ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ --05-- ΘΡΗΣΚΕΙΑ Η ΧΡΙΣΤΟΣ; 09

 ΘΡΗΣΚΕΙΑ Η ΧΡΙΣΤΟΣ; 09

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΪΝ

Υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά που πρέπει να σημειωθούν στη θυσία του Κάϊν από θρησκευτικής πλευρά. Ο Κάϊν δεν αρνιόταν την ύπαρξη του Θεού. μάλιστα την αναγνώριζε όταν έφερε την προσφορά του στον Κύριο. Ο Κάϊν δεν ήταν αθεϊστής. Πίστευε κι’ αυτός στην ανάγκη της σωτηρίας γι’ αυτό κι’ έφερε την προσφορά του κι’ όμως όλα αυτά δεν ωφέλησαν σε τίποτε. Σ’ άλλο μέρος της μελέτης μας αυτής δείξαμε ότι ο Θεός είχε διδάξει στον Αδάμ και την Εύα απ’ τα φύλλα συκιάς δεν μπορούσαν να καλύψουν την γύμνια τους γι’ αυτό τους έκανε καλύμματα από δέρματα ζώων για να διδάξει τρία πράγματα.

1/. Η σωτηρία είναι δώρο του Θεού όχι με τα έργα των ανθρώπων.

2/. Η σωτηρία είναι με το θάνατο ενός αθώου αντικαταστάτη.

3/. Η σωτηρία είναι με το χύσιμο αίματος.

Αναμφίβολα ο Αδάμ και η Εύα μετάδωσαν την αποκάλυψη αυτή του Θεού στα παιδιά τους. ο Κάϊν δεν είχε καμιά δικαιολογία γιατί οι γονείς του έκαναν ξεκάθαρες τις απαιτήσεις του Θεού.

Ο Άβελ ο νεότερος αδελφός του Κάϊν κατάλαβε πολύ καλά τι ο Θεός δίδαξε.

Συμπεραίνουμε ότι ο Κάϊν ήταν θρήσκος ειλικρινής φιλόδοξος και γεμάτος ζήλο δεν πίστευε όμως σ’ αυτά που είπε ο Θεός. Αγνοούσε το Λόγο του Θεού και έδωσε τη δική του ερμηνεία σ’ αυτά που είπε ο Κύριος. Αρνήθηκε την απόλυτη και αλάνθαστη εξουσία του Λόγου του Θεού. ήταν ένας τέλειος ορθολογιστής της εποχής του! δεν παραμέρισε εντελώς το Λόγο του Θεού τον διάστρεψε όμως για να ταιριάζει με τι φιλοσοφία του. απ’ όλους τους άπιστους ο πιο απατηλός δεν είναι εκείνος που ανοιχτά και κραυγαλέα απορρίπτει το Λόγο του Θεού και τον πετά ολοκληρωτικά αλλά ο χειρότερος όλων είναι εκείνος που χρησιμοποιεί θρησκευτική γλώσσα είναι πολύ θρήσκος ηθικολογεί και χρησιμοποιεί συντηρητική Βιβλική ορολογία.

Παράλληλα με πολύ διακριτικότητα απορρίπτει το αίμα τη Θεότητα του Χριστού τη σωματική ανάσταση Του την αλήθεια της χάριτος του Θεού. Το δηλητήριο γίνεται πιο βδελυρό όταν καμουφλάρεται με θρησκευτική ευσεβοφανή φρασεολογία.

                      «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Ο ΚΑΪΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ

Η προσφορά του Κάϊν σύμφωνα με την Επιστολή προς Εβραίους δεν προσφέρθηκε με πίστη ενώ του Άβελ περιγράφεται ως εξής: «Με πίστιν ο Άβελ προσέφερε εις τον Θεόν καλυτέραν θυσίαν παρά ο Κάϊν…» (Εβραίους 11:4).

Δια πίστεως αλλά με πίστη σε τι; Με πίστη στον αποκεκαλυμμένο Λόγο του Θεού σχετικά με το χύσιμο του αίματος. Αυτό είναι ξεκάθαρο από την Εβραϊκή λέξη που χρησιμοποιείται για τη θυσία του Κάϊν ΜΙΝΓΚΧΑΧ που σημαίνει «προσφορά δώρου».

