ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ: ΧΡΙΣΤΙΝΙΚΟ ΜΗΝΗΜΑ Προορισμός και Ανθρώπινη Ελευθερία.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΗΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ 7ΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Προορισμός και Ανθρώπινη Ελευθερία. Η Βίβλος αποκαλύπτει τον πλήρη έλεγχο του Θεού επάνω στον κόσμο. Αυτός «προώρισε» τους ανθρώπους «συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού» (Ρωμ. η΄29,30), για να τους υιοθετήσει ως παιδιά Του και να λάβουν την κληρονομία. (Εφεσ. α΄4,5,11). Τι μπορεί να συνεπάγεται μια τέτοια κυριαρχία για την ανθρώπινη ελευθερία;

Το ρήμα προορίζω σημαίνει «καθορίζω εκ των προτέρων». Μερικοί θεωρούν ότι αυτά τα κείμενα διδάσκουν ότι ο Θεός αυθαίρετα εκλέγει μερικούς για σωτηρία και άλλους σε καταδίκη, ανεξάρτητα από τη δική τους εκλογή. Αλλά η μελέτη των συμφραζομένων δείχνει ότι ο Παύλος δε μιλάει ότι ο Θεός αποκλείει κάποιον από ιδιοτροπία.

Η αξιοπιστία αυτών των κειμένων είναι πασιφανής Η Βίβλος ολοκάθαρα δηλώνει ότι ο Θεός «θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι, και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας». (Α΄Τιμ. β΄4). Ο Θεός δε θέλει «να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν». (Β΄Πέτρ. γ΄9). Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι ο Θεός όρισε κάποιοι να απολεσθούν. Μια τέτοια απόφαση θα ήταν άρνηση του Γολγοθά, όπου ο Ιησούς πέθανε για τον καθένα. Ο καθένας βρίσκεται στο εδάφιο «διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. γ΄16), και σημαίνει ότι οκαθένας μπορεί να σωθεί.

«Το ότι η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου είναι ο αποφασιστικός συντελεστής στο προσωπικό πεπρωμένο του, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο Θεός συνεχώς παρουσιάζει τα αποτελέσματα της υπακοής και της ανυπακοής, και προτρέπει τον αμαρτωλό να εκλέξει την υπακοή και τη ζωή (Δευτ. λ΄19, Ναυή κδ΄15, Ησ. α΄16,20, Αποκ. κβ΄17), και επίσης από το γεγονός ότι είναι δυνατόν σε έναν πιστό που κάποτε δέχθηκε τη χάρη, να αποσκιρτήσει και να χαθεί (Α΄Κορ. θ΄27, Γαλ. ε΄4, Εβρ. ς΄4-6, ι΄29) . . .

«Ο Θεός προβλέπει την εκλογή που κάθε άτομο θα κάνει, αλλά η πρόγνωσή Του δεν αποφασίζει ποια θα είναι η εκλογή . . . Ο βιβλικός προορισμός συνίσταται στην οριστική πρόθεση του Θεού ότι όλοι όσοι εκλέγουν να πιστέψουν στο Χριστό, θα σωθούν (Ιωάν. α΄12, Εφεσ. α΄4-10).»⁴

Τότε τι εννοεί η Γραφή όταν λέει ότι ο Θεός αγάπησε τον Ιακώβ και μίσησε τον Ησαύ (Ρωμ. θ΄13), και ότι σκλήρυνε την καρδιά του Φαραώ (εδ. 15-18, Έξ. θ΄16, δ΄21); Τα συμφραζόμενα αυτών των κειμένων δείχνουν ότι το ενδιαφέρον του Παύλου είναι η αποστολή και όχι η σωτηρία. Η λύτρωση είναι διαθέσιμη στον καθένα - αλλά ο Θεός εκλέγει ορισμένα πρόσωπα για ειδικές αποστολές. Η σωτηρία ήταν εξίσου διαθέσιμη για τον Ιακώβ και τον Ησαύ, αλλά ο Θεός έκλεξε τον Ιακώβ και όχι τον Ησαύ να είναι η γενεαλογία μέσα από την οποία θα έδινε το μήνυμα της σωτηρίας στον κόσμο. Ο Θεός εξασκεί την κυριαρχία Του στη στρατηγική της αποστολής Του.

΄Οταν η Γραφή λέει ότι ο Θεός σκλήρυνε την καρδιά του Φαραώ, απλώς πιστώνει στο Θεό ότι Αυτός επιτρέπει να γίνει κάτι και δεν υποδηλώνει ότι το επιβάλει. Η αρνητική απάντηση του Φαραώ προς την κλήση του Θεού, στην πραγματικότητα επεξηγεί το σεβασμό του Θεού προς την ελευθερία του για εκλογή.

