_______________________________

Iδού έρχομαι ταχέως !!!

Iδού έρχομαι ταχέως !!!

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ Stavros Barotsakis

1..Stavros Barotsakis
Δανιήλ 9:9-10α. Εις Κύριον τον Θεόν ημών είναι οι οικτιρμοί και αι αφέσεις· διότι απεστατήσαμεν απ' αυτού,
και δεν υπηκούσαμεν εις την φωνήν Κυρίου του Θεού ημών.

Πριν πολλά χρόνια στο Σικάγο των ΗΠΑ,θα άνοιγε ένα μεγάλο μπαρ-σαλούν.
Οι δύο ιδιοκτήτες για να κοροϊδέψουν τον εργάτη του Θεού ευαγγελιστή Μούντυ,που ήταν γνωστός σε όλη την πόλη για την ευσέβειά του,του έστειλαν πρόσκληση.Εκείνος πήγε... τους βρήκε,και τους ανακοίνωσε ότι θα πάει στα εγκαίνια,και μάλιστα για να κηρύξει στους καλεσμένους.Σε αυτό το ενδεχόμενο οι ιδιοκτήτες τρόμαξαν,γιατί ήταν γνωστός ο Μούντυ για τα φλογερά του κηρύγματα.Τότε αυτός τους είπε ότι δεχόταν να μην πάει,αλλά με μια προϋπόθεση...Ότι θα ερχόταν οι ίδιοι σ αυτόν,για να προσευχηθεί γι αυτούς.
Πράγματι ήρθαν,τους έβαλε να γονατίσουν δεξιά και αριστερά του,και προσευχήθηκε όχι μόνο να μην πάει καλά η επιχείρησή τους,αλλά και να σωθούν οι ψυχές τους αιώνια.Μετά τους μίλησε ακόμα λίγο και έφυγαν.
Σε τρεις μήνες το μπαρ-σαλούν έκλεισε,και λίγο αργότερα ο ένας από τους δύο γύρισε στον Χριστό!!!

Η δύναμη της άγιας εν Χριστώ ζωής του πιστού παιδιού του Θεού και της προσευχής του,μπορεί να φέρει συγκλονιστικές αλλαγές στον κόσμο που ζούμε.
Γιατί όμως δεν βλέπουμε αυτό να συμβαίνει και σήμερα με όλους εμάς;
Πιστεύω ότι η απάντηση είναι μία...Τραβήξαμε τους δρόμους μας μακρυά από τον Θεό,και τώρα θερίζουμε αυτά που σπείραμε.
Αντί να παραπονούμαστε και να φρίττουμε για την κατάσταση των νέων μας,που ξημεροβραδιάζονται στις καφετέριες και χάνονται στα ναρκωτικά,ας ζήσουμε με το παράδειγμά μας μια διαφορετική ζωή,καθαρή και διαυγή,την ζωή του Ιησού Χριστού.Ας προσευχηθούμε γι αυτούς,δίνοντάς τους τον Λόγο του Θεού.Πέρα από ηθικοδιδασκαλίες και θρησκείες,έχουν και έχουμε ανάγκη τον Ιησού Χριστό,τον μόνο ζωντανό Σωτήρα,που μπορεί ν αλλάξει ζωές,να καθαρίσει καρδιές,να καταστρέψει τα έργα του σκότους,και να χαρίσει αιώνια ζωή.
Αρκεί να επιστρέψουμε σ Εκείνον με ειλικρινή μετάνοια και πίστη...
Stavros Barotsakis
Αποκ.21:27. Και δεν θέλει εισέλθει εις αυτήν ουδέν το οποίον μιαίνει και προξενεί βδέλυγμα και ψεύδος, αλλά μόνον οι γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του Αρνίου.

Για ποιο λόγο θα μπεις στην Βασιλεία του Θεού;
Ένας πιστός χριστιανός μιλούσε σε ένα γείτονά του για τον Χριστό και την σωτηρία που δίνει με το αίμα του σταυρού,αλλά εκείνος δεν καταλάβαινε για ποιο λόγο είχε ανάγκη αυτή τη σωτηρία.Ο πι...στός άνθρωπος τότε του είπε...
- Ας υποθέσουμε ότι φτάνεις μπροστά στο θρόνο του Θεού φεύγοντας απ αυτό τον κόσμο και σε ρωτάει...
- Πες μου ένα λόγο για τον οποίο πρέπει να μπεις στην Βασιλεία Μου,στον παράδεισο.Τι θα του απαντήσεις εσύ;
Και ο συνομιλητής όπως ήταν φυσικό δεν ήξερε τι να απαντήσει!!!

Για ποιο λόγο αλήθεια θα μας βάλει ο Θεός στην Βασιλεία Του;Μήπως γιατί είμαστε καθαροί,δίκαιοι και άγιοι;Ποιος από μας μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι από μόνος του; Κι αυτό όχι μπροστά στους ανθρώπους,αλλά μπροστά στην δικαιοσύνη του Θεού.
Μόνο μια απάντηση υπάρχει στο παραπάνω ερώτημα,και είναι δοσμένη από τον ίδιο τον Θεό,και είναι γραμμένη στον Λόγο Του τον Άγιο.
Μας λέει λοιπόν ότι μόνο όσοι είναι γραμμένοι στο Βιβλίο της Ζωής και του Αρνίου,θα μπουν στην Ουράνια Βασιλεία Του.Πως όμως γράφετε το όνομά σου στο Βιβλίο την Ζωής;
Μόνο με το αίμα του Ιησού Χριστού,που χύθηκε για μας στον σταυρό του Γολγοθά.
Δεν πρόκειται για κάποια τελετή που πρέπει να κάνει κάποιος,ούτε αν ανήκει σε κάποια θρησκεία ή οργάνωση,αλλά πρόκειται για μια προσωπική σχέσει με τον σωτήρα Χριστό,όταν ο μετανοημένος αμαρτωλός γονατίσει μπροστά Του με πίστη λέγοντάς Του ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.Γιατί εκείνος πήρε στους ώμους Του της αμαρτίες μας,και μας οδηγεί σε μια καινούρια άγια ζωή μαζί Του,για να μας πάρει μια μέρα κοντά Του στην Άγια Πόλη του ουρανού.Όχι γιατί το αξίζουμε,αλλά γιατί η Χάρη Του και  η αγάπη Του μας το δίνει..
…………………………….
Stavros Barotsakis
Δανιήλ 9:9-10α. Εις Κύριον τον Θεόν ημών είναι οι οικτιρμοί και αι αφέσεις· διότι απεστατήσαμεν απ' αυτού,
και δεν υπηκούσαμεν εις την φωνήν Κυρίου του Θεού ημών.

Πριν πολλά χρόνια στο Σικάγο των ΗΠΑ,θα άνοιγε ένα μεγάλο μπαρ-σαλούν.
Οι δύο ιδιοκτήτες για να κοροϊδέψουν τον εργάτη του Θεού ευαγγελιστή Μούντυ,που ήταν γνωστός σε όλη την πόλη για την ευσέβειά του,του έστειλαν πρόσκληση.Εκείνος πήγε... τους βρήκε,και τους ανακοίνωσε ότι θα πάει στα εγκαίνια,και μάλιστα για να κηρύξει στους καλεσμένους.Σε αυτό το ενδεχόμενο οι ιδιοκτήτες τρόμαξαν,γιατί ήταν γνωστός ο Μούντυ για τα φλογερά του κηρύγματα.Τότε αυτός τους είπε ότι δεχόταν να μην πάει,αλλά με μια προϋπόθεση...Ότι θα ερχόταν οι ίδιοι σ αυτόν,για να προσευχηθεί γι αυτούς.
Πράγματι ήρθαν,τους έβαλε να γονατίσουν δεξιά και αριστερά του,και προσευχήθηκε όχι μόνο να μην πάει καλά η επιχείρησή τους,αλλά και να σωθούν οι ψυχές τους αιώνια.Μετά τους μίλησε ακόμα λίγο και έφυγαν.
Σε τρεις μήνες το μπαρ-σαλούν έκλεισε,και λίγο αργότερα ο ένας από τους δύο γύρισε στον Χριστό!!!