Είναι η ίδια λέξη που χρησιμοποιείται ξανά και ξανά στο λευιτικό για να περιγράψει την εξ’ αλφίτων προσφορά. Στον λαό Ισραήλ παραγγέλθηκε να φέρνει τις εξής πέντε προσφορές:

1/. Το ολοκαύτωμα(Λευιτικό κεφ. α).

2/. Την εξ’ αλφίτων προσφορά (Λευιτικό κεφ. 8).

3/. Την Ειρηνική θυσία (Λευιτικό κεφ. γ).

4/. Την προσφορά για την αμαρτία (Λευιτικό κεφ. δ).

5/. Την  προσφορά για τις παραβάσεις (Λευιτικό κεφ. δ).

Κάθε μία απ’ αυτές ήταν θυσία αίματος εκτός από μία και αυτή ήταν η ΜΙΝΓΚΧΑΧ η εξ΄ αλφίτων προσφορά. Ήταν από σιμιγδάλι και λάδι. Ζωή όμως δεν θυσίαζαν και αίμα δεν χυνόταν. Ήταν σπουδαία στη θέση της μπορούσε όμως ν’ ακολουθήσει τη θυσία του ολοκαυτώματος με το σφάξιμο της θυσίας. Το ολοκαύτωμα για το θάνατο του Χριστού και η εξ’ αλφίτων προσφορά είναι τύπος της δίκαιης ζωής του Χριστού. Προτού μπορέσουμε να εφαρμόσουμε το μοιραίο λάθος του Κάϊν. Ζήτησε μια θρησκεία καλών έργων χωρίς το αίμα της θυσίας. Έβαλε την ΜΙΝΓΚΧΑΧ την εξ’ αλφίτων προσφορά πριν από τη θυσία του ολοκαυτώματος παραβιάζοντας έτσι τις απαιτήσεις του Θεού. Στη θεία σειρά η σωτηρία έρχεται πρώτα κατόπι ακολουθεί η εξ’ αλφίτων προσφορά τα καλά έργα.

                          «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΩΡΑΙΑ ΘΥΣΙΑ ΑΛΛΑ ΑΧΡΗΣΤΗ

Δεν υπήρχε υπαινιγμός στην αφήγηση ότι ο Κάϊν δεν έφερε ωραία προσφορά. Θα έπρεπε να παρουσιάζει μια πιο ελκυστική εικόνα σ’ αντίθεση με τη θυσία του Άβελ. Στο βωμό του Άβελ βρίσκονταν το ματωμένο άψυχο αρνί όχι τόσο όμορφο όσο οι καρποί του Κάϊν. Η αληθινή λατρεία δεν βρίσκεται στα εξωτερικά πράγματα αλλά στην καρδιά.  Ο Φαρισαίος στο ναό έκανε μια πολύ όμορφη προσευχή-ομιλία σ’ αντίθεση με την κραυγή για έλεος του Τελώνη. Η δεχτή λατρεία μπορεί να συνοδεύεται ή όχι με όμορφες τελετές. Αυτό που έχει σπουδαιότητα είναι το πνεύμα και το αίμα. Η θυσία είναι απαραίτητη. Ο Θεός λέγει στο Λόγο Του: «Και όταν ίδω το αίμα θέλω σας παρατρέξει».

 (Έξοδος ιθ:13)

Γι’ αυτό ο Κάϊν απορρίφτηκε και ο Άβελ έγινε δεκτός.

Οι θεολόγοι για χρόνια τώρα κάνουν υποθέσεις σχετικά με το πώς ο Κάϊν και ο Άβελ ήξεραν ή όχι ότι ο Θεός δέχτηκε την προσφορά τους. το κείμενο λέγει : «Και είδε μ’ ευχαρίστηση ο Κύριος τον Άβελ και την προσφορά Του. (Γένεσης 4:4). Οι πρώτοι πατέρες της Εκκλησίας πίστευαν ότι ο θεός απάντησε στη θυσία του Άβελ στέλνοντας φωτιά από τον ουρανό να καταφάγει το αρνί ενώ στην περίπτωση του Κάϊν δεν υπήρχε εκδήλωση. 

Γνωρίζουμε ότι η πρώτη θυσία στη Σκηνή του Μαρτυρίου άναψε φωτιά που έπεσε από τον ουρανό. Το ίδιο έγινε και με την πρώτη θυσία που έγινε στο Ναό του Σολομώντα. Και η θυσία του προφήτη Ηλία στο όρος Κάρμηλο απαντήθηκε με φωτιά από τον Ουρανό.

