01-ΤΥΧΙΚΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ- 1985
Ό,τι δε διδάσκεται στα σχολεία...
Επιστροφή
"Δεν ήμουν ο πρώτος από την τάξη μου, έγραψε κάποιος,
ούτε κι ο τελευταίος. Στην πορεία όμως της ζωής μου διαπίστωσα πως ήταν πολλά,
τα πράγματα που δεν μου έμαθαν στα σχολεία που φοίτησα, θέματα σπουδαία και
ζωτικά. Γνώσεις που ίσως ορίζουν τη διαφορά ανάμεσα σε μια ζωή ευτυχισμένη ή
αποτυχημένη.
Και το χειρότερο, δεν ήμουν ο μόνος μ' αυτές τις ελλείψεις.
Ακόμη κι αυτοί που αποφοίτησαν με πολύ καλύτερους βαθμούς από μένα δεν
απέκτησαν αυτές τις γνώσεις επειδή στα σχολεία μας δεν γίνεται καμιά προσπάθεια
να τις διδάξουν.
Δεν αναφέρομαι βέβαια στην ανάγνωση και την αριθμητική, ούτε
έχω παράπονο από κάποιο συγκεκριμένο σχολείο ή δάσκαλο. Όμως εκείνα που δεν μου
δίδαξαν ήταν τα πιο σπουδαία ζητήματα, που αναγκάστηκα να μάθω κάπου στο διάβα
της ζωής μου. Κι αναρωτιέμαι αν κανείς είχε φροντίσει να διδάξει σχετικά κι
αυτούς ακόμη τους δασκάλους μου.
Σαν τι;
Ας πούμε για παράδειγμα πώς να γνωρίσω την κοπέλα που θα γινόταν
η μελλοντική μου σύζυγος.
Ή πώς θα γίνω σωστός σύζυγος και καλός πατέρας.
Ή πώς να διαλέξω το επάγγελμα μου. Πώς να έχω καλές σχέσεις
με τους γείτονες μου, τους γνωστούς και τους φίλους μου, τους συναδέλφους και
τον εργοδότη μου.
Ούτε μου είπαν ποτέ τι δικαιούμαι αλλά και τι οφείλω στην
Εκκλησία μου."
Ασφαλώς τα σχολεία της πολιτείας δίνουν στους νέους εφόδια
για να κερδίζουν το ψωμί τους (εξαιρέστε τον παράγοντα της ανεργίας) δεν τους
διδάσκουν όμως πώς να ζουν.
Έτσι έχουμε γύρω μας, αλλά και ανάμεσα μας, ένα πλήθος
προβληματικές καταστάσεις που ξεκίνησαν ακριβώς από αυτή την απουσία της σωστής
γνώσης.
Θα πει όμως κάποιος, όλοι τελικά γνωρίζουμε τη σύζυγό μας
και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, και εργαζόμαστε σε μια δουλειά - αν θέλουμε
πηγαίνουμε και στην εκκλησία. Είναι τόσο σπουδαίο το ζήτημα;
Μια άποψη σαν κι αυτήν τουλάχιστον φανερώνει την άγνοια και
την επιπολαιότητα που συνήθως μας χαρακτηρίζει, σαν λαό και σαν κοινότητα.
Γιατί στ' αλήθεια όλοι διανύουμε τη ζωή μας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ωστόσο
οι περισσότεροι είναι μετανιωμένοι για πάρα πολλά σημεία αυτής της ζωής.
Γεγονός που αποδεικνύει ακριβώς τους λαθεμένους δρόμους και χειρισμούς μας.
Σκοπός αυτού του σημειώματος είναι να διεγείρει την προσοχή
των γονιών αλλά και των ποιμένων των Εκκλησιών ακόμη και κάθε υπεύθυνου ατόμου,
να αναρωτηθούμε: Τι κάνουμε για τα παιδιά και τους νέους μας; Μήπως αρκούμαστε
να τους μεταδώσουμε μερικές αλήθειες -πολλές φορές ακαταλαβίστικες- και να τα
"οργανώνουμε" (ή αν θέλετε "καλουπώνουμε") σε κάποιους ομίλους,
ομάδες κ.τ.λ., εξασφαλίζοντας απλά μια συνέχεια στο "πλήρωμα" των
εκκλησιών μας;
Η ζωή συνεχίζει το δρόμο της -ώσπου να 'ρθει ο Χριστός- αλλά
μέχρι τότε (και ας αφήσουμε τους αστείους υπολογισμούς) όπως εμείς μεγαλώσαμε
με μηδαμινή ή καθόλου φροντίδα, πολύ φοβόμαστε πως ίδια τύχη περιμένει και τη
νέα γενιά.
Είσαι γονιός, ποιμένας, πιστός; Κάτι ακόμη περιμένει ο
Κύριος, αδελφέ! Και σε παρακαλώ μην πεις άλλη μια φορά το γνωστό: "
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
02-ΤΥΧΙΚΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1985
Στον αέρα και στο έδαφος
Επιστροφή
Ωχ, αδελφέ".