Η δύναμη της άγιας εν Χριστώ ζωής του πιστού παιδιού του Θεού και της προσευχής του,μπορεί να φέρει συγκλονιστικές αλλαγές στον κόσμο που ζούμε.
Γιατί όμως δεν βλέπουμε αυτό να συμβαίνει και σήμερα με όλους εμάς;
Πιστεύω ότι η απάντηση είναι μία...Τραβήξαμε τους δρόμους μας μακρυά από τον Θεό,και τώρα θερίζουμε αυτά που σπείραμε.
Αντί να παραπονούμαστε και να φρίττουμε για την κατάσταση των νέων μας,που ξημεροβραδιάζονται στις καφετέριες και χάνονται στα ναρκωτικά,ας ζήσουμε με το παράδειγμά μας μια διαφορετική ζωή,καθαρή και διαυγή,την ζωή του Ιησού Χριστού.Ας προσευχηθούμε γι αυτούς,δίνοντάς τους τον Λόγο του Θεού.Πέρα από ηθικοδιδασκαλίες και θρησκείες,έχουν και έχουμε ανάγκη τον Ιησού Χριστό,τον μόνο ζωντανό Σωτήρα,που μπορεί ν αλλάξει ζωές,να καθαρίσει καρδιές,να καταστρέψει τα έργα του σκότους,και να χαρίσει αιώνια ζωή.
Αρκεί να επιστρέψουμε σ Εκείνον με ειλικρινή μετάνοια
…………………………..
Stavros Barotsakis
Ας ζητή όμως μετά πίστεως, χωρίς να διστάζη παντελώς· διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον.Ιάκ.1.6

Η ιστορία μιλάει για κάποιον άνθρωπο που πήρε άδεια να ανοίξει μια ταβέρνα σε μια μικρή πόλη.
Τα μέλη της τοπικής εκκλησίας αντέδρασαν γι αυτήν την προοπτική κι έτσι άρχισαν να προσεύχονται στον Θεό να παρέμβει.Λίγες μέρες πριν ανοίξει η ταβέρνα,ένας κ...εραυνός έπεσε στο κτήριο και το έκαψε εντελώς.Οι άνθρωποι της εκκλησίας έμειναν έκπληκτοι,αλλά και ευχαριστημένοι,μέχρι που πήραν την είδηση πως ο ταβερνιάρης τους έκανε μήνυση. Θεωρούσε υπεύθυνες τις προσευχές τους για το κάψιμο της ταβέρνας του.Στο δικαστήριο όμως αρνήθηκαν την κατηγορία.Ο δικαστής άκουσε προσεκτικά και τις δύο πλευρές,και στο τέλος αποφάνθηκε...
- Στο σημείο αυτό δεν μπορώ να αποφασίσω,αλλά απ ότι φαίνεται ο ταβερνιάρης πιστεύει στην αποτελεσματικότητα της προσευχής,ενώ οι άνθρωποι της εκκλησίας δεν πιστεύουν!!!

Ας προσέξουμε λοιπόν μήπως οι προσευχές μας δεν τιμούν τον Πατέρα μας.
Ας ελέγξουμε μήπως η πίστη μας δεν αφήνει την δύναμη του Θεού μας να μεγαλουργήσει στη ζωή μας.Ο Θεός είναι πιστός στις υποσχέσεις Του,και γενναιόδωρος στις απαντήσεις Του. Όμως εμείς έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά να τις αναγνωρίσουμε και να Τον ευχαριστούμε;
Ζητούμε από τον Κύριό μας θαύματα,κι όταν μας τα δίνει δεν είμαστε έτοιμοι να επωμιστούμε την ευθύνη τους; Οραματιζόμαστε εξάπλωση του έργου Του, κι όταν Εκείνος ανοίγει τις πόρτες στην υπηρεσία του ευαγγελίου Του, ζαρώνουμε και οπισθοχωρούμε φοβισμένοι;

Αύξησε Κύριε την πίστη μας σε Σένα,όποιο κι αν είναι το κόστος. Να μην κάνουμε πίσω,να μη λοξεύουμε,και να μην υποχωρούμε.Να μην χαμηλώνουμε την σημαία της χάρης Σου από φόβο,αλλά με θάρρος και με παρρησία να δίνουμε την μαρτυρία μας για Σένα
……………………..
Stavros Barotsakis
Ψαλμοί 116:8.Διότι ελύτρωσας την ψυχήν μου εκ θανάτου, τους οφθαλμούς μου από δακρύων, τους πόδας μου από ολισθήματος.

Στη Γαλλία τον 19ο αιώνα ζούσε μια τυφλή καπέλα,που είχε μάθει να διαβάζει με τα δάκτυλά της ψηλαφώντας.Η μελέτη της Αγίας Γραφής αποτελούσε γι αυτήν μεγάλη παρηγοριά.Κάποτε όμως λόγο μιας χειρωνακτικής δουλειάς που έκανε, άρχισε να χάνει σιγά-σιγά και την ευαισθησία των ακροδακ...τύλων της, ώσπου ήρθε η μέρα που κατάλαβε ότι δεν μπορούσε πια ψηλαφώντας να ξεχωρίσει τα γράμματα.
Ήταν πολύ μεγάλη η απογοήτευσή της και άρχισε να κλαίει.
Καθώς έκλαιγε έφερε την Βίβλο στα χείλη της,για να την αποχαιρετίσει με ένα φιλί.
Με έκπληξη τότε διαπίστωσε ότι τα χείλη της ήταν πολύ ποιο ευαίσθητα στην αφή από τα δάκτυλά της,και μπορούσε να διαβάσει έτσι πολύ ποιο καθαρά το κείμενο.Η χαρά της ήταν απερίγραπτη!!!

Ας αφήσουμε αδελφοί/ες μου κάθε θέμα που μας απασχολεί στα πόδια του Κυρίου μας.
Αυτός έχει τη λύση.Θα μας σκουπίσει τα δάκρυα,θα ανακουφίσει την ψυχή μας από το βάρος της,και θα μας χαρίσει θαυμαστές λύσεις και απρόσμενες.
Δεν υπάρχει περίπτωση ν αγαπάς και να θέλεις τον Λόγο Του,και να μη σου βρει τρόπο να τον έχεις και να τον μελετάς.
Σε όλες τις δυσκολίες μπορεί να μας βοηθήσει να τις ξεπεράσουμε.
Μάθε μας Κύριε να εμπιστευόμαστε την αγάπη και την σο φία Σου σε κάθε τομέα τις ζωής μας...
Stavros Barotsakis
Λουκ.12:20. Είπε δε προς αυτόν ο Θεός· Άφρον, ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού· όσα δε ητοίμασας, τίνος θέλουσιν είσθαι;

Πριν πολλά χρόνια στις Αγγλικές εφημερίδες δημοσιεύτηκε μια ληστεία γνωστού κοσμηματοπωλείου του Λονδίνου.Κλάπηκε ένα διαμάντι αμύθητης αξίας από την βιτρίνα,που ο ιδιοκτήτης το είχε τοποθετήσει για να προσελκύει το ενδιαφέρων των πελατών του.Λίγο καιρό αργότερ...α σε ένα κακόφημο προάστιο,ένας μοναχικός άνθρωπος πέθανε μέσα στην φτώχεια και την μιζέρια.Στην τσέπη του βρέθηκε το διαμάντι που είχε κλαπεί,καθώς και ένα γράμμα,που εξηγούσε πόσο βασανίστηκε από την ημέρα που το έκλεψε.
- Δεν τολμώ να το πουλήσω από φόβο μήπως με ανακαλύψουν και με κλείσουν στην φυλακή,αλλά κι έτσι που ζω τώρα,με τον φόβο μήπως κάποιος μου το κλέψει,η ζωή μου δεν διαφέρει και πολύ από την φυλακή!!!

Εμείς σίγουρα δεν κλέψαμε κανένα διαμάντι,αλλά καθημερινά ίσως κλέβουμε κάτι που δεν είναι δικό μας.Μήπως τον χρόνο που μας χαρίζει ο Θεός,τις δυνάμεις που δίνει στο σώμα μας,τις ικανότητες που μας έχει προικίσει,κι όλα αυτά που διαθέτουμε;
Μήπως κλεισμένοι στην φυλακή των επιθυμιών και των επιδιώξεών μας, γυρίζουμε σαν τη σβούρα όλη μέρα κυνηγώντας την άνεση,και την οικονομική εξασφάλιση;
Κι όμως πολλές φορές τίποτε απ αυτά δεν μπορούμε να χαρούμε.
Πολλές φορές δεν έχουμε χρόνο να καθίσουμε με την οικογένειά μας,να επικοινωνήσουμε,και να νοιώσουμε ο ένας τον άλλο.Πολλές φορές δεν έχουμε χρόνο να σκεφτούμε Αυτόν που μας τα δίνει όλα αυτά,ποιος είναι ο σκοπός που ζούμε κι εργαζόμαστε,μέχρι που φτάνει στο τέλος η ώρα να φύγουμε απ αυτόν τον κόσμο,άδειοι και πεινασμένοι χωρίς Χριστό και αγάπη,με προορισμό για την αιώνια απώλεια.
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ΔΡΟΜΟΣ,το μοναδικό διαμάντι,ο πολύτιμος θησαυρός που αξίζει να κερδίσουμε.Είναι το άπειρο που μπορεί,και έχει ανάγκη να γεμίσει το κενό τις ψυχής μας.Κι όλα αυτά δεν χρειάζεται να τα κλέψουμε,ή να τα αγοράσουμε.Τα έχει εξασφαλίσει Εκείνος στον σταυρό του Γολγοθά,δωρεάν για μας.Αρκεί να τα δεχθούμε με μετάνοια και πίστη!!!

