ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ-24-25-26-

24--Ο  ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 ( Υπό Ανδρέα Τσαγκαλίδη)    Ευαγγελικών Αρχών

Εκδόσεις «Ο Λόγος»

                                ==Θ==

 ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

«Εις εμέ δε μη γένοιτο να καυχώμαι ειμή εις τον σταυρόν του κυρίου ημών Ιησού Χριστού».(Γαλάτας ς:14)

«Η καρδιά του Ευαγγελίου είναι η απολύτρωσης και η ουσία της απολυτρώσεως είναι η αντικαστατική θυσία του Χριστού.

Έχω ανακαλύψει ύστερα από μεγάλη πείρα ότι δεν αγγίζει τις ανθρώπινες καρδιές σαν το Σταυρό του Χριστού». Είπε ο Σπέρτζον. Εκείνο που σε μερικούς είναι πέτρα σκανδάλου σε άλλους η σοφία του Θεού.

Υπήρχαν διάφορα πράγματα στα οποία ο Απόστολος μπορούσε να καυχηθεί εάν η δόξα του σταυρού δεν είχε θαμπώσει τα μάτια του και τον εμπόδιζε να καυχηθεί στη μοναδική του μεταστροφή αν και τόσο πολύ την απολάμβανε και χαιρότανε σ’ αυτήν και δεν παρέλειπε να μιλάει γι’ αυτήν σαν μια ευκαιρία που πέρασε. Δεν καυχήθηκε τόσο πολύ στο ότι σώθηκε αλλά στο γεγονός ότι ο Κύριος Ιησούς τόσο τον αγάπησε ώστε παρέδωκε τον εαυτό Του στον σταυρικό θάνατο χάριν αυτού. «Αλληλούια είμαι σεσωσμένος» δεν είναι το ίδιο με το «αλληλούια διότι ο Ιησούς Χριστός με έσωσε». Είναι καλύτερα να υψωθείς με το καύχημα του σωτήρος παρά με τις απολαύσεις της σωτηρίας.

Μπορούσε επίσης να καυχηθεί στη μοναδική του θέση ως Απόστολος των Εθνών αλλά η δόξα της υψηλής του κλήσεως επισκιάσθηκε από τη δόξα του σταυρού. Ή μπορούσε να καυχηθεί στην επιτυχία του ως εργάτης του Ευαγγελίου και υπηρέτης του Ιησού Χριστού. Αλλά όχι δεν ήθελε να καυχηθεί σε τίποτα άλλο διότι για κείνον «Ο Χριστός και αυτός Εσταυρωμένος» ήταν η πηγή και ο δοτήρα όλων. Η δόξα του σταυρού Του δεν μπορεί ποτέ να εγκαταλειφθεί σαν ένα ελεεινό πράγμα ή μια αρχή. είναι αιωνίως παρών στην αιώνια του αποτελεσματικότητα. Ακόμη και στη δόξα του ουρανού ο Χριστός είναι γνωστός ως «το Αρνίον το εσφαγμένον».

Ο κήρυξ που έπαυσε να καυχάται στο σταυρό του Χριστού έχει παύσει να κηρύττει με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Ολόκληρη η βουλή =(σκέψη –απόφαση) του Θεού βρίσκει το κέντρο της στον Εσταυρωμένο και έτσι το να καυχάσαι στο Σταυρό του Χριστού είναι σαν να καυχάσαι στη σοφία  και στη δύναμη του Θεού. «Ας μη καυχάται ο σοφός εις την σοφίαν αυτού και ας μη καυχάται ο πλούσιος εις τον πλούτον αυτού αλλ’ ο καυχώμενος ας καυχάται εις τούτο ότι εννοεί και γνωρίζει εμέ».(Ιερεμίας θ: 23—24).

Το να γνωρίζεις την σημασία του Σταυρού του Χριστού είναι να καταλάβεις και να γνωρίσεις τον Θεό  και να καυχάσαι σ’ Αυτόν.

Το να καυχάσαι σε οποιοδήποτε άλλο γήινο πράγμα είναι σαν να αρνήσαι το Σταυρό του Χριστού και ν’ αφαιρείς το Θεό από τη δόξα Του. «Ο καυχώμενος εν κυρίω ας καυχάται». Στις ημέρες αυτές πολύ λίγοι φαίνονται να έχουν την απόφαση που είχε ο Παύλος: «Να μη γνωρίζω τίποτα άλλο μεταξύ σας ειμή Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον»(Α΄ Κορινθίουςβ:2).

