ΣΥΝΕΧΑΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΕΛΕΝΗ ΧΟΥΑΙΤ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΕΦ. 01
2. ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗ
ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Ο πιο ελκυστικός τόπος στον κόσμο. Ενώ βα¬ριές ευθύνες επωμίζονται οι γονείς για την προσεκτική πε¬ριφρού¬¬¬¬ρηση της μελ¬λοντικής ευτυχίας και των συμφερόντων των πα鬬¬διών τους, καθή-κον τους είναι επίσης να κάνουν το σπίτι όσο γί¬νεται πιο ελκυστικό. Αυτό έχει πολύ σοβαρότερες συνέ¬πειες από την απόκτηση περιου-σίας. Το σπίτι πρέ¬πει να εί¬ναι λαμπερό. Η οικογενειακή θαλπωρή να διατηρείται ζω¬ντανή στις καρ¬¬¬¬διές των παιδιών, για να αναπο-λούν το σπιτικό της παι¬δικής ηλικίας τους σαν τον κοντινότερο στον ου¬ρανό τόπο ει¬ρή¬νης και ευτυχίας. Και καθώς ωριμάζουν, θα μπο-ρούν και αυτά, με τη σει¬ρά τους, να προσφέρουν άνεση και ευλογία στους γονείς τους.
Το σπίτι πρέπει να είναι για τα παιδιά το ελκυστικότερο μέρος του κόσμου, και η παρουσία της μητέρας να αποτελεί τη με¬γα¬λύ¬τε¬ρη έλξη του. Τα παιδιά έχουν αγαθή και ευαίσθητη ιδιοσυ¬γκρα¬σία. Εύκολα χαίρονται και εύκολα λυπούνται. Με ήρεμη πει¬θαρ¬χία, με καλοσυνάτα λόγια και έργα, οι μητέρες μπορούν να κά¬νουν τα παι¬διά τους να δεθούν με τη μητρική καρδιά.
Καθαριότητα, νοικοκυροσύνη, τάξη. Καθαριότητα, νοικοκυ¬ρο¬σύνη, τάξη είναι απαραίτητα στοιχεία για τη σωστή διαχείριση του σπιτιού. ΄Οταν όμως η μητέρα δίνει προτεραιότητα σε αυ¬τά παρα-μελώντας τη φυσική ανάπτυξη και τη διανοητική και ηθική εκπαί-δευση των παιδιών της, κάνει ένα θλιβερό λάθος.
Οι Χριστιανοί να διδαχθούν ότι μπορεί μεν να είναι φτωχοί, αλλά δε χρειάζεται να είναι ακάθαρτοι ή ατημέλητοι στην εμφά¬νισή τους ή στο σπίτι τους. Στην περίπτωση αυτή πρέπει να χορηγηθεί βοήθεια σε αυτούς που δε φαίνεται να έχουν συναίσθηση της έννοιας και της σπουδαιότητας της καθαριότητας. Οφείλουν να δι¬δᬬχθούν ότι εκείνοι που εκπροσωπούν τον άγιο Θεό, πρέπει να δια¬τηρούν α-γνές τις ψυχές τους, και ότι η α¬γνό¬τητα αυ¬τή πρέπει να επεκτείνεται στο ντύσιμό τους και σε καθετί μέσα στο σπίτι. Έτσι, οι υπηρετού-ντες άγγελοι θα έχουν απόδειξη ότι η αλήθεια του ευαγγελίου επέ-φερε αλλαγή στη ζωή με τον εξαγνισμό της ψυχής και τη λεπτότητα των τρόπων. Ε¬κείνοι που, αφού δέχθηκαν την αλήθεια, δε μετα-βάλλουν τα λόγια ή τη συμπεριφορά τους ως προς το ντύσιμο ή το περιβάλλον τους, ζουν για τον εαυτό τους και όχι για το Χριστό. Δεν έχουν γίνει νέα κτίσματα εν Χριστώ Ιησού σε αγνότητα και αγιοσύ-νη.
Αφενός πρέπει να φυλαγόμαστε από τα άχρηστα στολίδια και την επίδειξη, αφετέρου όμως, με κανέναν τρόπο να μην εί¬μα¬στε ατημέλητοι και αδιάφοροι όσον αφορά στην εξωτερική μας εμφάνι-ση. Καθετί που αφορά στο άτομό μας και στο σπί¬τι μας, πρέπει να είναι τακτικό και ελκυστικό. Οι νέοι να δι¬δά¬σκο¬νται τη σπου¬δαιότητα μιας παρουσίας που δεν επιδέχεται ε¬πί¬¬κριση, ενός παρουσιαστικού που τιμάει το Θεό και την αλήθεια.