Στις 24 Ιανουαρίου 2012 6:09 μ.μ., ο χρήστης Stavros Barotsakis
<stabaro@gmail.com> έγραψε:
> Η σπορά της νιότης.
> Ήταν παιδί πιστών γονιών,και διάλεξε να κάνει τη ζωή του μακρυά από τον
> Χριστό και τα "αγιωτικά" που τον είχαν ζαλίσει από μικρό.
> Έκανε λοιπόν τις μικρές του νεανικές επαναστάσεις,πήγε εθελοντής στο
> στρατό,και μετά κλέφτικε με μια κοπέλα και την αρραβωνιάστηκε.
> Ο πατέρας του όμως του είπε δυο τελευταίες κουβέντες...
> - Άκουσε παιδί μου,αυτά που κάνεις τώρα να ξέρεις πως θα σε ακολουθούν σε
> όλη σου τη ζωή.Η μητέρα σου κι εγώ προσευχόμαστε για σένα και είμαστε
> βέβαιοι στις υποσχέσεις του Θεού,πως κάποια μέρα θα επιστρέψεις στο
> Χριστό.Τώρα μπορείς να διαλέξεις όποια κοπέλα θέλεις να παντρευτείς,όμως να
> ξέρεις πως μεθαύριο το σπίτι σου θα είναι διχασμένο,και θα πληρώσεις τις
> επιλογές σου με πολλά δάκρυα και πόνο.
> Το παιδί του όμως προχώρησε εκείνο όπως νόμιζε. Είκοσι χρόνια πέρασαν σε
> ζωή αμαρτίας πολύ άστατη,χωρίς ούτε την ίδια του την γυναίκα να
>                     τιμά.Μετά από καιρό συνήλθε και με ασυγκράτητα δάκρυα
> ταπεινώθηκε μπροστά στον Θεό,η καρδιά του μετανόησε,και η ζωή
> του μεταμορφώθηκε.
> Αλλά η αμαρτία είχε ήδη σκάψει βαθιά στην οικογένειά του,και είχε γίνει
> μεγάλη ζημιά.Η γυναίκα και τα παιδιά του που τον είχαν πάντα για το "μαύρο
> πρόβατο"
> δεν μπορούσαν να δεχθούν τον Χριστό που τους έφερε στο σπίτι...
>
> Συμπέρασμα...Αν σπέρνουμε στο ψέμα,στην ανυπακοή και γενικότερα στη σάρκα,θα
> θερίσουμε κάποτε πολύ πόνο,και φθορά. Ιδιαίτερα όσοι γνωρίζουν από μικρά
> παιδιά την αλήθεια,και τους ακολουθούν οι προσευχές των γονιών τους,θα
> συναντούν την αγάπη του Θεού να τους καταδιώκει σε κάθε τους βήμα.
> Ο Θεός θα συντρίψει,και θα ταπεινώσει τις καρδιές τους.Δεν συμφέρει κανέναν
> να παίρνει επιπόλαια τη σχέσει του με τον Θεό,και να τραβάει το δρόμο του
> αδιάφορα.
> Είναι προτιμότερο να ταπεινωθούμε εμείς εγκαίρως,πριν αναγκαστεί ο Θεός να
> το κάνει με πολύ δύσκολο τρόπο για μας.Κι αυτό γιατί μας αγαπάει χωρίς
> μέτρο,και δεν θέλει να χαθούμε αιώνια !!!!

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ Α΄ ΚΕΦ.ΧΡΙΣΤΙΑΝΗΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ


ΣΥΝΕΧΑΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ  
ΕΛΕΝΗ ΧΟΥΑΙΤ   Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΕΦ. 01
2. ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗ
ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Ο πιο ελκυστικός τόπος στον κόσμο. Ενώ βα¬ριές ευθύνες επωμίζονται οι γονείς για την προσεκτική πε¬ριφρού¬¬¬¬ρηση της μελ¬λοντικής ευτυχίας και των συμφερόντων των πα鬬¬διών τους, καθή-κον τους είναι επίσης να κάνουν το σπίτι όσο γί¬νεται πιο ελκυστικό. Αυτό έχει πολύ σοβαρότερες συνέ¬πειες από την απόκτηση περιου-σίας. Το σπίτι πρέ¬πει να εί¬ναι λαμπερό. Η οικογενειακή θαλπωρή να διατηρείται ζω¬ντανή στις καρ¬¬¬¬διές των παιδιών, για να αναπο-λούν το σπιτικό της παι¬δικής ηλικίας τους σαν τον κοντινότερο στον ου¬ρανό τόπο ει¬ρή¬νης και ευτυχίας. Και καθώς ωριμάζουν, θα μπο-ρούν και αυτά, με τη σει¬ρά τους, να προσφέρουν άνεση και ευλογία στους γονείς τους.
Το σπίτι πρέπει να είναι για τα παιδιά το ελκυστικότερο μέρος του κόσμου, και η παρουσία της μητέρας να αποτελεί τη με¬γα¬λύ¬τε¬ρη έλξη του. Τα παιδιά έχουν αγαθή και ευαίσθητη ιδιοσυ¬γκρα¬σία. Εύκολα χαίρονται και εύκολα λυπούνται. Με ήρεμη πει¬θαρ¬χία, με καλοσυνάτα λόγια και έργα, οι μητέρες μπορούν να κά¬νουν τα παι¬διά τους να δεθούν με τη μητρική καρδιά.

Καθαριότητα, νοικοκυροσύνη, τάξη. Καθαριότητα, νοικοκυ¬ρο¬σύνη, τάξη είναι απαραίτητα στοιχεία για τη σωστή διαχείριση του σπιτιού. ΄Οταν όμως η μητέρα δίνει προτεραιότητα σε αυ¬τά παρα-μελώντας τη φυσική ανάπτυξη και τη διανοητική και ηθική εκπαί-δευση των παιδιών της, κάνει ένα θλιβερό λάθος.
Οι Χριστιανοί να διδαχθούν ότι μπορεί μεν να είναι φτωχοί, αλλά δε χρειάζεται να είναι ακάθαρτοι ή ατημέλητοι στην εμφά¬νισή τους ή στο σπίτι τους. Στην περίπτωση αυτή πρέπει να χορηγηθεί βοήθεια σε αυτούς που δε φαίνεται να έχουν συναίσθηση της έννοιας και της σπουδαιότητας της καθαριότητας. Οφείλουν να δι¬δᬬχθούν ότι εκείνοι που εκπροσωπούν τον άγιο Θεό, πρέπει να δια¬τηρούν α-γνές τις ψυχές τους, και ότι η α¬γνό¬τητα αυ¬τή πρέπει να επεκτείνεται στο ντύσιμό τους και σε καθετί μέσα στο σπίτι. Έτσι, οι υπηρετού-ντες άγγελοι θα έχουν απόδειξη ότι η αλήθεια του ευαγγελίου επέ-φερε αλλαγή στη ζωή με τον εξαγνισμό της ψυχής και τη λεπτότητα των τρόπων. Ε¬κείνοι που, αφού δέχθηκαν την αλήθεια, δε μετα-βάλλουν τα λόγια ή τη συμπεριφορά τους ως προς το ντύσιμο ή το περιβάλλον τους, ζουν για τον εαυτό τους και όχι για το Χριστό. Δεν έχουν γίνει νέα κτίσματα εν Χριστώ Ιησού σε αγνότητα και αγιοσύ-νη.
Αφενός πρέπει να φυλαγόμαστε από τα άχρηστα στολίδια και την επίδειξη, αφετέρου όμως, με κανέναν τρόπο να μην εί¬μα¬στε ατημέλητοι και αδιάφοροι όσον αφορά στην εξωτερική μας εμφάνι-ση. Καθετί που αφορά στο άτομό μας και στο σπί¬τι μας, πρέπει να είναι τακτικό και ελκυστικό. Οι νέοι να δι¬δά¬σκο¬νται τη σπου¬δαιότητα μιας παρουσίας που δεν επιδέχεται ε¬πί¬¬κριση, ενός παρουσιαστικού που τιμάει το Θεό και την αλήθεια.
Η παραμέληση της καθαριότητας προκαλεί την ασθένεια. Αυτή δεν έρχεται χωρίς αιτία. Σοβαρές επιδημίες πυρετού πα¬ρου¬σιάσθηκαν σε πόλεις και χωριά που θεωρούντο απόλυτα υγιεινά, και κατέληξαν σε θανάτους ή κατεστραμμένες ιδιοσυγκρα¬σίες. Σε πολλές περιπτώσεις τα κτίρια των ιδίων των θυμάτων αυ¬τών των επιδη¬μιών περιείχαν τους καταστρεπτικούς α¬γω¬γούς που ανέ¬δι¬δαν στην ατμόσφαιρα το θανατηφόρο δηλητή¬ριο το  ο¬ποίο ανέπνεε η οικογένεια και η γειτονιά. Είναι αξιοσημεί¬ωτη η επιβεβαίωση της άγνοιας σχετικά με τα αποτελέσματα που προ¬κα¬λούν στην υγεία η απραξία και η απερισκεψία.