Για να πετύχει μια μάχη στους αντικειμενικούς της σκοπούς
είναι απαραίτητο όλες οι φιλικές δυνάμεις να συνεργάζονται και να συντονίζονται
απόλυτα.
Σε εφαρμογή αυτού του κανόνα μια πολεμική αεροπορία έδινε στους
πιλότους της την εξής προειδοποίηση:
"Ίσως μπορέσεις να καταρρίψεις κάθε εχθρικό αεροσκάφος
που θα πετάξει εναντίον σου, αν όμως ενεργείς ανεξάρτητος, και την ίδια ώρα ο
εχθρός καταφέρει να μπει στη βάση σου, ΦΙΛΕ έχεις χάσει τη μάχη".
Δεν είναι απαραίτητο να είναι κανείς αεροπόρος για να
καταλάβει το νόημα της συμβουλής αυτής. Τα αεροπλάνα μπορούν να πετούν για
ορισμένη ώρα και σ' αυτό το διάστημα να κάνουν "θαύματα", ωστόσο
κάποια στιγμή υπάρχει ανάγκη να επιστρέψουν στο έδαφος, στη βάση τους. Χρειάζονται
ανεφοδιασμό, έλεγχο, συντήρηση, επισκευές.
Φανταστείτε έναν πιλότο που, ύστερα από μια επιτυχημένη
πτήση και με νίκες στις αερομαχίες του, χρειάζεται να προσγειωθεί. Πλησιάζει
στο αεροδρόμιο του, στη βάση του, και έκπληκτος διαπιστώνει ότι αυτή έχει
κυριευθεί από τον εχθρό.
Τι έκπληξη θα δοκιμάσει, αλλά και σε ποια δύσκολη θέση
βρίσκεται ο ίδιος!
Να προσγειωθεί; θα τον πιάσουν αιχμάλωτο! Να συνεχίσει την
πτήση του; θα μείνει από καύσιμα και θα πέσει! Τραγικό αδιέξοδο...
Η σημερινή εκκλησιαστική πραγματικότητα πολλές φορές μοιάζει
με την παραπάνω εικόνα.
Ιδιαίτερα πρόθυμοι όλοι οι εργάτες "του λόγου και του
καλάμου" να αγωνίζονται σε μάχες υψηλού επιπέδου αερομαχίες. Κλεισμένοι
στο γραφείο τους, ανεβασμένοι στον άμβωνα ή τρέχοντας στα τυπογραφεία για την
εκδοτική τους δραστηριότητα, επιδίδονται, και επιτυχημένα, θα μπορούσε να
παραδεχτεί κάποιος, σε κάθε είδους "αερομαχία".
Νικούν τον ορθολογισμό, αφοπλίζουν τον δαρβινισμό,
ανατρέπουν τον μαρξισμό και είναι πανέτοιμοι "να βάλουν στη θέση του"
κάθε "αιρετικό" αδελφό που έτυχε να έχει κάποια διαφορετική γνώμη από
τη δική τους.
Όλη αυτή η προσπάθεια, όμως, γίνεται στον αέρα. Στο
διανοητικό επίπεδο, στο χώρο της μόρφωσης και της απολογητικής και μακριά από
την επίγεια, κοινωνία.
Την ίδια ώρα, στο έδαφος, στο επίπεδο του
"πληρώματος" της εκκλησίας, τα γεγονότα εξελίσσονται σχεδόν τραγικά;
Κάποιο προβατάκι ξεστράτισε, μια "ψυχούλα" παθαίνει ασιτία και οι
πληγές κάποιων άλλων κακοφόρμισαν και "μέλλουσι να αποθάνωσι" (Αποκ.
3/γ/2).
Στο τέλος, όταν οι "αερομαχίες" τελειώσουν (και
αυτό συνήθως γίνεται αρκετά καθυστερημένα), όταν επιτέλους υποχρεωθούμε από τα
πράγματα ν' αφήσουμε τη μαγεία του αέρα και να προσγειωθούμε, τότε η κατάσταση
που αντικρίζουμε είναι μόνο τραγική.
Εμείς νικήσαμε στον αέρα αλλά ο εχθρός μάς νίκησε στο
έδαφος. Ό,τι απομένει είναι μια εκκλησία χωρίς πνευματική αγρύπνια, χωρίς
ανεφοδιασμό, χωρίς μαχητική -μα ούτε και αμυντική- διάθεση, ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΗ,
ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΗ, ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΜΕΝΗ, από ένα άλλο πνεύμα.
Καλοί ήταν οι αγώνες σου αδελφέ μου, πολλοί σε θαύμαζαν και
σε ζήλευαν, στα ψηλά που ανέβαινες επίπεδα. Κάποιοι προσπάθησαν να σε μιμηθούν,
όσο μπόρεσαν, να σε ακολουθήσουν και να φτάσουν τα "ψηλά" σου
νοήματα.