Πρόγνωση και Ανθρώπινη Ελευθερία. Μερικοί πιστεύουν ότι ο Θεός σχετίζεται με τα πρόσωπα χωρίς να γνωρίζει την εκλογή τους μέχρι να την κάνουν, ότι ο Θεός γνωρίζει μερικά μελλοντικά γεγονότα όπως η Δευτέρα Παρουσία, η χιλιετηρίδα και η αποκατάσταση της γης, αλλά δεν έχει ιδέα ποιοι θα σωθούν. Αισθάνονται ότι η δυναμική σχέση του Θεού με την ανθρώπινη φυλή θα ήταν ένας κίνδυνος αν Αυτός γνώριζε το κάθετι που θα συνέβαινε από αιωνιότητα σε αιωνιότητα. Μερικοί κάνουν και τη σκέψη ότι ο Θεός θα αισθανόταν ανία αν γνώριζε το τέλος από την αρχή.

Αλλά η γνώση του Θεού για το τι θα κάνουν τα άτομα δεν παρεμβαίνει στο ό,τι εκλέγουν να κάνουν, περισσότερο από ό,τι η γνώση του ιστορικού για το τι έκαναν οι άνθρωποι στο παρελθόν παρεμβαίνει στις πράξεις τους. Ακριβώς όπως μια κινηματογραφική μηχανή καταγράφει μια σκηνή αλλά δεν την αλλάζει, η πρόγνωση βυθίζει το βλέμμα στο μέλλον χωρίς να το αλλοιώνει. Η πρόγνωση της Θεότητας ποτέ δεν παραβιάζει την ανθρώπινη ελευθερία.

Δυναμική στη Θεότητα

Υπάρχει μόνο ένας Θεός; Και τότε τι είναι ο Χριστός και το ΄Αγιο Πνεύμα;

Το Ενιαίο του Θεού. Αντίθετα προς τα γύρω ειδωλολατρικά έθνη, ο Ισραήλ πίστευε ότι υπάρχει ένας μόνο Θεός (Δευτ. δ΄35, ς΄4, Ησ. με΄5, Ζαχ. ιδ΄9). Η Καινή Διαθήκη δίνει την ίδια έμφαση για το ενιαίο του Θεού (Μάρκ. ιβ΄29-32, Ιωάν. ιζ΄3, Α΄Κορ. η΄4-6, Εφεσ. δ΄4-6, Α΄Τιμ. β΄5). Αυτή η μονοθεϊστική έμφαση δεν έρχεται σε αντίθεση με τη χριστιανική έννοια της τριαδικότητας του Θεού - Πατέρας, Υιός και ΄Αγιο Πνεύμα. Μάλλον βεβαιώνει ότι δεν υπάρχει πάνθεον διαφόρων θεοτήτων.

Η Πολλαπλότητα στη Θεότητα. Αν και η Παλαιά Διαθήκη δε διασαφηνίζει ότι ο Θεός είναι τριαδικός, κάνει νύξη για μια πολλαπλότητα στη Θεότητα. Κατά διαστήματα ο Θεός χρησιμοποιεί ρήματα και αντωνυμίες στον πληθυντικό όπως «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’εικόνα ημών» (Γέν. α΄26), «Ιδού, έγεινεν ο Αδάμ ως είς εξ ημών» (Γέν. γ΄22), «Έλθετε ας καταβώμεν» (Γέν. ια΄7). Κατά διαστήματα ο ΄Αγγελος του Κυρίου ταυτίζεται με το Θεό. Παρουσιαζόμενος στο Μωυσή, ο ΄Αγγελος του Κυρίου είπε: «Εγώ είμαι ο Θεός του πατρός σου, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, και ο Θεός του Ιακώβ.» (Έξ. γ΄6,.2).

Διάφορα εδάφια διαχωρίζουν το Πνεύμα του Θεού από το Θεό. Στην ιστορία της Δημιουργίας «Πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων» (Γέν. α΄2). Μερικά κείμενα όχι μόνο αναφέρονται στο Πνεύμα, αλλά συμπεριλαμβάνουν ένα τρίτο πρόσωπο στο έργο του Θεού για τη λύτρωση. «Και τώρα Κύριος ο Θεός [ο Πατέρας] απέστειλεν εμέ [ο Υιός του Θεού] και το Πνεύμα αυτού [το ΄Αγιο Πνεύμα]» (Ησ. μη΄16). «Έθεσα [ο Πατέρας] το Πνεύμα μου επ’αυτόν [ο Μεσσίας]. Θέλει εξαγγείλει κρίσιν εις τα έθνη» (Ησ. μβ΄1).

"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""