01--ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΥΧΙΚΟΣ
ΟΙ
ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΕΣ (;) ΣΤΙΓΜΕΣ...
Όπως ήταν επόμενο διάφοροι εμπορικοί παράγοντες του τόπου μας αλλά
και διεθνώνς έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το παραμύθι της χιλιετίας για να
κερδίσουν από τους αφελείς πελάτες τους. Ανάμεσά τους και μια εταιρεία που
εμπορεύεται "αναμνηστικά" πιάτα. Με την ευκαιρία λοιπόν του "millenium" έθεσε σε κυκλοφορία το
εικονιζόμενο πιάτο με μεγάλη καλλιτεχνικής αξία και χρυσό περιθώριο...
Όλα αυτά, βέβαια, δε θα
είχαν καμιά θέση στις σελίδες μας αν στο διαφημιστικό του φυλλάδιο δεν γινόταν
λόγος για "τις σπουδαιότερες στιγμές του ανθρώπου στην Εξέλιξη, τη Σκέψη,
τον Πολιτισμό, την Ιστορία, την Επιστήμη". Αν είστε περίεργοι να μάθετε
ποιες ήταν οι "σπουδαιότερες στιγμές" που διάλεξαν να απεικονίσουν
στο πιάτο τους, αυτές είναι: η εποχή των δεινοσαύρων και του homo sapiens, ο Παρθενώνας, το έργο του Μεγάλου Αλέξανδρου, η Αναγέννηση, το
φωτεινό μυαλό του Αϊνστάιν και ο άνθρωπος στο Φεγγάρι...
Καμιά αναφορά στη
γέννηση, τη ζωή και τη θυσία του Χριστού, παρόλο που ακόμη και αυτό το γεγονός
της "χιλιετίας" αποκτά σημασία μόνον αν συνοδεύεται από το "ΜΕΤΑ
ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ". Είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, το μοναδικό και
ανεπανάληπτο γεγονός που άλλαξε τον ρου της ιστορίας και την διαίρεσε σε δύο
ξεχωριστές ΕΠΟΧΕΣ ήταν η ενανθρώπιση του Κυρίου -όποτε και αν έγινε αυτή- και
όλα τα άλλα, παρόλη τους τη σπουδαιότητα, δεν είναι παρά ελάχιστα, σε σύγκριση
ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ.
Και οι μεν πλαστογράφοι
της ιστορίας προσπαθούν να φέρουν σε δεύτερη μοίρα εκείνα τα γεγονότα που όντως
είναι αληθινά και άξια της προσοχής των ανθρώπων, τι κάνουν όμως οι ακόλουθοι
του Χριστού, που είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ; Ίσως είναι τούτος ο χώρος που ιδιαίτερα
ισχύει το "μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον".
Ο
"ΙΟΣ ΤΟΥ 2000"
Είχαμε ενημερώσει από τις
σελίδες του "Τ" τους αγαπητούς αναγνώστες ότι ο περιβόητος "Ιός
του 2000" ούτε τη συντέλεια του κόσμου θα έφερνε ούτε σοβαρά προβλήματα θα
δημιουργούσε.
Το γεγονός ότι για μια ακόμη φορά επαληθευθήκαμε, μας ικανοποιεί
βέβαια ως ανθρώπους, ιδιαίτερα όμως μας ευχαριστεί επειδή όσοι δίνουν προσοχή
στα κείμενά μας δεν κινδυνεύουν να πέσουν θύματα διαφόρων ιεροκηρύκων οι
οποίοι, θεωρώντας τους εαυτούς τους "υποχρεωμένους" να έχουν απάντηση
για όλα τα πράγματα, συνήθως εκστομίζουν ή γράφουν ανοησίες. Δεν θα
ισχυριστούμε όμως ότι δεν υπήρχε πρόβλημα, κάτι που ειπώθηκε από μερικούς... Η
αλήθεια είναι ότι επειδή ακριβώς εκείνοι που ήταν υπεύθυνοι έδρασαν έγκαιρα
ώστε να ελέγξουν τις συσκευές και να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα, τελικά η ζωή
συνεχίστηκε ομαλά.