Ο εχθρός όμως ήξερε και την άλλη μάχη, την σιωπηλή, την
ύπουλη, με τα χαρακώματα και τα λαγούμια, κι ενώ εσύ "πετούσες"
εκείνος έσκαβε -αν θέλεις "υπέσκαπτε"- και τώρα η βάση σου είναι με
το άλλο στρατόπεδο.
Και να σκεφτείς, αδελφέ, πως για όλα αυτά θα δώσεις λόγο.
Λόγο για τις δικές σου ενέργειες. Λόγο και για τις ψυχές των άλλων. (Εβρ.
13/ιγ/17).
***
Θα επιμείνεις, αδελφέ μου, να "πετάς" στον αέρα;
Μήπως είναι καιρός να ξαναδιαβάσεις τα λόγια του Απ. Παύλου
που, αν και ουρανοβάμονα τον είπανε, και στ' αλήθεια με όλες τις δυνάμεις του
άρχοντα της εξουσίας του αέρα πολέμησε, ωστόσο δεν αμέλησε και την περιοχή του
εδάφους ώστε να μπορεί, στα τέλη της διακονίας του, να λέει:
"Επέρασα μεθ' ημών όλον τον χρόνον, δουλεύων τον Κύριον
μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και μετά πολλών δακρύων και πειρασμών (...) δεν
υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς και να σας
διδάξω δημοσία και κατ' οίκους (...) δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς
πάσαν την βουλήν του Θεού (...) νύκτα και ημέραν δεν έπαυσα νουθετών μετά
δακρύων ένα έκαστον" (Πράξ. 20/κ/17-35).
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
03--ΤΥΧΙΚΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1985
Ο δικός μας κόσμος
(2) --
Κάθε μητέρα μια
εργαζόμενη
Επιστροφή
Θυμάμαι αδελφούλα μου την πρώτη φορά που ήρθα στο καινούργιο
σας σπίτι. Ήταν με την ευκαιρία της γέννησης της μικρής σας κόρης.
Όλα ήταν πολύ ωραία στο σπιτικό σου. Σκούρα έπιπλα,
πολύχρωμα χαλιά και δαντελένιες κουρτίνες. Μια απέραντη σαλοτραπεζαρία, μια
άνετη κουζίνα, μια χαρούμενη κρεβατοκάμαρα και απέναντι ακριβώς ένα μικρό
παιδικό δωμάτιο.
Σ' ένα σουηδικό κρεβατάκι, κρυμμένο πίσω από την ροζ
κουνουπιέρα, κοιμόταν το χαριτωμένο μωράκι σου.
Ελάχιστα θυμάμαι από αυτά που κουβεντιάσαμε μέσα στο παιδικό
δωμάτιο. Αυτό που μου έμεινε όμως στο νου ήταν η απάντηση σου όταν έκανα την
διαπίστωση ότι αποκτώντας δεύτερο παιδί θα σου χρειάζονταν διώροφο κρεβάτι.
Γύρισες προς το μέρος μου απορημένη και απάντησες:
"Δεύτερο παιδί; Μα αφού εργάζομαι"!
Πέρασαν τότε απ1 το μυαλό μου διάφορες σκέψεις:
Έχεις σπίτι δικό σου. Είναι γεμάτο με τα καλύτερα έπιπλα.
Έχεις ξεχωριστό αυτοκίνητο από τον άντρα σου. Και έχεις... και ένα παιδάκι που
θα μεγαλώνει χωρίς τη στοργική σου φροντίδα και χωρίς τη συντροφιά από κάποιο
αδελφάκι.
Ίσως νομίζεις πως εργαζόμενη δημιουργείς μια
"ολοκληρωμένη" προσωπικότητα, όπως άκουσα κάποια άλλη φίλη να λέει. Ή
ότι έτσι είσαι χρήσιμο μέλος στην κοινωνία αξιοποιώντας τις γνώσεις και τα
τάλαντά σου.
Ακόμη ίσως έτσι νιώθεις "ίση" με τον άντρα σου και
οικονομικά ανεξάρτητη.
Ίσως... Πολλά ακόμη θα μπορούσα να αραδιάσω.
Ωστόσο δε θα προσπαθήσω να σε πείσω ν' αλλάξεις γνώμη. Είσαι
ελεύθερη να οργανώνεις τη ζωή σου όπως θέλεις, θα σου θυμίσω μόνο ένα εδάφιο
από το Λόγο του Θεού: "Να νουθετώσι τας νέας, να ήναι φίλανδροι,
φιλότεκνοι, σώφρονες, καθαροί, οίκοφύλακες (...)" (Τιτ. 2/β/4-5).
Τι άραγε θέλει να πει εκείνο, το "οικοφύλακες":
Οπωσδήποτε δε θα εννοεί να στέκεσαι σκοπός στην πόρτα του
σπιτιού, μη τυχόν μπει μέσα κάποιος κλέφτης.
Ούτε ότι το σπίτι πρέπει να σου γίνει φυλακή απ' όπου ποτέ
δε θα μπορείς να ξεμυτίσεις.
