ΣΠΟΡΑ ΚΑΙ
ΘΕΡΙΣΜΟΣ==
02
6—Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΠΟΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΡΙΣΜΟ
Στη ζωή μας δεν κάνουμε τίποτα
άλλο από το να σπέρνουμε και να θερίζουμε. Πότε το ένα κάνουμε και πότε το
άλλο. καμιά φορά και τα δύο μαζί. Συμβαίνει δε κάποιος θερισμός μιας παλιάς μας
σποράς να συναντηθεί και να συμπιέσει με μια καινούργια σπορά. Αυτή η σπορά και
ο θερισμός μπορεί να αφορά είτε μεγάλα τμήματα είτε μικρά τμήματα της ζωής μας.
Και για τα μεγάλα και για τα μικρά ισχύουν οι ίδιοι νόμοι. Συνεχώς
καλλιεργούμε. Σ’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Το ερώτημα είναι τι καλλιεργούμε.
Σάρκα ή πνεύμα. Οι τομείς που σπέρνουμε και θερίζουμε είναι όλοι αυτοί που
πλαισιώνουν τη ζωή μας. Είναι η εργασία μας. Είναι η οικογένεια μας. Είναι η
διακονία μας στο Ευαγγέλιο.
Ανάμεσα σε κάθε σπορά και στον
θερισμό που θα ακολουθήσουμε μεσολαβεί κάποιο χρονικό διάστημα. Στη φυσική ζωή
και για τον κάθε σπόρο το διάστημα αυτό είναι ορισμένο. Μα στα πνευματικά
πράγματα στη σπορά και στο θερισμό της ζωής μας το διάστημα αυτό δεν είναι
ορισμένο. Μπορεί να είναι μικρό μπορεί
να είναι μεγάλο. Βέβαιο είναι πως μεσολαβεί κάποια περίοδος. Και ξαφνικά τις
πιο πολλές φορές απρόσμενα έρχεται η περίοδος του θερισμού. Και μπροστά μας
ξεπετιούνται τα αποτελέσματα της παλιάς μας σποράς. Και είναι τόσο διαφορετικά
από εκείνα που εμείς περιμέναμε. Συνήθως μια απογοήτευση και μια βαθειά απορία
μας καταλαμβάνουν την ώρα του θερισμού. Δεν είμαστε προετοιμασμένοι. Δεν
περιμέναμε κάτι τέτοιο. Και τούτο γιατί δεν προσέξαμε τον λόγο του θεού και
τους πνευματικούς νόμους που αναφέρονται μέσα σ’ αυτόν. Βέβαια δεν είναι
δύσκολο να μας λυθεί η απορία αν κάνουμε μια κάποια αναδρομή στο παρελθόν μας
στην εποχή της σποράς. Στη διερεύνηση μας αυτή θα μας βοηθήσει και το Πνεύμα
του Θεού που πάντα μας αποκαλύπτει την αλήθεια. Και τότε τι γίνεται.
Στο σημείο αυτό θάθελα να υπογραμμίσω
μια τραγική πραγματικότητα. Είπαμε πως ο χρόνος του θερισμού από την σπορά δεν
είναι καθορισμένος. Μα συνήθως είναι μεγάλος. Πολλές φορές αργεί πάρα πολύ να
έλθει. Και τότε τα πράγματα είναι τόσο τραγικά. Και να το εξηγήσουμε το γιατί.
Όταν ο χρόνος είναι σύντομος και ο θερισμός είναι τρομερός γιατί ήτανε σαρκική
η σπορά μας τότε υπάρχουν χρονικά περιθώρια να ξαναρχίσουμε από την αρχή. και
βέβαια αν έχουμε πειραματισθεί και έχουμε αποκτήσει την πικρή πείρα της παλιά
μας σποράς μπορούμε να έχουμε ένα επιτυχημένο νέο ξεκίνημα.
Αλλά
αν αργήσουμε πολύ και έλθει όταν πια θα έχουμε φθάσει σε προχωρημένη ηλικία
όταν θα έχουμε εξαντλήσει τις δυνάμεις μας όταν δεν είναι δυνατόν πια να
ξαναρχίσει το πείραμα τότε…τότε….η καταστροφή είναι ολοκληρωτική. Δεν υπάρχει
επιστροφή. Μπορεί να μετανοήσει μπροστά στον Κύριο. Μπορεί να τον συγχωρήσει ο
Κύριος. Είναι βέβαιο αυτό. Μα η ζωή του κύλησε μέσα στην συμφορά και στην
καταστροφή. Την εποχή που θα έπρεπε να απολαμβάνει τους κάποιους πνευματικούς
καρπούς αυτός θα βρίσκεται ανάμεσα στα ερείπια που θα τον μυκτηρίζουν.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
7/.—Ο ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΦΘΟΡΑ
Και τώρα ερχόμαστε στον καρπό. Εάν σπείρεις στη
σάρκα δεν γίνεται αλλιώς ο καρπός δεν μπορεί παρά να είναι ένας και μόνον ένας
καθορισμένος. Φθορά! Η φθορά είναι θάνατος. Μα διαφέρει από τον άλλο θάνατο
γιατί είναι αργός. Είναι ένας θάνατος που έρχεται λίγο –λίγο και κατά στάδια
στη ζωή μας. Τρομερή είναι η φθορά. Ένα αδιάκοπο μαρτύριο. Κάθε μέρα και τέτοια
κομμάτια θα πέφτουν από πάνω σου. Εάν δε έχεις και τη συναίσθηση ότι αυτά που
τώρα θερίζεις είναι αποτελέσματα της δικής σου προσωπικής ενεργείας τότε όλα
είναι τόσο δυσάρεστα βασανίζεσαι. Υποφέρεις αλλά χωρίς καμιά αποκατάσταση.
