Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΚΑΙ Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΣ ΤΗΣ
04
==Για
την αρπαγή της Εκκλησίας μας ομιλεί ο απ. Παύλος στην Α΄ προς Θεσσαλονικείς
επιστολή δ:16-17-4:16-17) ¨επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ ουρανού με
κέλευσμα με φωνήν
Αρχαγγέλου
και με σάλπιγγα Θεού και οι αποθανόντες εν Χριστώ
Θέλουσιν
αναστηθή πρώτον έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ’
αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα και ούτω θέλωμεν είσθαι
πάντοτε μετά του Κυρίου¨.
==Η
αρπαγή αυτή των πιστών από τη γη μπορεί να συμβεί καθ’ οιανδήποτε στιγμή. Μας
λέγει όμως ο Λόγος του Θεού ότι θα προηγηθούν συμβάντα. Δεν πρόκειται όμως ο
Θεός να φέρει την καταδίκη Του πάνω στη γη αν πρώτα δεν αρπάξει τους δικούς Του
Από τη γη.
ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΟΤΑΝ Ο
ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΠΑΞΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ.
==Το
πρώτο πράγμα που θα λάβει χώραν κατά την παρουσία του Κυρίου θα είναι η
ανάστασης των νεκρών που έχουν γνωρίσει τον Χριστόν ως Σωτήρα και Κύριον των.
Μας το λέγει καθαρότατα ο απ. Παύλος στην (Α΄ Θεσσαλονικείς δ:16-17-4:16-17)
¨και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον¨. ¨Έπειτα ημείς οι
ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν
Νεφέλαις
εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του
Κυρίου¨. Δύο πράγματα λοιπόν θα συμβούν κατά την παρουσίαν του Κυρίου: Πρώτον η
ανάστασης των εν Χριστώ νεκρών και δεύτερον η αρπαγή μ’ αυτούς των ζώντων
χριστιανών. Οι ζώντες όμως αυτοί δεν πρόκειται να αρπαχθούν όπως είναι αλλά θα
μεταμορφωθούν όπως μας λέγει ο απ. Παύλος στην (Α΄ Κορινθίους
ιε:51-53-15:51-53) ¨Ιδού μυστήριον λέγω προς εσάς πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή
πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή εν μια στιγμή εν ριπή οφθαλμού εν τη εσχάτη
σάλπιγγι διότι θέλει σαλπίσει και οι νεκροί
Θέλουσιν
αναστηθή άφθαρτοι και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο
να ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν¨.
==Με
τους πιστούς νεκρούς αναστημένους και τους ζωντανούς πιστούς μεταμορφωμένους
πραγματοποιείται η αρπαγή της εκκλησίας κατά την παρουσία του Χριστού στον
αέρα. Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να γίνει η ανάσταση των πιστών νεκρών
και η μεταμόρφωσης των ζώντων πιστών. Περιγράφοντας τον χρόνο που θα χρειαστεί
για να γίνει αυτό ο απ. Παύλος λέγει: ¨εν μια στιγμή εν ριπή οφθαλμού
εν τη εσχάτη σάλπιγγι διότι θέλει σαλπίσει και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή
άφθαρτοι και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή¨. (Α΄ Κορινθίους ιε:5 -15:5).
==Μη
νομίσεις προς στιγμή ότι ο Θεός πρόκειται να μαζέψει τα κόκαλα και την σκόνη
των νεκρών για να κάμει ένα εντελώς καινούργιο σώμα που ο Χριστός θα
δημιουργήσει θα διατηρήσει
Όμως
όλα τα χαρακτηριστικά του που θα προδίδουν την ταυτότητα και την ομοιότητα του
παλαιού μας σώματος. Κατά θαυμαστό τρόπο μας περιγράφει το τι θα γίνει ο
απ. Παύλος στην
(Α΄
Κορινθίους ιε: 35 έως 58-15:35έως 58)¨Αλλά θέλει τις ειπεί: Πως ανασταίνονται
οι νεκροί; Και με ποίον σώμα έρχονται;
Άφρον
εκείνο το οποίον συ σπείρεις δεν ζωογονείται εάν δεν αποθάνη και εκείνο το
οποίον σπείρεις δεν σπείρεις το σώμα το οποίον μέλλει να γίνη αλλά γυμνόν
κόκκον σίτου τυχόν ή τινός των λοιπών ο δε Θεός δίδει εις το σώμα καθώς ηθέλησε
και εις έκαστον των σπερμάτων το ιδιαίτερον αυτού σώμα¨. Πρόσεξε τι λέγει ότι ο
θεός δίδει εις το σώμα καθώς ηθέλησε. Ο Θεός κατά
Την
ανάσταση δεν πρόκειται να γίνει σκουπιδιάρης αλλά δημιουργός ενός καινούργιου
σώματος της αναστάσεως. ¨Ούτω και η ανάστασις των νεκρών σπείρεται εν φθορά
ανίσταται εν αφθαρσία
Σπείρεται
εν ατιμία ανίσταται εν δόξη σπείρεται εν ασθενεία ανίσταται εν δυνάμει¨. Αν και
το σώμα της αναστάσεως μας θα προδίδει την ιδιότητα μας εν τούτοις δεν θα έχει
τους ιδίους περιορισμούς που έχει τώρα το σώμα μας τούτο το φθαρτό το αδύνατο
το άνευ τιμής. Επομένως το σώμα της αναστάσεως μας όπως το σώμα του αναστάντος
Χριστού δεν θα υπόκειται στους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου. Πρέπει να
θυμούμεθα ότι το σώμα του Χριστού ανέστη προτού καν αφαιρεθή ο λίθος από το
μνημείο. Ο λίθος αφηρέθη από τους αγγέλους όχι για να βγει το σώμα του Χριστού
από τον τάφο αλλά για να μπορέσουν οι μαθηταί να μπουν μέσα στον τάφο και να
ανακαλύψουν ότι πραγματικά ο τάφος ήτο κενός.