Ο Θεός, όταν έβαλε τους πρωτόπλαστους στον Παράδεισο της
Εδέμ, τους ανέθεσε να εργάζονται και να φυλάττουν αυτόν. (Γεν. 2/15).
Μήπως έχεις κι εσύ, λοιπόν, εργασία μέσα στο σπίτι σου;
Μάλιστα πολλή εργασία! Εργασία που κανείς άλλος δεν βλέπει το μέγεθος της ούτε
μπορεί ν' αναγνωρίσει την προσφορά της -ούτε ο ίδιος ο σύζυγος σου- παρά μόνο ο
Θεός.
Στο βιβλίο "Every Mother is a Working Mother"
(Κάθε Μητέρα είναι μια Εργαζόμενη Μητέρα), η κ. Kay Kuzma υποστηρίζει ότι μια
γυναίκα με τρία παιδιά, μέχρι να φτάσουν στην ηλικία των 18 χρόνων, θα έχει
δαπανήσει 18.000 ώρες σκληρής εργασίας αποκλειστικά και μόνο για δουλειές που
προκαλούνται ακριβώς από την παρουσία των παιδιών της. Ένας φόρτος εργασίας που
δεν υπάρχει για τις γυναίκες που δεν έχουν παιδιά.
Πιο αναλυτικά μέτρησε πως η παραπάνω μητέρα, με τα τρία μωρά
της, σε μια μόνο μέρα, χρειάστηκε:
Να αλλάξει 84 τεμάχια ρούχων - επειδή τα μικρά έβρεξαν τα
εσώρουχα τους.
Να συμμαζέψει 504 κύβους (56 κύβους που τα μικρά σκόρπισαν 9
φορές).
Να ταΐσει 70 κουταλιές παιδικών τροφών.
Να τρέξει 13 φορές για ν' απομακρύνει κάποιο μικρό από την
τουαλέτα.
Να σκουπίσει 49 φορές τα δάκρυα τους.
Να τραγουδήσει 19 τραγουδάκια για να τα διασκεδάσει /
παρηγορήσει.
Να πλύνει 32 ζευγάρια χεράκια.
Να αλλάξει 64 τεμάχια ρούχων επειδή τα μικρά λερώθηκαν με
λάσπες, κ.λπ. Και τέλος,
Να κουνήσει 623 φορές την κούνια τους για να κοιμηθούν.
Στο τέλος της ημέρας τίποτε δεν φανέρωνε όλον αυτό τον κόπο
της, εκτός από τρία μωρά που κοιμόντουσαν ευτυχισμένα στα κρεβατάκια τους, με
ένα χαμόγελο στα αγγελικά τους προσωπάκια.
***
Αδελφούλα μου, ανταλλάσσεις αυτό το παιδικό χαμόγελο με το
αυστηρό πρόσωπο του προϊσταμένου ή το ειρωνικό βλέμμα του συναδέλφου σου;
Ενώ έχεις το προνόμιο να διαπλάττεις χαρακτήρες και να
οδηγήσεις ψυχές στον Χριστό, εγκαταλείπεις αυτή τη διακονία για να υπηρετήσεις
τα οικονομικά συμφέροντα κάποιου εργοδότη ή να χαϊδεύεις τα πλήκτρα μιας άψυχης
μηχανής;
Ξανασκέψου, σε παρακαλώ. Ξανασκέψου!...
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
04--ΤΥΧΙΚΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1985
Νόμοι άνομοι --
Αποποινικοποίηση
των Αμβλώσεων
Επιστροφή
Εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 3/10/85, σελίδα πρώτη.
Με γράμματα ύψους 5 πόντων, ώστε να γεμίσει η μισή σελίδα, ο τίτλος έλεγε Ο
ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΒΛΩΣΗ. Λίγο παρακάτω το κείμενο συνέχιζε.
"Αποποινικοποιούνται οι αμβλώσεις. Η γυναίκα θα μπορεί
ελεύθερο να διακόπτει την εγκυμοσύνη της [κατά] το πρώτο τρίμηνο (12η
εβδομάδα), χωρίς τη συναίνεση του άνδρα της και δεν θα οδηγείται στη συνέχεια
στα δικαστήρια".
Στην 3η σελίδα παρατίθεται ολόκληρο το προσχέδιο νόμου για
τις αμβλώσεις. Στο δεύτερο άρθρο του νομοσχεδίου αναφέρονται μαζί με άλλα:
"1. Επιτρέπεται η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης (...)
στις ακόλουθες περιπτώσεις: α) Η διάρκεια της κύησης δεν είναι μεγαλύτερη της
δωδέκατης εβδομάδας συμπληρωμένης".
Η συντάκτης του άρθρου σχολιάζοντας Το συζητούμενο
νομοθέτημα, προσθέτει:
"Αξίζει εδώ να σημειώσουμε σχολιαστικά ότι τελικά η
έκτρωση δεν θα γίνεται --όπως τουλάχιστον ορίζει το προσχέδιο-- με τη συναίνεση
του άνδρα, ενώ η ποινή για την γυναίκα η οποία ανεπίτρεπτα κάνει έκτρωση θα
είναι επιεικέστερη. Ενώ σήμερα ορίζεται στον Ποινικό Κώδικα ότι η γυναίκα
τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι 3 χρόνων, εδώ ορίζεται σαν ανώτερη ποινή η
φυλάκιση ενός χρόνου".