Εδώ υπάρχουν μερικές καλές αιτίες για τις οποίες θα έπρεπε να καυχιόμαστε στο Σταυρό του Κυρίου Ιησού Χριστού.

1/. Δι’ αυτού φανερώνεται η αγάπη του Πατρός.

«Εν τούτω εφανερώθει η αγάπη του Θεού προς ημάς ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμο δια να ζήσομεν δι’ αυτού» (Α΄ Ιωάννης δ:9). «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον Μονογενή». (Ιωάννης γ: 16—18).Η αγάπη για τον κόσμο έπρεπε να ήταν τόσο μεγάλη ώστε να στείλει τον Υιόν Του τον μονογενή ακόμα και σ’ έναν κόσμο σαν κι’ αυτόν. Αλλά το βάθος και η ένταση της αγάπης αυτής μπορεί να εννοηθεί όταν σκεπτόμαστε την άπειρη συγκατάβαση του θανάτου του Σταυρού. «εν τούτω είναι η αγάπη ουχί ότι ημείς αγαπήσαμε τον Θεό αλλ’ Αυτός αγάπησε ημάς και απέστειλε τον Υιόν Αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών».

(Α΄ Ιωάννου δ:10). Ο Θεός δια της πράξεως Του αυτής έδειξε την αγάπη Του προς ημάς (Ρωμαίους ε:8). Η σοφία του Θεού δεν μπορούσε να εύρη άλλον τρόπον πιο δυνατόν και αποτελεσματικό να φανερώσει την αγάπη Του εκτός απ’ αυτόν. Εμείς καυχιόμαστε στο σταυρό διότι είναι η δόξα της αγάπης Του.

25--Ο  ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 ( Υπό Ανδρέα Τσαγκαλίδη)    Ευαγγελικών Αρχών

Εκδόσεις «Ο Λόγος»

 2/. Δι’ αυτού διακηρύττεται η αγάπη του Υιού.

«Όστις με ηγάπησε και παρέδωκε τον εαυτό Του δι’ εμέ». «Ο καλός Ποιμήν δίδει την ζωήν υπέρ των προβάτων»

(Ιωάννης ι:11). Η μέγιστη φανέρωσης της ανθρώπινης αγάπης είναι: «το να πεθάνει κανείς υπέρ του φίλου του αλλά ενώ εμείς είμαστε ακόμα αμαρτωλοί ο Χριστός πέθανε υπέρ ημών». Τα βαθειά νερά της ανθρώπινης αδιαφορίας αχαριστίας χλεύης= (χλεύης= περιπαίξει ή περιφρόνησης) και μίσους δεν έσβησαν και δεν αναχαιτίσαν την υπερχειλίζουσα αγάπη Του διότι ήταν μια αγάπη ισχυρότερη από το θάνατο. Τα σημάδια εκείνα των καρφιών στα χέρια του και στα πόδια Του ακόμα και στο δοξασμένο σώμα του Ιησού Χριστού είναι τα αιώνια μνημεία της αγάπης εκείνης που Τον οδήγησε στη θυσία του Εαυτού Του επάνω στο ξύλο του Γολγοθά ως μια λύτρωση για τις αμαρτωλές ψυχές των ανθρώπων. Η θερμότης της αγάπης του Ιησού εκδηλώθηκε μόνον δια του πολυτίμου αίματος Του. Δεν ακούμε και μείς τα ερευνητικά Του λόγια που ειπώθηκαν στον Πέτρο να έρχονται μέσα στις καρδιές μας σαν να βγαίνουν από τα θανατωμένα Του χείλη επάνω στο Σταυρό: «αγαπάς με; «Σκέψου για όλα αυτά που Αυτός έκανε για σένα.

3/. Δι’ αυτού οι αμαρτωλοί συμφιλιώθηκαν με τον Θεό.

«Διότι εάν εχθροί όντες εφιλιώθημεν με τον Θεό δια του θανάτου του Υιού αυτού». (Ρωμαίους ε:10). Ο μόνος δρόμος προς την απόλαυση της Παρουσίας του Θεού είναι δια της συνδιαλλαγής και ο μόνος τρόπος της συνδιαλλαγής είναι δια του θανάτου του Υιού Του. την στιγμή που η ψυχή η οποία μέχρι τώρα ήταν έχθρα του Θεού θα ατενίσει με πίστη στην εξιλαστική θυσία του Σταυρού τη στιγμή εκείνη το χέρι της δυνάμεως του Θεού λαμβάνει την σωτηρία. Ο Σταυρός του Χριστού είναι όπως η σκάλα του Ιακώβ που ετέθη επί της γης ως ο δρόμος προς τον ουρανό. Εδώ οι άγγελοι της χάριτος του ελέους και της ειρήνης ανέβαιναν και κατέβαιναν επί τον Υιόν του ανθρώπου. Είναι φοβερός ο τόπος αυτός αλλά είναι η πύλη του ουρανού. «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ειμή δι’ εμού». Συμφιλιώσου μ’ Αυτόν και έσο με ειρήνη μαζί του.

