ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΤΟΥ
ΚΥΡΙΟΥ (Ερμηνευτική Μελέτη Ευαγγελικών Αρχών).
(Εκδόσεις: «ΛΟΓΟΙ
ΖΩΗΣ» 1973
7/.Η ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ
Οι τρεις αυτοί πειρασμοί του Κυρίου μας δεν μπορούνε παρά να έχουνε κάποια σχέση ανάμεσα τους. και ο αριθμός και η σειρά τους και το περιεχόμενο τους πρέπει να έχουν κάποιον εναρμονισμό. Και πράγματι αν προσέξουμε λίγο θα δούμε πως υπάρχει μια τέτοια σχέση.
Ο πρώτος πειρασμός είναι ένας που απευθύνεται στον άνθρωπο Ιησού. Απευθύνεται στη σωματική και καθαρά ανθρώπινη ανάγκη της πείνας. Είναι ένας πειρασμός που σαν βαθμό του έχει την ανθρώπινη ανάγκη.
Ο δεύτερος πειρασμός είναι ένας πειρασμός που απευθύνεται στον Ιησού σαν τον προσδοκώμενο Μεσσία. Θέλει και επιδιώκει να τον ξεστρατίσει από το σωστό δρόμο του για τον σταυρό υποδεικνύοντας του κάποιον άλλο δρόμο πιο σύντομο μα διάφορο εκείνου του Θεού.
Ο τρίτος πειρασμός είναι πειρασμός που απευθύνεται στον Ιησού σαν βασιλέα. Αυτό φαίνεται πολύ καθαρά στον τρόπο που διάλεξε ο διάβολος να τον πειράξει και στα λόγια του.
Μπορεί να λεχθεί ακόμα πως οι τρεις αυτοί πειρασμοί αντίστοιχοι με τα τρία παρακλάδια της αμαρτίας όπως μας τα δείχνει ο Ιωάννης.
Ο πρώτος πειρασμός είναι πειρασμός που απευθύνεται στην «επιθυμία της σαρκός».
Ο δεύτερος πειρασμός είναι πειρασμός που απευθύνεται στην «επιθυμία των οφθαλμών»
Και ο τρίτος πειρασμός είναι πειρασμός που απευθύνεται «αλαζονεία του βίου». Σ’ αυτήν την αντιστοιχία συμφωνεί καλύτερα η σειρά του Λουκά που έχει τον τρίτο πειρασμό του Ματθαίου δεύτερο.
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
8/.ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1/. Ο διάβολος εκμεταλλεύεται τις φυσικές μας ανάγκες. Αυτό φαίνεται στον πρώτο πειρασμό του Κυρίου μας όπου ο διάβολος αρπάχθηκε από την ανάγκη τροφής του Κυρίου. Όσοι πιέζονται από ανάγκες είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στους πειρασμούς του διαβόλου. Γι’ αυτό χρειάζεται ξεχωριστό ενδιαφέρων της Εκκλησίας για τις αδελφικές ψυχές που πιέζονται από ανάγκες. Όσοι όμως δημιουργούνε μόνοι τους ανάγκες πρέπει να ξέρουνε πως δημιουργούνε και εστίες πειρασμού.
2/. Ο διάβολος δεν λογαριάζει και δεν δειλιάζει μπροστά σε κανένα πρόσωπο. Έβαλε σε πειρασμό και μάλιστα διαρκείας τον Κύριο μας που ήξερε πως ήτανε Υιός του Θεού. Εάν ο Κύριος μας σε όλη του τη ζωή αντιμετώπιζε πειρασμούς ποτέ δεν πρέπει να σκεφτούμε πως μπορεί να υπάρχουνε πρόσωπα που είναι έξω από την ακτίνα ενεργείας του διαβόλου.
6/. Ο διάβολος χρησιμοποίησε την Βίβλο. Την γνωρίζει καλύτερα από μας αν και είναι αντίθετος προς αυτήν την χρησιμοποιεί όχι βέβαια για σωτηρία ψυχών μα για να πλανήσει τους αφελείς. Κάθε άνθρωπος που βαστά στα χέρια του την Βίβλο δεν σημαίνει πως μονάχα γι’ αυτό το λόγο είναι παιδί του Θεού. Το ίδιο και αν μιλάει με κομμάτια από την Βίβλο. Αλλού θα γυρέψουμε να βρούμε το ποθητό κριτήριο που θα μας ξεχωρίσει τα αληθινά παιδιά του Θεού.