Όπως εύκολα καταλαβαίνουν οι αναγνώστες μας το νομοσχέδιο
είναι πολύ προοδευτικό.
* Πρώτα τακτοποιεί τα πράγματα έτσι ώστε ο σύζυγος να
αγνοείται εντελώς. Σαν να είναι ένας απλός κομπάρσος της υπόθεσης. Η έννοια
"πατέρας" όλο και περισσότερο αποδυναμώνεται σ' ένα εντελώς
διακοσμητικό ρόλο. θα έλεγε βέβαια κανείς πως τούτο αποτελεί δίκαιη αντιμισθία
τόσο για κείνους τους "πατέρες" που κατέχουν δημόσιες θέσεις όσο και
τους άλλους που τους ψηφίζουν. (Και εδώ δεν μιλάμε με κομματικά κριτήρια γιατί
παρόμοια θέματα, είναι από τα ελάχιστα που ψηφίζονται στην ελληνική Βουλή
ομόφωνα).
* Δεύτερο φροντίζει να περιορίσει την ποινή για την
ανεπίτρεπτη έκτρωση από 3 σε 1 μόλις χρόνο. Έτσι σε κάποιο μελλοντικό
νομοσχέδιο ας μην εκπλαγεί κανείς αν απαλειφθεί οποιαδήποτε ποινή σχετικά. Αυτό
θα πει πρόοδος!
* Το νομοσχέδιο προβλέπει επίσης ότι:
"Η ενημέρωση της γυναίκας για την άμβλωση, η διάγνωση
της εγκυμοσύνης της, ακόμα και ο χρόνος που θα απέχει από τη δουλειά της
--σύμφωνα με το προσχέδιο-- θα καλύπτονται ασφαλιστικά".
Με άλλα λόγια οι ασφαλιστικοί οργανισμοί, που τις
περισσότερες φορές δεν είναι σε θέση να παράσχουν ένα σφράγισμα δοντιού,
επιφορτίζονται τώρα με την υποχρέωση να πληρώνουν για να γίνονται αξιοπρεπώς
χιλιάδες ανθρωποκτονιών στο όνομα της "ελευθερίας".
Η υπόθεση --παρά την τραγικότητα της-- έχει και την αστεία
πλευρά της. Όπως μας πληροφορεί η εφημερίδα:
"Αρκετά μέλη της Επιτροπής, τέλος, πιστεύουν ότι με τις
νέες ρυθμίσεις θα μειωθούν οι εκτρώσεις, που υπολογίζονται σε 350 χιλιάδες
περίπου, τον χρόνο". Ποια λογική και ποια αριθμητική δίνει σ' αυτούς τους
"αρμόδιους" την πίστη τους αυτή, είναι απορίας άξιο.
Όταν με εκτρώσεις ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ και συνεπώς ακριβοπληρωμένες,
όπως μέχρι τώρα, γίνονται περίπου 350.000 αμβλώσεις το χρόνο, πώς με εκτρώσεις
ΝΟΜΙΜΕΣ και ΜΕ ΟΛΑ ΠΛΗΡΩΜΕΝΑ αναμένεται μείωση: Σοβαρά μας το λένε;
***
Τελευταίο, μα όχι λιγότερο σπουδαίο, θέλουμε να πούμε δυο
λόγια για το όριο των 12 εβδομάδων που προβλέπει το νομοσχέδιο.(*)
Χωρίς να αναφερθούμε στην "λεπτομέρεια" ότι αφού
δεν υπάρχει πρόβλημα για τον ασυνείδητο γιατρό που προχωράει στην αφαίρεση της
ζωής του εμβρύου γιατί να δυσκολευτεί ο "λειτουργός" αυτός της υγείας
να του αφαιρέσει και μερικές εβδομάδες από την ζωή του ώστε να βρίσκεται
"μέσα στα όρια"; Ας μη γελιόμαστε κι ας μη θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω
από το δάχτυλο.
Μάλιστα, επειδή πλατιά διαδίδεται η εντύπωση ότι ένα έμβρυο
12 εβδομάδων είναι ασχημάτιστο και αμελητέα υπόθεση, αναδημοσιεύουμε εδώ δύο
επιστημονικά σχήματα ανατομίας που δανειζόμαστε από το ιατρικό περιοδικό
"Clinical Symposia" (τομ. 28, αριθ. 3, 1976) που εκδίδει η
Φαρμακευτική Εταιρεία CIBA.