Η παραμέληση της καθαριότητας προκαλεί την ασθένεια. Αυτή δεν έρχεται χωρίς αιτία. Σοβαρές επιδημίες πυρετού πα¬ρου¬σιάσθηκαν σε πόλεις και χωριά που θεωρούντο απόλυτα υγιεινά, και κατέληξαν σε θανάτους ή κατεστραμμένες ιδιοσυγκρα¬σίες. Σε πολλές περιπτώσεις τα κτίρια των ιδίων των θυμάτων αυ¬τών των επιδη¬μιών περιείχαν τους καταστρεπτικούς α¬γω¬γούς που ανέ¬δι¬δαν στην ατμόσφαιρα το θανατηφόρο δηλητή¬ριο το ο¬ποίο ανέπνεε η οικογένεια και η γειτονιά. Είναι αξιοσημεί¬ωτη η επιβεβαίωση της άγνοιας σχετικά με τα αποτελέσματα που προ¬κα¬λούν στην υγεία η απραξία και η απερισκεψία.
Η τάξη αναγκαία για ένα χαρούμενο σπίτι. Η ακαταστα¬σία, η νωθρότητα και η έλλειψη επιμέλειας του καθενός δυσαρεστούν το Θεό. Οι ατέλειες αυτές είναι σοβαρά ελαττώματα και τείνουν να α¬πשּׁκόψουν τα αισθήματα του άνδρα για τη γυναίκα όταν ο σύζυγος α¬γαπάει την τάξη, τα πειθαρχημένα παιδιά και ένα καλοδιοικούμενο σπίτι. Η σύζυγος και μητέρα δεν μπορεί να δημιουργήσει ευχάριστο και χαρούμενο σπιτικό αν δεν αγαπάει την τάξη, αν δε διατηρεί την α¬ξιοπρέπειά της και δεν έχει καλή διακυβέρνηση. Ε¬πομένως, όσοι πᬬρουσιάζουν ελλείψεις στα σημεία αυτά, πρέπει αμέσως να στρα¬φούν προς την κατεύθυνση εκείνη να καλλιεργήσουν ακριβώς τα στοιχεία στα οποία υστε¬ρούν περισσότερο.
Να αναμιχθούν η επαγρύπνηση και η επιμέλεια. ΄Οταν ανε¬πιφύλακτα παραχωρούμε τον εαυτό μας στον Κύριο, τα απλά, κοι¬νά οικιακά καθήκοντα θα τα θεωρούμε στην πραγματική τους αξία, και θα τα εκπληρώνουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Οφεί-λου¬με να είμαστε προσεκτικοί, αγρυπνώντας για την επιστροφή του Υιού του ανθρώπου, και οφείλουμε επίσης να εί¬μαστε επιμε¬λείς. Α¬παιτείται όχι μόνο να αναμένουμε, αλλά και να εργαζόμαστε. Χρειά-ζεται η σύμπνοια και των δύο. Αυτή φέρνει το χριστιανικό χα¬ρα¬κτήρα σε ισορροπία, τον αναπτύσσει κα¬νο¬νικά, τον κάνει συμμετρι-κό. Να μην αισθανόμαστε ότι πρέπει να παραμελούμε οτι¬δήποτε άλλο και να δοθούμε ολότελα στην πε¬ρισυλλο¬γή, στη μελέτη, στην προσευχή. Ούτε και να κινούμα¬στε ακατάπαυστα, να τρέ¬¬¬χουμε και να εργαζόμαστε παραμελώ¬ντας την α¬το¬μική μας ευσέβεια. Να υ¬πάρ¬χει συγκερασμός αναμονής, αγρυπνίας και εργασίας. «Εις την σπου¬δήν άοκνοι, κατά το πνεύμα ζέοντες, τον Κύ¬ριον δουλεύο-ντες.» (Ρωμ. ιβ΄[12]11).
