ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
ΤΥΧΙΚΟΣ ΜΑΙΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2005
Πάντοτε ευπρόσδεκτη
Αλληλογραφία
με τους Αναγνώστες
__________________________
ΕΡΩΤΗΣΗ:
Κάνατε
λόγο πρόσφατα για το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτό;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: :
Το
ίδιο το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ) δηλώνει πως
«είναι
η μεγαλύτερη περιεκτική οικουμενική οργάνωση του κόσμου σκοπός της οποίας είναι
η προώθηση της χριστιανικής ενότητας στην πίστη, μαρτυρία και διακονία στον
κόσμο. Ιδρύθηκε το 1948, συγκεντρώνει σήμερα περισσότερες από 340
Προτεσταντικές, Ορθόδοξες, Αγγλικανικές και άλλες Εκκλησίες σε περισσότερες από
100 χώρες, που αντιπροσωπεύουν πάνω από 550 εκατομμύρια Χριστιανούς. Η
Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, μολονότι δεν είναι Εκκλησία-μέλος, συνεργάζεται με το
ΠΣΕ».
Η
αναφορά του «Τ» στο ΠΣΕ έγινε απλά και μόνο για να δείξει την υποκριτική στάση
και διπλοπροσωπία ορισμένων θρησκευτικών ηγετών της χώρας μας (Ορθοδόξων και
Διαμαρτυρομένων), οι οποίοι ενίοτε μεν παρουσιάζονται ως “φίλοι”, όπως π.χ. στο
ΠΣΕ, συνήθως όμως συμπεριφέρονται μεταξύ τους ως “εχθροί” στο χώρο της
λειτουργίας και συνύπαρξής τους.
Αυτό
και μόνο θα μπορούσε να είναι σαφής ένδειξη που δικαιολογημένα οδηγεί στο
συμπέρασμα ότι το ΠΣΕ δεν είναι ικανό ΝΑ ΕΝΩΣΕΙ τις διάφορες εκκλησίες και τα
μέλη τους, ούτε θα μπορέσει ποτέ να οδηγήσει σε ΕΝΟΤΗΤΑ πίστης.
Επιπλέον
απόδειξη της σύγχυσης και ασυνέπειας που επικρατεί στην Ελλαδική Εκκλησία είναι
το γεγονός ότι δεν έχει ενιαία θέση απέναντι στο ΠΣΕ. Ενώ φιλοξένησε αυτό το
Μάιο στην Αθήνα Συνέδριο του ΠΣΕ με την ευλογία της Ιεράς Συνόδου, σε
«Διορθόδοξο Θεολογικό Συνέδριο» με θέμα «Οικουμενισμός:
Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις», που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη (μόλις τον
Σεπτέμβριο του 2004) διακηρύχθηκαν απολύτως αντίθετες θέσεις μεταξύ των οποίων
και οι εξής:
8.
Από τον διαχριστιανικό στον διαθρησκειακό συγκρητισμό.
Διαπιστώθηκε
επίσης ότι ο Οικουμενισμός, μετά την επιτυχία που είχε στους διαχριστιανικούς διαλόγους
με τις θεωρίες των «κλάδων», των «αδελφών εκκλησιών» και της «βαπτισματικής
θεολογίας», έχει ήδη περάσει στην επόμενη επιδίωξη των σχεδιαστών της «Νέας
Εποχής», στην διαθρησκειακή ενότητα, με την προβολή της όντως δαιμονικής θέσεως
ότι ο Χριστός δεν είναι η μόνη οδός σωτηρίας, η ζωή, το φως και η αλήθεια· και
οι άλλες θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας, ώστε στο τέλος να επιβληθεί η
πανθρησκεία του Αντιχρίστου στα πλαίσια της παγκοσμιοποιήσεως και της Νέας
Τάξεως Πραγμάτων. Οι πυκνούμενες και ενισχυόμενες από Χριστιανούς ηγέτες, και
μερικούς Ορθοδόξους, διαθρησκειακές συναντήσεις και οι διαθρησκειακοί διάλογοι
έχουν οδηγήσει σε ανεπίτρεπτο συγκρητισμό, αποτελούν άρνηση του Ευαγγελίου και
προσβολή των Αγίων Μαρτύρων και Ομολογητών της πίστεως, των οποίων το μαρτύριο
και η ομολογία υπέρ της μοναδικής αληθείας χάνουν πλέον κάθε νόημα,
μεταβάλλονται δε και αυτοί εις ανοήτους «φουνταμενταλιστάς».