Ακόμη διαβάζουμε «Με την πίστη ο Άβελ προσέφερε εις το Θεό καλυτέραν θυσία παρά ο Κάϊν και δια την πίστη αυτή δόθηκε η μαρτυρία ότι είναι δίκαιος αφού ο ίδιος ο Θεός έδωκε τη μαρτυρία του επάνω εις τα δώρα». (Εβραίους 11:4).

Προφανώς ο Άβελ δέχτηκε μία κάποιου είδους μαρτυρία που του φανέρωσε ότι η θυσία του έγινε δεκτή και ότι και ότι βρήκε εύνοια μπροστά στο Θεό. Ίσως να έμοιαζε με το θαύμα που έγινε  στο όρος Κάρμηλο με τον προφήτη Ηλία: «και ο Θεός  όστις

Εισακούει δια πυρός ούτος ας είναι ο Θεός»

(Α΄ Βασιλέων ιη:24).

                        «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ Η ΧΡΙΣΤΟΣ 10

Μήνυμα ελπίδας και ζωής θρησκεία η Χριστός; 10

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΦΩΤΙΑ

Η φωτιά στη Βίβλο είναι ένα από τα πολλά σύμβολα του Αγίου Πνεύματος που μπαίνει στη ζωή εκείνων που σώθηκαν με το αίμα του Χριστού. Η φωτιά από τον ουρανό ποτέ δεν έπεσε πάνω σ’ ένα άδειο θυσιαστήριο. Έπεφτε πάνω στη θυσία μόνο. Ποτέ  δεν έπεσε στην «προσφορά εξ’ αλφίτων» ή στην «προσφορά για την αμαρτία». Όλα έπρεπε να αναφτούν από τη φωτιά του ολοκαυτώματος βρίσκονταν μέσα από την πόρτα της σκηνής του μαρτυρίου ή του ναού που συμβόλιζε το Σταυρό του Γολγοθά. Ο αμαρτωλός που περνά την πόρτα (σύμβολο του Χριστού) πρέπει πρώτα να σταματήσει στο Σταυρό προτού μπορέσει να έρθει στην παρουσία του Θεού. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Όπως ακριβώς έπεσε η φωτιά πάνω στο ολοκαύτωμα έτσι το Άγιο Πνεύμα δίνεται σ’ εκείνους που περνούν από το δρόμο του εξιλαστήριου θανάτου του Χριστού. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για σωτηρία εκτός απ’ αυτόν που περνά από το Σταυρό.

Είτε πιστεύεις ή όχι ότι ο Θεός δέχτηκε τη θυσία του Άβελ με φωτιά το μάθημα είναι ξεκάθαρο. Απ’ όλα αυτά τα άλλα περιστατικά φαίνεται καθαρά ότι ο Κάϊν είδε τη φωτιά να πέφτει πάνω στη θυσία του Άβελ αναγνώρισε ότι η δική του προσφορά από τους κόπους και την εργασία του δεν έγινε δεχτή. Ο Άβελ γνώριζε ότι η θυσία του έγινε δεκτή με τη μαρτυρία της φωτιάς του Αγίου Πνεύματος. Κι’ εμείς μπορούμε να γνωρίζουμε όταν ερχόμαστε από το δρόμο του Σταυρού ότι γίναμε δεχτοί. Η Βίβλος λέγει: «Αυτό το Πνεύμα μαρτυρεί μαζί με το πνεύμα μας ότι είμεθα παιδιά του Θεού». (Ρωμαίους 8:26).

Το Πνεύμα του Θεού μαρτυρεί σε κάθε πιστό λέγοντας του ότι είναι σωσμένος. Η θρησκεία μόνο ποτέ δεν το κάνει. Το καλύτερο που μπορεί να πει ο Θρησκευόμενος είναι: «Ελπίζω προσπαθώ. Κάνω το καλύτερό μου». Μόνο ο πιστός που εμπιστεύθηκε στο Χριστό μπορεί να πει: «Γνωρίζω» γιατί έχει τη μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος μέσα του.

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»’

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ;

Η μαρτυρία για μας είναι πραγματική φωτιά όπως του Άβελ ή μια φωνή ή ένα φυσικό συναίσθημα; Μερικοί νομίζουν ότι έτσι είναι. Η Βίβλος όμως λέγει: «Όποιος δεν πιστεύει εις τον Θεόν τον έχει κάνει ψεύτην διότι δεν πίστεψε εις την μαρτυρίαν την οποίαν ο θεός έδωκε δια τον Υιό του». (Α΄ Ιωάννου 5:10).

