01--ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (Ερμηνευτική Μελέτη Ευαγγελικών Αρχών).
(Εκδόσεις: «ΛΟΓΟΙ
ΖΩΗΣ» 1973
-Τότε ο Ιησούς εφέρθει υπό του
Πνεύματος εις την έρημο δια να πειρασθεί υπό του διαβόλου.
-Και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα
και νύκτας τεσσαράκοντα ύστερον επείνασε. Και ελθών προς αυτόν ο πειράζων είπε:
Εάν είσαι ο υιός του Θεού ειπέ να γίνωσι άρτοι οι λίθοι ούτοι. Ο δε αποκριθείς
είπεν: Είναι γεγραμμένον. «Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος αλλά με
πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Θεού»
-Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις
την αγίαν πόλιν και στήνει αυτόν εις το πτερύγιον του ιερού και λέγει προς
αυτόν: εάν είσαι Υιός του Θεού ρίψον σεαυτόν κάτω διότι είναι γεγραμένον «ότι
θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου και θέλουσι σε σηκώσει επί των
χειρών αυτών δια να μη προσκόψεις επί λίθον τον πόδα σου». Είπε δε προς αυτόν ο
Ιησούς. Πάλιν είναι γεγραμμένον. «Δεν θέλεις πειράσει Κύριον τον Θεόν σου».
-Πάλιν
παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος πολύ υψηλόν και δεικνύει εις αυτόν πάντα
τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών. Και λέγει προς αυτόν. Ταύτα πάντα
θέλω σοι δώσει εάν πεσών προσκυνήσεις με. Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν.
«Ύπαγε Σατανά» διότι είναι γεγραμμένον. «Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει
και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει».
(Ματθαίος
4:1—10).
ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΤΟΥ
ΚΥΡΙΟΥ
1/.ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ
Οι πειρασμοί του Κυρίου έχουνε μεγάλη
σπουδαιότητα στη μελέτη του κεφαλαίου των ενεργειών του εχθρού. Στους
πειρασμούς αυτούς μας περιγράφεται μια μοναδική σύγκρουση μέσα στην ιστορία.
Από τη μια μεριά βρίσκεται ο διάβολος με την τόσο πολύχρονη πείρα του και από
την άλλη μεριά ο Υιός του Θεού.
Η
σύγκρουση γίνεται σε πνευματικό επίπεδο και τα όπλα και από τις δύο μεριές
είναι πνευματικά. Αν και η περιγραφή είναι πάρα πολύ περιληπτική αφήνει στον
μελετητή πολύ καθαρά να δει τους τρόπους με τους οποίους εργάζεται και τα μέσα
της αποτελεσματικής αντιμετωπίσεως του.
Οι πειρασμοί του Κυρίου δεν είναι
σημάδι αδυναμίας μα ένα αναγκαίο στάδιο από το οποίο έπρεπε να περάσει ο Υιός
του Θεού γενόμενος άνθρωπος. Ολόκληρη η
ζωή του Κυρίου μας στον κόσμο τούτο ήτανε ένας διαρκείς πειρασμός μα οι
πειρασμοί που αντιμετώπισε στην αρχή του μεσσιανικού του σταδίου έχουνε μια
ξεχωριστή θέση και σημασία.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
2/.Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ
ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Την απάντηση στο δικαιολογημένο
ερώτημα «γιατί οι πειρασμοί του Κυρίου» μας τη δίνει ένα όνομα που παίρνει ο Κύριος
μας. Στην προς Κορινθίους Επιστολή
ο Κύριος μας ονομάζεται «δεύτερος Αδάμ» και «έσχατος Αδάμ».
(Α΄
Κορινθίους 15:23 και 15:44—45—47). Ο Θεός δια του Ιησού έκανε μια δεύτερη
δημιουργία όπως άλλοτε με τον Αδάμ. Ο Κύριος μας σαν δεύτερος Αδάμ έπρεπε να
περάσει από δοκιμασία όπως πέρασε ο Αδάμ και να πειρασθεί όπως και πειράσθηκε
και κείνος. Μονάχα σαν έβγαινε νικητής του εχθρού στην υπακοή του θείου
θελήματος θα μπορούσε να αναλάβει την πραγματοποίηση του σχεδίου της σωτηρίας.
