ΑΠΟΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΥΧΙΚΟΣ- ΕΤΟΣ-2012
« Διά πολλών μαρτύρων »
Το Άγιο Πνεύμα
– Οι δύο φάσεις του έργου Του [*]
«Ημείς πάντες διά του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν» (Α~ Κορ. 12/ιβ/13)
«Πληρούσθε διά του Πνεύματος» (Εφεσ. 5/ε/18)
Ποια ακριβώς είναι η σχέση που ενώνει αυτά τα δύο εδάφια μεταξύ τους; Αυτό είναι ένα ζήτημα ζωτικής σημασίας για κάθε άνθρωπο που ζει τη χριστιανική ζωή, ή που επιθυμεί να την αποκτήσει.
Ότι υπάρχει μια τέτοια σχέση είναι προφανές. Και τα δύο εδάφια αναφέρονται στις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος. Υπάρχει όμως και διάκριση. Παρόλο που και οι δύο ενέργειες του Αγίου Πνεύματος αναφέρονται σε μία και την αυτή εμπειρία, την εμπειρία της χριστιανικής ζωής, η κάθε μια από αυτές τις ενέργειες αφορά μια ιδιαίτερη φάση, ένα ιδιαίτερο στάδιο αυτής της εμπειρίας.
Το ότι υπάρχουν δύο διαφορετικά στάδια της χριστιανικής εμπειρίας μας, γίνεται αμέσως αντιληπτό αν προσέξουμε τους χρόνους των ρημάτων που χρησιμοποιούνται. Και σε αυτήν εδώ τη συγκεκριμένη περίπτωση θα μας βοηθήσει η γραμματική να ξεχωρίσουμε τις δύο αυτές φάσεις της χριστιανικής εμπειρίας τη μια από την άλλη. Το ρήμα του πρώτου εδαφίου είναι στον αόριστο: «εβαπτίσθημεν», που υποδηλώνει μια πράξη που έγινε στο παρελθόν, μια για πάντα στο παρελθόν. Του άλλου εδαφίου το ρήμα «πληρούσθε» είναι στον ενεστώτα της προστακτικής, που υποδηλώνει κάτι που πρέπει να γίνεται, όχι μια για πάντα, αλλά συνεχώς. Και για τα δύο αυτά στάδια θα μιλήσουμε ευθύς αμέσως. Εκείνο όμως που πρέπει να συγκρατήσουμε είναι ότι το ρήμα της χριστιανικής ζωής κλίνεται και στους τρεις χρόνους: και στον αόριστο και στον ενεστώτα και στο μέλλοντα. Ο απόστολος Παύλος σαφώς το δείχνει αυτό στις διάφορες επιστολές του: «σωθήκαμε», «σωζόμαστε» και «θα σωθούμε».
Η εμπειρία της σωτηρίας ξεκινάει από μια συγκεκριμένη αφετηρία στο παρελθόν, από μια συγκεκριμένη στιγμή, όταν ήρθαμε στον Χριστό με μετάνοια και πίστη στην καρδιά μας. Πλησιάσαμε το σταυρό του Χριστού και εκεί δεχτήκαμε τη συγχώρηση των αμαρτιών μας και την αναγέννηση. Αυτό έγινε μια για πάντα στο παρελθόν.
Η εμπειρία όμως της σωτηρίας εκτείνεται και στο παρόν και το καλύπτει ολοκληρωτικά. Από την πηγή της ευλογημένης εκείνης εμπειρίας του παρελθόντος ανέβλυσε, αλλά ο ρους αυτού του ποταμού καλύπτει ολόκληρο το παρόν. Αν με τη χάρη του Χριστού σωθήκαμε από την ενοχή της αμαρτίας και την ποινή της, πάλι με τη χάρη του Χριστού κάθε μέρα σωζόμαστε από τη δύναμη της αμαρτίας. Και αυτή η εμπειρία έχει αυτήν την ωραία και ένδοξη προβολή της στο μέλλον.
Εκεί στην άμεση παρουσία του Χριστού θα σωθούμε επιτέλους και από την παρουσία της αμαρτίας. Εκεί θα ολοκληρωθεί πια ο κύκλος της χάρης. Εκεί θα συμπληρωθούν τα σχέδια του Θεού για μας, γιατί θα έχουμε κλίνει το ρήμα της σωτηρίας και στους τρεις χρόνους.
Αλλά με τον τρίτο χρόνο, τον μέλλοντα, δε θ' ασχοληθούμε αυτή τη φορά. Τα εδάφια που πήραμε σαν θέμα της μελέτης μας, μάς περιορίζουν σε αυτά τα δύο στάδια της χριστιανικής ζωής: στο στάδιο που ανήκει στο παρελθόν και στο στάδιο που ανήκει στο παρόν. Αν λοιπόν όσα είπαμε στηρίζονται εδραία στο Λόγο του θεού, ας δούμε κάπως πιο προσεκτικά τι συμβολίζουν τα λόγια που χρησιμοποιούνται στα εδάφια του θέματός μας.