Είθε αυτό το παράδειγμα
έγκαιρης ενημέρωσης, ελέγχου και τακτοποίησης, να το ακολουθούμε σε κάθε τομέα
της ζωής μας - κυρίως δε στον πνευματικό. Τότε θα είμαστε καλύτερα
εξασφαλισμένοι από ανεπιθύμητες εκπλήξεις, ιδιαίτερα μάλιστα στα θέματα για τα
οποία μάς προειδοποιεί ο λόγος του Θεού.
ΤΑ
"ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ"
Τις πρώτες μέρες του νέου
έτους αναφερόμενος ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χριστόδουλος στις θρησκευτικές
συνήθειες του προέδρου των ΗΠΑ Κλίντον, δήλωσε δικαιολογημένα τα εξής:
"Είδαμε το πρωί τον
πλανητάρχη που πήγε να προσευχηθεί για την παγκόσμια ειρήνη όταν τα χέρια του
στάζουν αίμα. Αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Δείχνει την καπήλευση των ιδανικών
και των αρχών τις οποίες ήρθε και δίδαξε ο Κύριος Ιησούς Χριστός".
("Το Βήμα"
4-1-2000)
Τα λόγια του, αν και απόλυτα αληθινά, προκάλεσαν εντούτοις το
σχόλιο του Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου (γνωστού και από άλλες δηλώσεις
του), ο οποίος έσπευσε να σημειώσει ότι ΚΑΤΑ
ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΛΙΝΤΟΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ Ο κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΤΑ
ΕΠΙΑΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΕΙ ΚΑΙ, ΣΥΝΕΠΩΣ, ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ.
Δεν είναι πρόθεσή μας να εισέλθουμε στις αιτίες που χωρίζουν τους
δύο κληρικούς, όμως παραμένει αληθής ο λόγος του Κυρίου Ιησού, ότι "Ουδείς
δύναται δύο κυρίους να δουλεύη^ διότι ή τον ένα θέλει μισήσει, και τον άλλον
θέλει αγαπήσει^ ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή, και τον άλλον θέλει
καταφρονήσει" (Ματθ. 6/ς/24). Και στην προκειμένη περίπτωση ο κ.
Χριστόδουλος, δέσμιος ίσως του "πρωτοκόλλου", για μια ακόμη φορά
εκτέθηκε σοβαρά. Γράφαμε στο προηγούμενο ότι μάλλον πάσχει από κακούς
συμβούλους ο Αρχιεπίσκοπος, γεγονός που επιβεβαιώνει και το νέο του ατόπημα.
Θα μπορούσε τουλάχιστον να ωφεληθεί από τη λαϊκή σοφία που λέει:
"Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς", όσοι όμως ανεβαίνουν "τα ψηλά
τα σκαλοπάτια", συνήθως χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα. Αυτό
βέβαια δεν ισχύει μόνο για τον κ. Χριστόδουλο αλλά για πλείστους όσους
εκκλησιαστικούς "ηγεμόνες"...
ΠΟΙΟΙ
ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ "ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ";
Στην προσπάθειά τους να προλάβουν τον Πάπα στους εορτασμούς για το
"σωτήριον έτος 2000", οι προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών
έσπευσαν να γιορτάσουν όλοι μαζί (αν και υπήρξαν πάλι κάποιες απουσίες) τα
Χριστούγεννα στη Βηθλεέμ.
Ο εορτασμός αυτός όμως δεν έγινε κατά το Γρηγοριανό (νέο)
ημερολόγιο, αλλά κατά το Ιουλιανό (παλαιό) ημερολόγιο (δηλαδή στις 6-7 Ιανουαρίου).
Ίσως ήταν για τούτο που η τελετή -στην οποία παραβρέθηκαν και οι πολιτικοί
ηγέτες των ορθοδόξων χωρών και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κ.