Μονάχα ένα αρνίον άμωμο θα μπορούσε να θυσιασθεί και η θυσία του να γίνει δεκτή
από τον Θεό. Έπρεπε εκείνος που ανέλαβε να γίνει αδελφός μας να αποδεχτεί
τέλειο που ανέλαβε να γίνει αδελφός μας να αποδειχθεί τέλειος δια των παθημάτων
απέναντι στη θεία δικαιοσύνη όπως μας λέγει η προς Εβραίους Επιστολή
(Εβρ.2:28
και 4:15).
3/.ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ
ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ
Ο μελετητής των πειρασμών του
Κυρίου οπωσδήποτε θα αντιμετωπίσει το θέμα αυτό. Πόσες πιθανότητες είχε ο
διάβολος να επιτύχει στην επιχείρηση του αυτή εναντίον του Υιού του Θεού; Ο
εχθρός στην προσπάθεια του αυτή δεν ανέχθηκε σε μια απελπισμένη επιχείρηση
χωρίς να έχει καμιά ελπίδα επιτυχίας. Δεν πρέπει να δικαιολογήσουμε την
ενέργεια του με το ότι είχε να κάνει με τον υιό του Θεού γιατί πριν λίγο στο
βάφτισμα που ανοίξανε οι ουρανοί άκουσε τη διακήρυξη του Θεού που μαρτυρούσε
πως «αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός». Μα η αλήθεια είναι πως μπροστά του
έβλεπε έναν όμοιο με άνθρωπο και πίστευε πως όπως κατάφερε τον Αδάμ τον Μωϋσή
τον Αβραάμ και τόσους άλλους θα κατάφερνε και αυτόν. Και πάλι αυτό μένει με
ερωτηματικά πολλά.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
4/. Ο
ΠΡΩΤΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ
Ο πρώτος πειρασμός είναι ο λεπτότερος και
πονηρότερος από τους άλλους δύο. Το
δηλητήριο του εχθρού είναι τόσο καλά κρυμμένο που δύσκολα πάρα πολύ δύσκολα
διακρίνεται. Ο Κύριος μας μετά από σαράντα ημέρες νηστεία που είχε στην έρημο
όπου είχε οδηγηθεί από το Πνεύμα το Άγιο με μοναδικό σκοπό να πειρασθεί
πείνασε. Την πείνα αυτή του Κυρίου εκμεταλλεύτηκε ο εχθρός και παίρνοντας
αφορμή απ’ αυτήν έκανε τη δική του πρόταση: «Πες στις πέτρες αυτές να γίνουνε
ψωμί να φας να μην πεινάς». Ίσως δε και το να μην πεθάνεις στην πείνα. Το κακό
δεν φαίνεται πουθενά και η συμβουλή αυτή δεν φαίνετε να έρχεται να έρχεται σε
αντίθεση με το γραμμένο θέλημα του Θεού. Δεν ερχότανε σε σύγκρουση με κανένα
νόμο του Θεού. Μια αθώα σύσταση. Στη διαφωνία ποιος πειρασμός ήτανε πιο δυνατός
πρέπει να απαντήσουμε πως ο πρώτος γιατί είχε καλά κρυμμένο το φαρμάκι. Και να
ποιο ήτανε το πονηρό στοιχείο στην εισήγηση αυτή του διαβόλου. Ο Πατέρας είχε
οδηγήσει τον Ιησού στην έρημο να πειρασθεί υπό του διαβόλου.
Ο Θεός
οδήγησε τον Ιησού και εγνώριζε πολύ καλά τις συνθήκες και την κατάσταση της
ερήμου που τον άφησε σαράντα μέρες νηστικό. Ήξερε πολύ καλά πως ο Ιησούς
πεινούσε και από την άλλη μεριά και ο Ιησούς ήξερε πως η κατάστασή του ήτανε
γνωστή στον Πατέρα. Έτσι θέλησε ο Θεός. Η ερμηνεία και η κρίση του θελήματος
του Θεού δεν είναι δουλειά του ανθρώπου.
Μια πράξη του Κυρίου να μεταβάλει την
κατάσταση της ερήμου με τρόπο όχι φυσιολογικό και να βγάλει ψωμί από κει που ο
Θεός δεν του είχε δώσει θα ήτανε μια πράξη καθαρά δική του και όχι του Πατέρα.