Η τάξη αναγκαία για ένα χαρούμενο σπίτι. Η ακαταστα¬σία, η νωθρότητα και η έλλειψη επιμέλειας του καθενός δυσαρεστούν το Θεό. Οι ατέλειες αυτές είναι σοβαρά ελαττώματα και τείνουν να α¬πשּׁκόψουν τα αισθήματα του άνδρα για τη γυναίκα όταν ο σύζυγος α¬γαπάει την τάξη, τα πειθαρχημένα παιδιά και ένα καλοδιοικούμενο σπίτι. Η σύζυγος και μητέρα δεν μπορεί να δημιουργήσει ευχάριστο και χαρούμενο σπιτικό αν δεν αγαπάει την τάξη, αν δε διατηρεί την α¬ξιοπρέπειά της και δεν έχει καλή διακυβέρνηση. Ε¬πομένως, όσοι πᬬρουσιάζουν ελλείψεις στα σημεία αυτά, πρέπει αμέσως να στρα¬φούν προς την κατεύθυνση εκείνη να καλλιεργήσουν ακριβώς τα στοιχεία στα οποία υστε¬ρούν περισσότερο.

Να αναμιχθούν η επαγρύπνηση και η επιμέλεια. ΄Οταν ανε¬πιφύλακτα παραχωρούμε τον εαυτό μας στον Κύριο, τα απλά, κοι¬νά οικιακά καθήκοντα θα τα θεωρούμε στην πραγματική τους αξία, και θα τα εκπληρώνουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Οφεί-λου¬με να είμαστε προσεκτικοί, αγρυπνώντας για την επιστροφή του Υιού του ανθρώπου, και οφείλουμε επίσης να εί¬μαστε επιμε¬λείς. Α¬παιτείται όχι μόνο να αναμένουμε, αλλά και να εργαζόμαστε. Χρειά-ζεται η σύμπνοια και των δύο. Αυτή φέρνει το χριστιανικό χα¬ρα¬κτήρα σε ισορροπία, τον αναπτύσσει κα¬νο¬νικά, τον κάνει συμμετρι-κό. Να μην αισθανόμαστε ότι πρέπει να παραμελούμε οτι¬δήποτε άλλο και να δοθούμε ολότελα στην πε¬ρισυλλο¬γή, στη μελέτη, στην προσευχή. Ούτε και να κινούμα¬στε ακατάπαυστα, να τρέ¬¬¬χουμε και να εργαζόμαστε παραμελώ¬ντας την α¬το¬μική μας ευσέβεια. Να υ¬πάρ¬χει συγκερασμός αναμονής, αγρυπνίας και εργασίας. «Εις την σπου¬δήν άοκνοι, κατά το πνεύμα ζέοντες, τον Κύ¬ριον δουλεύο-ντες.» (Ρωμ. ιβ΄[12]11).

Εξασφάλιση ευκολιών που περιορίζουν τον κόπο. Σε πολ¬λά σπίτια η σύζυγος και μητέρα δε βρίσκει καιρό να διαβάσει για να είναι ενημερωμένη, δεν έχει καιρό να κρατάει συντρο¬φιά στον άν-δρα της, δεν έχει καιρό να παρακολουθεί από κοντά την πνευμα¬τική ανάπτυξη των παιδιών της. Δεν υπάρχει ού¬τε  χρό¬νος, ούτε τόπος για τον πολύτιμο Σωτήρα να γίνει ο α¬γα¬πη¬τός, ο κα¬λύτερος σύ¬ντροφος. Σιγά-σιγά απορροφάται από τη σκλᬬβιά του νοικοκυριού, καταναλώνοντας τη δύναμη, τον και¬ρό και το εν¬διαφέρον της για πράγματα που φθείρονται από τη χρήση. Ξυπνάει όταν είναι πια πολύ αργά για να ανακαλύψει ότι είναι σχεδόν μια ξένη στο ίδιο της το σπίτι. Οι άλλοτε στη διάθεσή της πο¬λύτιμες ευκαιρίες για να ε-πηρεάσει τα αγαπημένα της πρό¬σω¬πα για την άνω ζωή, ανεκμε-τάλλευτες έχουν χαθεί πια για πάντα.
Ας αποφασίσουν οι ιδρυτές του σπιτιού να ζουν μια συνετότερη ζωή. Κάνετε κύριο μέλημά σας να δημιουργήσετε ένα ευχάριστο σπιτικό. Βεβαιωθείτε ότι υπάρχουν μέσα σε αυτό εκείνα που απλο¬ποιούν τη δουλειά και προάγουν την υγεία και την άνεση.

Ακόμη και τα πιο ταπεινά καθήκοντα είναι έργο του Θεού. Κάθε απαραίτητη εργασία που κάνουμε, ή πιάτα πλένουμε, ή τρᬬ¬πέ¬ζια στρώνουμε, ή ασθενή περιποιούμαστε, ή μαγειρεύουμε, ή πλέ¬νουμε, έχει ηθική αξία. Κάποιος πρέπει να φροντίσει για τις ταπεινές δουλειές που παρουσιάζονται. Αυτοί που τις κά¬¬νουν, ας νιώθουν ότι εκτελούν ένα απαραίτητο και τιμητικό καθήκον, και ότι στην αποστολή τους αυτή, όσο ταπεινή και αν είναι, κάνουν το έργο του Θεού με την ίδια βεβαιότητα όπως ο Γα¬βριήλ όταν αποστελλό-ταν στους προφήτες. ΄Ολοι εργάζονται με τη σει¬ρά τους στους αντί-στοιχους τομείς τους. Η γυναίκα στο σπίτι εκτε¬λώντας τα απλά καθήκοντα της ζωής, μπορεί και οφείλει να εκδηλώνει πιστότητα, υπακοή και αγάπη με την ίδια ειλικρίνεια που εκδηλώνουν οι άγγε-λοι στη δική τους σφαίρα. Η προ¬σαρμογή στο θέλημα του Θεού κάνει την κάθε απαραίτητη ερ¬γασία τιμητική.

3.  ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΕΔΕΜ ΩΣ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ

Ο Θεός ετοίμασε την πρώτη κατοικία του ανθρώπου. Ο ίδι-ος ο Θεός ετοίμασε την εδεμική κατοικία των προπατόρων μας. Α¬φού την εφοδίασε με ό,τι μπορούσε να επιθυμήσει ο άνθρω¬¬πος, είπε: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ'εικόνα Ημών, καθ'ο¬μοί¬¬¬¬ωσιν Η¬μών.» (Γέν. α΄[1]26).
Ο Κύριος έμεινε ικανοποιημένος από το τελευταίο αυτό, το ευγε-νέστερο όλων των δημιουργημάτων Του, και σχεδίασε να γίνει ο τέλειος κάτοικος ενός τέλειου κόσμου. Ο σκοπός Του όμως δεν ή¬¬ταν να ζει ο άνθρωπος στη μοναξιά. Είπε, «Θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν, όμοιον με αυτόν.» (Γέν. β΄[2]18).
Ο ίδιος ο Θεός έδωσε σύντροφο στον Αδάμ. Του προμήθευσε μια «βοηθόν», βοηθός που να ταιριάζει με αυτόν, κατάλληλη για τη συναναστροφή του, μια όμοια με αυτόν για αγάπη και συμπάθεια. Η Εύα πλάσθηκε από ένα πλευρό παρμένο από τον Αδάμ, πράγμα που σήμαινε ότι δεν επρόκειτο να τον εξουσιάζει ως κεφαλή, ούτε να ποδοπατιέται ως κατώτερή του, αλλά να στέκεται στο πλευρό του ίση με αυτόν, για να την αγαπάει και να την προστατεύει. Απο¬τελώντας μέρος του άνδρα - οστούν εκ των οστέων του και σαρξ εκ της σαρκός του - ήταν το δεύτερο ήμισύ του, δείχνοντας έτσι τη στενή ένωση και τον τρυφερό δεσμό που έπρεπε να υφίστα¬ται στη σχέση αυτή. «Διότι ουδείς εμίσησε ποτέ την εαυτού σάρ¬¬κα, αλλ'εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν.» (Εφεσ. ε΄[5] 29). «Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού, και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν.» (Γέν. β΄[2]24).

