημείο αυτό αιώνιο του
Υλιστικού πνεύματος με το οποίο συνήθισε ο
άνθρωπος να πλησιάζει τις υποσχέσεις του θεού και της επίμονης προσπάθειας του
κατά κάποιο τρόπο να κατορθώσει να αποσπάσει τα μυστικά Του. τη μεγάλη μέρας
της αναστάσεως θα βρεθούν μερικοί πιο κοντά στο Θεό από άλλους όχι όμως βέβαια γιατί φρόντισαν να ενταφιαστούν
στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ ή σε οιαδήποτε άλλη κοιλάδα. Όλα αυτά είχαν ένα πολύ
θλιβερό αποτέλεσμα: να κάνουν το θέμα της δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου σε μια
μεγάλη μερίδα Χριστιανών θέμα ύποπτο και αποκρουστικό. Νόμος πνευματικός είναι
αυτός οι ακρότητες και οι υπερβολές προς μια κατεύθυνση υπερβολές και ακρότητες
κατ’ ανάγκη να γενούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το εκκρεμές της σκέψεως
πολύ σπάνια βρίσκεται ακίνητο στην κατακόρυφη γραμμή και μια υπερβολική προς τα
αριστερά κίνηση του μοιραία θα την ακολουθήσει μια εξ’ ίσου βίαια προς τα δεξιά
δόνησης. Έτσι οι ακρότητες των ανερμάτιστων ερευνητών των προφητειών εξέθρεψαν
το υπέρ συντηρητικό πνεύμα των άλλων. Από τα πρώτα ακόμα χρόνια της Εκκλησίας
ήταν οι υπερβολές πιστών ανθρώπων όπως ο Παπίας της Εφέσου και οι υλιστικοί
οραματισμοί τους για τη βασιλεία των ουρανών που εξ’ αντιδράσεων ώθησαν πατέρας
της Εκκλησίας όπως ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς να διαρρήξουν κάθε σχέση με τη
μακαρία ελπίδα της ελεύσεως του Χριστού και να αρχίσουν να ερμηνεύουν όλες τις
προφητείες και όλες τις υποσχέσεις του Θεού με το κλειδί του συμβολισμού και
τις κενώνουν με τον τρόπο αυτό από κάθε περιεχόμενο εξουδετερώνοντας έτσι στην
ουσία τους τις προφητείες και αχρηστεύοντας ένα μεγάλο πνευματικό κεφάλαιο της
Εκκλησίας.
Δεν θα ήταν βέβαια ορθό να πούμε ότι της
αδιαφορίας της καθόλου Εκκλησία γύρω από το θέμα της δευτέρας ελεύσεως του
Χριστού μοναδική αιτία υπήρξαν οι ακρότητες και οι υπερβολές. Αυτές απλώς
τόνωσαν τη φυσική νωθρότητα μέσα στην καρδιά του χριστιανού. Αν έλειπαν όμως οι
ακρότητες θα παρουσιαζόταν ίσως ολιγότερο δύσκαμπτη η γραμμή των
υπερσυντηρητικών.
………………………………
ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΜΕΤΑ ΔΟΞΗΣ…
Γ .Α. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ δ. θ.
09
Και
έτσι ενύσταξε η Εκκλησία. Γύρω από το θέμα που θα έπρεπε να είναι το
προσφιλέστερο θέμα της καρδιάς της. Ενύσταξε και εκοιμήθει. Ευτυχώς ότι η
Σωτηρία της τουλάχιστον δεν εξηρτήθη από την ικανότητα που τυχόν θα έδειχνε να
μη νυστάξει και να μη κοιμηθεί. Ευτυχώς ο Κύριος επανερχόμενος θα παραλάβει
ασφαλώς μαζί Του στη χώρα του φωτός και της χαράς μαζί με τους αγρυπνούντας κι
εκείνους που ως προς το θέμα της ελεύσεως Του ενύσταξαν και εκοιμήθησαν.
Στο σημείο αυτό έχουμε τη ρητή διαβεβαίωση
Του στην παραβολή των φρονίμων και των μωρών παρθένων. Υπάρχει στην παραβολή
αυτή μια και σαφής αναμφισβήτητη διάκρισης μεταξύ τούτων και εκείνων. Η
διάκρισης όμως δεν συνίσταται στο ότι αι μωραί παρθένοι ενύσταξαν και
κοιμήθηκαν αι δε φρόνιμοι αγρύπνησαν και περίμεναν τον Κύριο γιατί σαφώς μας
πληροφορεί η παραβολή ότι « ενύσταξαν πάσαι και εκοιμήθησαν» (Ματθαίος 25:5).
Άλλο ήταν το σημείο της διακρίσεως – σημείο πολύ σπουδαίο. Αυτό ήταν ότι των
φρονίμων παρθένων οι λαμπάδες είχαν λάδι ενώ των μωρών ήταν κενές και αυτό ήταν
εκείνο που τις τελευταίες αυτές τις απέκλεισε από την ουράνια γιορτή.
Του συμβολισμού αυτού η έννοια είναι
προφανής. Υπάρχουν στην Εκκλησία σε κάθε Εκκλησία άνθρωποι αναγεννημένοι
άνθρωποι στην καρδιά των οποίων υπάρχει το έλαιον του Αγίου Πνεύματος. Και
υπάρχουν και άνθρωποι μόνο κατ’ όνομα μόνο κατά τύπους Χριστιανοί που
περιφέρουν την λαμπάδα της χριστιανικής τους ομολογίας λαμπάδα όμως σκοτεινή.
Και εκεί επάνω στην είσοδο της εορτής των γάμων βάσει αυτού του κριτηρίου θα
γίνει διαχωρισμός.