Καυχώμεθα στο Σταυρό του Χριστού διότι:

4/. Δι’ αυτού οι πιστοί χωρίζονται από τον κόσμο.

Αυτή είναι η κύρια αιτία που δίδεται από τον Απόστολο στους (Γαλάτας ς:14) γιατί δεν εκαυχάτο σε τίποτε άλλο παρά μόνο στο σταυρό του Χριστού: «Διότι λέγει δι αυτού ο κόσμος εσταυρώθει ως προς εμέ και εγώ ως προς τον κόσμον». Σε πολλούς αυτό φαίνεται περισσότερο ως συμφορά παρά ως Νίκη. Το να έχουν τις αγωνίες του Σταυρού του Χριστού να έλθουν μεταξύ αυτών και των απολαύσεων του κόσμου τούτου είναι γι’ αυτούς σαν να έχουν αποκληρωθεί. Αυτοί επιθυμούν να σεβαστούν τον Ιησού Χριστό ως ένα διδάσκαλο ερχόμενο από τον Θεό αλλά δεν θέλουν τον Σταυρό Του να έλθει και να αμαυρώσει τις σχέσεις τους και την κοινωνία τους με τον κόσμο. Τέτοιο δεν μπορούν να καυχηθούν στο σταυρό διότι καυχώνται στα πράγματα εκείνα τα οποία ο Σταυρός του Χριστού ήθελε

ν’ απομακρύνει.  Ο Παύλος το θεωρούσε ελευθερία από τον παρόντα πονηρό αιώνα μια τέτοια μεγάλη ευλογία το να καυχάται στο σταυρό δια του οποίου το θαυμάσιο κατόρθωμα έχει πραγματοποιηθεί. Ένας πλήρης ένας πλήρης και τελικός χωρισμός έγινε δια του σταυρού όταν ο Χριστός και ο Κόσμος σταυρώθηκαν ο ένας προς τον άλλον. Οι αμαρτωλές απολαύσεις του κόσμου είναι πανούργες δυνατές και επίβουλες(επιβουλή= =δόλιος ύπουλος )που μόνον δια της δυνάμεως του Σταυρού Του μπορεί η ψυχή να δραπετεύσει από τα δίχτυα τους και την αυταπάτη. Ο Χριστός δεν ήλθε να καταδικάσει τον κόσμο και ο κόσμος Τον καταδίκασε και Τον απέρριψε και έτσι καταδίκασε  τον ίδιο τον εαυτό του αλλά από την καταδίκη αυτή εμείς που επιστεύσαμε έχομε ελευθερωθεί. ¨Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε λέγει ο Κύριος».

 26--Ο  ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 ( Υπό Ανδρέα Τσαγκαλίδη)    Ευαγγελικών Αρχών

Εκδόσεις «Ο Λόγος»

Καυχώμεθα στο σταυρό διότι:

5/. Δι’ αυτού κάθε αναγκαία ευλογία είναι

εξασφαλισμένη(εγγυημένη). «Όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν εφείσθη αλλά παρέδοκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών πως και μετ’ αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα;» (Ρωμαίους η:32). Αυτός που ευχαριστείτε να δίδει χρυσά δώρα δεν θα φεισθή τα χάλκινα. Ο Θεός δίδοντας μας τον ήλιο μας έχει δώσει επίσης δωρεάν και όλα τα χρώματα με τα οποία είναι εξοικειωμένο το μάτι. Δίδοντας μας τη θάλασσα ο Θεός μας έδωσε επίσης δωρεάν