Η αληθινή μαρτυρία είναι ο Λόγος του Θεού. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι η μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος είναι και τι διανοητικό ή φυσικό και περιμένουν φωτιές οράσεις και συναισθήματα. Ο Λόγος του Θεού ποτέ δεν αλλάζει. Οι υποσχέσεις Του είναι για πάντα οι ίδιες: «Διότι καθένας που θα επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου θα σωθεί». (Ρωμαίους 10:13).

Το πιστεύω αυτό. Και επικαλούμαι το όνομα Του και ο Θεός λέγει ότι είμαι σωσμένος. Πρέπει να ζητήσουν κάτι παραπάνω; Η υπόσχεση Του δεν είναι αρκετή;  Δεν θα τον προσβάλλουν αν Του  ζητήσουν κάτι επιπρόσθετο με την πιστή υπόσχεση Του; Πιστεύω ότι ο Θεός φυλάττει το Λόγο Του. Κάποιος είπε: «Ο Θεός το είπε. Εγώ το πιστεύω. Αυτό τα Τακτοποιεί όλα».

Δεν χρειάζομαι τίποτε περισσότερο γιατί το Πνεύμα Του τώρα μαρτυρεί με το δικό μου πνεύμα με κάθε πολύτιμη υπόσχεση του Λόγου Του ότι είμαι παιδί Θεού. Αυτή είναι σωτηρία φίλε μου. Ο Άβελ πίστεψε και η φωτιά έπεσε. Ο Κάϊν κόπιασε και εργάστηκε και πήγε στην αιώνια καταδίκη. Τι έχεις εσύ Θρησκεία ή Χριστό; μπορείς να πεις «Γνωρίζω ότι είμαι σωσμένος»; Αν όχι τότε εγκατάλειψε τη θρησκεία σου και δέξου τον Κύριο Ιησού Χριστό τώρα:

                       «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ Η ΧΡΙΣΤΟΣ; 05--

ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ θρησκεία ή Χριστός; 11

Συνέχεια του βιβλίου

                              ===Δ===

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΕΝΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ

«Υπήρχε κάποιος εκ Φαρισαίων του οποίου το όνομα ήταν Νικόδημος άρχων των Ιουδαίων. Αυτός ήλθε νύχτα εις το Ιησούν και του είπε: «Ραββί ξέρομε όσα ήλθες ως διδάσκαλος από τον Θεόν διότι κανείς δεν ημπορεί να κάνει τα θαύματα που συ κάνεις εάν δεν είναι ο Θεός μαζί του». Ο Ιησούς του απεκρίθη: «Αλήθεια –αλήθεια σου λέγω εάν δεν γεννηθεί άνωθεν δεν μπορεί να ιδεί την βασιλεία του Θεού» (Ιωάννης 3:1—3).

Ο Νικόδημος αν και ήταν ένας πολύ θρησκευόμενος άνθρωπος δεν ήταν σωσμένος. Όλες οι περικοπές του Ευαγγελίου που μιλούν γι’ αυτόν δεν αναφέρουν ούτε ένα κακό πράγμα γι’ αυτόν.

Μερικοί τον κατηγορούν για δειλία γιατί ήρθε στο Χριστό νύχτα.

Ίσως όμως ήταν η μόνη κατάλληλη ώρα να συνομιλήσει με το Χριστό. από το πρωί ως το βράδυ ο Ιησούς βρισκόταν ανάμεσα σε πλήθη ανθρώπων και δεν υπήρχε κάποια ευκαιρία γι’ αυτόν τον υπέρ-θρησκευόμενο άνθρωπο να Τον δει. Άλλοι λένε ότι ο Νικόδημος παράμεινε κρυφός μαθητής του Κυρίου. Αυτό όμως ίσως να είχε κίνητρο την επιθυμία του να χρησιμοποιήσει την επιρροή του για χάρη του Χριστού στο μεγάλο Συνέδριο του Σανχενδρείν. Χώρια  απ’ αυτές τις αμφίβολες εξαιρέσεις η μαρτυρία δείχνει στο γεγονός ότι ο Νικόδημος ήταν θαυμάσιος ηθικός θρησκευόμενος μορφωμένος νομοταγής άνθρωπος της Εκκλησίας. Δεν  είχε όμως σωτηρία. Του έλλειπε ένα πράγμα: Η νέα γέννηση που είναι αποτέλεσμα της προσωπικής συναντήσεως με το Σωτήρα τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ήταν Φαρισαίος που σήμαινε ότι ανήκε στην ψηλά εκτιμώμενη θρησκευτική οργάνωση της εποχής του. ήταν ακόμη μέλος του Σανχενδρείν που ήταν το διοικητικό θρησκευτικό σώμα της εποχής του. παρ’ όλα αυτά δεν ήταν σωσμένος. Όλοι τον εκτιμούσαν για την ευσέβεια και την καλοσύνη του. τον τιμούσαν με το να τον δέχονται και αναγνωρίζουν σαν ηγέτη ανάμεσα στους Ιουδαίους. Ο Χριστός παραδέχτηκε την υψηλή θέση του όταν στην πορεία της συζητήσεως του είπε: «Συ είσαι διδάσκαλος του Ισραήλ και δεν τα ξέρεις:» (Ιωάννης 3:10).

