ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ: 15-11-2015------ ΤΥΧΙΚΟΣ

ΚΑΙ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ

Επίσης ο π. Τάσης καυτηριάζει το οικονομικό ζήτημα.

«...δεν μπορούμε να αποσιωπήσουμε και το σοβαρό θέμα των χρημάτων, που συγκεντρώνονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Πολλά δυσφημιστικά για την Εκκλησία σχόλια διατυπώνονται, τόσο από τους κοσμικούς και άσχετους όσο και από τους συνειδητούς χριστιανούς. Ποιος διαχειρίζεται αυτά τα χρήματα; Πόση διαφάνεια υπάρχει; Πόση σχέση με την αλήθεια έχουν οι επίσημες δηλώσεις και διευκρινίσεις και ακόμα, γιατί οι πλούσιες και μεγάλες Μητροπόλεις να γίνονται πλουσιότερες, ενώ υπάρχουν πάρα πολλές Μητροπόλεις, που δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τα λειτουργικά τους έξόδα; Mήπως εκεί υπάρχει περισσότερη ευσέβεια; Είδε ποτέ κανείς να γίνεται προσκύνημα, χωρίς να δουλεύει το παγκάρι; Μήπως μερικοί έχουν ξεχάσει ότι ό σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα; Μήπως και ό σκοπός δεν είναι άγιος; Μήπως έχουμε εκμετάλλευση της λαϊκής ευσέβειας; Mήπως με το μεγάλο αυτό το θόρυβο και τις ποίκιλες εντυπώσεις νοθεύουμε την ευσέβεια τού λαού μας; Μήπως αγνοούμε ότι η υγιής θρησκευτικότητα δεν στηρίζεται στα θαύματα, τα όποία κάποτε είναι και αμφίβολα, άλλά στην ορθή πίστη, που είναι σύμφωνη με τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας;»

Αν το «προσκύνημα» της εικόνας της Παναγίας Ιεροσολυμίτισσας στη Θεσσαλονίκη απέφερε, όπως δημοσιεύτηκε, περί τα 3,5 δισ. δρχ., στην Αθήνα βασίμως πιθανολογείται ότι το ποσόν από τις συνεισφορές των πιστών θα ξεπεράσει τα 5 δισ. δρχ. Υπολογίζοντας με βάση τον αριθμό των προσκυνητών, πολλοί μιλούν για έσοδα ύψους 6 έως 12 εκατ. δρχ. το τρίωρο.

Σύμφωνα με την παράδοση, οι εισπράξεις από το κουτί δίπλα στην εικόνα προορίζονται για τον κτήτορα, ενώ οι εισπράξεις από τα κεριά προορίζονται για το ναό και θα διατεθούν για την αναστήλωσή του. Να πώς περιέγραψε ένας δημοσιογράφος την εικόνα:

«Ακούγονται συρσίματα παπουτσιών στα χιλιάδες στίγματα από λιωμένο κερί στο πάτωμα, ψιθυρίσματα προσευχών, μερικοί λυγμοί και η μονότονη φωνή της κυρίας στην έξοδο, «για τον έρανο μισό ευρώ, για τον έρανο μισό ευρώ...». Αυτό, όμως, που «μιλούσε» πιο δυνατά απ’ όλους ήταν το... παγκάρι. Κάθε φορά που μια μεγάλη ομάδα πιστών έμπαινε στο ναό, ξεσπούσαν μικρές μπόρες από ευρώ καθώς κατρακυλούσαν στα μεταλλικά του τοιχώματα. «Ε, ό,τι θέλει δίνει ο καθένας. Άλλος δύο, άλλος τρία ευρώ», λέει μια καντηλανάφτισσα. «Άλλοι δίνουν και χάρτινα, πέντε, δέκα και είκοσι». Τότε είναι που το παγκάρι δεν κάνει φασαρία...

Η Μητρόπολη Αθηνών με τις πληγές του σεισμού.

Αφού η “Ιεροσολυμίτισσα” δεν φρόντισε, δεν ήθελε ή δε μπορούσε να τον φυλάξει, επιστρατεύτηκε στη συγκέντρωση χρημάτων για την επισκευή του.

Αγγελία ΕΚΠΟΙΗΣΗΣ χρυσών αφιερωμάτων από το προσκύνημα της Τήνου. Άραγε νοιάζεται κανείς αν ο κόσμος σκανδαλίζεται από αυτές τις πρακτικές;

Μήπως κάποτε πρέπει να ξεχωρίσει ο ΧΡΙΣΤΟΣ από τον ΜΑΜΩΝΑ; Ατυχώς είναι μεγάλα τα κέρδη από την εμπορευματοποίηση της θρησκείας, γι’ αυτό είναι πιθανότερο να μιμηθούν και άλλοι το ίδιο σύστημα. Αν και μερικοί μίσησαν τα πλούτη έναντι της δόξας, πολλοί εξακολουθούν να προτιμούν την αγάπη του πλούτου! |

Ποιος θα απαντήσει σ’ αυτή την απορία;

Οι υποστηρικτές της προσκύνησης των εικόνων αναφέρουν τον όρο «η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει» προσπαθώντας έτσι να διαχωρίσουν τους εαυτούς τους από τους αρχαίους ειδωλολάτρες.