Θάτανε πράξη ανταρσίας στο θέλημα και στην οδήγηση του Πατέρα. Και ακόμη
χειρότερο θα ήτανε μια πράξη ολιγοπιστίας. Μήπως από το υλικό ψωμί εξαρτάται η
ζωή του ανθρώπους σε τρόπο που αν αυτό έλειπε κινδύνευε να πεθάνει της πείνας
ώστε να κοιτάξει μόνος του να δώσει λύση στην οδυνηρή κατάσταση της ώρας αυτής;
Ακόμα ο Ιησούς στον κόσμο τούτο όπως και ο
ίδιος το διακήρυξε δεν ήρθε να υπηρετηθεί μα να υπηρετήσει. Όλα όμως τα θαύματα
του Κυρίου ήτανε για τους άλλους και τίποτα για τον εαυτό του. Εάν όμως
χρησιμοποιούσε τη δύναμη του αυτή για την ικανοποίηση μιας ενστικτώδους ανάγκης
αυτό δεν ήτανε καθόλου σύμφωνο με την αποστολή του. Εάν όμως προσέξουμε στην
απάντηση που έδωσε ο Κύριος μας στον πειραστή συμπεραίνουμε πως υπήρχε στα
λόγια του υπαινιγμός μη τυχόν πεθάνει ο Κύριος από την πείνα. Η απάντηση του
Κυρίου μέσα από τον λόγο του Θεού τοποθέτησε το θέμα. Ο άνθρωπος δεν εξαρτιέται
από το ψωμί και γενικότερα από την ύλη μα από κείνο που θα πει ο Θεός. Έχει
υποστηριχθεί και φαίνεται πολύ πιθανή η άποψη πως οι τρεις πειρασμοί του Κυρίου
μας είναι μεσσιανικοί δηλαδή ότι έχουνε σχέση με την αποστολή του σαν Μεσσία
στον κόσμο μας. Έτσι υποστηρίζεται πως το νόημα των λόγων του πειραστή ήτανε
περίπου: «Εσύ ήλθες να σώσει τον κόσμο μα πεθαίνεις από πείνα. Τι σωτηρία θα
πραγματοποιήσεις άμα πεθάνεις τώρα; Κοίταξε να κάνεις τις πέτρες ψωμιά να φας
να ζήσεις να πραγματοποιήσεις το έργο σου». Βέβαια και αν αυτό ήτανε το νόημα
του πειρασμού είχε μέσα του δηλητήριο που πάρα πάνω αναφέραμε.
Η
αναδρομή του Κυρίου μας στο χωριό της Π.Δ. σκοπό είχε να δείξει στον πονηρό
πειραστή και σε μας πως η ζωή δεν εξαρτάται από τους υλικούς παράγοντας μα από
τα λόγια του Θεού και μάλιστα τα γραμμένα.
5/. Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ
ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ
Ο
δεύτερος
πειρασμός είναι στο ίδιο σκαρί με τον πρώτο. Είναι και αυτός ένας πειρασμός
κρυφός που το φαρμάκι του δεν φαίνεται. Στον πειρασμό αυτό ο Κύριος μας
οδηγήθηκε από τον πειραστή στο πτερύγιο του Ναού και δείχνοντας του το κενό τον
πρότρεψε να πέσει γιατί σύμφωνα με τον λόγο του Θεού που προηγούμενα αναφέρθηκε
σ’ αυτόν θα έστελνε ο Θεός τους αγγέλους του να τον πιάσουνε να μην χτυπήσει
πουθενά το πόδι του. Βέβαια η περιγραφή του πειρασμού αυτού δεν μας ξεκαθαρίζει
μερικές λεπτομέρειες. Δεν μας λέγει αν πραγματικά ο Κύριος με τον διάβολο
πήγανε στον Ναό ή αυτό έγινε στη σφαίρα του πνεύματος. Μάλλον η περίπτωση
μοιάζει με κείνη του Παύλου που ανέβηκε μέχρι τρίτου ουρανού όπως μας λέγει ο
ίδιος χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει αν βρισκότανε εντός του σώματος ή εκτός
του σώματος. Άλλωστε αυτό έχει δεν έχει μεγάλη σημασία. Η προσωπικότητα του
ανθρώπου δεν είναι το σώμα μα αυτό αποτελεί ένα της όργανο. Τον έφερε λοιπόν