                      «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Ο ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΩΣΜΕΝΟΣ

Ο Νικόδημος ήταν Φαρισαίος άνθρωπος που τον σεβόταν όλοι άρχοντας και δάσκαλος του Ισραήλ και θρησκευόμενος άνθρωπος. Δεν ήταν όμως σωσμένος. Είχε θρησκεία αλλά δεν ήταν ικανοποιημένος μ’ αυτήν. Ήταν αγνός και ειλικρινής και τα έκανε όλα με την ελπίδα να βρει παρηγοριά και ικανοποίηση. Δεν είχε όμως βεβαιότητα και ειρήνη. Αυτό που μπορούσε να κάνει ήταν να συνεχίζει να εργάζεται και να ελπίζει με μια καρδιά άδεια και μ’ ένα μεγάλο φόβο για το μέλλον. Μπροστά μας έχουμε έναν άνθρωπο που δεν ικανοποιείται μόνο με την

θρησκεία. Χρειαζόταν το Χριστό. ο Νικόδημος ήταν διαφορετικός από τον Κάϊν και τον αμετανόητο ληστή στο Σταυρό. Γνώριζε ότι όλη η καλοσύνη του αν και μπορούσε να εντυπωσιάσει όλους εκείνους που ήταν τριγύρω του αν και δεν μπορούσε να τον κάνει κατάλληλο να σταθεί στην παρουσία του Θεού.

Θα μπορούσαμε να δώσουμε τον ορισμό της θρησκείας ως εξής: «Θρησκεία είναι ένα σύστημα κανόνων συμπεριφοράς και νόμων πράξεων που βασίζονται πάνω στην αναγνώριση την πίστη τον σεβασμό μας υπεράνθρωπης δυνάμεως και ανώτερης εξουσίας».

Καθένας λοιπόν που πιστεύει σε μια ανώτερη δύναμη ή ανώτερο ον είτε είναι προσωπικό αυτό ή απρόσωπο είναι θρήσκος. Αυτή η υπεράνθρωπη δύναμη μπορεί να είναι ο ήλιος η σελήνη η ιερή αγελάδα ή άγαλμα ή κάποιο ξύλο ή μέταλλο.

                           «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ Θρησκεία η χριστός; 12

Μήνυμα ελπίδας και ζωής θρησκεία ή Χριστός; 12

Συνέχεα του βιβλίου

Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ.

Ο Χριστιανισμός διαφέρει από κάθε άλλη θρησκεία γιατί έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Ο Χριστός διδάσκει ότι μπορούμε να γνωρίσουμε το Θεό με βάση την ένωση ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο. Αυτή  η ένωση είναι ένα Πρόσωπο ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Επειδή είναι Θεός και άνθρωπος συνιστά τη μόνη προσέγγιση και τη μόνη ένωση ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή κανείς δεν έρχεται εις τον Πατέρα παρά δι’ εμού…Εκείνος που έχει ιδεί εμένα έχει ιδεί τον Πατέρα….Εγώ και ο Πατήρ είμεθα ένα». (Ιωάννης 14: 6—9 και 10:30). Ο Χριστιανισμός δεν είναι ένα σύστημα είναι ένα Πρόσωπο ο Χριστός ο ίδιος ο Θεός. Ο Ιησούς Χριστός θέλει κάθε πρόσωπο να συμμεριστεί την ένωση του με το Θεό Πατέρα. Σ’ αντίθεση μ’ όλες τις άλλες θρησκείες μόνο ο Χριστιανισμός προσφέρει αυτήν την ευκαιρία. Ο Χριστός όχι μόνο αποκαλύπτει τον αληθινό Θεό σε μας αλλά και ο ίδιος είναι ένα μ’  Αυτόν. Ο Κύριος μας απάντησε στο ερώτημα του Νικόδημου με τα εξής σημαντικά λόγια: «Αλήθεια –αλήθεια σου λέγω εάν δεν γεννηθεί κανείς άνωθεν δεν μπορεί να ιδεί την βασιλεία του Θεού».(Ιωάννης 3:3).