Εξασφάλιση ευκολιών που περιορίζουν τον κόπο. Σε πολ¬λά σπίτια η σύζυγος και μητέρα δε βρίσκει καιρό να διαβάσει για να είναι ενημερωμένη, δεν έχει καιρό να κρατάει συντρο¬φιά στον άν-δρα της, δεν έχει καιρό να παρακολουθεί από κοντά την πνευμα¬τική ανάπτυξη των παιδιών της. Δεν υπάρχει ού¬τε χρό¬νος, ούτε τόπος για τον πολύτιμο Σωτήρα να γίνει ο α¬γα¬πη¬τός, ο κα¬λύτερος σύ¬ντροφος. Σιγά-σιγά απορροφάται από τη σκλᬬβιά του νοικοκυριού, καταναλώνοντας τη δύναμη, τον και¬ρό και το εν¬διαφέρον της για πράγματα που φθείρονται από τη χρήση. Ξυπνάει όταν είναι πια πολύ αργά για να ανακαλύψει ότι είναι σχεδόν μια ξένη στο ίδιο της το σπίτι. Οι άλλοτε στη διάθεσή της πο¬λύτιμες ευκαιρίες για να ε-πηρεάσει τα αγαπημένα της πρό¬σω¬πα για την άνω ζωή, ανεκμε-τάλλευτες έχουν χαθεί πια για πάντα.
Ας αποφασίσουν οι ιδρυτές του σπιτιού να ζουν μια συνετότερη ζωή. Κάνετε κύριο μέλημά σας να δημιουργήσετε ένα ευχάριστο σπιτικό. Βεβαιωθείτε ότι υπάρχουν μέσα σε αυτό εκείνα που απλο¬ποιούν τη δουλειά και προάγουν την υγεία και την άνεση.
Ακόμη και τα πιο ταπεινά καθήκοντα είναι έργο του Θεού. Κάθε απαραίτητη εργασία που κάνουμε, ή πιάτα πλένουμε, ή τρᬬ¬πέ¬ζια στρώνουμε, ή ασθενή περιποιούμαστε, ή μαγειρεύουμε, ή πλέ¬νουμε, έχει ηθική αξία. Κάποιος πρέπει να φροντίσει για τις ταπεινές δουλειές που παρουσιάζονται. Αυτοί που τις κά¬¬νουν, ας νιώθουν ότι εκτελούν ένα απαραίτητο και τιμητικό καθήκον, και ότι στην αποστολή τους αυτή, όσο ταπεινή και αν είναι, κάνουν το έργο του Θεού με την ίδια βεβαιότητα όπως ο Γα¬βριήλ όταν αποστελλό-ταν στους προφήτες. ΄Ολοι εργάζονται με τη σει¬ρά τους στους αντί-στοιχους τομείς τους. Η γυναίκα στο σπίτι εκτε¬λώντας τα απλά καθήκοντα της ζωής, μπορεί και οφείλει να εκδηλώνει πιστότητα, υπακοή και αγάπη με την ίδια ειλικρίνεια που εκδηλώνουν οι άγγε-λοι στη δική τους σφαίρα. Η προ¬σαρμογή στο θέλημα του Θεού κάνει την κάθε απαραίτητη ερ¬γασία τιμητική.
3. ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΕΔΕΜ ΩΣ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ
Ο Θεός ετοίμασε την πρώτη κατοικία του ανθρώπου. Ο ίδι-ος ο Θεός ετοίμασε την εδεμική κατοικία των προπατόρων μας. Α¬φού την εφοδίασε με ό,τι μπορούσε να επιθυμήσει ο άνθρω¬¬πος, είπε: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ'εικόνα Ημών, καθ'ο¬μοί¬¬¬¬ωσιν Η¬μών.» (Γέν. α΄[1]26).
Ο Κύριος έμεινε ικανοποιημένος από το τελευταίο αυτό, το ευγε-νέστερο όλων των δημιουργημάτων Του, και σχεδίασε να γίνει ο τέλειος κάτοικος ενός τέλειου κόσμου. Ο σκοπός Του όμως δεν ή¬¬ταν να ζει ο άνθρωπος στη μοναξιά. Είπε, «Θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν, όμοιον με αυτόν.» (Γέν. β΄[2]18).