[Πηγή:
www.orthodoxnet.gr/conf/porismata.html]
Κείμενα
του ΠΣΕ όσο και η μέχρι σήμερα πολιτεία του, κάνουν προφανές ότι ελάχιστα
συμβάλλει στην ουσία της χριστιανικής πίστης. Σκοπός του είναι μάλλον η
καλλιέργεια αμοιβαίας ΑΝΟΧΗΣ μεταξύ των εκκλησιών μελών και η ενιαία
εκπροσώπησή τους απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις του κόσμου.
Επίσης,
όπως έγραψαν σε σχετικό υπόμνημάτους προς τον Αρχιεπίσκοπο πολλοί Έλληνες
κληρικοί, τα κίνητρα της Ιεράς Συνόδου για την αποδοχή του ως άνω συνεδρίου
ήταν:
...καθαρώς
κοσμικά: «ενίσχυση μεταολυμπιακής θέσης της Ελλάδος στον κόσμο», απόδειξη ότι
«η Εκκλησία έχει την ικανότητα να συνεργάζεται αρμονικά με τις ελληνικές
πολιτειακές αρχές» κ.ά. Φοβούμεθα ότι λόγοι προβολής, προσωπικές φιλοδοξίες και
ιδιοτελείς στόχοι κρύβονται πίσω από την απόφαση αυτή, ενώ εκείνοι που την
έλαβαν δείχνουν να διακατέχονται από ανησυχία, ανασφάλεια, μειονεξία και φόβο
μήπως η Εκκλησία μας χαρακτηρισθεί εσωστρεφής και φονταμενταλιστική. Γι’ αυτό
και προτίμησαν να γίνουν αρεστοί στον κόσμο…
Μετά από τα παραπάνω εμείς διατυπώνουμε τις
εξής απορίες:
(1)
Τι θέση μπορούν να έχουν στο ΠΣΕ τόσο η Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία όσο και η
Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία, όταν η πρώτη αντιμετωπίζει τη δεύτερη ως
επικίνδυνη αίρεση και η δεύτερη ως ευαγγελιστικό αγρό;
(2)
Όταν, σύμφωνα με τα πορίσματα του μνημονευθέντος Συνεδρίου της Θεσσαλονίκης,
«το λεγόμενο “Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών”, ως φορέας, από την αρχή μέχρι
σήμερα, του Προτεσταντικού Οικουμενισμού, είναι υπό αληθή εκκλησιολογική έννοια
“Παγκόσμιο Συμβούλιο αιρέσεων και σχισμάτων”» τι σχέση μπορεί να έχει η
Ελλαδική Εκκλησία με το ΠΣΕ;
Κάποιοι
θα πρέπει να απαντήσουν σ’ αυτά τα ερωτήματα με ειλικρίνεια και τιμιότητα.
Μέχρι τότε πολλοί φόβοι και επιφυλάξεις δικαιολογούνται. |
__________________________
2
Το
περιοδικό μας παρακολούθησε ένα μέρος από τις εργασίες τού συνεδρίου του ΠΣΕ
και θα αναφέρει τις εντυπώσεις του στο επόμενο τεύχος. |
Όποιος
ενδιαφέρεται, μπορεί να μάθει περισσότερα στην επίσημη ιστοσελίδα του Συνεδρίου
στη διεύθυνση:
<
www.mission2005.org >
__________________________
3
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
Οφείλουμε
να συγχαρούμε δημόσια και να ευχαριστήσουμε τον αναγνώστη κ. ΛΑΜΠΡΟΥ ΜΙΧΑΗΛ
(Σουηδία) για τη σταθερή επί πολλά χρόνια αποστολή αλληλογραφίας δύο φορές το
χρόνο (ΠΑΣΧΑ και ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ). Είναι έτσι από τους πιο πιστούς αναγνώστες μας
και, οπωσδήποτε, ο πιστότερος από εκείνους του εξωτερικού.
Ο
Θεός να τον έχει καλά! |
…………………………………………
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΥΧΙΚΟΣ
ΜΑΙΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2005
Πάντοτε
ευπρόσδεκτη Αλληλογραφία
με τους Αναγνώστες
«Είναι τιμή μου που επικοινωνώ πάλι μαζί
σας. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που μέσα στο χριστιανικό περιοδικό
σας, που έπαιρνε ο
πατέρας μου, βρήκα ένα ένθετο περιοδικό για
παιδιά, τον “ΕΥΤΥΧΟ”.