4/. Ο διάβολος χρησιμοποιεί σαν πρώτο του όπλο την αμφιβολία. «Αλήθεια σας είπε να μην φάτε από κανένα δένδρο;»
Και πάλιν «Εάν είσαι Υιός του Θεού πες τις πέτρες να γίνουνε ψωμιά να φας». Είναι η πρώτη μορφή ολιγοπιστίας με ραγδαία εξέλιξη προς την ολοκληρωμένη απιστία. Ας μη αφήνουμε αμφιβολίες να φωλιάζουνε μέσα στην καρδιά μας μα να τις ξεδιαλύνουμε.
6/. Ο διάβολος χαρίζει υπόσχεται πληρώνει κάνει συμβόλαια συμβιβασμούς πάντα χρησιμοποιώντας τον κόσμο που διαθέτει. Παρουσιάζεται πάντα με χέρια γεμάτα από αγαθά και φαντάζει πάντα πλειοδότης στα μάτια αυτών που δεν τον ξέρουνε. Δεν θέλουμε να πούμε πως τα όσα υπόσχεται τα προσφέρει. Μα παζαρεύει άγρια ώσπου να ζαλίσει το θύμα του. πάντα το νόμισμα του είναι ο κόσμος. Μήπως ο Κύριος μας αργότερα λέγοντας «τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει τον κόσμο όλο και ζημιώσει την ψυχή του» έχει ρίζα του στην ανάμνηση του πειρασμού του και της προσφοράς του διαβόλου;
7/. Ο διάβολος παρουσιάζεται πάντοτε θέλοντας το καλό μας. Έρχεται με την προσωπίδα του φίλου που μας αγαπά και ενδιαφέρεται για μας. Η απατηλή του αυτή καλοσύνη είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα για τον άνθρωπο όπλα του. ένα μέρος στην προς Κορινθίους Επιστολή ο Παύλος συνιστά να προσέξουν οι Κορίνθιοι «να μη πλεονεκτηθούν από τον διάβολο». Να μη φανεί ο διάβολος στη σκέψη του εκείνου που αμάρτησε σαν πλειοδότης.
9/. Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Και στον τρόπο με τον οποίο ο Κύριος μας αντιμετώπισε τους πειρασμούς μπορούμε να δούμε αρκετά σημεία.
1/. Ο Κύριος οδηγήθηκε στον πειρασμό από το Πνεύμα το Άγιο. Ναι. Πολλούς πειρασμούς τους επιτρέπει ο Θεός και μπορούμε να πούμε πως σκοπός τους είναι η πρόοδος του πιστού που πετυχαίνεται με τη νίκη πάνω στο διάβολο. Με αυτό πάλι δεν επιτρέπεται να λέμε πως κάθε πειρασμός της ζωής μας είναι από τον Θεό.
2/. Π πειρασμός που επιτρέπει ο Κύριος φέρνει τη νίκη. Οι πειρασμοί που από τον Κύριο έρχονται είναι κομμένοι στα μέτρα μας και έχουνε σκοπό τους την πρόοδο μας. Η νίκη είναι εξασφαλισμένη και όχι μόνο δυνατή όπως λένε. Άλλοι είναι οι πειρασμοί που οδηγούν στην πτώση και σε αμαρτία. Αυτοί που προέρχονται από μας και από τις επιθυμίες μας όπως λέγει Ιάκωβος 1:13—14—15 —16 .
3/. Χρησιμοποίηση της Αγία Γραφής. Αν και Υιός του Θεού που είχε εξουσία προτίμησε να πολεμήσει με τα όπλα και τα μέσα που και μείς έχουμε στη διάθεση μας. Έτσι μονάχα θα μπορούσε να γίνει παράδειγμα αγωνιστού σε μας. Το μοναδικό του όπλο ήτανε τα λόγια του Θεού και μάλιστα γραμμένα.
4/. Πάλιν γέγραπται. Σε οποιοδήποτε επίθεση του διαβόλου σε οποιοδήποτε επιχείρημα του δεν υπάρχει άλλη απάντηση από τον λόγο του Θεού: «Πάλιν γέγραπται». Ακόμα οι δυό αυτές λέξεις μας δείχνουνε πως δεν πρέπει να στηριζόμαστε σ’ ένα μονάχα κομμάτι της Αγίας Γραφής γιατί πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της παρερμηνείας.
5/. Ύπαγε. Τρεις φορές ο Κύριος χρησιμοποίησε τον λόγο του Θεού. στις πολλές μεθοδίες του διαβόλου ο πιστός απαντά με το
ένα όπλο: «Γέγραπται». Μα υπάρχει όριο που θα πρέπει να κόψει κάθε κουβέντα με τον διάβολο και να τον διώξει λέγοντας τα λόγια του Κυρίου: «Ύπαγε». Όταν ο διάβολος αποκαλυφθεί δεν μένει άλλη απάντηση: «Ύπαγε». ΑΜΗΝ.