Ο Θεός θέσπισε το γάμο. Ο Θεός τέλεσε τον πρώτο γάμο. Ο θεσμός του γάμου λοιπόν έλκει την καταγωγή του από το Δημιουρ-γό του σύμπαντος. «Τίμιος έστω ο γάμος.» (Εβρ. ιγ΄[13]4). Είναι ένα από τα πρώτα δώρα του Θεού προς τον άνθρωπο και αποτελεί ένα από τα δύο θεσπίσματα που ο Αδάμ, μετά την πτώση του, πή¬ρε μαζί του έξω από τις πύλες του Παρα¬δείσου. ΄Οταν στη σχέ¬ση αυτή αναγνωρίζονται και τηρούνται οι θεϊκές αρχές, ο γάμος εί¬ναι ευλογία. Διατηρεί την αγιότητα και την ευτυχία της αν¬θρώπινης φυ¬λής, παρέχει τα μέσα για τις πνευματικές ανάγκες του ανθρώπου και εξυψώνει τη φυσική, πνευματική και ηθική του υπόσταση.
Εκείνος που έδωσε στον Αδάμ την Εύα για βοηθό του, έκανε το πρώτο Του θαύμα σε μια γαμήλια τελετή. Στη γιορταστική αί¬θουσα, όπου φίλοι και συγγενείς χαίρονταν όλοι μαζί, άρχισε ο Χριστός τη δημόσια διακονία Του. Επικύρωσε με τον τρόπο αυτό το γάμο ως θέσπισμα που Αυτός ο ίδιος είχε καθιερώσει. 
Ο Χριστός τίμησε τη σχέση του γάμου κάνοντάς την σύμβολο της ένωσης που υφίσταται ανάμεσα σε Αυτόν και στους λυτρωμέ-νους Του. Αυτός ο ίδιος είναι ο Νυμφίος. Η νύφη είναι η εκκλησία για την οποία, ως εκλεκτή Του, λέει: «΄Ολη ωραία είσαι, αγαπητή Μου, και μώμος δεν υπάρχει εν σοι.» (΄Ασμα δ΄[4]7).

Κάθε ανάγκη ήταν εξασφαλισμένη. Ο Αδάμ περιβαλλόταν από καθετί που μπορούσε να ποθήσει η ψυχή του. Η κάθε ανάγκη ήταν εξασφαλισμένη. Στην ένδοξη Εδέμ δεν υπήρχε ούτε αμαρτία, ούτε σημεία εξασθένησης. Οι άγγελοι του Θεού συνομιλούσαν ε¬λεύ¬θερα και με αγάπη με το άγιο ζευγάρι. Οι ευτυχισμένοι αοιδοί τρα¬γουδούσαν τις ελεύθερες, χαρούμενες δοξολογίες τους στο Δη¬μιουργό τους. Τα ειρηνικά ζώα έπαιζαν μέσα στην α¬θωότητά τους, τριγυρίζοντας τον Αδάμ και την Εύα, υπακούοντας στο λόγο τους. Μέσα στην τελειότητα της ανδρικής δομής του, ο Αδάμ αποτελούσε το δημιουργικό κορύφωμα του Πλάστη.
Καμιά σκιά δεν απλωνόταν ανάμεσα σε αυτούς και στο Δημι¬ουρ¬¬¬¬¬γό τους. Αναγνώριζαν το Θεό ως ευεργετικό Πατέρα τους, και πάντοτε το θέλημά τους εναρμονιζόταν με το θέλημα του Θεού. Ο χαρακτήρας του Θεού αντανακλούσε στο χαρακτή¬ρα του Αδάμ. Η δόξα Του φανερωνόταν σε κάθε αντικείμενο της φύσης.

Η εργασία δόθηκε για την ευτυχία του ανθρώπου. Ο Θεός αγαπάει το ωραίο. Αλάθητη γι'αυτό απόδειξη μας έδωσε με τα έρ¬γα των χεριών Του. Για τους προπάτορές μας είχε φυτέψει έ¬ναν ωραίο κήπο στην Εδέμ. Μεγαλόπρεπα δένδρα ξεπρόβαλαν α¬πό το έδα-φος, πολυποίκιλα τόσο για χρησιμότητα όσο και για ο¬μορφιά. Τα ωραία λουλούδια ήσαν σχηματισμένα με σπάνια ο¬μορ¬φιά, με κά¬¬θε χρωματισμό και απόχρωση, αναδίδοντας άρωμα στην ατμόσφαιρα. Το σχέδιο του Θεού ήταν ο άνθρωπος να βρίσκει την ευτυχία του ασχολούμενος με την περιποίηση των πραγ¬μάτων που Ε¬κείνος είχε δημιουργήσει, και να αναπλη¬ρώ¬νει τις ανάγκες του με τα φρούτα των δένδρων από τον κήπο.
Στον Αδάμ είχε ανατεθεί η φροντίδα του κήπου. Ο Δημιουργός ή¬ξερε ότι ο Αδάμ δεν μπορούσε να είναι ευτυχισμένος χωρίς απα-σχόληση. Η ομορφιά του κήπου τον χαροποιούσε, αλλά δεν ήταν αρκετή. Χρειαζόταν εργασία που να απαιτεί την εκγύμναση των θαυ¬¬¬¬μαστών οργάνων του σώματος. Αν η ευτυχία εξαρτάτο από την απραγία, τότε ο άνθρωπος, ενώ ζούσε στην άγια αθωότητά του, θα είχε αφεθεί άεργος. Εκείνος όμως που δημιούργησε τον άνθρω¬πο, ήξερε τι χρειαζόταν αυτός για την ευτυχία του. Και μόλις τον έπλα-σε, του έδωσε και την καθορισμένη εργασία του. Από τον ίδιο θρό-νο προέρχεται και η υπόσχεση της μελλοντικής δόξας, καθώς και το θέσπισμα ότι ο άνθρωπος πρέπει να μοχθεί για το καθημερινό ψωμί του.

Ο Θεός τιμάται στο χριστιανικό σπίτι. Οι πατέρες και οι μητέ-ρες που κάνουν πρώτιστο το Θεό στο σπίτι τους, διδάσκουν στα παιδιά τους ότι ο φόβος του Κυρίου είναι η αρχή της σοφίας. Τότε αυτοί δοξάζουν το Θεό μπροστά σε αγγέλους και ανθρώπους πα-ρουσιάζοντας στον κόσμο μια καλά οργανωμένη και πει¬θαρχημένη οικογένεια - μια οικογένεια που αγαπάει το Θεό και υπακούει σε Αυτόν, και όχι να επαναστατεί εναντίον Του. Ο Χριστός δεν είναι ξένος στο σπίτι τους. Το όνομά Του είναι οικείο, σε¬βαστό, ένδοξο. Οι άγγελοι αρέσκονται σε ένα σπίτι όπου κυρίαρχος βασιλεύει ο Θεός και τα παιδιά διδάσκονται να σέβονται τη θρησκεία, τη Γρα¬φή και το Δημιουργό τους. Τέτοιες οικογένειες μπορούν να απαιτούν την υπόσχεση, «τους δοξάζοντάς Με θέλω δοξάσει». Ξεκινώντας ο πατέρας από ένα τέτοιο σπίτι για τα καθημερινά του καθήκοντα, εμφορείται από ένα πνεύμα υποταγμένο και γαληνεμένο από τη συνομιλία του με το Θεό.
Μόνο η παρουσία του Χριστού μπορεί να κάνει άνδρες και γυ-ναίκες ευτυχείς. Ο Χριστός μπο¬ρεί να τα μεταβάλει σε οίνο του ου¬ρανού όλα τα τρεχούμενα νερά της ζωής. Τότε το σπίτι γίνεται μια εδεμική τέρψη και η οικογένεια ένα όμορφο σύμβολο της οικογένει-ας του ουρανού.
……………………………………..

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΕΦ.01

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
ΕΛΕΝΗ ΧΟΥΑΤ-          ΚΕΦ.01
ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΣΠΙΤΙ

1. Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ

Το σπίτι είναι η καρδιά κάθε δραστηριότητας. Η κοινωνία αποτελείται από οικογένειες και αποκτάει τη χροιά που της δίνουν οι αρχηγοί της οικογένειας. Από την καρδιά προέρχονται «αι εκβά-σεις της ζωής» (Παρ. δ΄[4]3), και η καρδιά της κοινότητας, της εκ¬κλ第¬σίας και του έθνους είναι η οικογένεια. Η ευημερία της κοινω¬νίας, η επιτυ¬χία της εκκλησίας, η ευτυχία του έθνους εξαρτώνται α¬πό την ε¬πιρροή του σπιτιού.
Η πρόοδος ή η επιδείνωση του μέλλοντος της κοινωνίας καθשּׁρί¬ζεται από τη συμπεριφορά και τις ηθικές αρχές των νέων που με¬γα¬λώνουν γύρω μας. ΄Οπως οι νέοι μορφώνονται και ό¬πως οι χαρα-κτήρες τους αναπτύσσονται στην παιδική τους ηλικία με ενά¬ρετες συνήθειες, με αυτοέλεγχο και με εγκράτεια, έ¬τσι θα αποβεί και η ε¬πιρροή τους στην κοινωνία. Αν αφήνονται α¬δια¬φώτιστοι και ανεξέ-λε¬γκτοι με αποτέλεσμα να καταστούν ι¬σχυ¬ρογνώμονες και ακρατείς στις ορέξεις και στα πάθη τους, τέ¬τοια θα είναι και η μελ¬λοντική επιρροή τους στη διαμόρφωση της κοι¬νωνίας. Οι συναναστροφές που διατηρούν οι νέοι τώρα, οι συ¬νήθειες που αποκτούν τώρα και οι αρχές που υιοθετούν τώρα, αποτελούν το δείκτη της μελλοντικής κατάστασης της κοινω¬νίας.