Ήμουν τότε γύρω στα 12 και η χαρά μου ήταν
απερίγραπτη! Συμμετείχα σε όλους τους διαγωνισμούς με τα χριστιανικά
σταυρόλεξα, τα κουίζ, και αφιέρωνα ώρες ανατρέχοντας στην Αγία Γραφή για να
στείλω κάθε μήνα τις σωστές απαντήσεις και να κερδίσω κάποιο δώρο!
Σας ευχαριστώ που το περιοδικό σας με
βοήθησε να μάθω για τον Θεό και τη χριστιανική ζωή των παιδιών Του. Ανακάλυψα
τις αλήθειες Του και την αγάπη Του που είναι πλούσια κάθε μέρα για όλους εμάς!
Στις 28 Αυγούστου παντρεύτηκα με την
Γεωργία, τη γυναίκα που ο Θεός μού χάρισε και Του είμαι ευγνώμων γι’ αυτήν.
Πάντα ήξερα ότι η γυναίκα που Αυτός θα μου δώσει θα είναι η καλύτερη για μένα
και Τον ευχαριστώ που θα σταθεί μαζί μας και στον έγγαμο βίο μας και
προσευχόμαστε ο Θεός να μας κάνει ευλογία στους γύρω μας.
Προσευχόμαστε να συνεχίσετε το καλό έργο.
Σας παρακαλώ να μας στέλνετε τον «ΤΥΧΙΚΟ»
στην παρακάτω διεύθυνση ......
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ
Αγαπητά μας παιδιά,
Το γράμμα σας μας έδωσε μεγάλη χαρά. Πάντα
προσευχόμαστε για την ευλογία του Θεού στα παιδιά Του και χαιρόμαστε ιδιαίτερα
όταν αξιώνει εμάς τους ανάξιους να είμαστε χρήσιμοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο
στην προκοπή των νεαρών μας αδελφών. Με καμάρι δημοσιεύουμε τη φωτογραφία του
γάμου σας και ευχόμαστε η χάρη του Θεού να σκεπάζει τη νέα σας οικογένεια και
να στεφανώνει κάθε καινούργια μέρα με τα αγαθά Του, πνευματικά και υλικά. |
__________________________
2
Ποιοι οι Χριστιανοί (;)
Αναφερόμενος σε προηγούμενη απάντησή μας
(βλ. σελ. 3207) ο κ. Ν. Μαυρομάγουλος έστειλε νέα μακροσκελή επιστολή του, που
δε μπορεί να δημοσιευθεί ολόκληρη λόγω χώρου, εις την οποία διαφωνεί με τους κ.κ.
καθηγητές και επιστήμονες τις θέσεις των οποίων παρουσιάσαμε και τις οποίες δεν
ανήκει βεβαίως σ’ εμάς να αναθεωρήσουμε ή να ελέγξουμε.
Επίσης προσπαθεί να πείσει πως στην
Ελλαδική Εκκλησία όλα βαίνουν καλώς... Αλλά και σ’ αυτό το ζήτημα δε μπορούμε
να συμφωνήσουμε, επειδή έτσι θα έπρεπε να διαψεύσουμε παλαιές και πρόσφατες
αποκαλύψεις του Τύπου και μάλιστα του εκκλησιαστικού. Αναφέρεται επίσης και σε
κάποια άλλα δευτερεύοντα θέματα.
Κυρίως όμως – κι αυτό για εμάς είναι το
σπουδαιότερο– ο κ. Ν.Μ. θέτει θέμα για το ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ και γράφει:
«...εσείς (ως Προτεστάντες), προφανώς
θεωρείτε Χριστιανό τον οποιονδήποτε. Όμως αγαπητοί μου, η Χριστιανική Εκκλησία
είναι ΜΙΑ, και όχι χίλια κομμάτια αιρέσεων. Και όποιος διαφωνεί με την Εκκλησία
του Χριστού, απλώς δεν είναι Χριστιανός, και ας υποστηρίζει ό,τι θέλει. Δεν
είναι Χριστιανός όποιος ξεφυτρώνει ξαφνικά και ισχυρίζεται Χριστιανικότητα.