Με το σώμα της αναστάσεως Του.
Ο
Χριστός μπορούσε να μπαίνει και να βγαίνει μέσα σε δωμάτια και σε χώρους
φυσικούς χωρίς καν ν’ ανοίξουν οι πόρτες. Το ίδιο θα συμβεί και με τα σώματα
της αναστάσεως μας. Αυτά θα βγουν από τους τάφους χωρίς καν να είναι ανάγκη να
σηκωθούν ή να κινηθούν καν τα μάρμαρα και οι λίθοι που τους καλύπτουν. Ο ίδιος
Θεός ο οποίος εδημιούργησε το σώμα μας αυτό το φθαρτό που είναι αξιοθαύμαστο
είναι ικανός να δημιουργήσει και το σώμα της αναστάσεως μας που θα είναι ακόμα
πιο αξιοθαύμαστο. Αυτή
Είναι
η ελπίς κάθε χριστιανού. Εάν δεν την έχεις πόσο δυστυχισμένος είσαι
άνθρωπε.
==Δεν
πρέπει να ξεχνούμε πως η γη δεν είναι παντοτινό κατοικητήριο μας ούτε τούτο
είναι το πολύτιμο πράγμα που έχουμε. ¨Διότι το πολίτευμα ημών είναι της
ταπεινώσεως ημών ώστε να γίνει σύμμορφο με το σώμα της δόξας αυτού κατά την
ενέργειαν δια της οποίας δύναται και να υποτάξει τα πάντα εις εαυτόν¨.
(Φιλιππισίους γ:20-21-3:20-21). Εδώ είναι ολοφάνερο ότι ο απ. Παύλος δεν ομιλεί
για την πρώτη έλευση του Χριστού αλλά για την δεύτερη Του. Με την αποδοχή του
έργου που ο Χριστός έκαμε κατά την πρώτη Του έλευση του έργου της απολυτρώσεως
δεν μετασχηματίζεται το σώμα μας αλλά μάλλον μεταμορφώνεται η ψυχή μας. Η
μεταμόρφωση του σώματος μας θα γίνει κατά την δευτέραν έλευση του Χριστού όταν
το σώμα μας πια θα γίνει σύμμορφο με το σώμα της δόξας Αυτού. Η προσδοκία ενός
γεγονότος ενός τέτοιου ενδόξου σώματος μας δίδει την υπομονή και την μακροθυμία
να υποφέρουμε οιαδήποτε θλίψη ο Θεός επιτρέπει να έλθει στο τωρινό μας σώμα που
είναι προσωρινό. Το σώμα το αιώνιο δεν θα μπορεί να το πειράξει κανένας γιατί
θα ζήση μέσα σ’ ένα περιβάλλον που είναι τελείως υποτεταγμένον εις τον ένδοξον
Ιησούν Χριστόν. Πως είναι δυνατόν να μη αναφωνεί κανείς με τον Ιωάννη που
βρισκόταν εξόριστος στην Πάτμο: ¨Ναι έρχου Κύριε Ιησού¨….
αυτή
θα είναι η μεγαλυτέρα και η πολυπληθέστερη συνάθροισης των πιστών που έχει ποτέ
λάβει χώρα. Η συνάθροισης αυτή θα λάβει χώρα όταν ακουστεί το κέλευσμα η φωνή
του Αρχαγγέλου και η Σάλπιγξ του Θεού.
(Α΄ Θεσσαλονικείς δ:16-4: 16). Αι σάλπιγγες
χρησιμοποιούνταν στην Π.Δ. για να συναθροίζουν τους ανθρώπους. Διαβάζουμε π.χ.
στο βιβλίο των αριθμών (ι:2-10:2) ¨Κάμε εις σεαυτόν δύο αργυράς σάλπιγγας
σφυρηλάτους θέλεις κάμει αυτάς και θέλουσιν είσθαι εις σε δια να συγκαλής την συναγωγήν και να βάλλης εις κίνησιν τα
στρατόπεδα¨. Εις τον αριθμόν των πιστών
που θα συναντηθούν θα συμπεριληφθούν όλοι οι πιστοί της Παλαιάς και της Καινής
Διαθήκης όλοι εκείνοι οι οποίοι ευαρέστησαν εις τον Θεόν κατά την ανθρώπινη
ιστορία. Θα συναθροιστούν οι πιστοί όλων των εθνών όλων των φυλών και όλων των
χρωμάτων. Είναι αδύνατον για μας να φανταστούμε τη χαρά της στιγμής αυτής όταν
θα αντικρύσουμε όλους τους αγίους εκείνους των οποίων την πίστη θαυμάσαμε κατά
την επίγεια ζωή μας. Τώρα πια θα είμαστε μαζί τους για πάντα. Η συνάθροιση αυτή
βέβαια δεν πρόκειται να λάβει χώρα πάνω στη γη αλλά στον αέρα και θα είναι ίσως
η μακαριωτέρα των συναντήσεων μας με συνανθρώπους μας.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