Στεφανόπουλος- αν και κανονικά θα περίμενε κανείς να λάβει μεγάλη δημοσιότητα,
στη χώρα μας πέρασε στα ψιλά, επειδή διαφορετικά θα έδειχνε στον κόσμο ότι ο
προκαθήμενος της ελλαδικής εκκλησίας όχι μόνο γιόρτασε Χριστούγεννα μαζί με
ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΗΤΕΣ -πώς γίνεται, αλήθεια, άλλους παλαιοημερολογήτες να τους
θεωρεί αιρετικούς ή σχισματικούς και με άλλους να τα βρίσκει;- αλλά επίσης
γιόρτασε Χριστούγεννα ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ, κάτι που, αν δεν κάνουμε λάθος, απαγορεύεται
από τους κανόνες.
Δεν είμαστε εμείς οι κατάλληλοι για να κρίνουμε τα νομοκανονικά
θέματα, παρατηρούμε όμως ότι ενώ οι άνθρωποι διψούν για ΣΥΝΕΠΕΙΑ ανάμεσα σε
λόγια και σε έργα, όλο και σπανιότερα τη βρίσκουν.
Οι απουσίες τέλος του Πατριάρχη Αντιόχειας (που δεν πήγε στην
Βηθλεέμ επειδή είναι Σύρος υπήκοος αραβικής καταγωγής και δεν τα πηγαίνει καλά
με τον Πατριάρχη Ιερουσαλήμ που είναι ελληνικής καταγωγής), και του Μητροπολίτη
Εσθονίας (που δεν πήγε επειδή δεν τον αναγνωρίζει ο Πατριάρχης Μόσχας),
δείχνουν πως και η Ορθόδοξη Εκκλησία όχι μόνο είναι διαιρεμένη, αλλά και σε
πολιτικές και εθνικιστικές σκοπιμότητες δέσμια.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
ΤΥΧΙΚΟΣ
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ-2000
"Θέλεις
να γίνεις υγιής;"
Αλήθεια, δεν είναι τουλάχιστον παράξενη ερώτηση αυτή; Ειδικά όταν
γίνεται σ’ έναν άνθρωπο που είναι κατάκοιτος για τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια;
Και η παροιμία άλλωστε λέει, "Ποιος στραβός δεν θέλει το φως του;".
Και όμως ο Ιησούς έρχεται και ρωτάει έναν τέτοιον άνθρωπο, με την πιο έκδηλη
ανάγκη, την πιο απρόσμενη και -φαινομενικά- κοινότυπη ερώτηση. Είναι όμως έτσι;
Σίγουρα ο Κύριος δεν μας έχει συνηθίσει στο να σπαταλάει τα λόγια Του για χάρη
γούστου. Τι άραγε ήθελε να πει; Ας δούμε όλη τη σκηνή από την αρχή όμως.(...)
Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ότι ο Ιησούς, ο Αμνός του Θεού,
που θα σήκωνε την αμαρτία του κόσμου, πήγε -και δεν ήταν η μοναδική φορά- στη
γιορτή που συμβόλιζε τη δική Του σταυρική θυσία και μάλιστα μπήκε από την
προβατική πύλη. (...) Ήταν η πύλη από την οποία έβαζαν τα πρόβατα προκειμένου
να τα πάνε στην αγορά για τη θυσία της γιορτής του Πάσχα. Ο Ιησούς, λοιπόν, ο
Αμνός του Θεού, ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα και μπήκε από την πύλη των προβάτων!
Δίπλα, λοιπόν, στην πύλη αυτή βρισκόταν μια κολυμπήθρα με πέντε
στοές με το όνομα Βηθεσδά, όπου πήγαιναν πάσης φύσεως ασθενείς με την ελπίδα να
θεραπευθούν. Βηθεσδά στα αραμαϊκά -τη γλώσσα της εποχής- σήμαινε "τόπος
ελέους" ή "ζώντα ύδατα". Ενδιαφέρον έτσι; (...)