Η γλυκύτερη ατμόσφαιρα του ουρανού. Το σπίτι πρέπει να ανταποκρίνεται εξολοκλήρου στη σημασία που υπονοεί ο τί¬τ¬λος του. Να είναι ένας μικρός ουρανός στη γη, ένα μέρος ό¬που τα αι-σθήματα να καλλιεργούνται αντί σκόπιμα να καταπνίγο¬νται. Η ευ¬¬τυ¬¬χία μας εξαρτάται από αυτή την καλλιέργεια της α¬γά¬¬πης, της συ¬μπά¬θειας και της αβρότητας του ενός για τον άλλο.
Η γλυκύτερη ατμόσφαιρα του ουρανού είναι το σπίτι εκείνο στο οποίο πρυτανεύει το Πνεύμα του Κυρίου. Αν εκπληρώνουν το θέλη¬μα του Θεού, τότε οι σύζυγοι θα σέβονται ο ένας τον άλ¬λο και θα εꬬδηλώνουν αγάπη και εμπιστοσύνη.

Η σπουδαιότητα της σπιτικής ατμόσφαιρας. Η ατμόσφαιρα που περιβάλλει την ψυχή του πατέρα και της μητέρας, γεμίζει ολό-κληρο το σπίτι και γίνεται αισθητή σε κάθε γωνιά του.
Την ατμόσφαιρα του οικογενειακού κύκλου τη δημιουργούν κατά ένα μεγάλο μέρος οι γονείς, και όταν ο πατέρας και η μητέρα διᬬ¬¬¬φω¬¬νούν, τα παιδιά συμμετέχουν στο ίδιο πνεύμα. Κάνετε στην α¬τμό¬¬σφαιρα του σπιτιού να διαχέεται η ευωδιά μιας τρυ¬φερής φρο¬ντί¬δας. Αν έχετε αποξενωθεί και αποτύχατε να είσθε Χριστιανοί της Βίβλου, τότε να μεταβληθείτε, επειδή ο χαρακτήρας που εκ¬δηλώνε¬τε στην περίοδο αυτή της χάρης, θα είναι ο ίδιος χαρακτήρας που θα έχε¬τε κατά την έλευση του Χριστού. Αν θέλετε να είσθε άγιοι στον ου¬ρανό, πρέπει να είσθε άγιοι πρώτα στη γη. Τα δια¬κριτικά γνω¬ρίσμα¬τα του χαρακτήρα που υποθάλπε¬τε στη ζωή, δε θα αλλά-ξουν με το θάνατο ούτε με την ανάστα¬ση. Από τον τά¬φο θα βγείτε με τις ίδιες διαθέσεις τις οποίες εκδηλώνετε στο σπίτι σας και στην κοινω¬νία. Ο Χριστός δε μεταβάλλει το χαρακτήρα κατά τον ερχομό Του. Η εργασία του μετασχηματισμού πρέπει να αρχίσει τώρα. Η καθημερινή ζωή μας κᬬθορίζει το πεπρωμένο μας.

Δημιουργώντας μια αγνή ατμόσφαιρα. Κάθε χριστιανικό σπί¬¬¬¬¬¬¬¬τι πρέπει να έχει κανόνες, και οι γονείς οφείλουν, τόσο με τα λό¬για τους όσο και με τη συμπεριφορά τους ο ένας στον άλλο, να δώ¬σουν στα παιδιά τους ένα πολύτιμο, ζωντανό παράδειγμα σε ό,τι ε¬πιθυμούν να γίνουν αυτά. Η αγνότητα της ομιλίας και η πραγ¬ματικά χριστιανική αβροφροσύνη πρέπει να εξασκούνται συ¬νεχώς. Δι¬δάτε στα παιδιά και στους νέους να σέβονται τον εαυτό τους, να εί¬ναι ει¬λικρινείς προς το Θεό, ειλικρινείς στις αρ¬χές. Διδάξτε τα να σέ¬βονται το νόμο του Θεού και να υπακούουν σε αυ¬τόν. Οι αρχές αυ¬¬¬τές θα ε¬λέγχουν τη ζωή τους και θα εφαρμόζονται στη συναναστροφή τους με τους άλλους. Θα δημιουργήσουν μια αγνή ατμόσφαιρα - μια α¬τμό¬σφαιρα με τέτοια επιρροή, που θα ενθαρρύνει α¬δύ¬νατες ψυχές στο ανηφορικό μο¬νοπάτι το οποίο ο¬δηγεί στην αγιο¬σύνη και στον ουρανό.  Ας υπάρχει σε κάθε μάθημα το στοιχείο που ανυψώνει και εξευγενίζει, και τότε τα κατάστιχα τα οποία διατηρούνται στα βιβλία του ουρανού θα είναι ε¬κείνου του εί¬δους που δε θα αισχυνθείτε να τα αντιμετωπίσετε στο κριτήριο.
Τα παιδιά που δέχονται μια τέτοια εκπαίδευση, θα είναι κα¬ταρτισμένα να κατέχουν υπεύθυνες θέσεις. Ακόμη, με τις αρχές και το πᬬράδειγμά τους θα βοηθούν και άλλους να κάνουν το ορθό. Εκείνοι, των οποίων η ευαισθησία των ηθικών α¬ξιών δεν έχει αμ¬βλυνθεί, εκτιμούν τις ορθές αρχές, υπολογί¬ζουν επακριβώς τα φυ¬¬¬¬¬¬¬σι¬κά προ¬σόντα τους και χρησιμοποιούν όσο το δυνατόν κα¬λύτερα τις φυσικές, πνευματικές και ηθικές δυνάμεις τους. Τα άτομα αυ¬¬¬τά εί¬¬ναι ισχυρά κατοχυρωμένα ενα¬ντίον των πειρασμών. Πε¬ρι¬βάλ¬λονται από ένα τείχος που είναι δύσκολο να κα¬τε¬δα¬φι¬σθεί.
Ο Θεός επιθυμεί να είναι οι οικογένειές μας σύμβολα της ουρά¬νιας οικογένειας. Οι γονείς και τα παιδιά ας έχουν αυτό καθημε¬ρινά υπόψη τους, φερόμενοι ο ένας προς τον άλλο ως μέλη της οικογέ-νειας του Θεού. Τότε η ζωή τους θα έχει τέτοιο χαρακτήρα ώστε να δώσει στον κόσμο ένα υπόδειγμα τι μπορούν να είναι οι οι¬κο¬γένειες που αγαπούν το Θεό και φυλάττουν τις εντο¬λές Του. Έτσι, θα δοξα¬σθεί ο Χριστός. Η ειρήνη, η χάρη και η αγάπη Του θα διαποτίσουν τον οικογενειακό κύκλο σαν πολύτιμο άρωμα.
Πολλά εξαρτώνται από τον πατέρα και τη μητέρα. Αυτοί οφεί¬λουν να εφαρμόζουν την πειθαρχία με σταθερότητα και καλο¬σύ¬νη, και να εργάζονται με μεγάλη προθυμία για να σχηματίσουν ένα σπ鬬¬τικό ευταξίας όπου οι άγγελοι του ουρανού ελκύ¬ονται σε αυ¬τό για να μεταβιβάσουν τη γαλήνια και ευωδιαστή επιρροή.

Κάνετε το σπίτι φωτεινό και χαρούμενο. Ποτέ μη λησμονεί¬τε να κάνετε το σπίτι φωτεινό και χαρούμενο για σας τους ίδιους και για τα παιδιά σας, προσκολλώμενοι στις αρετές του Σωτήρα. Προ-σκαλώντας το Χριστό στο σπίτι, θα ξεχωρίζετε το καλό από το κα¬κό, θα βοηθήσετε τα παιδιά σας να είναι δέν¬δρα δικαιοσύνης και να φέρουν τον καρπό του Πνεύ¬ματος.
Οι δυσκολίες μπορούν να εισβάλουν, αλλά αυτές αποτελούν την αναπόσπαστη μοίρα της ανθρώπινης φυλής. Αφήστε την υ¬πομονή, την ευγνωμοσύνη και την αγάπη να φέρνουν τη λιακάδα στην καρ¬διά, όσο συννεφιασμένη και αν είναι η ημέρα. Το σπίτι μπορεί να είναι απλό, αλλά παραμένει πάντοτε ένα μέ¬ρος όπου χαρούμενα λόγια προφέρονται και καλοσυνάτες πρά¬ξεις εκτελούνται, όπου η ευγένεια και η αγάπη φιλοξενούνται μόνιμα.
Εφαρμόστε τις αρχές της οικογένειας με σύνεση και αγάπη, όχι με σιδερένια ράβδο. Τα παιδιά ανταποκρίνονται στον κανόνα της α¬γάπης με πρόθυμη υπακοή. Επιδοκιμάστε τα παιδιά σας ό¬πשּׁτε μπορείτε. Κάνετε τη ζωή τους όσο γίνεται πιο χαρούμενη. Διᬬ¬τη¬ρή¬στε το έδαφος της καρδιάς τους απαλό με την εκδήλωση ᬬγά¬πης και στοργής, ετοιμάζοντάς το έτσι για το σπάρσιμο της α¬λή¬θειας. Σκε¬φθείτε ότι ο Θεός δε δίνει στη γη μόνο σύννεφα και βρשּׁχή, αλλά και το όμορφο, χαμογελαστό ηλιακό φως που κάνει το σπό¬¬ρο να φυ¬τρώσει και το λουλούδι να ανθίσει. Σκεφθείτε ότι τα παιδιά δε χρειάζονται μόνο επίπληξη και σωφρονισμό, αλλά και εν¬θάρρυνση, έπαινο, καθώς και τις χαρούμενες ηλιαχτίδες των καλών λόγων.
Δεν πρέπει να υπάρχουν προστριβές στο σπίτι σας. «Η άνωθεν όμως σοφία πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευ¬¬¬¬¬πειθής, πλήρης ελέους και καλών καρπών, αμερόληπτος και ανυ-πόκριτος. Και ο καρπός της δικαιοσύνης σπείρεται εν ειρή¬νη υπό των ειρηνοποιών.» (Ιακ. γ΄[3]17,18). Πραότητα και ειρήνη είναι αυτά που χρειαζόμαστε στα σπίτια μας.