Ο ίδιος ο Θεός έδωσε σύντροφο στον Αδάμ. Του προμήθευσε μια «βοηθόν», βοηθός που να ταιριάζει με αυτόν, κατάλληλη για τη συναναστροφή του, μια όμοια με αυτόν για αγάπη και συμπάθεια. Η Εύα πλάσθηκε από ένα πλευρό παρμένο από τον Αδάμ, πράγμα που σήμαινε ότι δεν επρόκειτο να τον εξουσιάζει ως κεφαλή, ούτε να ποδοπατιέται ως κατώτερή του, αλλά να στέκεται στο πλευρό του ίση με αυτόν, για να την αγαπάει και να την προστατεύει. Απο¬τελώντας μέρος του άνδρα - οστούν εκ των οστέων του και σαρξ εκ της σαρκός του - ήταν το δεύτερο ήμισύ του, δείχνοντας έτσι τη στενή ένωση και τον τρυφερό δεσμό που έπρεπε να υφίστα¬ται στη σχέση αυτή. «Διότι ουδείς εμίσησε ποτέ την εαυτού σάρ¬¬κα, αλλ'εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν.» (Εφεσ. ε΄[5] 29). «Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού, και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν.» (Γέν. β΄[2]24).
Ο Θεός θέσπισε το γάμο. Ο Θεός τέλεσε τον πρώτο γάμο. Ο θεσμός του γάμου λοιπόν έλκει την καταγωγή του από το Δημιουρ-γό του σύμπαντος. «Τίμιος έστω ο γάμος.» (Εβρ. ιγ΄[13]4). Είναι ένα από τα πρώτα δώρα του Θεού προς τον άνθρωπο και αποτελεί ένα από τα δύο θεσπίσματα που ο Αδάμ, μετά την πτώση του, πή¬ρε μαζί του έξω από τις πύλες του Παρα¬δείσου. ΄Οταν στη σχέ¬ση αυτή αναγνωρίζονται και τηρούνται οι θεϊκές αρχές, ο γάμος εί¬ναι ευλογία. Διατηρεί την αγιότητα και την ευτυχία της αν¬θρώπινης φυ¬λής, παρέχει τα μέσα για τις πνευματικές ανάγκες του ανθρώπου και εξυψώνει τη φυσική, πνευματική και ηθική του υπόσταση.
Εκείνος που έδωσε στον Αδάμ την Εύα για βοηθό του, έκανε το πρώτο Του θαύμα σε μια γαμήλια τελετή. Στη γιορταστική αί¬θουσα, όπου φίλοι και συγγενείς χαίρονταν όλοι μαζί, άρχισε ο Χριστός τη δημόσια διακονία Του. Επικύρωσε με τον τρόπο αυτό το γάμο ως θέσπισμα που Αυτός ο ίδιος είχε καθιερώσει.
Ο Χριστός τίμησε τη σχέση του γάμου κάνοντάς την σύμβολο της ένωσης που υφίσταται ανάμεσα σε Αυτόν και στους λυτρωμέ-νους Του. Αυτός ο ίδιος είναι ο Νυμφίος. Η νύφη είναι η εκκλησία για την οποία, ως εκλεκτή Του, λέει: «΄Ολη ωραία είσαι, αγαπητή Μου, και μώμος δεν υπάρχει εν σοι.» (΄Ασμα δ΄[4]7).
Κάθε ανάγκη ήταν εξασφαλισμένη. Ο Αδάμ περιβαλλόταν από καθετί που μπορούσε να ποθήσει η ψυχή του. Η κάθε ανάγκη ήταν εξασφαλισμένη. Στην ένδοξη Εδέμ δεν υπήρχε ούτε αμαρτία, ούτε σημεία εξασθένησης. Οι άγγελοι του Θεού συνομιλούσαν ε¬λεύ¬θερα και με αγάπη με το άγιο ζευγάρι. Οι ευτυχισμένοι αοιδοί τρα¬γουδούσαν τις ελεύθερες, χαρούμενες δοξολογίες τους στο Δη¬μιουργό τους. Τα ειρηνικά ζώα έπαιζαν μέσα στην α¬θωότητά τους, τριγυρίζοντας τον Αδάμ και την Εύα, υπακούοντας στο λόγο τους. Μέσα στην τελειότητα της ανδρικής δομής του, ο Αδάμ αποτελούσε το δημιουργικό κορύφωμα του Πλάστη.
Καμιά σκιά δεν απλωνόταν ανάμεσα σε αυτούς και στο Δημι¬ουρ¬¬¬¬¬γό τους. Αναγνώριζαν το Θεό ως ευεργετικό Πατέρα τους, και πάντοτε το θέλημά τους εναρμονιζόταν με το θέλημα του Θεού. Ο χαρακτήρας του Θεού αντανακλούσε στο χαρακτή¬ρα του Αδάμ. Η δόξα Του φανερωνόταν σε κάθε αντικείμενο της φύσης.