Η έκφραση «αναγέννηση» σημαίνει στην κυριολεξία «γεννημένος από πάνω» δηλαδή από το Θεό. ο Ιωάννης μας λέγει: «Όποιος πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός έχει γεννηθεί από τον Θεό»

(Ιωάννης Α΄5:1). Η γέννηση από το Θεό δεν είναι φυσική. Στην πραγματικότητα είναι μία υπερφυσική γέννηση. Η πρώτη γέννηση μας ήταν φυσική η δεύτερη είναι πνευματική. Η πρώτη ήταν ανθρώπινη η δεύτερη είναι θεία. Η πρώτη γέννηση σ’ έκανε μέλος της πεσμένης ανθρώπινης φυλής η δεύτερη σε κάνει μέλος της λυτρωμένεις φυλής. Η πρώτη γέννηση σ’ έδωσε μια διεφθαρμένη και αμαρτωλή φύση σαν τον απόγονο του Αδάμ η νέα γέννηση σου δίνει νέα ζωή και σε κάνει μέτοχο της θείας φύσεως. Με την πρώτη γέννηση σου γεννήθηκες αμαρτωλός με τη δεύτερη άγιος. Οι δύο γεννήσεις στέκονται για πάντα χώρια και είναι διαφορετικές. Η παλαιά φύση έχει τη φύση του θανάτου και τελικά θα πεθάνει. Η νέα φύση έχει αιώνια ζωή γιατί είναι η ζωή του Θεού φυτεμένη από το Άγιο Πνεύμα με την πίστη στο αίμα του Χριστού που χύθηκε και το τελειωμένο έργο του κυρίου Ιησού Χριστού.

                         «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Ο ΘΡΗΣΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΟΣ

Ο Νικόδημος στην αρχή είχε μεγάλη δυσκολία να πιστέψει τη δήλωση του Χριστού σχετικά με τη νέα γέννηση. «Πως μπορεί να γεννηθεί ένας άνθρωπος όταν είναι γέρων : Μήπως μπορεί δια δευτέραν φοράν να μπει εις την κοιλιά της μητέρας του και να γεννηθεί;»(Ιωάννης 3:4).

Τότε ο Ιησούς αμέσως του εξήγησε λέγοντας του: «Εάν δεν γεννηθεί κανείς από νερό και Πνεύμα…» (Ιωάννης 3:5)

Σημειώστε εδώ μια πρόοδο στην αποκάλυψη. Ο άνθρωπος πρέπει ν’ αναγεννηθεί για να «δει» τη βασιλεία του Θεού. η σωτηρία είναι από τον Κύριο και μόνο το Πνεύμα το Άγιο μπορεί ν’ ανοίξει τα μάτια του αμαρτωλού που είναι τυφλός και να του δείξει ότι χρειάζεται νέα ζωή από πάνω. Ως ότου το άγιο Πνεύμα αποκαλύψει στον άνθρωπο ότι τα έργα και η θρησκεία είναι ανίκανα και άχρηστα να τον σώσουν ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού. Στο: (εδάφιο 5) ο Χριστός μας λέγει πως ο Θεός ενεργεί για να πραγματοποιηθεί η νέα γέννηση. «Εάν δεν γεννηθεί κανείς από νερό και Πνεύμα…» 

(Ιωάννης3: 5).

Πολύ συζήτηση έχει γίνει για την ερμηνεία του εδαφίου αυτού.

Μερικοί λένε ότι το να αναγεννηθείς «Εξ’ ύδατος και Πνεύματος»σημαίνει το βάπτισμα στο νερό. Άλλοι λένε ότι η πρώτη ήταν φυσική γέννηση με το πραγματικό νερό και η δεύτερη είναι με το Πνεύμα του Θεού από πάνω. Αν και σεβόμαστε τις ειλικρινείς απόψεις των ανθρώπων πιστεύουμε ότι η αρμονία της Βίβλου μας δείχνει ξεκάθαρα ότι ο Χριστός εδώ μας λέγει πως πραγματοποιείται η νέα γέννηση με το νερό και το Πνεύμα. Το νερό είναι το σύμβολο του Λόγου του Θεού.