Πόσο όμως μεγάλη ζημιά υπέστησαν εκείνοι
που ενύσταξαν και κοιμήθηκαν! Σαφής και αναμφισβήτητη είναι η διάκριση μεταξύ
εκείνων οι οποίοι περίμεναν τον Κύριο τους και εκείνων οι οποίοι ενύσταξαν και
αδιαφόρησαν και για το αν και για το πότε θα έλθει ο Κύριος τους. Και η
διάκρισης αυτή κι εδώ στην παρούσα ζωή είναι καταφανής αλλά και στην αιώνιο ζωή
μέσα στο πλαίσιο της εορτής του ουρανού είναι προορισμένη να έχει συνέπειες
πολύ σοβαρές για το Χριστιανό όπως θα βρούμε την ευκαιρία να το εξετάσουμε στο
έβδομο κήρυγμα της σειράς αυτής. Αν η φιλοδοξία μας εν σχέση με τη σωτηρία που
μας προσφέρει ο
Χριστός εκτείνεται απλώς στο να αποφύγουμε
την αιώνιο κόλαση και να εξασφαλίσουμε μια μικρή γωνιά στον ουρανό σωζόμενοι
«ως δια πυρός» ακινδύνως ίσως μπορούμε να
αδιαφορήσουμε για το θέμα της δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου. αν όμως μεγαλύτερη
είναι η φιλοδοξία μας αν ποθούμε στη ζωή της αναστάσεως να βρεθούμε όσο δυνατόν
πιο κοντά στο Σωτήρα μας και να πάρουμε όσο το δυνατόν πλουσιότερη μερίδα στη
ζωή της όμορφης υπηρεσίας που θα προσφέρει στους δικούς Του ο Χριστός δεν μας
συμφέρει να παραμελήσουμε κανένα από τα στοιχεία που μας προσφέρει ο Λόγος του
Θεού σε σχέση με την επάνοδο του Κυρίου που Εκείνος την όρισε να είναι ένα
κίνητρο προς μια αφιερωμένη και καρποφόρα πνευματική ζωή.
Έρχεται ο Κύριος! Πότε έρχεται δεν μας το
αποκάλυψε ο θεός και δεν θα θέλαμε να βρεθούμε ανάμεσα σ’ εκείνους που
αποπειράθηκαν να διαρρήξουν τα μυστικά Του. Το ίδιο όμως δεν θα θέλαμε να
βρεθούμε ανάμεσα σ’ εκείνους που αδιαφόρησαν για ένα γεγονός που και στην
καρδιά του Χριστού είναι πολύ προσφιλές
και για τη θέση του Χριστιανού στον κόσμο των σχεδίων του Θεού είναι κρίσιμης
σπουδαιότητας.
Έρχεται ο Κύριος! Όπως η αστραπή που
ξαφνικά με την λάμψη της αυλακώνει τον ουρανό. Όπως ο κλέφτης που απροειδοποίητα
έρχεται τη νύχτα. Όπως τα ουράνια άνοιξαν και έπεσε η βροχή όταν ο ίδιος ο
Κύριος έκλεισε την θύρα της κιβωτού. Έτσι ξαφνικά θα έλθει ο Χριστός. Ίσως
απόψε!…
Θα είσαι συ έτοιμος να Τον συναντήσεις;
Έχει η λαμπάδα σου λάδι; Έχεις με τη χάρι του θεού αναγεννηθεί; Είσαι μέσα στην
κιβωτό της σωτηρίας του Χριστού; Τότε με χαρά περίμενε Τον. Καλλιέργει την όμορφη αυτή προσδοκία μεσ’
στην καρδιά σου. Για σένα έρχεται Ο Χριστός!
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ============================
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ===================
Να
κλέψουμε από το Θεό το μυστικό Του ούτε θέλουμε ούτε μπορούμε. Και σ’
όλη αυτή τη σειρά κηρυγμάτων μια συνεχείς προσπάθεια θα καταβάλλεται: να
αποφύγουμε τον πειρασμό να εξιχνιάσουμε δήθεν «τους χρόνους και τους καιρούς
τους οποίους ο Πατήρ έθεσε εις την ιδίαν αυτού εξουσίαν»
Κι’ ο άλλος όμως ο αντίστροφος κίνδυνος κι
αυτός πρέπει με κάθε τρόπο ν’ αποφευχθεί. Αν δεν θέλουμε να κλέψουμε μυστικά
και να παραβιάσουμε απόρρητα το ίδιο δεν θέλουμε να δείξουμε αδιαφορία για σαφή
συγκεκριμένα ειδικά «σημεία» που ο κύριος όρισε να είναι οι προάγγελοι στην
Εκκλησία της εγγιζούσης ελεύσεως Του. Τα
σημεία αυτά θα αποτελέσουν το αντικείμενο ειδικότερα μελέτης στο ακόλουθο
κήρυγμα της σειράς αυτής. Κάτι άλλο όμως πρέπει να προηγηθεί. Τα σημάδια αυτά
θα εκδηλωθούν μέσα σ’ ένα ορισμένο γενικότερο πλαίσιο. Και του κηρύγματος αυτού
η αποστολή θα πρέπει να είναι συλλέγοντας το υλικό του από το Λόγο του θεού να
συγκροτήσει το γενικό ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα εκδηλωθούν τα γεγονότα
που θα προηγηθούν και θα ακολουθήσουν τη Δευτέρα έλευση του Χριστού.
Σε μια τέτοια προσπάθεια και άλλα βιβλία
της Αγίας Γραφής έχουν να προσφέρουν χρήσιμο υλικό. Εκείνο όμως που θα
αποτελέσει την κυρία πηγή από την οποία θα αντλήσουμε το υλικό μας θα είναι το
βιβλίο του προφήτου Δανιήλ. Ένα ενύπνιο του βασιλέως Ναβουχοδονόσωρ ένα ενύπνιο
του ίδιου του Δανιήλ μια όρασης του Δανιήλ στα οποία παρεμπιπτόντως και
επικουρικός προστίθεται και μια Δευτέρα όρασης του—αυτό είναι το κύριο υλικό με
το οποίο θα προσπαθήσουμε να συγκροτήσουμε το ιστορικό πλαίσιο της δευτέρας
ελεύσεως του Κυρίου όπως μας το αποκαλύπτει το πλαίσιο αυτό ο Λόγος του Θεού.