Χριστιανός έξω από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ». Και
προσθέτει παρακάτω: «Εφόσον λοιπόν η Εκκλησία συμφώνησε σε αυτό, δεν πέφτει
λόγος σε κανέναν Προτεστάντη αν του αρέσει ή όχι.» (Υπογράμμιση του «Τ»)
Το ποιοι είναι «Προτεστάντες» ή όχι, δεν
μας αφορά και γι’ αυτό δεν πρόκειται να ασχοληθούμε. Θα μείνουμε όμως στη θέση
του κ. Μ. για το ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, επειδή ο άνθρωπος, ατυχώς,
επαναλαμβάνει εκ νέου το παλαιό ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ που έπραττε τότε που ήταν οπαδός της ολοκληρωτικής και αντιχριστιανικής
αίρεσης της ΣΚΟΠΙΑΣ, και είναι συνεπώς λυπηρό αλλά και δίκαιο, να του θυμίσουμε
πως τότε υποστήριζε ότι «Χριστιανός έξω από την οργάνωση εκείνη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ»,
οι δε υπόλοιποι –μεταξύ των οποίων και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί– ήταν κοπριά και
καύσιμη ύλη που έμελλε να καεί στον Αρμαγεδώνα... Δεν διδάχθηκε ο κ. Μ. από
εκείνη τη δυσάρεστη πείρα του; Λησμονεί ότι «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός
σοφού»; Και ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι, ο μη γένοιτο, δε θα λέει στο μέλλον
τα ίδια από άλλη θρησκευτική πολεμίστρα;
Ευτυχώς άλλοι, αρμοδιότεροι του κ. Μ.,
έχουν διαφορετική γνώμη για το ποιοι είναι οι Χριστιανοί και ιδού ένα
παράδειγμα από τη γραφίδα του Μητροπολίτη Σηλυβρίας κ. Αιμιλιανού,[*] ο οποίος
για πολλές δεκαετίες εργάστηκε στο εξωτερικό και επί 35 ολόκληρα χρόνια υπήρξε
εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Κων/πόλεως στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Έχει
για τούτο ιδιαίτερη αξία η γνώμη του περί των «άλλων» Χριστιανών, καθώς και η
κριτική του για τη μισαλλόδοξη νοοτροπία τινών, που καλά θα έκανε να προσέξει ο
κ. Μ. πριν εκτοξεύσει τους αφορισμούς του.
«(...) Αι δυνατότητες αι οποίαι μέχρι τότε
μου είχον δοθή, να έρχωμαι εις ανθρωπίνην επικοινωνίαν και γνωριμίαν με
ανθρώπους άλλων δογμάτων ή και θρησκειών κατά την παραμονήν μου εις την
Ευρώπην, μου εδημιούργησαν μίαν ευρύτητα αντιλήψεως διά τον Χριστιανισμόν,
διότι καμμία Εκκλησία δεν μπορεί να μένη απομονωμένη, αλλά αντιθέτως πρέπει να
γνωρισθή και να γνωρίση και τους άλλους.
Κατ’ αυτόν τον τρόπον προλειαίνεται το
έδαφος δι’ αλληλογνωριμίαν, βαθμιαίαν προσέγγισιν, πρώτα ίσως των ανθρωπίνων
σχέσεων, και εις την συνέχειαν μελέτης. Πρώτον, όσων μας ενώνουν και κατόπιν,
όσων μας χωρίζουν. Αυτό ακριβώς ονομάζεται Οικουμενική Συνείδησις και είναι
απαραίτητον στοιχείον διά κάθε χριστιανόν, να ξεύρη δηλαδή ότι ό Θεός εις την
σοφίαν Του, παρακολουθεί το έργον της Ενώσεως των Εκκλησιών και το όποιον
επωμίζεται κάθε επί μέρους Εκκλησία, εις κάθε εποχήν αλλά και κάθε πιστός.
(...) Η Ορθοδοξία χρειάζεται «ανοίγματα». Δεν είναι κλειστός χώρος και κάνει
πολύ κακό εις τον σημερινόν Ορθόδοξον να νομίζη ότι πρέπει να κτίση μίαν
αμυντικήν γραμμήν, ένα ανάχωμα και να επιτίθεται εναντίον οποιουδήποτε τον
οποίον νομίζει ότι δεν είναι δικόν του.
Έτσι εξηγείται η μανιώδης εκστρατεία με
άρθρα και ομιλίας εναντίον του Δυτικού Χριστιανισμού, ότι είναι «χαμένος»,
«αποτελεί δε την αιτία κάθε κάκου» και ότι «υπονομεύει την Ορθοδοξία και την
Ελλάδα» και ότι ακόμα «πηγή όλων των κακών εις την Ελλάδα είναι οι ξένοι»...
Μέσα λοιπόν απ’ αυτάς τας συνθήκας εδημιουργήθη εντός μου μία προκαταβολή
Οικουμενικής Συνειδήσεως. Εις το Βέλγιον και εις την Ολλανδίαν ανέπτυξα χωρίς
δισταγμούς θερμοτάτας αδελφικάς σχέσεις με Καθολικούς θεολόγους και Κληρικούς.