Ο Απ. Πέτρος γράφει: ¨Αναγεννηθήκατε όχι από σπόρον φθαρτόν αλλ’ από άφθαρτον δια του λόγου του Θεού που είναι ζωντανός και αιώνιος» (Α΄ Πέτρου 1: 23).

                    «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Το σύμβολο του νερού χρησιμοποιείται επανειλημμένα για το Λόγο του Θεού: «Οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας σας όπως ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησίαν και παρέδωκε τον εαυτόν Του δι’ αυτήν δια να την αγιάσει αφού την εκκαθάρισε με το λουτρόν του ύδατος δια του λόγου» (Εφεσίους 5:25—26).

Ο Παύλος μας λέγει: «Μας έσωσε όχι από έργα δικαιοσύνης τα οποία εκάμαμε εμείς αλλά σύμφωνα με το δικό Του έλεος δια του λουτρού της αναγεννήσεως και της ανακαινίσεως υπό του Αγίου Πνεύματος». (Τίτος3:5).

Όταν η Βίβλος αναφέρει το νερό σε σχέση με τη νέα γέννηση η αναφορά πάντοτε σχετίζεται με το Λόγο του Θεού. η διδασκαλία του Χριστού είναι η εξής: Η νέα γέννηση παράγεται με το Άγιο Πνεύμα που παίρνει το Λόγο του Θεού και τον εφαρμόζει στην καρδιά του αμαρτωλού ελέγχοντας τον για την αμαρτία και δείχνοντας του ότι μπορεί να σωθεί μόνο δια της πίστεως στον Κύριο Ιησού Χριστό. αυτή είναι η σημασία της φράσεως: «Γεννημένος από νερό και Πνεύμα»

              «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Ο Ιησούς Χριστός προσθέτει ακόμη ένα εδάφιο να μιλήσει για την αναγκαιότητα της αναγεννήσεως: «Εκείνο που έχει γεννηθεί από την σάρκα είναι σάρκα και εκείνο έχει αναγεννηθεί από το Πνεύμα είναι πνεύμα» (Ιωάννης 3:6).

Με την γέννηση ο άνθρωπος είναι κληρονόμος της σάρκας του

Αδάμ. Είναι διεφθαρμένος αμαρτωλός και κάτω από κατάκριση.

Τόσο κακή είναι η Αδαμική φύση ώστε άσχετα με το τι την ντύνουμε είτε είναι ηθική θρησκεία ή μόρφωση ο Θεός δεν κάνει ούτε καν απόπειρα να τη διορθώσει ή να την καλυτερεύσει. Αντί γι’ αυτό αγνοεί την παλαιά φύση και τοποθετεί μέσα στον αμαρτωλό που πιστεύει μια νέα φύση με την νέα γέννηση. Αυτή είναι η αιώνια ζωή που δεν μπορεί να χαθεί.

                      «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΠΩΣ Θ’ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΝΕΑ ΖΩΗ

Το αποτέλεσμα αυτής της νέας φύσεως είναι η αιώνια ζωή. Αιώνια ζωή είναι ατέλειωτη ύπαρξη. Ακόμη και ο αμαρτωλός την έχει αυτή. Δεν έχει όμως αιώνια ζωή. Η αιώνια ζωή όμως είναι σε ποιότητα και ποσότητα. Είναι δώρο του Θεού και η ζωή του Ίδιου του Θεού. Γι’ αυτό ο Χριστός απαντώντας στο ερώτημα του Νικόδημου «Πως είναι δυνατόν να γίνουν αυτά;» (Ιωάννης 3:9) (δηλαδή πως μπορεί ν’ αποκτηθεί αυτή η αιώνια ζωή;) είπε: «Όπως ο Μωϋσής ύψωσε το φίδι εις την έρημον έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του ανθρώπου ώστε καθένας που πιστεύει εις αυτόν να μη χαθεί αλλά να έχει ζωήν αιώνιον. Διότι τόσον πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμον ώστε έδωκε τον Υιόν του τον μονογενή δια να μη χαθεί όποιος πιστεύει εις αυτόν αλλά να έχει ζωήν αιώνιον»(Ιωάννης 3:14—16).