Στην πρώτη εικόνα παρουσιάζεται ένα έμβρυο ηλικίας 7 ως 8
εβδομάδων και στη δεύτερη 8 ως 10 εβδομάδων. Δυστυχώς δεν διαθέτουμε εικόνα
εμβρύου 12 εβδομάδων, είναι όμως προφανές ότι ασφαλώς τότε όλα τα ήδη
εικονιζόμενα μέλη (ματάκια, αυτάκια, χεράκια, και άλλα εσωτερικά όργανα) είναι
πολύ τελειότερα αναπτυγμένα.
Έτσι, όλοι εκείνοι που αναφέρονται στο έμβρυο σαν ένα
ασχημάτιστο κομμάτι ζελέ, ας αναθεωρήσουν την άποψη τους αφού μόνο άγνοια
μαρτυράει και τούτο δεν είναι ούτε κολακευτικό αλλά πολύ περισσότερο καθόλου
ασφαλές
Πέρα απ' όλα αυτά, πάντως και πέρα από το ενδεχόμενο της
υπερψήφισης ή μη του νομοσχεδίου ώστε να γίνει Νόμος του Κράτους αυτό καθόλου
δεν θα επηρεάσει την Νομοθεσία του Ζωοδότη Ουράνιου Πατέρα μας και φυσικά
καθόλου δε θα απαλλάξει από την ευθύνη ούτε τη συντακτική επιτροπή, ούτε τους
όποιους θα ψηφίσουν βουλευτές, ούτε και τους γιατρούς και συγγενείς που
συμβάλλουν στην αφαίρεση του ιερού δώρου της ζωής από ένα μελλοντικό αδελφό
μας. "Ο φυτεύσας το ωτίον, δεν θέλει ακούσει; Ο πλάσας τον οφθαλμόν, δεν
θέλει ιδεί;" (Ψαλμ. 94/9).
Ας προσέξουμε λοιπόν!
(*) Βλ. "ΤΥΧΙΚΟΣ", Οκτ. 1985, σελ. 6.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
05 ΤΥΧΙΚΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1985
Οικονομικά Θέματα
--
Η Υποτίμηση της
Δραχμής
Επιστροφή
Μεγάλο σάλο προκάλεσε στο λαό μας η πρόσφατη υποτίμηση της
δραχμής (άραγε και η τελευταία;). Διαμαρτυρίες, απεργίες, συλλαλητήρια κ.τ.λ.
Κάθε μεταβολή της ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος, έχει
άμεσες επιπτώσεις στην αγορά αξιών και αγαθών, και αυτές συνήθως παρουσιάζονται
σαν κάτι ακαριαίο: "Εν μια νυκτί και μόνη".
Στην πραγματικότητα όμως τα πράγματα έχουν ένα σημαντικό
παρασκήνιο. Μια υποτίμηση δεν έρχεται ποτέ από μόνη της. Κάποιοι νόμοι
λειτουργούν. Κάποιοι αρμόδιοι εμπλέκονται (έγκαιρα ή άκαιρα, δεν ενδιαφέρει
εδώ) και τέλος ένας λαός δοκιμάζει τις άσχημες (όμως αναπόφευκτες) συνέπειες
της.
***
Ο ίδιος μηχανισμός δούλεψε και στην πρόσφατη υποτίμηση.
Μια κυβερνητική οικονομική πολιτική που δεν είναι δουλειά
μας να κρίνουμε· ένας λαός πεσμένος σε "παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς
ανόητους και βλαβερός, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και
απώλειαν" (Α' Τιμ. 6/ς/9)*. Μια οικονομική κατάσταση που, όπως και όλη η
συμπεριφορά μας, χαρακτηρίζεται από ένα φίλαυτο, φιλήδονο και εγωκεντρικό
πνεύμα. Όλα αυτά προηγήθηκαν και έκαναν αναπόφευκτο το μέτρο της υποτίμησης.
Ο αρμόδιος υπουργός παρουσιάστηκε στους δημοσιογράφους και
έκανε τις πιο ανεπιθύμητες, για την καριέρα του, δηλώσεις. Άλλοι τις
παρακολούθησαν από τα μέσα ενημέρωσης και άλλοι όχι. Εκείνο όμως που έχει
σημασία είναι ότι την άλλη μέρα ξυπνήσαμε περισσότερο φτωχοί.
Τώρα ειδικοί οικονομολόγοι κάνουν τις εκτιμήσεις τους. Τα
κόμματα προσπαθούν να αποκομίσουν πολιτικά ωφέλή και κάποιοι
"μαυραγορήτες" θέλησαν να κερδίσουν αθέμιτα από την ευκαιρία που
παρουσιάστηκε.
Αυτά όμως συμβαίνουν σε κάθε παρόμοια περίσταση και
ελπίζουμε πως πάλι, ύστερα από λίγο καιρό, η αγορά θα έχει προσαρμοστεί στη νέα
κατάσταση κι εμείς θα συνηθίσουμε να ζούμε έστω και με 15% λιγότερη αγοραστική
δύναμη.