Θέλουμε να ρωτήσουμε, λοιπόν, Πιστεύει κανείς αληθινά ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι, όταν προσκυνούσαν το άγαλμα της Αθηνάς στον Παρθενώνα ή του Δία στην Ολυμπία, λάτρευαν το μάρμαρο και όχι το «πρωτότυπον»;

Παναγία, Χαμουντεσβάρι, Ίσις, Αθηνά

Τα σύμβολα και τα ονόματα μπορεί να διαφέρουν, όμως ο τρόπος λατρείας ή τιμητικής προσκύνησης παραμένει ο ίδιος.

Ομολογούμε πως δεν έχουμε ακούσει πιο ανόητο επιχείρημα, όποιος και αν ήταν ο πρώτος που το εισηγήθηκε. Καθένας αρχαίος και σύγχρονος ειδωλολάτρης θα υπέγραφε την παραπάνω δήλωση και κανένας, –εκτός ίσως από ορισμένους πρωτόγονους θρησκευτικούς τύπους λατρείας– δεν θα υποστήριζε ότι γι’ αυτόν “θεός” είναι το Χ ή Ψ άγαλμα ή εικόνισμα. Όλοι σε κάποιο πρόσωπο αναφέρονταν ή και αναφέρονται, και προς αυτό αναπέμπουν την τιμή/λατρεία τους. Αν λοιπόν δεν είναι ειδωλολατρία η σημερινή προσκύνηση των εικόνων, τότε δεν θα πρέπει να λέμε ειδωλολάτρες ούτε τους αρχαίους. Επειδή όμως σωστά τους λέμε ειδωλολάτρες, ας προσέξουμε να μη μιμούμαστε την πρακτική τους.

Ο απόστολος Παύλος ορθά έγραψε: «Το είδωλον είναι τι; ή ότι το ειδωλόθυτον είναι τι; ουχί· αλλ ότι εκείνα τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι, και ουχί εις τον Θεόν» (Α΄ Κορ. 10/ι/19-20). |

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Σκύλοι και γάτες είναι «ζώα ιερά»;

Από την εφημερίδα «Ενοριακές Καμπάνες», (24-12-2002) αντιγράφουμε το παρακάτω κείμενο, με την ελπίδα ότι δεν θα παρεξηγηθούμε από αναγνώστες που τρέφουν ιδιαίτερη αγάπη για τα συμπαθή τετράποδα. Ο λόγος του Θεού λέει ότι «ο δίκαιος επιμελείται την ζωήν του κτήνους αυτού» (Παρ. 12/ιβ/10), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι γίνεται υπηρέτης του. Οπωσδήποτε κάθε μονομέρια ή υπερβολή ξεφεύγει από τα όρια του ορθού. |

Κάπως έτσι πρέπει να σκέπτονται οι σκυλόφιλοι, διότι δεν δικαιολογείται διαφορετικά όλη αυτή η υπερβολική καμπάνια υπέρ των σκύλων! Kάπως έτσι, όπως εκτιμούνται οι αγελάδες στην Ινδία: «Ζώα ιερά».

Εν γένει αυτοαποκαλούνται ζωόφιλοι, αλλά δεν βλέπω να συγκινούνται όταν οι σκύλοι κατασπαράζουν αρνιά, κότες κ.λπ. Και τα αρνιά και οι κότες είναι ζώα, αλλά δεν ακούω κανένα να τα υπερασπίζεται όταν οι σκύλοι τα κατασπαράζουν, εκτός από τον ιδιοκτήτη. Σκυλόφιλοι, λοιπόν, όχι ζωόφιλοι.

Είναι δικαίωμά τους και κανείς δεν πρέπει να τους μέμφεται. Δικαίωμά τους, αλλά δεν έχουν δικαίωμα να το επιβάλλουν σε όλους και να μας αναγκάζουν να προσέχουμε μη τυχόν πατήσουμε τις ακαθαρσίες τους, ή να αποκλείονται τα μικρά παιδιά να παίζουν στην πλατεία εφόσον εκεί κυριαρχούν οι σκύλοι, ή να αλλάζουμε δρόμο μόλις δούμε ένα σκύλο διότι δεν γνωρίζουμε τις διαθέσεις του σκύλου.

Εμείς αγαπάμε όλα τα ζώα, και τους σκύλους. Καταδικάζουμε ανεπιφύλακτα την κακομεταχείριση όλων ανεξαιρέτως των ζώων. Αγαπάμε όλα τα ζώα, και τους σκύλους, αλλά υπεράνω όλων αγαπάμε και σεβόμαστε τον... άνθρωπο. (...)

Ο άνθρωπος είναι το επιστέγασμα της Δημιουργίας. Η ύπαρξη τού ανθρώπου δίνει νόημα στην ύπαρξη της υπόλοιπης δημιουργίας. Ο σκύλος είναι απλά ζώο στην υπηρεσία του ανθρώπου.

Αγάπη για τους σκύλους! Ναι! Αλλά όχι εις βάρος του ανθρώπου, ούτε εις βάρος των άλλων ζώων.

.Αριστερά: Είδωλο της γατόμορφης αιγυπτικής θεάς Βαστέτ.

Δεξιά: Σύγχρονα σκυλόμορφα είδωλα.