όλα εκείνα που είναι μέσα στη θάλασσα. Δίδοντας μας τον Υιό Του όλα όσα είχε ο Χριστός εδόθησαν σε μας για να ζήσουμε μια ευσεβή ζωή. «Τα πάντα είναι υμών σεις δε του Χριστού ο δε Χριστός του Θεού».(Α΄ Κορινθίους γ: 21—24). Έχοντας υπερνικήσει δια του Αίματος του Αρνίου έχομε γίνει κληρονόμοι των πάντων(Αποκάλυψης κα:7 και Ρωμαίους η:17). Όλες οι υποσχέσεις του Θεού είναι εν Χριστώ Ναι και Αμήν! Εάν μένομε εν αυτώ γινόμεθα συμμερισταί μετ’ Αυτού. Το να λάβεις τον Ιησού Χριστό—το  δώρο του Θεού—ως προσωπικό σου Σωτήρα και Κύριο είναι σαν να λαμβάνεις μαζί Του την αψευδή υπόσχεση ότι όλα τα αναγκαία πράγματα για τώρα και για την αιωνιότητα θα σου δοθούν δωρεάν. Ασφαλώς αυτός είναι ένας καλός λόγος το να καυχασαι στο σταυρό αλλά υπάρχει και ένας άλλος:

6/. Σ’ αυτόν υπάρχει το φάρμακο του Θεού για όλα τα ουαί του κόσμου.

«Διότι τόσον αγάπησε ο Θεός τον κόσμον ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή»(Ιωάννης γ:16). Ο Θεός τόσο αγάπησε τον κόσμο ώστε έδωσε στον κόσμο Έναν ο οποίος ήταν πλήρως ικανός και πρόθυμος να τον σώσει από όλες τις αμαρτίες του και να θεραπεύσει όλες τις ασθένειες του. Το κάλυμμα του Θεού είναι αρκετά μεγάλο για να καλύψει την παγκόσμια πηγή της αμαρτίας.

Ο Θεός δεν έχει άλλο φάρμακο για τις ασθένειες του κόσμου εκτός από το αίμα του Υιού Του. Τα ανάμικτα κατασκευασμένα των ανθρώπων πολύ συχνά θέλουν να αντικαταστήσουν την δωρεά του Θεού και πολύ συχνά καταντούν στην αποτυχία και στην απογοήτευση. Η υγεία του λαού δεν έχει αναρρώσει. Δεν υπάρχει άλλη δύναμη σαν το Σταυρό του Χριστού για θεραπεία της ηθικής Κοινωνικής και πολιτικής πληγής του κόσμου. Ακόμη και η πνευματική αναζωπύρωση είναι μια απόδειξη της αλήθειας αυτής. Φρέσκο υγιεινό αίμα είναι ενσταλαγμένο στον άνθρωπο ή το Έθνος που γονατίζει πιστεύοντας στον Υιό του Θεού. Όσοι άγγιζαν Αυτόν γίνονταν υγιείς. Ο κόσμος είναι ένα νοσοκομείο γεμάτο αθεράπευτους μακριά από το θείο φάρμακο. Δεν εδόθη άλλο όνομα υπό τον ουρανόν μεταξύ των ανθρώπων δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν. Επί του πυλώνος της παγκοσμίου

πύλης το χέρι της εμπνεύσεως είχε γράψει:

«Ο Κύριος ο Θεραπεύων σε».

Αυτός στην άπειρη σοφία Του έκανε μια ιδιαίτερη μελέτη στην περίπτωση του κάθε ατόμου. Ο θεραπευτικός Του λόγος ποτέ δεν

Αποτυγχάνει όταν ελπίζουν σ’ αυτόν οι άνθρωποι. Ο Θεός είναι ικανός να σώσει αυτούς μέχρι και του τελευταίου. Όλους εκείνους που έρχονται σ’ Αυτόν δια του Υιού Του. «Δια των πληγών Αυτού ημείς ιάθημεν».

Έχεις εσύ καταλάβει το ζωτικό αυτό γεγονός ότι η προμήθεια του Θεού για τις αμαρτίες και τις θλίψεις της ψυχής σου είναι εδώ για σένα ο θάνατος του Υιού Του;

Το χέρι που απλώνεται ίσως να είναι αδύνατο αλλά η ευλογία που απολαμβάνεται από το υπέρ αρκετό έλεος και την δύναμη του Θεού είναι ανυπολόγιστη. Όλη η δύναμη που υπάρχει στον Ιησού Χριστόν είναι δική σου με ένα μόνο άγγιγμα

(Ματθαίος ια:21).

Μπορείς τώρα να πεις: «εις εμέ δε μη γένοιτο να καυχώμαι ειμή εις τον Σταυρόν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού»:

(Γαλάτας ς:14). ==ΑΜΗΝ==