Και πρώτα το βάπτισμα. Το διά του Αγίου Πνεύματος βάπτισμα. Τι θα λέγαμε ότι συμβολίζει το βάπτισμα από τη μελέτη των σχετικών εδαφίων της Καινής Διαθήκης;
Η πρώτη φορά που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη βάπτισμα, είναι από τα χείλη του Ιωάννη του Βαπτιστή. Βάπτιζε και αυτός. Αλλά πώς βάπτιζε; Βάπτιζε με νερό. Το βάπτισμά του ήταν κάτι το προκαταρκτικό που προετοίμαζε τον άνθρωπο για το άλλο, το οριστικό και τέλειο βάπτισμα. Είπε σ' εκείνους που έρχονταν να βαπτιστούν: «Εγώ βαπτίζω με νερό, όμως ανάμεσά σας βρίσκεται εκείνος τον οποίο εσείς δε γνωρίζετε, αλλά είναι Εκείνος που βαπτίζει με το Πνεύμα το Άγιο». Όπως το βάπτισμα του Ιωάννη του Βαπτιστή γινόταν στη ζωή ενός ανθρώπου μια για πάντα, έτσι και το βάπτισμα του Χριστού θα γινόταν στη ζωή του ανθρώπου μια για πάντα.
Τι ακριβώς σημαίνει λοιπόν, αυτό το βάπτισμα; Από τα εδάφια της Καινής Διαθήκης θα διαλέξω τρία που συνθέτουν μια σαφή απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή ρωτά: «Δεν ξέρετε πως όσοι βαπτιστήκατε στο όνομα του Ιησού Χριστού, βαπτιστήκαμε στο θάνατό Του;». Το ίδιο πράγμα βεβαιώνει και στην προς Κολοσσαείς επιστολή του: «Συνταφήκατε και εσείς μαζί Του χάρη στην πίστη, με την ενέργεια του Θεού, ο οποίος τον ανέστησε από τους νεκρούς».
Αυτό το βάπτισμα κατά έναν ιδιαίτερο τρόπο είναι συνδεδεμένο με το θάνατο του Χριστού, με το σταυρό Του. Εκεί πάνω πέθανε ο αντικαταστάτης και αντιπρόσωπος του ανθρώπου, προσφέροντας την άμωμη ζωή Του λύτρο και ιλασμό, θυσία στη θεία δικαιοσύνη για την αμαρτία του ανθρώπου. Πάνω στο σταυρό συντελέστηκε μια για πάντα το έργο βάσει του οποίου μπορεί ο Θεός να συγχωρεί την αμαρτία του ανθρώπου.
Αλλά το πνευματικό βάπτισμα τι είναι; Είναι η διά της πίστεως συνταύτιση του ανθρώπου με το ιλαστήριο έργο του Χριστού. Τη στιγμή που με μετάνοια και πίστη στην καρδιά του πλησιάσει ο αμαρτωλός το σταυρό του Χριστού και ζητήσει από τον Χριστό, και σ’ εκείνον να εφαρμόσει το ιλαστήριο έργο Του, βαπτίζεται με το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος εις Χριστόν. Οικειοποιούμενος διά της πίστεως το έργο του Χριστού, συνθάβεται όπως λέει ο απόστολος Παύλος, με τον Χριστό.
Είναι τόσο στενή η συνταύτιση εμού του μετανοήσαντος αμαρτωλού με τον Χριστό, ώστε στα μάτια του Θεού είναι σαν να πέθανα εγώ ο ίδιος πάνω στο σταυρό του Χριστού και να ενταφιάστηκα εγώ ο ίδιος στον τάφο του Χριστού. Πλήρης συνταύτισή μου με τον Σωτήρα Χριστό που είναι η μοναδική βάση της δικαίωσής μου ενώπιον του Θεού. Αυτή, λοιπόν, η συνταύτιση, είναι το βάπτισμα διά του Αγίου Πνεύματος.
Όταν πραγματοποιηθεί αυτό το βάπτισμα, τότε, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, «όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε» (Γαλ. 3/γ/27). Και ολοκληρώνεται έτσι το θαύμα. Όχι μονάχα δικαίωση, όχι μονάχα ο τάφος του Χριστού που διά του βαφτίσματος του Αγίου Πνεύματος έγινε δικός μου τάφος και σκέπασε τη δική μου αμαρτία. Αλλά και κάτι άλλο ακόμα. Ένα καινούργιο ένδυμα περιβάλλει τώρα τη ζωή μου, που το ένδυμα αυτό είναι ο ίδιος ο Χριστός. Με την αναγέννηση ντύνομαι τον Χριστό. Η ζωή Του περιβάλλει τη ζωή μου και βάζει μέσα στην καρδιά μου μια καινούργια φύση, τη δική Του θεία φύση.