Ας πούμε δε αυτό ευθύς εξ’ αρχής ότι αυτό είναι υλικό σε μερικά σημεία του
οποίου πολύ βαθειά διχάστηκαν μεταξύ τους οι ερμηνευταί των Γραφών. Γι’ αυτό ας
προχωρήσουμε με προσοχή. Και ο Κύριος ας
μας φωτίσει ώστε όχι ερμηνείες ανθρώπινες αλλά ο Λόγος ο δικός Του μα μας οδηγήσει
στην ανεύρεση της αλήθειας.
```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Ξεκινούμε από το ενύπνιο του βασιλέως
Ναβουχοδονόσωρ αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα είναι ο Δανιήλ. Αιχμάλωτος όμως
τιμημένος γιατί του έχει αναθέσει ο βασιλεύς Ναβουχοδονόσωρ
υπηρεσία μέσα στο παλάτι του. Και αυτής
ακριβώς της θέσεως του έκανε χρήση ο νεαρός ακόμα την εποχή εκείνη ο Δανιήλ για
να έλθει εις βοήθεια των δύστυχων εκείνων μάντεων που απειλούνταν η ζωή τους
γιατί δεν μπόρεσαν να ικανοποιήσουν την παράλογη απαίτηση του βασιλιά όχι μόνο
να δώσουν την ερμηνεία κάποιου ονείρου του που πολύ τον είχε ταράξει μα ακόμα
να του διηγηθούν και αυτό τούτο το όνειρο που εν τω μεταξύ το είχε ξεχάσει.
Προσευχήθηκε ο Δανιήλ στο Θεό και ο Θεός
και το ενύπνιο του βασιλιά του φανέρωσε και την ερμηνεία του –του έδωσε. Με δύο
λόγια το ενύπνιο είχε ως εξής: Μια μεγάλη εικόνα είδε στο όνειρο του ο
βασιλιάς. Την εικόνα μιας ανθρώπινης μορφής που είχε όμως πολύ ιδιόρρυθμη τη
διασκευή της. Το κεφάλι της ήταν από χρυσάφι το στήθος και οι βραχίονες από
ασήμι η κοιλιά και οι μηροί από χαλκό και οι κνήμες από σίδερο και εν μέρει από
πηλό. Και ξαφνικά πάνω στον περίεργο αυτόν ανδριάντα έπεσε μια μεγάλη πέτρα και
τον κατασύντριψε και χρυσάφι ασήμι χαλκός σίδερο και πηλός έγιναν σαν λεπτό
άχυρο στο αλώνι του θερισμού.
Του περίεργου αυτού ονείρου σε μερικά
σημεία του έδωσε ο Δανιήλ και την ερμηνεία. Και πρώτα-πρώτα πριν ακόμα διηγηθεί
Στον Ναβουχοδονόσωρ το ξεχασμένο του όνειρο
του είπε: Το όνειρο σου το έδωσε ο Θεός για να σου κάμει γνωστό «Τι μέλλει γενέσθαι
εν ταις εσχάταις ημέραις» (Δανιήλ 2:28)
Ώστε κατά τη διακήρυξη αυτού του προφήτου
άμεση σχέση έχει το όνειρο αυτό με το θέμα που έχουμε υπό μελέτην. Κατόπιν ο
ίδιος ο Δανιήλ εξήγησε ότι κάθε ένα από τα τέσσερα τμήματα της ανθρώπινης
εκείνης εικόνας συμβολίζει ένα ισχυρό Βασίλειο. Ποιο βασίλειο το καθένα δεν μας
το λέγει ο Δανιήλ εκτός από το χρυσό κεφάλι που συμβολίζει την αυτοκρατορία της
Βαβυλώνας. Είπε στον Ναβουχοδονόσωρ: «
Συ είσαι η κεφαλή εκείνη η χρυσή»(Δανιήλ 2:38). Μετά πενήντα όμως χρόνια ο
ίδιος ο Δανιήλ είδε ενύπνιο που παρουσιάζει στενή αναλογία και μεγάλη ομοιότητα
με το ενύπνιο του Ναβουχοδονόσωρ και ορισμένα σημεία εκείνου του ενυπνίου μας
βοηθούν κάπως να καθορίσουμε ποια βασίλεια συμβολίζονται από τα υπόλοιπα τρία
τμήματα της εικόνας. Η ερμηνεία που γενικώς δίδεται στα υπόλοιπα τρία τμήματα
είναι η
εξής: Μετά τη χρυσή κεφαλή το ασημένιο
στήθος και οι βραχίονες. Αυτά συμβολίζουν τη μεγάλη αυτοκρατορία της Περσίας.
Και ήταν πραγματικά πολύ ταιριαστό το ασήμι ως σύμβολο αυτής της αυτοκρατορίας
γιατί τα όπλα και οι ασπίδες των Περσών πολύ συχνά έφεραν στολίδια από ασήμι
και είναι γνωστό ότι μετά την κατάκτηση της Περσίας ο Μέγας Αλέξανδρος
συνεκρότησε ένα σώμα του στρατού του κατά το περσικό πρότυπο και το ονόμασε :
«οι αργυρόσπιδες». Μετά το ασημένιο στήθος η κοιλιά και οι μηροί από χαλκό.