Πέρα από τα στενά οικονομικά θέματα, από την άλλη πλευρά, σε
κάθε υποτίμηση επαναλαμβάνονται κάποια άλλα φαινόμενα τα οποία θα θέλαμε να
σχολιάσουμε στη συνέχεια:
Α. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος
Η προετοιμασία μιας υποτίμησης προϋποθέτει μεγάλη
μυστικότητα. Το απαιτούν οι όροι του παιχνιδιού που λέγεται εμπόριο. Πάντοτε
όμως διαρρέουν κάποιες "πληροφορίες". Ρώτησαν, λοιπόν, τον
κυβερνητικό εκπρόσωπο οι δημοσιογράφοι αν είν' αλήθεια ότι θα γίνει υποτίμηση
και 'κείνος, όπως γίνεται πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις, το διέψευσε
κατηγορηματικά.
Όλα θα πάνε καλά. Καμιά υποτίμηση δεν πρόκειται να γίνει.
Κοιμηθείτε ήσυχα. Ύστερα έκλεισαν οι Τράπεζες και τα καταστήματα και τότε
ακούστηκε το "μυστικό": ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ.
Πόσο μοιάζει αυτός ο άχαρος ρόλος του κυβερνητικού
εκπροσώπου μ' εκείνον του Διαβόλου, που πλανά και αποκοιμίζει τον κόσμο (αλλά
και πάρα πολλούς πιστούς).
Κάποιος ρωτάει για το μέλλον, για την κρίση, για την οργή
του Θεού που αξίζει στην ανθρωπότητα. Άλλος ενδιαφέρεται για μια χριστιανική
ζωή πιο καθαρή, πιο πνευματική, πιο χρήσιμη. Τρίτος παρακολουθεί "τα
σημάδια των καιρών" και ανησυχεί για το μέλλον (πρόσκαιρο και αιώνιο).
Για όλα αυτά σαν "κυβερνητικός εκπρόσωπος" έρχεται
να επιβεβαιώσει ότι οι "αξίες" αυτού του κόσμου είναι αμετάβλητες.
Δεν υπάρχει κρίση, δεν είναι και άσχημη η ποιότητα της πνευματικής σου ζωής,
φρόντισε να απολαύσεις το σήμερα και μην ανησυχείς για το αύριο.
Κάποια στιγμή όμως το αύριο θα γίνει σήμερα και όλα όσα ο
"κυβερνητικός εκπρόσωπος" διαψεύδει τώρα, θα βρεθούν εμπρός μας
αμείλικτα, αναπόφευκτα, φοβερά.
Β. Οι Αξίες (Υποκειμενικές/Αντικειμενικές)
Στην πρόσφατη υποτίμηση μας είπαν, και φαίνεται πως είναι
αληθινό, ότι η αξία της δραχμής από καιρό είχε υποβιβαστεί. Με άλλα λόγια ότι η
υποτίμηση αυτή έπρεπε να είχε γίνει πριν από μήνες ή από χρόνια. Δηλαδή, όσοι
είχαν στο πορτοφόλι ή στο συρτάρι κάποια ποσά, στην πραγματικότητα νόμιζαν ότι
τα είχαν, αφού η εικόνα της αγοράς ήταν μάλλον πλαστή. Ώσπου ήρθε το όριο που,
"ως εδώ και μη παρέκει", και η πραγματικότητα αποκαλύφθηκε.
Πήγε ο άλλος να αγοράσει το σπίτι που παζάρευε την
προηγούμενη μέρα, ή το αυτοκίνητο που είχε διαλέξει αλλά με πίκρα διαπίστωσε
πως δεν γίνεται. Τώρα έπρεπε να φέρει και άλλα χρήματα.
Πόσο θυμίζει αυτή η λυπηρή εικόνα εκείνη των πιστών της
Εκκλησίας της Λαοδίκειας (Αποκ. 3/γ/17) που, όπως της έγραψε ο Χριστός,
"Λέγεις ότι πλούσιος είμαι και επλούτησα και δεν έχω χρείαν ουδενός, και
δεν εξεύρεις ό,τι συ είσαι ο ταλαίπωρος και ελεεινός και πτωχός και τυφλός και
γυμνός (...)".
Αλήθεια πόσα από αυτά που κρατούμε στη ζωή μας σαν
"πλούτη" στην πραγματικότητα είναι δραχμές χωρίς αντίκρισμα;
Πώς θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε την αληθινή αξία των
"θησαυρών" μας; Η Αγία Γραφή μας φωτίζει και σ' αυτό το σημείο:
"Δια πυρός ανακαλύπτεται-- και το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου
όποιον είναι". (Α' Κορ. 3/γ/12-14)
Η παραπάνω περικοπή μιλάει για πράγματα πολύτιμα--χρυσόν,
άργυρον, λίθους τίμιους, αλλά και πράγματα φτωχά--ξύλα, χόρτον, καλάμην. θα
αφήσουμε τη φωτιά του Αγίου Πνεύματος, στο φως του Λόγου του Θεού, να
ξεκαθαρίσει τους θησαυρούς μας;
Στη ν Τράπεζα του Θεού οι αξίες είναι πολύ διαφορετικές από
τις γήινες. Και ας μην λησμονούμε πως αυτός ο ξεχωρισμός θα γίνει, έτσι κι
αλλιώς, κάποια μέρα.