Όλα αυτά περιέχονται στο βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος. «Όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν» (Ρωμ. 6/ς/3) «Όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε» (Γαλ. 3/γ/27). Όλα αυτά γίνονται μια για πάντα τη στιγμή της αναγέννησης. Αυτή είναι η αφετηρία της χριστιανικής ζωής και υπάρχει μονάχα μία αφετηρία. Μόνο η στιγμή της εκκίνησης. Ο δρόμος διαρκεί όλη τη ζωή αλλά η εκκίνηση είναι στιγμιαία.
Γι' αυτό πουθενά στις Επιστολές του δε δίνει ο Απόστολος Παύλος στους χριστιανούς αναγνώστες του τη συμβουλή να βαπτιστούν διά του Αγίου Πνεύματος διότι, εφόσον είναι χριστιανοί, είχαν ήδη γνωρίσει την εμπειρία τού βαπτίσματος διά του Αγίου Πνεύματος. Και αυτή η εμπειρία δεν μπορεί να επαναληφθεί. Η εκκίνηση της χριστιανικής ζωής είναι μία.
Ενώ όμως πουθενά δε συμβουλεύει ο απόστολος Παύλος τους πιστούς να βαπτίζονται διά του Αγίου Πνεύματος, από την άλλη μεριά τους προτρέπει συνεχώς να γεμίζουν με το Άγιο Πνεύμα.
Βλέπετε τη διαφορά; Βλέπετε τη διάκριση; Το ένα αναφέρεται σε μια φάση της χριστιανικής ζωής που γίνεται μια για πάντα. Το άλλο αναφέρεται σε κάτι που συνεχώς πρέπει ν’ ανανεώνεται Γι' αυτό ο απόστολος Παύλος σε χριστιανούς απευθυνόμενος τους προτρέπει όχι να «πληρωθούν», αλλά να «πληρούνται» με το Άγιο Πνεύμα.
Γιατί το χρειάζεται αυτός ο πιστός; Διότι και ο αγώνας της χριστιανικής ζωής είναι συνεχής και έχει ανάγκη συνεχούς ανανέωσης των δυνάμεών της. Η εκκίνηση της χριστιανικής ζωής συντελείται μέσα σε μια στιγμή, αλλά ο δρόμος είναι συνεχής.
Το τονίζω αυτό, γιατί κυκλοφορούν μερικές λαθεμένες αντιλήψεις σε σχέση με το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος και αδελφοί με αγνά ελατήρια κινούμενοι, αλλά με ατελή γνώση των Γραφών ρωτούν: «Έλαβες το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος; Πήρες τη συγχώρηση του Χριστού και τη νέα ζωή, αλλά πήρες και το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος;»
Αλλά τούτη η αντίληψη είναι βασικά λαθεμένη, χωρίς κανένα απολύτως στήριγμα στην Αγία Γραφή. Ξεφύλλισε προσεκτικά την Καινή Διαθήκη και πουθενά δε θα συναντήσεις το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος σαν κάτι το ξεχωριστό από την αναγέννηση. Η αναγέννηση είναι αποτέλεσμα και ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Πουθενά –ούτε μία φορά– δεν δίνει η Αγία Γραφή στους Χριστιανούς εντολή ή συμβουλή να βαπτιστούν δι’ Αγίου Πνεύματος.
Αυτή την ευλογία την έλαβαν ήδη όταν έγιναν Χριστιανοί, κι αυτό ούτε πρέπει ούτε μπορεί να επαναληφθεί.
Στο γέρο Νικόδημο, σε άνθρωπο δηλαδή που δεν ήταν χριστιανός, ο Χριστός μίλησε για την ανάγκη της αναγέννησης. «Πρέπει να γεννηθήτε άνωθεν» (Ιωάν. 3/γ/7), αλλά στους χριστιανούς απευθυνόμενος ο Παύλος προτρέπει: «Περιπατείτε ως τέκνα φωτός» (Εφεσ. 5/ε/8). Για να περπατήσει όμως κανείς πρέπει να έχει μέσα του ζωή. Οι νεκροί δεν περπατούν^ μονάχα ένας ζωντανός μπορεί να περπατήσει. Το ίδιο και στην πνευματική ζωή, μόνο εκείνος που μέσω του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος έχει αποκτήσει την πείρα της αναγέννησης μπορεί να περπατήσει. Μια φορά γεννιέται κανείς, συνεχώς όμως περπατάει. Γι’ αυτό αναγεννιέται ο άνθρωπος, για να περπατάει και έχει δρόμο πολύ να κάνει. Ένα μικρό πλασματάκι γεννιέται ο άνθρωπος, που η ανάπτυξή του και η ωρίμανσή του θα χρειαστεί μια περίοδο πολλών χρόνων. Το ίδιο και ο χριστιανός, ως «νήπιο εν Χριστώ» γεννιέται, που η ανάπτυξή του και η τελειοποίησή του θα απαιτήσει ολόκληρο το μήκος της επίγειας ζωής του και γι' αυτό πρέπει συνεχώς να περπατάει κατά το Πνεύμα, συνεχώς να προοδεύει, συνεχώς καινούργιο έδαφος να κατακτά, και συνεχώς πιο κοντά στο θείο πρότυπο να έρχεται. Η Αγία Γραφή συνεχώς κάνει χρήση της εικόνας του περπατήματος, σε σχέση με τη ζωή του χριστιανού, ουδέποτε όμως της εικόνας του άλματος.