Αυτά συμβόλιζαν την ελληνική αυτοκρατορία που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος εν
μέρει πάνω στα ερείπια της περσικής. Και όπως το ασήμι για την Περσία έτσι και
ο χαλκός είναι της Ελλάδος το φυσικό σύμβολο γιατί οι Έλληνες ήταν φημισμένοι
για τη χάλκινη πανοπλία τους:
οι «χαλκοχίτωνες Αχαιοί». Και μετά τη
χάλκινη κοιλία και τους μηρούς οι σιδερένιες κνήμες: Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία που
διαδέχθηκε την αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου και που με μεγάλη ακρίβεια συμβολίζεται
από τα δύο πόδια γιατί στα δύο διαιρέθηκε η μεγάλη αυτή αυτοκρατορία στη δυτική
με πρωτεύουσα τη Ρώμη και στην ανατολική με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη. Τα
δύο όμως πόδια καταλήγουν στην εικόνα σε δέκα δάχτυλα που αντιστοιχούν προς μια
σημαντικότατη λεπτομέρεια του μεταγενέστερου ενυπνίου του Δανιήλ και
συμβολίζουν δέκα κράτη μέσα σ’ ένα συνδυασμό των οποίων στις έσχατες ημέρες
φαίνεται ότι θα αναβιώσει η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Αυτό το σημείο της προφητικής
εικόνας ανήκει ακόμα στο μέλλον. Μια τελευταία παρατήρηση που έχουμε να κάνουμε
για το ενύπνιο του Ναβουχοδονόσωρ είναι τα μέταλλα από τα οποία αποτελούνται τα
διάφορα τμήματα της εικόνας παρουσιάζουν μια σταθερή διπλή πρόοδο –και προς τα
πάνω και προς τα κάτω. Όσο προχωρεί ο
προφητικός χρόνος τόσο τα μέταλλα γίνονται πιο σκληρά και πιο δυνατά αλλά
μικρότερης εσωτερικής αξίας. Σύμβολο αυτό πολύ ταιριαχτό της σταθερής διπλής
προόδου που συνεχώς οπλίζεται με σκληρότερα αποτελεσματικότερα όπλα αλλά και
κανείς δεν θα το αρνηθεί ότι συνεχώς το ηθικό της επίπεδο κατεβαίνει. Πράγμα
που διαψεύδει τις προσδοκίες εκείνων που αντιτίθενται στο δόγμα της δευτέρας
ελεύσεως του Χριστού και κατά τους οποίους ο άνθρωπος ολοένα καλλίτερος θα
γίνεται έως ότου μονάχος του
και αβοήθητος θα φέρει τον χρυσούν αιώνα.
Αντιθέτως όλα γύρω μας και στη διεθνή σκηνή
και στη σφαίρα κάθε επί μέρους ανθρώπινης κοινωνίας όλα μας προετοιμάζουν για
τη μεγάλη στιγμή που ο λίθος ο ακρογωνιαίος Ο Χριστός ξαφνικά και
απροειδοποίητα θα επιπέσει στον περίεργο αυτόν ανδριάντα θα τον χτυπήσει στα
πόδια του και σε μια στιγμή μέσα
Χρυσοί και ασημένιοι και χάλκινοι και
σιδηροπήλινοι πολιτισμοί θα γίνουν λεπτό άχυρο στο αλώνι του μεγάλου θερισμού.
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Τώρα στο μήνυμα του δεύτερου ενυπνίου ας
προχωρήσουμε.
Εκείνου που είδε ο ίδιος ο Δανιήλ. Στη
Βαβυλώνα ακόμα πενήντα χρόνια μετά το πρώτο. Πάλι για τέσσερις βασιλείς πάλι
για τέσσερις κοσμοκρατορίες μιλάει το όνειρο. Αυτή τη φορά υπό μορφή τεσσάρων
θηρίων. Από τις τέσσερις όμως την
προσοχή μας σχεδόν αποκλειστικά τη διεκδικεί η Τετάρτη.
Από τη θάλασσα ένα—ένα τα είδε ο Δανιήλ να βγαίνουν τα θηρία.
Από την ταραγμένη θάλασσα της ανθρώπινης
κοινωνία. Το πρώτο θηρίο έμοιαζε με λιοντάρι που είχε φτερούγες αετού. Αντίστοιχο
αυτό της χρυσής κεφαλής του προηγούμενου ενυπνίου. Και τα δύο τη βαβυλωνιακή
αυτοκρατορία συμβολίζουν και άξιο σημειώσεως ότι και στου Ιερεμίου και στου Ιεζεκιήλ τις
προφητείες ή βαβυλωνιακή αυτοκρατορία πάντοτε συμβολίζεται από το λιοντάρι και
τον αετό. Το δεύτερο θηρίο ακολουθεί: Μια άρκτος που είχε στο στόμα της ανάμεσα
στα δόντια της τρεις πλευρές τις τρεις σπουδαίες κατακτήσεις της Μηδοπερσικής
αυτοκρατορίας τη Βαβυλώνα τη Λυδία και την Αίγυπτο. Έπειτα το τρίτο θηρίο μια
λεοπάρδαλης με τέσσερις φτερούγες. Αυτή καθ’
εαυτή είναι φημισμένη για την ταχύτητα των αιφνιδιασμών της εναντίον των
θυμάτων της η λεοπάρδαλης.