(...) Τότε λοιπόν αντελήφθην και έλαβον πολλά μαθήματα, ότι αυτά τα οποία μας
ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά τα οποία μας χωρίζουν. Συνεπώς η
Ορθοδοξία πρέπει να είναι ανοικτή εκκλησία και όχι κλειστή, να τρέφη και να
οδηγή τον απλόν Ορθόδοξον πιστόν εις γνωριμίαν με τους άλλους, οι οποίοι και
αυτοί είναι παιδιά του Θεού και επομένως αδέλφια του.»
[*] Από το «Εορτολόγιον του Έτους
2005», του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.
Δεν φταίει όμως μόνον ο κ. Μ. για τη στάση
αυτή, επειδή γενικώς υπάρχει μια διπροσωπία εκ μέρους ιδιαίτερα της Ελλαδικής
Εκκλησίας απέναντι στους ετερόδοξους, αφού εντός της χώρας τους ονομάζει
“αιρετικούς” αλλά εκτός της Ελλάδας καλούς και πιστούς Χριστιανούς, όπως π.χ.
όταν ο Αρχιεπίσκοπος ονόμασε πρόσφατα «ΚΑΛΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ»τον υποψήφιο επίτροπο της
Ε.Ε. κ. Μποτιλιόνε (Βλ. «Τ» σελ. 3228) ο δε Μητροπολίτης Ναυπάκτου ονόμασε την
Βρετανίδα κ. Tasha Danvers «ΠΙΣΤΗ ΑΘΛΗΤΡΙΑ» (Εφημ. «Εκκλησιαστική Παρέμβαση»,
12/04, σ. 16) παρ’ όλο που και οι δύο προφανώς δεν ανήκουν στην Ορθόδοξη
Εκκλησία!
Όταν όμως ο Χριστός βεβαιώνει ότι: «Ο
ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον, και
εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν.
5/ε/24), εμείς θα δώσουμε εμπιστοσύνη στα λόγια του Χριστού, που είναι Η
ΑΛΗΘΕΙΑ και Η ΖΩΗ. Ας καταλάβει λοιπόν ο κ. Μ. ότι με τη στάση του διαψεύδει
την Κεφαλή της Εκκλησίας και είθε ο Θεός να του συγχωρήσει το λάθος. |
__________________________
3
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Προς ανώνυμο αναγνώστη
Σας ευχαριστούμε για την αποστολή της
σελίδας από τον κατάλογο του “Χρυσού Οδηγού” με τους Ψυχίατρους.
Χωρίς να το θέλετε –και χωρίς να το
αξίζουμε– μας δίνετε τιμή που και ο Κύριός μας έλαβε στον κόσμο, όταν «έλεγον
ότι είναι έξω εαυτού» (Μάρκ. 3/γ/21). Από το ανυπόγραφο γράμμα σας –επειδή
προφανώς ντρέπεστε γι’ αυτό που κάνετε–, επιζητείτε τον έπαινο, εκεί ακριβώς
που θα έπρεπε να κλαίτε.
Αγαπητέ, όπως είπε ο Χριστός, δεν αξίζει να
παίρνουμε δόξα «ο εις παρά του άλλου», όταν κινδυνεύουμε να χάσουμε «την δόξαν
την παρά του μόνου Θεού»^ ο δε Παύλος μακαρίζει εκείνον «του οποίου ο έπαινος
είναι ουχί εξ ανθρώπων, αλλ' εκ του Θεού», ενώ –αναφορικά με τους γνήσιους
δούλους του Θεού– γράφει: «Εγείναμεν θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους
και εις ανθρώπους» (Ιωάν. 5/ε/44, Ρωμ. 2/β/29, Α~ Κορ. 4/δ/9).
Θα ήταν καλύτερο αν μπορούσατε να
διαψεύσετε «όσα στραβά συμβαίνουν σε διάφορους χριστιανικούς κύκλους», που
παρουσιάζει ο «Τ». Μακάρι κάποτε να τολμήσετε και να τα πολεμήσετε, ώστε ν’
απαλλαγούν οι “χριστιανικοί κύκλοι” από όλα αυτά τα βδελύγματα, που τόσο μισεί
ο Κύριος.
Είθε ο Θεός να σας έχει καλά, κυρίως όμως
να σας χαρίσει θάρρος επειδή οι δειλοί «θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη
λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον» (Αποκ. 21/κα/8) κάτι που ειλικρινά
απευχόμεθα. |
…………………………………………