Αλλά, ατυχώς, υπάρχουν χριστιανοί οι οποίοι θα προτιμούσαν το άλμα... Πόσο προτιμότερο θα ήταν αν αντί του ανιαρού, επίπονου και οδυνηρού πολλές φορές βαδίσματος πάνω στο δρόμο του αγιασμού και της τελειοποίησής μας, μ' ένα άλμα να μπορούσε ο χριστιανός να βρεθεί στην κορυφή της χριστιανικής τελειότητας. Ο Θεός όμως δεν έχει προνοήσει να αποκτήσει ο χριστιανός την ωρίμανση του χαρακτήρα του με άλματα αλλά με συνεχές και σταθερό βάδισμα.
Αυτού του βαδίσματος το πιο σπουδαίο τμήμα είναι εκείνο που αφορά το βάδισμά μας στην πηγή. «Πληρούσθε» λέει ο λόγος του Θεού. Πρέπει λοιπόν κάθε μέρα να φέρνουμε τη στάμνα της καρδιάς μας στην πηγή του Θεού και εκεί να τη γεμίζουμε κάθε μέρα με τη χάρη Του, με τη δύναμη Του, με το Πνεύμα Του. Κάθε μέρα πρέπει να γίνεται αυτό. Πόσο εύκολα αδειάζει η στάμνα^ πόσο εύκολα ξεραίνεται η πνευματική μας ζωή, αν συνεχώς δεν ξαναγεμίζει με τη χάρη και τη δύναμή Του.
Με δύο φάσεις της χριστιανικής ζωής ασχοληθήκαμε σε αυτό το άρθρο. Δύο λοιπόν ερωτήσεις θα ήθελα σε όλους μας να κάνω:
1. Έλαβες το βάφτισμα του Αγίου Πνεύματος με την αναγέννηση; Ήρθες στο σταυρό του Χριστού με μετάνοια για την αμαρτία σου; Αν ήρθες, τότε έλαβες το βάφτισμα του Αγίου Πνεύματος, γιατί ο Χριστός είπε: «Τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω» (Ιωάν. 6/ς/37).
2. Και εφόσον, λοιπόν, έλαβες το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος, επιμελείσαι να πληρούσαι κάθε μέρα με το Πνεύμα με όλα τα μέσα που σου έδωσε ο Θεός;
Αλλά ποια είναι αυτά τα μέσα; Δεν είναι τα “μυστήρια”, ούτε ο “εκκλησιασμός”, ούτε οι “τελετές”, ούτε οι “καλές πράξεις”. Για να γεμίζει κάποιος με Άγιο Πνεύμα πρέπει να προσέχει τις ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΕΣ της Καινής Διαθήκης, όπως αγρυπνείτε, προσέχετε, προσεύχεστε, τα άνω ζητείτε, αγαπάτε, γίνεστε χρηστοί, μη κακολογείτε, σπουδάσατε, κηρύξατε, μαθητεύσατε κ.λπ., δηλαδή τις εντολές του Θεού προς τους Χριστιανούς, και με ζήλο να τις τηρεί στη ζωή του. Ο μόνος τρόπος, με άλλα λόγια, για να γεμίζει κάποιος με Άγιο Πνεύμα, είναι να υπακούει πιστά στον Θεό, επειδή –όπως ξεκάθαρα βεβαιώνει ο απόστολος Πέτρος– το Άγιο Πνεύμα «έδωκεν ο Θεός εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν» (Πράξ. 5/ε/32).
Όλα τα άλλα, νηστείες, προσευχές, εκζητήσεις, κλάματα, επισκέψεις σε “ειδικούς” ανθρώπους κ.λπ., σε τίποτε δεν βοηθούν και οπωσδήποτε δεν παρέχουν Άγιο Πνεύμα σ’ εκείνους που τα πράτουν.
[*] Το άρθρο αυτό βρέθηκε στο αρχείο μας χωρίς στοιχεία συγγραφέα. Το δημοσιεύουμε λόγω της αξίας του.