Σ’ αυτήν όμως τη λεοπάρδαλη η ταχύτης είναι
ενισχυμένη με τα τέσσερα φτερά. Σύμβολο αυτό πολύ όμορφο των αστραπιαίων
αιφνιδιασμών με τους οποίους ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος τη μεγάλη του
αυτοκρατορία. Το θηρίο δε αυτό είχε τέσσερις κεφαλές σύμβολο των τεσσάρων
βασιλείων στα οποία ευθύς μετά το θάνατο του κατακερματίσθηκε υπό τέσσερις
στρατηγούς του η αυτοκρατορία του Αλέξανδρου. Και το τέταρτο θηρίο ανώνυμο και
δυσπερίγραπτο βγαίνει από την θάλασσα. Θηρίο «τρομερόν και καταπληκτικόν» το
ονομάζει ο Δανιήλ7:7 που ξεχώριζε από τα
Άλλα ή όπως το είδε και το περιγράφει ο
Ιωάννης στο βιβλίο της Αποκάλυψης13:1-2 ήταν «όμοιον με πάρδαλιν και οι πόδες
αυτού ως άρκτου και το στόμα αυτού ως στόμα λέοντος». Ο συνδυασμός δηλαδή όλων
των προηγουμένων θηρίων το θηρίο της τρομερής σε ισχύ και σε σκληρότητα
ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Κι’ ενώ με φρίκη παρατηρούσε το τέταρτο
αυτό θηρίο ο Δανιήλ είδε να φυτρώνουν στο κεφάλι του δέκα κέρατα. Στη γλώσσα
του βιβλικού συμβολισμού το κέρας πάντοτε είναι έμβλημα της ισχύος της δυνάμεως
της βασιλείας. Δέκα λοιπόν κέρατα αντιστοιχούν προς τα δέκα δάχτυλα των ποδιών
του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσωρ που και τα δύο συμβολίζουν δέκα βασίλεια που
απέρρευσαν από την καταλυθείσα ρωμαϊκά αυτοκρατορία. «Τα δέκα κέρατα είπε ο
ερμηνευτής άγγελος στο όνειρο του Δανιήλ είναι δέκα βασιλείς οίτινες θα
εγερθούν εκ της βασιλείας ταύτης» Δανιήλ 7:24. Τα κράτη αυτά τα δέκα μαζί υπό
κάποια μορφή θα έχουν κάποιο σπουδαίο ρόλο να παίξουν στις ημέρες που αμέσως θα
προηγηθούν της δευτέρας ελεύσεως του Χριστού. Του δεκαμερούς δε αυτού
συνασπισμού το κέντρο βαρύτητας θα συγκεντρωθεί στο πρόσωπο ενός: « Ιδού έτερον
μικρόν κέρας ανέβη μεταξύ αυτών έμπροσθεν του οποίου τρία εκ των κεράτων
εξερριζώθησαν και ιδού εν τω κέρατι τούτω ήσαν οφθαλμοί ως οφθαλμοί ανθρώπου
και στόμα λαλούν πράγματα μεγάλα» 7:8 Και ο άρχων που συμβολίζεται από το
πρόσθετο αυτό κέρας «θα λαλήσει λόγους
εναντίον του Υψίστου και θα διανοηθεί να μεταβάλει καιρούς και νόμους
και θα δοθούν εις την χείρα αυτού μέχρι καιρού και καιρών και ημίσεως καιρού»
7:25.
Καιρός και καιροί και ήμισυ καιρού -- κατά τη γενική αποδεκτή ερμηνεία: ένα δύο
και ήμισυ έτη εν όλω τριάμισι κατά τα οποία θα διαρκέσει το ασεβές ξεχείλισμα
της δυνάμεως του μυστηριώδους αυτού προσώπου. Θα τα ξανασυναντήσουμε τα
τριάμισι αυτά χρόνια όταν φθάσουμε στο κήρυγμα της μεγάλης θλίψεως. Για την ώρα
ας περιοριστούμε να λάβουμε υπό σημείωση τη στενή αντιστοιχία που υπάρχει
μεταξύ αυτού του μυστηριώδους κέρατος στο όνειρο του Δανιήλ και του θηρίου που
περιγράφεται στο 13 κεφάλαιο της Αποκαλύψεως. Γράφει ο Ιωάννης (13:5): «Και
εδόθη εις αυτό στόμα λαλούν μεγάλα και
βλασφημίας και εδόθη εις αυτό εξουσία να
κάμει πόλεμον τεσσαράκοντα δύο μήνας». Σαράντα δύο μήνες – τα τριάμισι δηλαδή
χρόνια της οράσεως του Δανιήλ. Και συνεχίζει (εδάφιο 6): « Και ήνοιξε το στόμα αυτού εις βλασφημίαν
εναντίον του Θεού να βλασφημήσει το όνομα Αυτού». Και ας περιοριστούμε ακόμα να
σημειώσουμε τη μεγάλη ομοιότητα που παρουσιάζει το μυστηριώδες αυτό πρόσωπο με
εκείνο που ο Απόστολος Παύλος περιγράφει
στην Β΄ Θεσσαλονικείς Επιστολή του (2:3-4): «Ο άνθρωπος της αμαρτίας ο υιός της
απωλείας ο αντικείμενος ο υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή
σέβασμα ώστε να καθίσει εις τον ναόν του Θεού ως Θεόν αποδεικνύων εαυτόν ότι
είναι Θεός». Το πρόσωπο το απαίσιο του Αντίχριστου!
Τα τριάμισι τρομερά χρόνια της ακάθεκτης
ισχύος του!
Θα τον ξανασυναντήσουμε. Θα τα ξαναδούμε τα
τριάμισι αυτά χρόνια στην τελευταία από τις οράσεις του Δανιήλ που αποτελούν το
αντικείμενο της μελέτης μας σ’ αυτό το κήρυγμα.
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Πριν προχωρήσουμε σ’ αυτήν την τελευταία κι
ίσως απ’ όλες την πιο σπουδαία όραση ας αφιερώσουμε δυό λόγια παρενθετικά σε
μια άλλη όραση που είδε ο Δανιήλ. Η όρασης αυτή αναφέρεται σε δύο από τις
κοσμοκρατορίες που περιγράφονται στα δύο προηγηθέντα ενύπνια.
