9—3--2017—ΠΕΜΠΤΗ
-Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ( Υπό Ανδρέα Τσαγκαλίδη
26
1/. Η
σταύρωση του κόσμου.
Στην
επιστολή αυτή προς Γαλάτας ο Παύλος λέγει: «Εις εμέ δε μη
γένοιτο να καυχώμαι ειμή εις τον σταυρόν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δια του
οποίου ο κόσμος εσταυρώθει ως προς εμέ
Και
εγώ ως προς τον κόσμον».(Γαλάτας ς: 14).
Για
τον Παύλο ο κόσμος είχε απογυμνωθεί από τη δόξα και την δύναμη του και
καρφώθηκε ως ένα αβοήθητο και αισχρό πράγμα επί του Σταυρού του Χριστού. Γι’
αυτόν ο κόσμος ήταν ένα νεκρό πράγμα χωρίς δύναμη να πειράζει ή να ταλαντεύει
την ψυχή του.
Η
δόξα της χάριτος του εσταυρωμένου Χριστού είχε θαμπώσει τα μάτια του με
οραματισμό των ουρανίων πραγμάτων ώστε τα πράγματα του κόσμου έγιναν γι’ αυτόν
ως νεκρά σώματα.»Εάν τις αγαπά τον κόσμον η αγάπη του πατρός δεν είναι εν αυτώ».
Τα έργα του κόσμου τούτου αποκαλύφθησαν στο ζενίθ τους στη σταύρωση του Υιού
του Θεού. ο κόσμος δια της σοφίας δεν εγνώρισε τον Θεό μόνον μπορούσε να τον
σταυρώσει και έτσι το ασεβές πνεύμα θα έπρεπε να είναι σαν ένα σταυρωμένο
πράγμα σε μας.
2/. Η σταύρωση
του Εγώ.
Όχι
μόνον ο κόσμος σταυρώθηκε ως προς εμέ αλλά και «εγώ εσταυρώθην ως προς τον κόσμον»προσθέτει ο Απόστολος.
Ο
θάνατος του Χριστού δεν χώρισε μόνο κόσμο από εμένα αλλά χώρισε και εμένα από
τον κόσμο. Ο Σταυρός του Χριστού ήλθε μεταξύ εμού και του κόσμου και έχει
σταυρώσει αυτόν για μένα και εμένα γι’ αυτόν.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