Πάρτε
παράδειγμα ένα γάμο. Κάποιος
παίρνει μια γυναίκα όχι γιατί ο Κύριος την διάλεξε γι αυτόν όχι γιατί είδε σ’
αυτήν πνευματικά χαρίσματα αλλά διότι του άρεσε «σαρκικά» όπως στην Εύα μετά
από την εισήγηση του φιδιού της άρεσε τόσο πολύ το αμαρτωλό μήλο. Ο άνθρωπος
αυτός δεν έδωσε σημασία στη φωνή του Θεού και στην οδηγία του Πνεύματος.
Κοίταξε μόνο τη φωνή της δικής του θελήσεως το «μ’ αρέσει». Προχώρησε. Έσπειρε.
Και πολύ γρήγορα ο άνθρωπος αυτός είναι υποχρεωμένος σ’ όλη του τη ζωή εδώ κάτω
στη γη να σηκώνει ένα τόσο μεγάλο και δυσάρεστο βάρος. Καθημερινό μαρτύριο.
Είναι ένας θερισμός χωρίς καμιά βελτίωση ή ανακούφιση εκτός από το δώρο της
υπομονής που ο Κύριος χαρίζει στους μετανοημένους.
Εδώ
είναι ένα σημείο που του δίνομε πάρα πολύ μεγάλη σημασία μα στο οποίο
πολλοί με τις παραδεγμένες αντιλήψεις θα διαφωνήσουν μαζί μας. Ανάμεσα στη
σπορά και στο θερισμό δεν μπορεί να μεσολαβήσει κανένας παράγων ώστε να αλλάξει
να μεταβάλλει το αποτέλεσμα. Και όταν λέγω κανένας παράγων εννοώ φυσικά ούτε
άνθρωπος ούτε Θεός. Ο άνθρωπος από αδυναμία. Ο
Θεός δε διότι δεν δεσμεύεται από την τάξη που αυτός ο ίδιος έθεσε. Έτσι
το αποτέλεσμα θα είναι οπωσδήποτε αυτό που ήτανε από πριν μέσα στη σπορά.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
8—Η ΣΠΟΡΑ ΠΝΕΥΜΑ
Αυτή είναι η αρνητική πλευρά. Η σπορά και ο
θερισμός στη σάρκα. Μα δεν συμβαίνει πάντα έτσι. Είναι και άνθρωποι του Θεού
που σπέρνουν στο Πνεύμα. Ο τρόπος ελπίζω να σας είναι γνωστός. Πρώτα-πρώτα δεν
υπάρχει βιασύνη. Η σπουδή προέρχεται από την ώθηση της σάρκας και πάντα προηγείται.
Είναι πιο έντονη η παρότρυνση της σάρκας. «Ας περιμένουμε λέγει ο άνδρας στη
γυναίκα να προσευχηθούμε και να μας φανερώσει ο Κύριος πιο είναι το θέλημα
του». Με τον αυτό καθαρίζουν με το σφουγγάρι το μαυροπίνακα και προσφέρουν στο
χέρι του Κυρίου την κιμωλία να γράψει εκείνος. Και το πνεύμα τους είτε
εκφράζονται στην προσευχή είτε όχι είναι. «Κύριε θέλουμε το δικό σου θέλημα να
γίνει. Θέλουμε τα δικά σου δώρα να παίρνουμε. Θέλουμε αυτό που είναι για τη
δόξα τη δική σου και μόνο αυτό». Και ο Θεός υπαγορεύει. Και ο θεός δίνει. Και
περνούν τα χρόνια. Και περνούν οι καιροί και αρχίζουν να ξεδιπλώνονται οι
πλούσιες ευλογίες του Κυρίου που δοξάζουν το όνομα του και κάθε τι που δοξάζει
τον Κύριο. Γεμίζει την καρδιά μας με χαρά και αγαλλίαση. Και κάθε μέρα
ευχαριστούμε τον Κύριο για το δώρο του αυτό. Και τον ευχαριστούμε ακόμη γιατί
τότε μας βοήθησε να μην ακούμε άλλες φωνές και άλλες εισηγήσεις που θα μας
οδηγούσαν σε αδιέξοδο και σε κρίση.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
9—ΣΩΣΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Τις περισσότερες φορές όταν έρχεται η εποχή
του θερισμού και δεν είναι σύμφωνα με τις προσδοκίες μας τα αποτελέσματα δεν
έχουμε το θάρρος και την ειλικρίνεια να αντιμετωπίσουμε σωστά και όπως πρέπει
την κατάσταση χρωματίζοντας με τους σωστούς σύμφωνα με το λόγο του Θεού
χαρακτηρισμούς τα αποτελέσματα. Θα έπρεπε να πούμε: «Θερίζω αυτό που έσπειρα».