Στην όχθη του ποταμού Ουλαϊ βρισκόταν στην
όρασή του ο
Δανιήλ και σήκωσε τα μάτια του και είδε
στην όχθη του ποταμού έναν κριό του οποίου το ένα κέρας ήταν υψηλότερο από το
άλλο και το υψηλότερο ήταν εκείνο που φύτρωσε αργότερα από το άλλο. Είδε τον
κριό ο Δανιήλ να κερατίζει προς όλα τα σημεία του ορίζοντα και μπροστά στην
ορμή του κανείς δεν μπορούσε να σταθεί. Και ξαφνικά από τη Δύση ένας τράγος
ώρμησε και καθώς έτρεχε δεν άγγιζαν τα πόδια του κατά γης. Η σύγκρουσης με τον κριό ήταν τρομερή αλλά
και τα αποτελέσματα κεραυνοβόλα. Έριξε κατά γης ο τράγος τον κριό και τον
καταπάτησε έτσι που κανένας δεν μπορούσε να τον ελευθερώσει. Και έγινε έτσι πιο
μεγάλος και πιο δυνατός ο τράγος.
Ξαφνικά όμως το ένα κέρας που έφερε
συνετρίβη και στη θέση του τέσσερα κέρατα ξεφύτρωσαν.
Σύμφωνα με την ερμηνεία που ο ίδιος ο άγγελος
έδωσε στο Δανιήλ ο κριός συμβόλιζε την αυτοκρατορία των Μήδων και
Περσών και ορθά εικονίσθηκε ο κριός με δύο
άνισα κέρατα από τα οποία το μεγαλύτερο ήταν που φύτρωσε αργότερα γιατί από τα
δύο εθνικά στοιχεία που αποτέλεσαν την
αυτοκρατορία αυτή οι Πέρσαι ήταν οι ισχυρότεροι αλλά κι’ εκείνοι που πιο
καθυστερημένοι έφθασαν επί σκηνής. Ως σήμερα στα ερείπια της Περσεπόλεως μπορεί
κανείς εδώ κι εκεί να διακρίνει ανάγλυφο έναν κριό με δύο άνισα κέρατα.
Ο τράγος από τη Δύση ξεκίνησε. Από τη
Μακεδονία. Και τίποτε δεν θα μπορούσε ακριβέστερα να περιγράψει την
καταπληκτική σταδιοδρομία των κεραυνοβόλων κατακτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου
από την εικόνα του τράγου που δεν άγγιζαν τα πόδια του κατά γης καθώς ορμούσε
προς την ανατολή. Και του Αλέξανδρου η συμβολική εκπροσώπησης από τον τράγο
ήταν πολύ ταιριαχτή γιατί ο τράγος ήταν της Μακεδονίας το ιερό ζώο και η
αρχαιότατη πρωτεύουσα της Μακεδονίας κοντά στη σημερινή Έδεσα ήταν αι Αιγεαί
από την ιερά αίγα. Ως τις ημέρες μας έχουν φθάσει αρχαία μακεδονικά νομίσματα που
φέρνουν την παράσταση του τράγου.
Εκείνο όμως που πρέπει να τονιστεί είναι
ότι όταν εδίδετο η προφητεία αυτή στον Δανιήλ όχι μόνο ο τράγος της Μακεδονίας
δεν είχε αναφανεί ακόμα αλλ’ ούτε καν ο κριός της Περσίας δεν είχε καταλάβει τη
θέση της κοσμοκρατορίας. Προφητεία ενός απώτερου μέλλοντος που όμως διαβάζεται
σαν ιστορία! Δεν είναι λοιπόν παράξενο ότι
για το ευλογημένο αυτό βιβλίο του Δανιήλ επεφύλαξε τις πιο πείσμονες επιθέσεις
του ο κόσμος των απίστων.
Και τώρα ας προχωρήσουμε στην τελευταία
από τις οράσεις του Δανιήλ που θα
χρησιμοποιήσουμε για τη συγκρότηση του ιστορικού πλαισίου. Από πολλές απόψεις
αυτή
είναι η πιο θαυμαστή από όλες τις οράσεις του
Δανιήλ. Είναι η περίφημη όρασης των «Εβδομήντα Εβδομάδων» και δεν είχε καθόλου
άδικο ένας ευσεβής σχολιαστής των Γραφών όταν είπε: Αν δεν ήμουν χριστιανός αν
δεν πίστευα στο Θεό θα μου ήταν αρκετό και μόνη αυτή η όρασης του Δανιήλ και ο
θαυμαστός τρόπος με τον οποίο εξεπληρώθησαν δια μέσου των αιώνων ορισμένα
στοιχεία της για να με πείσει πέρα από κάθε αμφιβολία για το θεόπνευστο της
Αγίας Γραφής. Μια κατ’ ανάγκη πολύ σύντομη ματιά θα ρίξουμε στη θαυμαστή αυτή
όραση.
Η σκηνοθεσία είναι τώρα διαφορετική. Η
χρυσή κεφαλή του πρώτου ενυπνίου έχει υποχωρήσει. Το φτερωτό λεοντάρι της
Βαβυλώνας του δευτέρου ενυπνίου έχει δώσει τώρα την θέση του στο θρόνο της
κοσμοκρατορίας στην περσική άρκτο. Τώρα βρισκόμαστε στο πρώτο έτος της
βασιλείας του Δαρείου. Και ο Δανιήλ γέρος πια εξακολουθεί και στου Πέρσου
αυτοκράτορα το παλάτι να έχει την ίδια τιμητική θέση που είχε και στο παλάτι
του βασιλιά των Βαβυλωνίων.
Η καρδιά του δεν ησυχάζει. Η σκέψης του
είναι στη μακρινή ερειπωμένη πατρίδα του την Ιερουσαλήμ. Μια προφητεία γυρνούσε
στο μυαλό του Δανιήλ προφητεία που είχε δοθεί δια του προφήτου Ιερεμίου
25:11-12 και σύμφωνα με την οποία εβδομήντα χρόνια θα διαρκούσε η ερήμωσης της
Ιερουσαλήμ. Και τώρα τα εβδομήντα χρόνια πλησίαζαν να συμπληρωθούν. Πως
λαχταρούσε η καρδιά του Δανιήλ να μάθει πότε επιτέλους θα ερχόταν η λύτρωσης
της Ιερουσαλήμ!