Γ. Τα "σκληρά" νομίσματα.
Είναι ένα τελευταίο σημείο που αφορά όσους είχαν φροντίσει
ν' ανταλλάξουν τις δραχμές τους με άλλα νομίσματα "σκληρά" όπως τα
λένε. Αυτοί δεν πειράχτηκαν από την υποτίμηση της δραχμής. Είχαν φροντίσει να
επενδύσουν σε κάτι πιο σταθερό. Μάλιστα οι περισσότερο προνομιούχοι έκαναν κάτι
ακόμη: Φρόντισαν να στείλουν τα χρήματα τους στο εξωτερικό.
Χωρίς να ασχολείται με όλα αυτά τα τελευταία --και ασφαλώς
παράνομα "κόλπα"-- ο Λόγος του Θεού, πριν πολλά χρόνια προειδοποιεί
τους πιστούς δούλους του Κυρίου:
"Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης,
(...) αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ (...). Επειδή όπου είναι
ουρανω θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθε και ή καρδία σας". (Ματθ.
6/ς/19-21).
Βλ. "ΤΥΧΙΚΟΣ", Οκτ. 1985, σελ. 8.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
06--ΤΥΧΙΚΟΣ
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1985
Μεταξύ μας...
Επιστροφή
Κι έτσι κρατάτε στα χέρια σας το Β' τεύχος του
"ΤΥΧΙΚΟΣ".
* Τακτικοί στο ραντεβού μας ερχόμαστε και πάλι κοντά σας με
μοναδικό σκοπό να υπηρετήσουμε με σύνθημα "πιο βαθιά στη Βίβλο/πιο κοντά
στη ζωή".
* Κάθε αρχή έχει τις δυσκολίες της. Έτσι στο Α τεύχος μας
σημειώσαμε κάποια λάθη, όπως την ημερομηνία έκδοσης, που έπρεπε να είναι 1985,
καθώς και τον τίτλο της 3ης σελίδας όπου ο κόσμος τονίστηκε στη λήγουσα.
* Ευχόμαστε όλα μας τα λάθη να είναι αυτής της μορφής και
όχι λάθη ουσίας. Ασφαλώς με χαρά μας πάντα θα δεχόμαστε και θα σεβόμαστε
παρατηρήσεις και προτάσεις αναγνωστών σχετικά με τα θέματα και τα κείμενα μας.
* Με την ευκαιρία θέλουμε να πούμε, για κάθε ενδιαφερόμενο,
ότι αναδημοσίευση κειμένων του "Τ" είναι απόλυτα ελεύθερη με μοναδική
προϋπόθεση ότι αυτά δε θα περικόπτονται ή αλλοιώνονται. Εξαίρεση αποτελούν κείμενα
που κι εμείς αναδημοσιεύουμε ύστερα από άδεια του αρχικού εκδότη τους, και στα
οποία θα υπάρχει σχετική ένδειξη.
* Κάποιοι προβληματίστηκαν από την ανωνυμία του πρώτου
τεύχους μας. θέλουμε να πούμε πως αυτή στηρίχτηκε στα εδάφια Ματθ. 6/1-18.
Εξάλλου πιστεύουμε ότι η κυκλοφορία ενός εντύπου πρέπει να εξαρτάται όχι από τα
ονόματα που το υπογράφουν αλλά από το περιεχόμενο του. Πληροφορηθήκαμε ωστόσο
ότι είναι νομική απαίτηση, για τον Τύπο, να αναγράφονται κάποια ονόματα. Για να
είμαστε, λοιπόν, συνεπείς με τους νόμους της Πολιτείας --όπως απαιτεί ο Λόγος
του Θεού-- γνωστοποιούμε ότι ο "Τ" εκδίδεται από την νόμιμα
αναγνωρισμένη αστική εταιρεία "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ" με υπεύθυνο τον
κ. Β. Βασιλειάδη, που έχει και την τυπογραφική επιμέλεια.
* Υπενθυμίζουμε ότι ο "Τ" δεν αποτελεί επίσημο
όργανο, δεν εκπροσωπεί ούτε υπηρετεί κάποια συγκεκριμένη εκκλησία ή οργάνωση,
δεν αντιστρατεύεται κανέναν και, χωρίς να ενδιαφέρεται για μια πλατιά
κυκλοφορία, στέλνεται δωρεάν σε όσους τον ζητήσουν για να μπορεί να διαβάζεται
από πλούσιους και φτωχούς.
* Επιθυμία των εκδοτών του είναι να προσφέρει, σε όσους
δέχονται αυτή τη διακονία, μια τακτική περιοδική έκδοση, με θέματα και
ειδήσεις, μακριά από στενά δογματικά πλαίσια και προκαταλήψεις, με μοναδικό
σύνθημα: "πιο βαθιά στη Βίβλο, πιο κοντά στη ζωή".
"ΤΥΧΙΚΟΣ"
Σελ. 16