τον Ιησού στο πτερύγιο του Ναού στο εσωτερικό μέρος και εκεί του έκανε την
πρόταση του. Η πρόταση έτσι όπως αναφέρεται χωρίς να διαφαίνεται ο σκοπός που
θα επεδίωκε ο Κύριος αν την αποδεχότανε μοιάζει ανόητη. Μα ο διάβολος στους
άλλους εισηγείται να κάνουν ανοησίες μα ο ίδιος ποτέ δεν κάνει. Το νόημα του πειρασμού
είναι περίπου το παρακάτω
«Εσύ ήλθες για σωτήρας του
κόσμου. Μέρος πιο κατάλληλο για το έργο σου αυτό και για να πετύχει την
αναγνώριση του πλήθους που περισσότερο από οπουδήποτε αλλού είναι μαζεμένο στον
Ναό δεν θα βρεις. Ευκαιρία λοιπόν να πηδήξεις από το πτερύγιο. Ο Πατέρας σου
που πριν από λίγο σε διαβεβαίωσε και διακήρυξε πως είσαι Υιός του ασφαλώς δεν
θα σε αφήσει να τσακιστείς μα θα σε στείλει τον άγγελο του να σε σηκώσει στα
χέρια του και να μην πάθεις τίποτα. Τότε το πλήθος που θα δει τη σκηνή αυτή
αμέσως θα σε αναγνωρίσει σαν Υιό του Θεού και σαν Μεσσία και έτσι πετυχαίνεις
γρηγορότερα τον σκοπό σου».
Και αυτή η εισήγηση είχε μέσα
της πονηρό στοιχείο όπως και στον πρώτο πειρασμό. Τον σπρώχνει να ακολουθήσει
ένα δικό
του
δρόμο διάφορο από κείνον του Θεού. Αντί εκείνος να υποταχθεί στο θέλημα του
Θεού θα ανάγκαζε τον Θεό να υποταχθεί στο δικό του καπρίτσιο και να κάνει κάτι
αντίθετο με την αιώνια εκπεφρασμένη βουλή του. Ακόμη μπορούμε να πούμε πως
εκείνο που παρατηρήσαμε στον πρώτο πειρασμό ότι δηλαδή θα χρησιμοποιούσε την
υπερφυσική του δύναμη για τον εαυτό του υπάρχει και στον πειρασμό αυτόν με τη
διαφορά πως εκείνος που θα έκανε το θαύμα θα ήτανε ο Πατέρας μα όχι από δική
του πρόθεση. Υπάρχει και η γνώμη πως ο διάβολος με τον πειρασμό αυτό
προσπαθούσε να βγάλει από την μέση τον Κύριο μας δηλαδή να τον σκοτώσει πριν
την ώρα του και μάλιστα από δική του αιτία. Διότι λέγουν χωρίς να έχουνε και
άδικο ότι αν ο Κύριος μας πραγματοποιούσε την εισήγηση του διαβόλου η πράξη του
αυτή θα τον απομόνωνε από τον Πατέρα και ασφαλώς δεν θα μπορούσε να κάνει πια
κάτι ο Θεός γι’ αυτόν πράγμα που θα είχε σαν συνέπεια να πέσει και να σκοτωθεί
χωρίς να μεσολαβήσει κανείς άγγελος. Είναι δε παρατηρημένο ότι ανάλογους
πειρασμούς έχει κάνει ο διάβολος σε άλλους ανθρώπους που είχανε δραματική
κατάληξη.
Αν προσέξουμε όμως και το βιβλικό
χωρίο που ο διάβολος πήρε στο στόμα του θα δούμε ακόμα πως προφέροντας το έτσι
κομμένο του παραλλάζει τη σημασία του. Τα λόγια του
(ψαλμού
91:11)
περιέχουνε ακόμα και τις λέξεις «εις τας οδούς σου» και τούτο έχει μεγάλη
σημασία. Είναι αλήθεια ότι ο Θεός δεν θα σε αφήσει να προσκόψεις του πόδας σου
όταν βαδίζεις στον δρόμο σου τον συνηθισμένο τον σωστό τον αρμόζοντα τον δρόμο
που σου έμαθε ο Θεός τον δρόμο της υπακοής και όχι της ανταρσίας. Και πάλι ο
Κύριος μας απαντάει στον διάβολο με το γραπτό λόγο του Θεού με το «πάλιν
γέγραπται». Αυτό είναι το κύριο όπλο άμυνας μας στις επιθέσεις του εχθρού.
