02
Από
το βιβλίο θα δούμε στο κεφάλαιο αυτό:
Διότι ήλθεν ο Χριστός
Α΄
Κορινθίους 15:3-4
3
Διότι παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο, το οποίον και παρέλαβον, ότι ο
Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς,
4
και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς,
………………………………………….
Έχουμε
ήδη αναπτύξει ότι η Γραφή διδάσκει ότι ο Θεός είναι Θεός αγάπης. Ήθελε να κάμει
κάτι για τον άνθρωπο. Ήθελε να τον σώσει και να τον ελευθερώσει από την κατάρα
της αμαρτίας. Πως ηδύνατο να το κάμει; Ήτο Θεός δίκαιος και άγιος. Είχεν εξ’
αρχής προειδοποιήσει τον άνθρωπο ότι εάν υπάκουε εις τον διάβολο και παράκουε
τον Θεό θα απέθνησκε φυσικός και πνευματικώς. Ο άνθρωπος εν γνώσει
Του
παράκουσε τον Θεό. Ο άνθρωπος έπρεπε να πεθάνει αλλιώς ο Θεός θα ήταν ψεύτης,
αλλ’ ο Θεός δεν ήταν δυνατόν να παραβεί τον λόγο Του. Η φύσης Του δεν Του
επέτρεπε να ψευσθεί. Όφειλε να τηρήσει τον λόγο Του. Ως εκ τούτου όταν ο
άνθρωπος εν γνώση του παράκουσε τον Θεόν, απομακρύνθηκε από την παρουσία Αυτού.
Εσκεμμένως,
προτίμησε να ακολουθήσει την οδόν του διαβόλου. Ο Θεός δεν μπορούσε να πλέον
συγχωρήσει την αμαρτία του ανθρώπου διότι εάν το έκαμνε θα διέψευδε τον Εαυτόν
Του διότι είχε πει: (βάμβας)
«Καθ’ ην
ημέραν φάγης απ’ αυτού θέλεις εξάπαντος αποθάνει». (Γένεσης 2: 17) Σ.
Φίλος
7
Και ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα τής γης· και εμφύσησε στους
μυκτήρες του πνοή ζωής, και έγινε ο άνθρωπος σε ψυχή που ζει.
Έπρεπε λοιπόν να ευρεθεί ένας άλλος τρόπος
σωτηρίας δεδομένου ότι ο άνθρωπος είχεν
απολεσθή χωρίς ελπίδα λυτρώσεως. Ο άνθρωπος εις το βάθος της φύσεως του είχε
διαφθαρεί. Είχεν αντισταθεί εις τον Θεόν. Και μάλιστα πολλοί τυφλωμένοι από την
ασθένεια εκ οποίας έπασχον ηρνούντο και αυτήν την ύπαρξιν του Θεού.
Εν τούτοις ακόμη και εις τον κήπον της Εδέμ ο
Θεός έκαμε νύξιν ότι επρόκειτο να κάμει κάτι εις αντιμετώπισιν της καταστάσεως
αυτής. Προειδοποίησε τον διάβολον και έδωκεν υπόσχεσιν εις τον άνθρωπον με τα
εξής λόγια: (Βάμβας)
«και συ
θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού»
Σ. Φίλος
Γένεσης 3:15 «15 και θα στήσω έχθρα ανάμεσα σε σένα και στη γυναίκα,
κι ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της· αυτό θα σου συντρίψει το κεφάλι, κι εσύ θα
του λογχίσεις τη φτέρνα του».
Εδώ υπήρχε μία εκθαμβωτική λάμψης ουρανίου
φωτός. Εδώ εδόθη μία υπόσχεσης. Εδώ ήτο κάτι από το οποίον ηδύνατο(μπορούσε) να
κρατηθή ο άνθρωπος.
Ο
Θεός έδωσε την υπόσχεση ότι κάποια μέρα θα ήρχετο (θα ερχόταν) ένας Λυτρωτής
ένας ελευθερωτής.