Προσέξτε τι λέξη «αιώνια». Ο πιστός έχει μια αιώνια ζωή μακαριότητας και ευτυχίας.  Όταν η Βίβλος μιλά για την ατέλειωτη διάρκεια των χαμένων χρησιμοποιεί μια λέξη. Στην  Επιστολή του Ιούδα πχ περιγράφεται η καταδίκη των πεσμένων αγγέλων και λέγει ότι τους κράτησε «δεσμοίς αϊδιος υπό ζόφον»(Ιούδας εδάφιον 6). Η λέξη που χρησιμοποιείται εδώ είναι «αϊδιος» και είναι εντελώς διαφορετική απ’ αυτή που μεταφράζεται «αιώνια». Ποτέ δεν αναφέρεται σε σχέση με τον πιστό. Είναι  ατέλειωτη ύπαρξη αλλά όχι όμως αιώνια ζωή.

                       «»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΘΡΗΣΚΕΙΑ Ή ΧΡΙΣΤΟΣ;

Οι περισσότερες θρησκείες πιστεύουν στη ζωή μετά θάνατο. Μόνο όμως η Βίβλος διδάσκει την αιώνια ζωή των πιστών όχι μόνο με την τη σημασία της συνεχιζόμενης υπάρξεως αλλά και της αιώνιας μακαριότητας. Αυτή είναι μια ακόμη διάκριση ανάμεσα

στη θρησκεία και τη σωτηρία του Χριστού. Η θρησκεία αφήνει τον αμαρτωλό να ελπίζει όχι όμως να γνωρίσει. Να εύχεται αλλά ποτέ να μη είναι βέβαιος. Ο Χριστός δίνει θετική ελπίδα βεβαιότητα και χαρά. Ο πραγματικός μαθητής του Χριστού δεν φοβάται το θάνατο. Μπορεί να φοβάται να πεθάνει δηλ. τα παθήματα και την αγωνία που προηγείται του θανάτου. Ο ίδιος όμως ο θάνατος δεν τον τρομοκρατεί. Δεν έχω δει ποτέ κανέναν άνθρωπο χωρίς το Χριστό άσχετα πόσο καλός ηθικός και θρήσκος αν είναι που δεν φοβάται το θάνατο. Ο πιστός όμως μπορεί ν’ αναφωνήσει: «Που είναι θάνατε το κεντρί σου; Που είναι Άδη η νίκη σου;» (Α΄ Κορινθίους 15:55). Για το Χριστιανό ο θάνατος είναι η απελευθέρωση από το χωμάτινο σπίτι και προσδοκία για την παρουσία του Κυρίου στην ευλογημένη ελπίδα της αναστάσεως όταν με νέα πια σώματα ποτέ δεν θα πεθάνουμε και ποτέ δεν θα υποφέρουμε ή κλάψουμε. Τι αντίθεση με τον μη αναγεννημένο που δεν έχει ελπίδα και λαμπρό μέλλον!

Επίτρεψε μου να σε ρωτήσω: «φοβάσαι το θάνατο;» Δεν ρωτώ αν φοβάσαι να πεθάνεις; Όσο βρισκόμαστε σ’ αυτό το σώμα φυσικό είναι να φοβόμαστε τα παθήματα και τον πόνο όχι όμως και τον θάνατο που δεν είναι παρά ένας αποχαιρετισμός στη γη και την αμαρτία για να ζήσουμε στη μακαριότητα του Ουρανού και στην ανέκφραστη χαρά μ’ Εκείνον για πάντα αιώνια. Αυτή  είναι η αιώνια ζωή για την οποία η θρησκεία δεν γνωρίζει τίποτε. Κι’ αυτή είναι στη διάθεσή μας μόνο με την πίστη σ’ Εκείνον που είπε: «Εγώ είμαι η Οδός και η αλήθεια και η Ζωή»

(Ιωάννης 14:6).

Μόνο ο Χριστός δίνει ελπίδα για να δούμε ξανά το αγαπητό μας πρόσωπο στις σκοτεινές ώρες του πένθους. Μας δίνει ειρήνη ακόμη και στην κοιλάδα της σκιάς. Εσύ αγαπητέ φίλε έχεις αυτήν την αιώνια ζωή; Αν ναι τίποτε δεν μπορεί να σε βλάψει ακόμη και ο θάνατος. ΑΜΗΝ. Μετάφραση Γ. Σ. Κ.