6/. Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ
Ο τρίτος πειρασμός είναι τελείως διάφορος από
τους δύο άλλους. Αφού ο δόλος και η διαστρέβλωση της αλήθειας δεν μπόρεσαν να
φέρουν το αποτέλεσμα που προσδοκούσε ο διάβολος αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει
άλλες μεθόδους και συστήματα. Έρχεται σε άμεση συναλλαγή με τον Κύριο και
προσπαθεί να επιτύχει το αποτέλεσμα του προσφέροντας κάτι πολύ μεγάλο σε αντάλλαγμα.
Και στον πειρασμό αυτό όπως και στον δεύτερο πειρασμό μετέφερε τον Κύριο μας σ’
ένα ψηλό βουνό και πολλοί λένε πως πρέπει να είναι η κορυφή του Φασγά απ’ όπου
ο Μωϋσής είδε την γη της επαγγελίας χωρίς να μπει μέσα σ’ αυτήν. Για τη
μεταφορά κάνουμε τις ίδιες σκέψεις όπως και στον δεύτερο πειρασμό. Από το ψηλό
εκείνο σημείο του έδειξε όλα τα βασίλεια της γης και τη δόξα τους προτείνοντας
του να πέσει να τον προσκυνήσει έστω και για ένα λεπτό και θα του χαρίσει για
πάντα να βασιλέψει. Ο πειρασμός αυτός περισσότερο από τους άλλους φαίνεται
ανόητος και ανίκανος να κερδίσει και ένα νήπιο χριστιανό πόσο μάλλον τον Κύριο
μας. Κείνο που μπορούμε να σκεφτούμε είναι πως ο διάβολος απελπισμένος από τους
δύο πρώτους πειρασμούς και από ισάριθμες αποτυχίες του καταφεύγει σαν σε στερνή
του ελπίδα στη συναλλαγή που ασφαλώς δεν υπόσχεται περισσότερη επιτυχία από
τους άλλους δύο πειρασμού;. Μερικοί νομίζουν τον πειρασμό αυτό σαν τον πιο
δυνατό μα αυτό δεν φαίνεται. Άλλωστε ο διάβολος νικημένος δυό φορές δεν έχει
πια μεγάλη επιθετική δύναμη. Το νόημα των λόγων του πρέπει να είναι τα εξής
περίπου:
«Ήλθες στον κόσμο τούτο να γίνεις βασιλιάς. Μα
ξέρεις πολύ καλά πως δικαιωματικά ο κόσμος τούτος μου ανήκει. Μου ανήκει και
τον διαθέτω όπως εγώ θέλω. αντί να εκτεθείς στην αβέβαιη προσπάθεια να
επιτύχεις αυτό που επιθυμείς ακολουθώντας δρόμους άλλους πέσε προσκύνησε με για
λίγο μια φορά μονάχα και σου χαρίζω τον κόσμο αυτόν να κάνεις ότι θέλεις».
Μπορούμε να πούμε πως η προσκύνηση αυτή δεν
θα είχε άλλο σκοπό από ευγνωμοσύνη του Κυρίου μας προς τον διάβολο για τη
δωρεά. Η χοντροκομμένη ξεδιάντροπη αυτή πρόταση του διαβόλου προκαλεί την
αγανάκτηση του Κυρίου μας που
σταματάει
κάθε κουβέντα μαζί του αποδιώχνοντας τον με το «ύπαγε…».
7/.Η ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ
ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ
Οι τρεις αυτοί πειρασμοί του
Κυρίου μας δεν μπορούνε παρά να έχουνε κάποια σχέση ανάμεσα τους. και ο αριθμός
και η σειρά τους και το περιεχόμενο τους πρέπει να έχουν κάποιον εναρμονισμό.
Και πράγματι αν προσέξουμε λίγο θα δούμε πως υπάρχει μια τέτοια σχέση.
Ο πρώτος πειρασμός είναι ένας που
απευθύνεται στον άνθρωπο Ιησού. Απευθύνεται στη σωματική και καθαρά ανθρώπινη
ανάγκη της πείνας. Είναι ένας πειρασμός που σαν βαθμό του έχει την ανθρώπινη
ανάγκη.