Η κολυμπήθρα ήταν οργανωμένη. Όσο οργανωμένη ήταν και η θρησκεία
των Ιουδαίων. Όσο οργανωμένη είναι η κάθε θρησκεία. Και νεκρή ταυτόχρονα. Τόσο
νεκρή όσο νεκρή μπορεί να είναι κάθε θρησκεία. Αυτός που της έδινε ζωή από
καιρού εις καιρόν ήταν ο άγγελος. Κι όποιος πρόλαβε ...τον Κύριον είδε. Μετά,
άκρα του τάφου σιωπή. Την επόμενη φορά. Όποιος προλάβει πάλι. Κάποιος -που ήταν
πιο οργανωμένος και έτοιμος από τους άλλους- προλάβαινε. Οι άλλοι ...την άλλη
φορά.
Αυτό συμβαίνει πάντα με τις θρησκείες. Δεν μπορούν να δώσουν σε
όλους. Συνήθως δεν μπορούν να δώσουν σε κανέναν. Τον παραλυτικό τον έφερναν
εκεί κάποιοι και μετά τον παράταγαν στην τύχη του. Έτσι έκαναν οι Φαρισαίοι και
τους στηλίτευε ο Κύριος. Κινούσαν γη και ουρανό για να φέρουν ένα προσήλυτο και
μετά τον έκαναν "υιόν γεένης διπλότερον αυτών" (Ματθ. 23/κγ/15). Οι
θρησκείες θέλουν οπαδούς. Να είμαστε γεμάτοι κι ας είναι όλοι άρρωστοι.
Κουτσοί, στραβοί, κουλοί, τυφλοί, παράλυτοι. Η κολυμπήθρα της Βηθεσδά μοιάζει πολύ
με την αποτυχία της ιουδαϊκής θρησκείας και όχι μόνο. Υπάρχει ακόμη το θεϊκό
στοιχείο μέσα της, που από καιρού εις καιρόν εμφανίζεται μέσω του αγγέλου, αλλά
οι πολλοί πάνε με ελπίδα και ωστόσο παραμένουν άρρωστοι. Ο τόπος του ελέους
αποτυγχάνει όταν λείπει από αυτόν Εκείνος που είναι η αληθινή πηγή του ελέους.
Και να! Εκείνος εμφανίζεται. Και, όπως λέει το κείμενο, ξέρει!
Ξέρει ο Κύριος τι έχεις. Ξέρει γιατί το έχεις. Ξέρει πόσο καιρό το έχεις. Ξέρει
πώς θα γίνεις καλά. Ξέρει τα πάντα. Είναι Παντογνώστης. Ξέρει πώς να σε
ελευθερώσει από τον θάνατο, την αρρώστια, την αμαρτία, τον πειρασμό και τη
θρησκεία σου. Υπάρχει όμως ένα μικρό αλλά.
Εσύ θέλεις; Ρωτάει ο Κύριος. "Αλήθεια θέλεις να γίνεις
υγιής;" Ο Θεός μόνο ξέρει πώς να σου τραβήξει την προσοχή. Εκείνος μόνο
ξέρει πώς να σε βγάλει από τη συνήθεια. Δέκα, είκοσι, τριάντα, σαράντα χρόνια
είναι πολλά. Συνήθισε ο άνθρωπος να είναι άρρωστος. Θέλεις πράγματι να γίνεις
υγιής; Σημαντική η λέξη που χρησιμοποιεί. Δεν λέει "να θεραπευτείς".
Λέει να γίνεις υγιής. Η υγεία είναι ανώτερη της θεραπείας. Γιατί η θεραπεία
είναι μονομερής ενώ η υγεία αγγίζει όλες τις πτυχές της ανθρώπινης
προσωπικότητας. Πόσο υγιής για παράδειγμα μπορεί να είναι κάποιος που είναι
υπόδουλος του χρήματος; Ή των παθών του; Ή της δουλειάς του; Ή... Μερικές
αρρώστιες δεν φαίνονται και ίσως γι’ αυτό είναι πιο επικίνδυνες. Νομίζεις ότι
είσαι καλά ενώ πεθαίνεις μέρα με τη μέρα χωρίς να το ξέρεις. Όταν το
αντιληφθείς μπορεί να είναι αργά. Γι’ αυτό... Θέλεις να γίνεις υγιής;
Και έρχεται η τραγική απάντηση. "Κύριε άνθρωπο δεν
έχω..." Τι τραγικό! Αυτοί που έκαναν τόσο κόπο για να τον φέρουν στην
κολυμπήθρα, δεν ήσαν κοντά του για να τον βοηθήσουν όταν ο άγγελος θα
ανακινούσε το νερό. Μερικοί άνθρωποι έχουν περισσότερη πίστη στις κολυμπήθρες
απ’ ό,τι στους αγγέλους. Περισσότερη πίστη στα κτίρια απ’ ό,τι στη δύναμη του
Θεού. Και θα σε πάνε μέχρι εκεί που φτάνει η πίστη τους. Όμως το κτίριο, με όση
οργάνωση κι αν διαθέτει, δεν μπορεί να σώσει.