Αν κρατήσουμε αυτή τη στάση τότε μπορεί
τα δυσάρεστα αποτελέσματα να μείνουν αλλά να βγούμε κερδισμένοι τακτοποιούμενοι
μπροστά στον Κύριο και προσέχοντας τα βήματα μας στις καινούριες μας σπορές. Μα
αυτό συνήθως δεν γίνεται και καταφεύγουμε σε υποκριτικές μεταθέσεις και σε
υποκριτικούς χαρακτηρισμούς. Αποδίδουμε συνήθως τα δυσάρεστα αποτελέσματα την
αποτυχία το γκρέμισμα στις αντίθετες συνθήκες του περιβάλλοντος.
Και φυσικά αυτός τη δουλειά του κάνει.
Και την κάνει πάντοτε πολύ καλά. Μόνο εμείς δεν ξέρουμε να κάνουμε καλά τη
δουλειά μας. Μα αυτός είναι εκτελεστικό όργανο που παίρνει την άδεια του Θεού να ενεργήσει.
Υπάρχει και μια άλλη δικαιολογία πιο
χειρότερη από όλες. Αποδίδουμε την αιτία στο Θεό. Αυτός φταίει. Δεν το λέμε
ακριβώς έτσι μα αυτό εννοούμε. «Ο Θεός με δοκιμάζει» λέμε. Δεν έχει ανάγκη ο
Θεός από τέτοιες μεθόδους. Το φταίξιμο είναι σε σένα μόνο. Ψάξε μέσα στη ζωή
σου να βρεις την αιτία. Ζήτησε από τον θεό να σου φανερώσει. Να ζητήσεις όμως
με ειλικρίνεια. Και θα βρεις την άκρη. Ο Κύριος θα προβάλλει στο φόντο της
συνείδησης σου τόσο καθαρά την αιτία. Χωρίς να αφήνει καμιά περιοχή αμφιβολίας.
Και πρέπει να ξέρουμε πως αυτά που τώρα θερίζουμε
ήτανε μέσα στο σπόρο που τότε σπείραμε. Όχι κάτι καινούργιο ανεξάρτητο. Ναι
πρέπει να προσέχουμε. Μα ο καιρός της προσοχής είναι στην περίοδο της σποράς.
Όταν καταλάβεις το λάθος σου στο τέλος τον καιρό του θερισμού και πάλι
κερδισμένος θα βγεις. Θα αποκτήσεις μια πολύτιμη και ακριβοπληρωμένη πείρα.
Πολλά λάθη κάνουμε στο χειρισμό του
σοβαρότατου αυτού θέματος. Λάθη που δεν είναι άμοιρα σαρκικότητος. Σαν
χριστιανοί φρονούμε πως πρέπει να προσευχόμαστε για κάθε θέμα της ζωής μας. Μα
αντί να ζητήσουμε από τον Κύριο να ενεργήσει σύμφωνα με το θέλημα του χαράζουμε
εμείς το δικό μας θέλημα και καλούμε ύστερα τον Θεό είτε να βοηθήσει λες και
είναι κανένα τσιράκι των δικών μας θελήσεων ή το ακόμη χειρότερο ζητούμε από
τον Θεό να ευλογήσει μια σπορά που είναι τόσο διαφορετική με το δικό του
θέλημα. Ζητούμε δηλαδή να αναιρέσει τον εαυτό του και να γίνει συνεργάτης μας
στην αμαρτία!
Χίλιους δυό τρόπους μηχανευόμεθα για να
μην υποταχθούμε σε κείνο το τόσο όμορφο και αληθινό «γενηθήτω το θέλημα σου».
ενθυμούμαι μια αδελφή που έλεγε: «Εγώ αναφέρω το ζήτημα μου στον Κύριο και
επειδή βιάζομαι και δεν μπορώ να περιμένω λέγω σ’ αυτόν. Κύριε αν δεν είσαι
σύμφωνος ματαίωσε το». Της αδελφής αυτής αναγκάστηκα να της πω πως δεν θα
γίνουν έτσι τα πράγματα. Ο Θεός θα την αφήσει να τραβήξει το δικό της δρόμο και
θα έλθει η ώρα του θερισμού που θα σπάσει τα μούτρα της και ταυτόχρονα θα
δοξάσει τον Θεό στην καρδιά της.
Σπορά
και θερισμός. Νόμος και τάξη από τον Θεό. Στα χέρια μας είναι να έχουμε
ευλογημένα αποτελέσματα ή καταστάσεις φθοράς και θλίψεως. Μερικοί κάνουν το
λάθος και τον θερισμό τον αποκαλούν τιμωρία. Δεν είναι τιμωρία αυτή. Είναι
αποτέλεσμα. Πόσο θα πρέπει να προσέχουμε…τον καιρό της σποράς. Αμήν