Προσευχήθηκε λοιπόν. Πάνω σ’ αυτό το θέμα
προσευχήθηκε. Και ο Κύριος του έδωσε απάντηση που κατά τρόπο θαυμαστό
υπερεξηκόντησε το περιεχόμενο της σκλαβιάς της Ιερουσαλήμ εζήτησε φως στην
προσευχή του ο Δανιήλ. Και ο θεός του έδωσε την όραση των εβδομήντα εβδομάδων
ετών που αναφέρεται κατ’ αρχήν στην ερήμωση της Ιερουσαλήμ αλλά διέγραφε κι
έναν πολύ ευρύτερο κύκλο και έδωσε πληροφορία στο Δανιήλ για τις βουλές του
Θεού μέχρι των εσχάτων ημερών. «Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν
σου και επί την πόλιν την αγίαν σου δια να συντελεστή η παράβασης και να
τελειώσωσιν αι αμαρτίαι και να γίνει εξιλέωσης περί της ανομίας και να εισαχθεί
δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγιστεί όρασης και προφητεία και να χριστεί ο
Άγιος των Αγίων» Δανιήλ 9:24
Εβδομήντα εβδομάδες ετών. Δηλαδή τετρακόσια
ενενήντα χρόνια. Αυτά καλύπτουν την περίοδο εν σχέση με την οποία δόθηκε η
όρασης. Εβδομήντα εβδομάδες κατατετμημένες όμως σε τρία τμήματα. Είπε ο άγγελος
Γαβριήλ στον Δανιήλ: «Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της
προσταγής του να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του Ηγουμένου θα
είναι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο θα οικοδομηθεί και πάλιν η
πλατεία και το τείχος μάλιστα εν
καιροίς στενοχωρίας. Και μετά τας εξήκοντα
δύο εβδομάδες θα εκοπεί ο Χριστός πλην ουχί δι Εαυτόν» Δανιήλ 9:25-26 .
εβδομάδες λοιπόν επτά και εβδομάδες
εξήκοντα δύο και απομένει μία εβδομάς για να συμπληρωθούν οι εβδομήντα. Γιατί
αυτός ο τεμαχισμός; Διότι το τέλος εκάστου τμήματος σημειώνεται από ένα μεγάλο
γεγονός. Πρώτα εβδομάδες επτά. Από την
έκδοση του διατάγματος της ανοικοδομήσεως της Ιερουσαλήμ εβδομάδες επτά χρόνια
δηλαδή σαράντα εννέα. Από τη μελέτη του βιβλίου του Νεεμίου σαφώς προκύπτει ότι
ακριβώς σαράντα εννέα χρόνια πέρασαν από την εποχή που ο Αρταξέρξης εξέδωσε το
διάταγμα για την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ έως ότου συμπληρώθηκε το έργο μέσα
σε μια συνεχή αντίδραση και εις πείσμα πολλών εμποδίων που έπρεπε να
υπερπηδηθούν – «μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας» όπως το προανήγγειλε ο
προφητικός λόγος. Εβδομάδες λοιπόν επτά.
Και εβδομάδες εξήκοντα δύο συνεχίζει η
προφητεία «έως του Χριστού του Ηγουμένου» ή κατά μια απλούστερη μετάφραση μέχρι
του Χριστού του βασιλέως. Εβδομάδες εξήντα δύο ή χρόνια τετρακόσια τριάντα
τέσσερα. Τόσα ακριβώς χρόνια πέρασαν από
τη συμπλήρωση του έργου του Νεεμίου στα τείχη της Ιερουσαλήμ έως το δέκατο
όγδοο έτος του Τιβερίου Καίσαρος και της ημέρας που η Ιερουσαλήμ υπεδέχθη για
πρώτη και μόνη φορά ως Βασιλέα το Χριστό. από κει προχώρησε ο Χριστός προς το
σταυρό για να «εκκοπή» όπως προείεπε η προφητεία «πλην ουχί δι’ Εαυτόν».
Και η εβδομηκοστή εβδομάς; Γεμάτη
εμφανίζεται κι’ αυτή στην όραση του Δανιήλ από μεγάλα και συνταρακτικά γεγονότα
για το λαό Ισραήλ για τον οποίο και δόθηκε η προφητεία αυτή. Πάλι αναφαίνεται
εδώ η μυστηριώδης εκείνη μορφή του δευτέρου ενυπνίου και του 13ου
κεφαλαίου της αποκαλύψεως –
ο άνθρωπος της αμαρτίας ο Αντίχριστος της
Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολής 2: 2-8.
Και πάλι αναφαίνονται τα τριάμισι χρόνια
των άλλων προφητειών γιατί κατά την τελευταία αυτή εβδομάδα ετών θα συνάψει ο
μυστηριώδης και ασεβής εκείνος άρχων συνθήκη με τους Ιουδαίους που όμως στη
μέση της εβδομάδος θα την διαρρήξει. Και θα ξεσπάσει τότε και θα διαρκέσει επί
τριάμισι χρόνια η πιο τρομερή καταιγίδα που γνώρισε στην πολυτάραχη ιστορία του το Έθνος του Ισραήλ. «Και θα στερεώσει
την διαθήκη εις πολλούς εν μια εβδομάδι
και εν τω ημίσει της εβδομάδος θα παύσει η θυσία και η προσφορά και επί το
πτερύγιον του ιερού θα είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως και έως της συντελείας
του καιρού θα δοθεί διορία εις την ερήμωση»
Δανιήλ 9:27 . Σ’ αυτή την τρομερή περίοδο των τριάμισι ετών θα αφιερωθεί
ένα ιδιαίτερο κήρυγμα στη σειρά αυτή – το κήρυγμα της μεγάλης θλίψεως. Και η
εβδομάδα αυτή; Η τελευταία των εβδομήντα τι απέγινε; Εύλογος ερώτησης αυτή που
κατά διαφόρους τρόπους απαντήθηκε από ερμηνευτές των Γραφών στην οποία
όμως εμείς μονάχα μια απάντηση βλέπουμε
να είναι σύμφωνη με τα διάφορα βιβλικά δεδομένα. Την εβδομάδα αυτή την
τελευταία –όπως άλλως τε και από μια πρόχειρη ανάγνωση της σχετική περικοπής
γίνεται καταφανές ότι και αυτή η όρασης του Δανιήλ με την ιδιόρρυθμη φραστική
διατύπωση της την ξεχώρισε από τις άλλες – το χέρι του Θεού για κάποιο πολύ
σπουδαίο λόγο την κράτησε χωριστά. Για κάποιο λόγο που εντελώς ξεχωριστό
ενδιαφέρον παρουσιάζει για μας.