Ο
Θεός έδωσε στον άνθρωπο ελπίδα. Δια μέσου των αιώνων
Που
επακολούθησαν ο άνθρωπος κρατήθηκε από αυτό το ψιχίο της ελπίδος.
Αλλ’
αυτό δεν ήταν όλο. Δια μέσου των αιώνων της ανθρώπινης ιστορίας υπήρξαν και άλλες
ευκαιρίες κατά τας
Οποίας
ήλθαν λάμψεις φωτός εκ του ουρανού. Καθ ’ όλην την έκατσαν της Παλαιάς Διαθήκης
ο θεός έδωκε εις τον άνθρωπο την υπόσχεση σωτηρίας εάν θα πίστευε εις τον
αναμενόμενο Λυτρωτή. Κατ’ αυτόν τον τρόπο άρχισε ο Θεός να διδάσκει τον λαό Του
ότι ο άνθρωπος μπορούσε να σωθεί μόνο δι΄ αντικαταστάσεως. Κάποιος άλλος όφειλε
να πληρώσει τον λογαριασμό δια την απολύτρωση του ανθρώπου..
Ελάτε πάλι νοερώς μαζί μου πίσω στην Εδέμ για
μια στιγμή ο Θεός είπε:
Βάμβας. Γένεσης 2:17 «διότι καθ' ην ημέραν
φάγης απ' αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει».
Σ. Φίλος Γένεσης 2:17 «την
ίδια ημέρα που θα φας απ' αυτό, θα πεθάνεις οπωσδήποτε».
Ο
άνθρωπος έφαγε και πέθανε.
Υποθέσατε
ότι ο Θεός έλεγε: « Αδάμ έκανες ένα λάθος
είναι ένα ελαφρό σφάλμα εκ μέρους σου. Σε συγχωρώ. Παρακαλώ μη το κάμεις και πάλι».
Ο Θεός θα ήταν τότε ψεύτης. Δεν θα εξακολουθούσε να είναι άγιος και ευθύς. Ήταν υποχρεωμένος από την φύσιν Του να τηρήσει
τον λόγον Του.
Η
δικαιοσύνη του Θεού διακυβεύετο. Ο άνθρωπος όφειλε να πεθάνει πνευματικώς και
φυσικώς. Αι ανομίαι του τον χώρισαν από του Θεού. Έτσι ο άνθρωπος είχε να υποφέρει.
Όφειλε
να πληρώσει τις αμαρτίες του. Καθώς είδαμε ο Αδάμ ήταν η κεφαλή του ανθρωπίνου
γένους. Όταν αμάρτησε ο Αδάμ αμαρτήσαμε όλοι.
Βάμβας Ρωμαίους 5:12
«12 Διά τούτο καθώς δι' ενός ανθρώπου η
αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω
διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον».
Σ. Φίλος Ρωμαίους 5:12
«12
Γι' αυτό, όπως διαμέσου ενός ανθρώπου η αμαρτία μπήκε μέσα στον κόσμο, και με
την αμαρτία ο θάνατος, και με τον τρόπο αυτό ο θάνατος πέρασε μέσα σε όλους
τούς ανθρώπους, για τον λόγο ότι όλοι αμάρτησαν».
Κατόπιν τούτου το φλέγον ζήτημα ήταν: «πως ο
Θεός δύναται να είναι δίκαιος και να δικαιώνει τον ασεβεί»;
Πρέπει
να ενθυμούμαστε ότι η λέξη δικαιώνω σημαίνει «απαλλαγή της ψυχής από της ενοχής».
Δικαίωσης είναι κάτι περισσότερο από απλή συγχώρηση. Η αμαρτία πρέπει να
αποβληθεί και να θεωρηθεί ότι δεν επραγματοποιήθη.
Ο
άνθρωπος πρέπει να αποκατασταθεί κατά τοιούτον τρόπο ώστε να μη μείνει επάνω
του καμιά κηλίδα ή στίγμα η μόλυσμα. Μα άλλους λόγους ο άνθρωπος πρέπει να
ανακτήσει την θέση που είχε προτού ξεπέσει από την χάριν του Θεού.
Συνεχίζεται ...................................................