Ο δεύτερος πειρασμός είναι ένας πειρασμός
που απευθύνεται στον Ιησού σαν τον προσδοκώμενο Μεσσία. Θέλει και επιδιώκει να
τον ξεστρατίσει από το σωστό δρόμο του για τον σταυρό υποδεικνύοντας του
κάποιον άλλο δρόμο πιο σύντομο μα διάφορο εκείνου του Θεού.
Ο τρίτος πειρασμός είναι πειρασμός που
απευθύνεται στον Ιησού σαν βασιλέα. Αυτό φαίνεται πολύ καθαρά στον τρόπο που
διάλεξε ο διάβολος να τον πειράξει και στα λόγια του.
Μπορεί να λεχθεί ακόμα πως οι τρεις αυτοί
πειρασμοί αντίστοιχοι με τα τρία παρακλάδια της αμαρτίας όπως μας τα δείχνει ο
Ιωάννης.
Ο πρώτος πειρασμός είναι πειρασμός που
απευθύνεται στην «επιθυμία της σαρκός».
Ο δεύτερος πειρασμός είναι πειρασμός που
απευθύνεται στην «επιθυμία των οφθαλμών»
Και ο τρίτος πειρασμός είναι πειρασμός που
απευθύνεται «αλαζονεία του βίου». Σ’ αυτήν την αντιστοιχία συμφωνεί καλύτερα η
σειρά του Λουκά που έχει τον τρίτο πειρασμό του Ματθαίου δεύτερο.
8/.ΓΕΝΙΚΕΣ
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1/. Ο διάβολος εκμεταλλεύεται τις
φυσικές μας ανάγκες. Αυτό φαίνεται στον πρώτο πειρασμό του Κυρίου μας όπου ο
διάβολος αρπάχθηκε από την ανάγκη τροφής του Κυρίου. Όσοι πιέζονται από ανάγκες
είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στους πειρασμούς του διαβόλου. Γι’ αυτό
χρειάζεται ξεχωριστό ενδιαφέρων της Εκκλησίας για τις αδελφικές ψυχές που
πιέζονται από ανάγκες. Όσοι όμως δημιουργούνε μόνοι τους ανάγκες πρέπει να
ξέρουνε πως δημιουργούνε και εστίες
πειρασμού.
2/. Ο διάβολος δεν λογαριάζει και
δεν δειλιάζει μπροστά σε κανένα πρόσωπο. Έβαλε σε πειρασμό και μάλιστα
διαρκείας τον Κύριο μας που ήξερε πως ήτανε Υιός του Θεού. Εάν ο Κύριος μας σε
όλη του τη ζωή αντιμετώπιζε πειρασμούς ποτέ δεν πρέπει να σκεφτούμε πως μπορεί
να υπάρχουνε πρόσωπα που είναι έξω από την ακτίνα ενεργείας του διαβόλου.
6/. Ο διάβολος χρησιμοποίησε την
Βίβλο. Την γνωρίζει καλύτερα από μας αν και είναι αντίθετος προς αυτήν την
χρησιμοποιεί όχι βέβαια για σωτηρία ψυχών μα για να πλανήσει τους αφελείς. Κάθε
άνθρωπος που βαστά στα χέρια του την Βίβλο δεν σημαίνει πως μονάχα γι’ αυτό το
λόγο είναι παιδί του Θεού. Το ίδιο και αν μιλάει με κομμάτια από την Βίβλο.
Αλλού θα γυρέψουμε να βρούμε το ποθητό κριτήριο που θα μας ξεχωρίσει τα αληθινά
παιδιά του Θεού.
διαβολος χρησιμοποιεί σαν
πρώτο του όπλο την αμφιβολία. «Αλήθεια σας είπε να μην φάτε από κανένα δένδρο;»
Και
πάλιν «Εάν είσαι Υιός του Θεού πες τις πέτρες να γίνουνε ψωμιά να φας». Είναι η
πρώτη μορφή ολιγοπιστίας με ραγδαία εξέλιξη προς την ολοκληρωμένη απιστία. Ας
μη αφήνουμε αμφιβολίες να φωλιάζουνε μέσα στην καρδιά μας μα να τις
ξεδιαλύνουμε.