Ήταν για το λαό Ισραήλ όπως είδαμε που
δόθηκε η προφητεία των εβδομήντα εβδομάδων: « Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν
επί τον λαόν σου» Δανιήλ 9:24. Από την
αρχή ως το τέλος ο κύκλος αυτός των τετρακοσίων ενενήντα ετών περιλαμβάνει
γεγονότα που αναφέρονται αποκλειστικά στον αρχαίο λαό του Θεού. Υπήρχε όμως η
ανάγκη και για κάτι άλλο να δημιουργηθεί χώρος μέσα στον προφητικό χρόνο της
οράσεως. Δεν είχε μονάχα για το λαό Ισραήλ ευλογίες η προαιώνιος βουλή του
Θεού. Υπήρχε το σχέδιο της χάρητος του Θεού σύμφωνα με το οποίο και τα έθνη θα
καλούνταν να καταλάβουν τη θέση τους μέσα στην Εκκλησία του Χριστού και να
γίνουν συμμέτοχα των ευλογιών του Ισραήλ Εφεσίους 1:9-10+εφεσ.2:11-18
+εφεσ.:1-6 –κλπ.)
Κι’ έτσι στο τέλος ακριβώς της εξηκοστής
ενάτης εβδομάδας στο σταυρό ακριβώς του Χριστού το χέρι του Θεού άνοιξε μια
παρένθεση μέσα στον προφητικό χρόνο. Είναι παρένθεσης του κηρύγματος του
Ευαγγελίου στα έθνη. Είναι η παρένθεση που αγκάλιασε τη δική σου και τη δική
μου ζωή και μας έδωκε τη δυνατότητα να προσκληθούμε κι εμείς ν’ απολαύσουμε την
εν Χριστώ σωτηρία. Και σταμάτησε κατ’
ανάγκη το ρολόι του Θεού στο τέλος ακριβώς της εξηκοστής ενάτης εβδομάδας για
να δώσει την ευκαιρία στην παρένθεση των εθνών να διαδράμει τον ορισμένο χρόνο
της. Σταμάτησε ώσπου να συμπληρωθεί ο αριθμός των εκλεκτών και να δεχθεί την
πρόσκληση κι’ ο τελευταίος προσκεκλημένος στους γάμους του Υιού του ουρανίου
Βασιλέως.
Τότε η παρένθεσης θα κλείσει. Τότε θα
ξαναρχίσει το ρολόι να χτυπά. Τότε θα δοθεί το σύνθημα για ν’ αρχίσει η
τελευταία εβδομάς της θαυμαστής οράσεως.
``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Συμπληρώθηκε έτσι το ιστορικό πλαίσιο – με
πολύ γενικές βέβαια γραμμές –μέσα στο οποίο βλέπουμε στο Λόγο του Θεού να
εκτυλίσσονται τα γεγονότα που σχετίζονται με τη Δευτέρα έλευση του Κυρίου. Σε
πολλά από τα σημεία του γενικού αυτού διαγράμματος θα έχουμε την ευκαιρία να
επανέλθουμε καθώς προχωρούμε στη μελέτη μας. Εκείνο όμως που πρέπει να τονιστεί
είναι ότι το ενδιαφέρον μας γύρω από τα γεγονότα τα σχετιζόμενα με τη Δευτέρα
έλευση του Κυρίου είναι εντόνως πρακτικό. Μας ενδιαφέρει βέβαια να
πληροφορηθούμε όσο τούτο είναι εφικτό από το Λόγο του θεού τη σειρά που θ’
ακολουθήσουν τα μεγάλα εκείνα γεγονότα. Πολύ όμως περισσότερο μας ενδιαφέρει να
βεβαιωθούμε αν μια θέσης θα έχει φυλαχτεί και για μας στην όμορφη ζωή της
αναστάσεως που θα πλαισιωθεί από τα γεγονότα αυτά.
Όταν λοιπόν η παρένθεσης κλειστή όταν ο
λίθος με ορμή επιπέσει πάνω στα πόδια της περίεργης εκείνης εικόνας και τη
θρυμματίσει όταν « Υιός του ανθρώπου έλθει μετά των νεφελών του ουρανού» και
«αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν ήτις εις τον αιώνα δεν θα φθαρεί»
Δανιήλ 7:13+2:44 εσύ και εγώ άραγε που θα είμαστε; Από ποια σκοπιά θα
παρακολουθούμε εμείς τα μεγάλα γεγονότα;
Είναι αυτό ένα πολύ σπουδαίο ερώτημα που ο
καθένας μας για τον εαυτό του πρέπει να το αντιμετωπίσει και να του δώσει
απάντηση. Εύχομαι εκείνη τη μεγάλη μέρα όλοι μας να βρεθούμε στην ακολουθία του
Βασιλέως Χριστού
````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