Τότε -το ξαναλέω- τότε έρχεται ο Ιησούς. Θέλεις να είσαι υγιής και
όχι απλά θεραπευμένος; Θέλεις μια υγιή σχέση με τον Θεό κι όχι μια απόμακρη μη
σχέση μέσω μεσαζόντων που το μόνο που έχουν για σένα είναι ένα φορείο; Τότε θα
σου πω να κάνεις κάτι. Να υπερβείς το νόμο τους!
Ο Ιησούς δεν έκανε καμιά σπουδαία προσευχή. Ήξερε σίγουρα πού ήταν
το πρόβλημα του ανθρώπου. "Σήκωσε το κρεβάτι σου και περπάτα!" τον
πρόσταξε. Και τη στιγμή που το είπε, ο άνθρωπος θεραπεύτηκε. Όταν ο Θεός
προστάζει, ο Λόγος Του θεραπεύει. Πρώτα θεραπεύτηκε κι ύστερα σήκωσε το κρεβάτι
του. Και παρέβη το νόμο των θρησκευόμενων.
"Δεν επιτρέπεται να σηκώνεις το κρεβάτι σου - είναι
Σάββατο". Έτσι έλεγε ο νόμος τους. Σε μια άλλη περίπτωση είπε κάποιος
αρχισυνάγωγος, "δεν πρέπει να θεραπεύεστε το Σάββατο". Δεν είναι
παράξενο που οι άνθρωποι της θρησκείας δεν έχουν μάτια για να δουν τη
θαυματουργική κίνηση του Θεού αλλά μόνο για να δουν αν τηρούνται οι
ανθρωποσύστατοι θεσμοί τους; Πάντα με έκανε να απορώ αυτό το γεγονός.
Ο Θεός όμως θέλει σχέση μαζί Του και μόνο. Δεν τον ενδιαφέρουν οι
νόμοι και οι θεσμοί και οι κανονισμοί μας. Δεν τους έθεσε Αυτός. Και φυσικά δεν
Τον ενδιαφέρει αν θα τηρηθούν. Ο Θεός θέλει ο δικός Του νόμος να τηρείται - ο
βασιλικός νόμος της αγάπης (Ιάκ. 2/β/8).
Και μετά είπε στον -θεραπευμένο πια- άνθρωπο, "Ύπαγε και
μηκέτι αμάρτανε διά να μη σοι γείνη τι χειρότερον" (εδ. 8). Για τον Κύριο
μία είναι η μεγαλύτερη αμαρτία. Το να ανταλλάξεις τη σχέση σου μαζί Του με τη
σχέση με μια θρησκεία, μ’ ένα σύστημα νόμων και κανόνων, εθίμων και παραδόσεων
ανθρωποσύστατων.
Σήκωσε το κρεβάτι σου, πάνω στο οποίο σε μετέφεραν και σπάσε τα
δεσμά των ανθρώπινων δοξασιών και όταν σε κρίνουν γι’ αυτό πες: "Δεν ξέρω
τι λέτε εσείς. Εγώ ένα ξέρω: ήμουν τυφλός και τώρα βλέπω" (Ιωάν. 9/θ/25).
Σύντμηση
άρθρου του Ηλία Ηλιάδη από το περιοδικό "Πνευματικές Κορυφές",
Φθινόπωρο
1999, σελ. 1. Τίτλος στο πρωτότυπο: "Μια παράξενη ερώτηση".
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