6/. Ο διάβολος χαρίζει υπόσχεται
πληρώνει κάνει συμβόλαια συμβιβασμούς πάντα χρησιμοποιώντας τον κόσμο που
διαθέτει. Παρουσιάζεται πάντα με χέρια γεμάτα από αγαθά και φαντάζει πάντα
πλειοδότης στα μάτια αυτών που δεν τον ξέρουνε. Δεν θέλουμε να πούμε πως τα όσα
υπόσχεται τα προσφέρει. Μα παζαρεύει άγρια ώσπου να ζαλίσει το θύμα του. πάντα
το νόμισμα του είναι ο κόσμος. Μήπως ο Κύριος μας αργότερα λέγοντας «τι θα
ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει τον κόσμο όλο και ζημιώσει την ψυχή του» έχει
ρίζα του στην ανάμνηση του πειρασμού του και της προσφοράς του διαβόλου;
7/. Ο διάβολος παρουσιάζεται πάντοτε
θέλοντας το καλό μας. Έρχεται με την προσωπίδα του φίλου που μας αγαπά και
ενδιαφέρεται για μας. Η απατηλή του αυτή καλοσύνη είναι ένα από τα πιο
επικίνδυνα για τον άνθρωπο όπλα του. ένα μέρος στην προς Κορινθίους Επιστολή ο
Παύλος συνιστά να προσέξουν οι Κορίνθιοι «να μη πλεονεκτηθούν από τον διάβολο».
Να μη φανεί ο διάβολος στη σκέψη του εκείνου που αμάρτησε σαν πλειοδότης.
9/. Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Και στον τρόπο με τον οποίο ο
Κύριος μας αντιμετώπισε τους πειρασμούς μπορούμε να δούμε αρκετά σημεία.
1/. Ο Κύριος οδηγήθηκε στον
πειρασμό από το Πνεύμα το Άγιο. Ναι. Πολλούς πειρασμούς τους επιτρέπει ο Θεός
και μπορούμε να πούμε πως σκοπός τους είναι η πρόοδος του πιστού που
πετυχαίνεται με τη νίκη πάνω στο διάβολο. Με αυτό πάλι δεν επιτρέπεται να λέμε
πως κάθε πειρασμός της ζωής μας είναι από τον Θεό.
2/. Π πειρασμός που επιτρέπει ο
Κύριος φέρνει τη νίκη. Οι πειρασμοί που από τον Κύριο έρχονται είναι κομμένοι
στα μέτρα μας και έχουνε σκοπό τους την πρόοδο μας. Η νίκη είναι εξασφαλισμένη
και όχι μόνο δυνατή όπως λένε. Άλλοι είναι οι πειρασμοί που οδηγούν στην πτώση
και σε αμαρτία. Αυτοί που προέρχονται από μας και από τις επιθυμίες μας όπως
λέγει Ιάκωβος
1:13—14—15 —16 .
3/. Χρησιμοποίηση της Αγία Γραφής. Αν και Υιός του Θεού
που είχε εξουσία προτίμησε να πολεμήσει
με τα όπλα και τα μέσα που και μείς έχουμε στη διάθεση μας. Έτσι μονάχα θα
μπορούσε να γίνει παράδειγμα αγωνιστού σε μας. Το μοναδικό του όπλο ήτανε τα
λόγια του Θεού και μάλιστα γραμμένα.
4/. Πάλιν γέγραπται. Σε οποιοδήποτε
επίθεση του διαβόλου σε οποιοδήποτε επιχείρημα του δεν υπάρχει άλλη απάντηση
από τον λόγο του Θεού: «Πάλιν γέγραπται». Ακόμα οι δυό αυτές λέξεις μας
δείχνουνε πως δεν πρέπει να στηριζόμαστε σ’ ένα μονάχα κομμάτι της Αγίας Γραφής
γιατί πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της παρερμηνείας.
5/. Ύπαγε. Τρεις φορές ο Κύριος
χρησιμοποίησε τον λόγο του Θεού. στις πολλές μεθοδίες του διαβόλου ο πιστός
απαντά με το
ένα
όπλο: «Γέγραπται». Μα υπάρχει όριο που θα πρέπει να κόψει κάθε κουβέντα με τον
διάβολο και να τον διώξει λέγοντας τα λόγια του Κυρίου: «Ύπαγε». Όταν ο
διάβολος αποκαλυφθεί δεν μένει άλλη απάντηση: «Ύπαγε». ΑΜΗΝ.