Η εργασία δόθηκε για την ευτυχία του ανθρώπου. Ο Θεός αγαπάει το ωραίο. Αλάθητη γι'αυτό απόδειξη μας έδωσε με τα έρ¬γα των χεριών Του. Για τους προπάτορές μας είχε φυτέψει έ¬ναν ωραίο κήπο στην Εδέμ. Μεγαλόπρεπα δένδρα ξεπρόβαλαν α¬πό το έδα-φος, πολυποίκιλα τόσο για χρησιμότητα όσο και για ο¬μορφιά. Τα ωραία λουλούδια ήσαν σχηματισμένα με σπάνια ο¬μορ¬φιά, με κά¬¬θε χρωματισμό και απόχρωση, αναδίδοντας άρωμα στην ατμόσφαιρα. Το σχέδιο του Θεού ήταν ο άνθρωπος να βρίσκει την ευτυχία του ασχολούμενος με την περιποίηση των πραγ¬μάτων που Ε¬κείνος είχε δημιουργήσει, και να αναπλη¬ρώ¬νει τις ανάγκες του με τα φρούτα των δένδρων από τον κήπο.
Στον Αδάμ είχε ανατεθεί η φροντίδα του κήπου. Ο Δημιουργός ή¬ξερε ότι ο Αδάμ δεν μπορούσε να είναι ευτυχισμένος χωρίς απα-σχόληση. Η ομορφιά του κήπου τον χαροποιούσε, αλλά δεν ήταν αρκετή. Χρειαζόταν εργασία που να απαιτεί την εκγύμναση των θαυ¬¬¬¬μαστών οργάνων του σώματος. Αν η ευτυχία εξαρτάτο από την απραγία, τότε ο άνθρωπος, ενώ ζούσε στην άγια αθωότητά του, θα είχε αφεθεί άεργος. Εκείνος όμως που δημιούργησε τον άνθρω¬πο, ήξερε τι χρειαζόταν αυτός για την ευτυχία του. Και μόλις τον έπλα-σε, του έδωσε και την καθορισμένη εργασία του. Από τον ίδιο θρό-νο προέρχεται και η υπόσχεση της μελλοντικής δόξας, καθώς και το θέσπισμα ότι ο άνθρωπος πρέπει να μοχθεί για το καθημερινό ψωμί του.
Ο Θεός τιμάται στο χριστιανικό σπίτι. Οι πατέρες και οι μητέ-ρες που κάνουν πρώτιστο το Θεό στο σπίτι τους, διδάσκουν στα παιδιά τους ότι ο φόβος του Κυρίου είναι η αρχή της σοφίας. Τότε αυτοί δοξάζουν το Θεό μπροστά σε αγγέλους και ανθρώπους πα-ρουσιάζοντας στον κόσμο μια καλά οργανωμένη και πει¬θαρχημένη οικογένεια - μια οικογένεια που αγαπάει το Θεό και υπακούει σε Αυτόν, και όχι να επαναστατεί εναντίον Του. Ο Χριστός δεν είναι ξένος στο σπίτι τους. Το όνομά Του είναι οικείο, σε¬βαστό, ένδοξο. Οι άγγελοι αρέσκονται σε ένα σπίτι όπου κυρίαρχος βασιλεύει ο Θεός και τα παιδιά διδάσκονται να σέβονται τη θρησκεία, τη Γρα¬φή και το Δημιουργό τους. Τέτοιες οικογένειες μπορούν να απαιτούν την υπόσχεση, «τους δοξάζοντάς Με θέλω δοξάσει». Ξεκινώντας ο πατέρας από ένα τέτοιο σπίτι για τα καθημερινά του καθήκοντα, εμφορείται από ένα πνεύμα υποταγμένο και γαληνεμένο από τη συνομιλία του με το Θεό.
Μόνο η παρουσία του Χριστού μπορεί να κάνει άνδρες και γυ-ναίκες ευτυχείς. Ο Χριστός μπο¬ρεί να τα μεταβάλει σε οίνο του ου¬ρανού όλα τα τρεχούμενα νερά της ζωής. Τότε το σπίτι γίνεται μια εδεμική τέρψη και η οικογένεια ένα όμορφο σύμβολο της οικογένει-ας του ουρανού.
……………………………………..