Ο οικογενειακός δεσμός που συσφίγγει. Ο οικογενειακός δε-σμός είναι ο τρυφερότερος και ιερότερος από κάθε άλλο επίγειο δεσμό. Ο σκοπός του ήταν να αποβεί η ευλογία της ανθρωπότητας. Και είναι ευλογία εκεί όπου η σύμβαση συνάπτεται με βάση τη λογι¬κή, με το φόβο του Θεού και με πλήρη συναίσθηση των ευ¬θυνών που συνεπάγεται. Κάθε σπίτι πρέπει να είναι ένα μέρος α¬γά¬πης, ένα μέρος όπου δια¬μένουν οι άγγελοι του Θεού εργαζόμενοι με απαλυντική επιρροή στις καρδιές των γονέων και των παιδιών.
Τα σπίτια μας ας γίνουν μια Βαιθήλ, οι καρδιές μας ένας βωμός. ΄Οταν η αγάπη του Θεού διατηρείται στην ψυχή, θα παρου¬σιασθεί γαλήνη, φως και χαρά. Διαδώστε με αγάπη το Λό¬¬¬γο του Θεού στην οικογένειά σας και να ρωτάτε: «Τι έχει πει ο Θεός;»

Η παρουσία του Χριστού κάνει το σπίτι χριστιανικό. Το σπί¬τι που ομορφαίνεται με αγάπη και τρυφε¬ρότητα, είναι ένας χώ¬ρος τον οποίο οι άγγελοι αρέσκονται να επισκέ¬πτονται, και ό¬που ο Θεός δοξάζεται. Η επίδραση ενός προσεκτι¬κά φυλαγμένου σπι¬τιού κατά την παιδική και νεανική ηλικία εί¬ναι η α¬σφα¬λέστερη πε¬ρι¬φρού¬ρηση εναντίον της διαφθοράς του κό¬σμου. Στην ατμόσφαι¬ρα μιας τέτοιας οικογένειας τα παιδιά μαθαίνουν να αγαπούν τό¬σο τους ε¬πίγειους γονείς τους όσο και τον ουράνιο Πα¬τέρα τους. Από τη βρεφική ηλι-κία οι νέοι χρειάζεται να έχουν ορθώσει έναν ισχυρό φραγμό ανά-μεσα σε αυτούς και στον κόσμο, ώστε η διαβρω¬¬¬¬¬¬τική επίδραση να μην τους αγγίξει.
Κάθε χριστιανική οικογένεια οφείλει να απεικονίσει στον κόσμο τη δύναμη και την υπεροχή της χριστιανικής επιρροής Οι γονείς να αναγνωρίσουν την υπευθυνότητά τους στο να διατηρούν τα σπί¬τια τους ανέπαφα από κάθε ίχνος ηθικής μόλυνσης.
Αγιοσύνη Θεού πρέπει να εμποτίζει την οικογένεια. Γονείς και παιδιά ας διδαχθούν να συνεργάζονται με το Θεό, εναρ¬μονίζοντας τις συνήθειες και τα έργα τους με τις προθέσεις Του.
Οι οικογενειακές σχέσεις πρέπει να ασκούν καθαγιάζουσα επιρ¬ροή. Τα χριστιανικά σπίτια εδραιωμένα σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού και οδηγούμενα από αυτό, είναι μια θαυμάσια δύναμη για το σχηματισμό του χριστιανικού χαρακτήρα. Γονείς και παιδιά πρέ¬πει ενωμένοι να προσφέρουν υπηρεσία αγάπης σε Εκείνον ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να διατηρήσει την ανθρώπινη αγά¬πη αγνή και ευγενική.
Το πρώτο έργο που έχει να κάνει ένα χριστιανικό σπίτι, είναι να βεβαιωθεί ότι το Πνεύμα του Χριστού κατοικεί σε αυτό, ότι το κάθε μέλος της οικογένειας είναι σε θέση να σηκώσει το σταυρό του και να ακολουθεί το Χριστό όπου Αυτός οδηγεί.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ... έχει καταργηθεί το χάρισμα της γλωσσολαλιάς ή όχι; -

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ
 (Α’Κορ.13:8:13)
ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΟΜΑΡΑ
   Αυτό το θέμα σκέφτηκα να το αναρτήσω, με αφορμή μία πρόσφατη συζήτηση που είχα με έναν αδερφό μεγάλης ηλικίας, σχετικά με το πως ερμήνευε τα όσα λέγονται στην Α’Κορ.13:10· μάλιστα είχε παραθέσει την ερμηνεία του αυτή και σε ένα βιβλίο του. Συμπτωματικά και εγώ είχα γράψει σχετικά στο δικό μου βιβλίο «Μιλώντας για αγάπη και αλήθεια - Ένα παράξενο βιβλίο», αν και τα αντίθετα από αυτά που έγραψε ο αδερφός. Έτσι, σκέφτηκα να παραθέσω εδώ αυτό το συγκεκριμένο μέρος του βιβλίου μου. Τα όσα λέω στην συνέχεια, δεν γράφτηκαν για τον αδερφό, αν και αφορούν -ως νουθεσία και διδασκαλία- φυσικά και αυτόν, αλλά κυρίως αφορούν… όλους μας!

    Το θέμα είναι απλό, ασχέτως αν ο γνωστός που «διαβάλλει» θέλει να μας το παρουσιάσει ως δύσκολο και βαθύ. Το ζήτημα όμως είναι αν θέλουμε να μείνουμε με πίστη στα όσα λέει η Γραφή ή όχι. Αν θέλουμε να μείνουμε στη Γραφή, δεν θα χρησιμοποιούμε τις εμπειρίες των άλλων για να την αλλοιώσουμε όπου δεν μας βολεύει, δεν θα κρυβόμαστε πίσω από κήρυκες, «πνευματικές φιγούρες», που έχουν αποφανθεί αντίθετα με την Γραφή, αλλά θα λέμε «ναι και αμήν!» σε όσα πράγματι φανερώνει. Τα λέω αυτά, διότι αν μείνουμε πράγματι στη Γραφή, θα αντιληφθούμε α) όχι μόνο ότι ΠΟΥΘΕΝΑ δεν διδάσκει ότι το συγκεκριμένο χάρισμα θα έπαυε κάποτε, αλλά β) δίνεται η εντύπωση ότι ο Παύλος που μίλησε σχετικά με την γλωσσολαλιά, θεωρούσε ότι και αυτό, αλλά και όλα τα χαρίσματα, θα έμεναν στους κόλπους της Εκκλησίας μέχρι να έρθει Ο Κύριος! Θα πει κανείς, «Ακόμα και έτσι να είναι, δεν σημαίνει ότι Ο Κύριος δεν κατήργησε το συγκεκριμένο χάρισμα και άλλα, απλά δεν μας το λέει.». Σίγουρα όμως δεν σημαίνει και το αντίθετο! Η δική μου θέση πάντως είναι και πιο ασφαλή και δημιουργεί μάλιστα ενότητα πάνω στο θέμα. Ποια είναι αυτή ρωτάς; Να μείνουμε σε αυτά που διδάσκει η Γραφή και να λέμε:


Σας παρακαλώ να διαβάσετε αυτή τη παράγραφο άλλες δύο φορές.
    Αν δεν είμαι, έτσι συνεπής, απέναντι στα λεγόμενα της Γραφής, τότε, είμαι επιρρεπής στη πλάνη, στο ψεύδος, στην αυθαιρεσία, στην εθελοθρησκεία και τελικά ίσως γίνω και αιτία άλλοι να «σκοντάψουν» και να αρχίσουν να λένε πράγματα που μάλιστα πλησιάζουν στο να βλασφημηθεί Το Άγιο Πνεύμα. Θα ήθελες εσύ να γίνεις αιτία για κάτι τέτοιο; Κάποιος να βλασφημήσει Το Άγιο Πνεύμα και να καταλήξει στην κόλαση; Όχι, δεν θα το ήθελες. Ας λάβουμε τότε υπόψη ότι όταν λέμε κάτι για οποιοδήποτε χάρισμα, ουσιαστικά μιλάμε για τις ενέργειες Του Αγίου Πνεύματος, για Το Ίδιο Το Άγιο Πνεύμα! Ας είμαστε έτσι φειδωλοί όλοι, Πεντηκοστιανοί, Ευαγγελικοί, κτλ. Για τον σκοπό, θυμίζω τα λόγια Του Κυρίου για να είναι κοντά στην σκέψη μας:
Μαρ.3:28-29 Αληθώς σας λέγω ότι πάντα τα αμαρτήματα θέλουσι συγχωρηθή εις τους υιούς των ανθρώπων και αι βλασφημίαι, όσας βλασφημήσωσιν• 29 όστις όμως βλασφημήση εις το Πνεύμα το Άγιον, δεν έχει συγχώρησιν εις τον αιώνα, αλλ' είναι ένοχος αιωνίου καταδίκης•
Σημειώστε ότι αυτός ο λόγος δόθηκε από Τον Κύριο ως προειδοποίηση σε αυτούς που έλεγαν ότι Ο Κύριος βγάζει δαιμόνια με την δύναμη του Σατανά. Μήπως και εσύ εύκολα λες ότι όσοι γλωσσολαλούν, το κάνουν κάτω από την επιρροή  δαιμονίων;; Και αν έστω ελάχιστοι το κάνουν ως αποτέλεσμα της επενέργειες Του Αγίου Πνεύματος;; Τότε, που αφήνει αυτό εσένα;

    Τώρα, ας μπούμε στο θέμα μας. Όσοι ισχυρίζονται ότι έχουν καταργηθεί τα χαρίσματα και έτσι μεταξύ αυτών το χάρισμα της γλωσσολαλιάς αψυχολόγητα (!) θα έλεγα επικαλούνται τα λόγια του Παύλου στην Α’Κορ.13:8-13. Μας λένε ότι το «τέλειον» που εκεί αναφέρεται είναι η ολοκλήρωση του γραπτού λόγου, δηλαδή όλα τα βιβλία της Κ.Δ. που κατ’έμπνευση θα γραφόντουσαν από τους μαθητές Του Κυρίου τον πρώτο φυσικά αιώνα. Άλλοι τρενάρουν αυτό το «τέλειον» μέχρι τη σύνοδο το 397μ.Χ. (Καρθαγένη/Αφρική) όπου όλα τα βιβλία έγιναν ένα Βιβλίο και έτσι ο επίσημος κανόνας. Δεν υπάρχει κανένα άλλο επιχείρημα για την θέση τους. Αν υπάρχει, παρακαλώ να μου γνωστοποιηθεί, μάλιστα το συντομότερο. Ο συγκεκριμένος αδερφός στον οποίο στην αρχή αναφέρθηκα επιχειρηματολογούσε ότι ο Παύλος στην Κορινθίους, δήθεν με πλάγιους σοφούς τρόπους, προσπαθεί να τους πει με άλλα λόγια, να αφήσουν αυτό το χάρισμα, φτάνει το τέλος του. Για αυτό θα πω μόνο «Μήποτε συνάγουσιν από ακανθών σταφύλια ή από τριβόλων σύκα;» (Ματθ.7:16), αλλά και θα προσθέσω τα λόγια του Παύλου ώστε να διακρίνουμε πως προσπαθούσε να τους δείξει δήθεν ότι πρέπει σιγά-σιγά να αφήσουν αυτά που ξέρουνε για την γλωσσολαλιά (και γενικά για τα χαρίσματα). Αν και θα δούμε ότι αναφέρεται σε διάφορα χαρίσματα με πολύ ένθερμο θα έλεγα τρόπο, δώστε ιδιαίτερη σημασία στα όσα λέει για την γλωσσολαλιά που εδώ μας αφορά. Σας θυμίζει κάποιον που προσπαθεί να τους μεταπείσει ως προς αυτό ή ότι τους ετοιμάζει να δεχτούν ότι θα καταργηθούν τα χαρίσματα;; Ακούτε:

Α’Κορ.12:8-11 Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον. 8 Διότι εις άλλον μεν δίδεται διά του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, 9 εις άλλον δε πίστις διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων διά του αυτού Πνεύματος, 10 εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών. 11 Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διάνεμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει………………
27-31 Και σεις είσθε σώμα Χριστού και μέλη κατά μέρος. 28 Και άλλους μεν έθεσεν ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, είδη γλωσσών. 29 Μη πάντες είναι απόστολοι; μη πάντες προφήται; μη πάντες διδάσκαλοι; μη πάντες ενεργούσι θαύματα; 30 μη πάντες έχουσι χαρίσματα ιαμάτων; μη πάντες λαλούσι γλώσσας; μη πάντες διερμηνεύουσι; 31 Ζητείτε δε μετά ζήλου τα καλήτερα χαρίσματα. Και έτι πολύ υπερέχουσαν οδόν σας δεικνύω.

Α’Κορ.14:1-19 Ακολουθείτε την αγάπην• και ζητείτε μετά ζήλου τα πνευματικά, μάλλον δε το να προφητεύητε. 2 Διότι ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον δεν λαλεί προς ανθρώπους, αλλά προς τον Θεόν• διότι ουδείς ακούει αυτόν, αλλά με το πνεύμα αυτού λαλεί μυστήρια• 3  ο δε προφητεύων λαλεί προς ανθρώπους εις οικοδομήν και προτροπήν και παρηγορίαν. 4 Ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον εαυτόν οικοδομεί, ο δε προφητεύων την εκκλησίαν οικοδομεί. 5 Θέλω δε πάντες να λαλήτε γλώσσας, μάλλον δε να προφητεύητε• διότι ο προφητεύων είναι μεγαλήτερος παρά ο λαλών γλώσσας, εκτός εάν διερμηνεύη, διά να λάβη οικοδομήν η εκκλησία. 6 Και τώρα, αδελφοί, εάν έλθω προς εσάς λαλών γλώσσας, τι θέλω σας ωφελήσει, εάν δεν σας λαλήσω ή με αποκάλυψιν ή με γνώσιν ή με προφητείαν ή με διδαχήν; 7  Και τα άψυχα, όσα δίδουσι φωνήν, είτε αυλός είτε κιθάρα, εάν δεν δώσωσι διακεκριμένους τους φθόγγους, πως θέλει γνωρισθή το αυλούμενον ή το κιθαριζόμενον; 8  Διότι εάν η σάλπιγξ δώση φωνήν ασαφή, τις θέλει ετοιμασθή εις πόλεμον; 9 Ούτω και σεις, εάν δεν δώσητε διά της γλώσσης φωνήν ακατάληπτον, πως θέλει γνωρισθή το λαλούμενον; διότι θέλετε λαλεί εις τον αέρα. 10  Τόσα είδη φωνών είναι τυχόν εν τω κόσμω, και ουδέν εξ αυτών είναι ασήμαντον. 11  Εάν λοιπόν δεν γνωρίσω την σημασίαν της φωνής, θέλω είσθαι προς τον λαλούντα βάρβαρος και ο λαλών βάρβαρος προς εμέ. 12 Ούτω και σεις, επειδή είσθε ζηλωταί πνευματικών, ζητείτε να περισσεύητε εν αυτοίς προς την οικοδομήν της εκκλησίας. 13 Διά τούτο ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον ας προσεύχηται διά να γείνη ικανός να διερμηνεύη, 14  διότι εάν προσεύχωμαι με γλώσσαν αγνώριστον, το πνεύμά μου προσεύχεται, αλλ' ο νούς μου είναι ακαρποφόρητος. 15 Τι πρέπει λοιπόν; Θέλω προσευχηθή με το πνεύμα, θέλω δε προσευχηθή και με τον νούν. Θέλω ψάλλει με το πνεύμα, θέλω δε ψάλλει και με τον νούν. 16  Διότι εάν δοξολογήσης με το πνεύμα, εκείνος όστις έχει τάξιν ιδιώτου πως θέλει ειπεί το αμήν εις την ευχαριστίαν σου, μη εξεύρων τι λέγεις; 17  Διότι συ μεν καλώς ευχαριστείς, ο άλλος όμως δεν οικοδομείται. 18 Ευχαριστώ εις τον Θεόν μου ότι λαλώ πλειοτέρας γλώσσας παρά πάντας υμάς• 19 πλην εν τη εκκλησία πέντε λόγους προτιμώ να λαλήσω διά του νοός μου, διά να κατηχήσω και άλλους, παρά μυρίους λόγους με γλώσσαν αγνώριστον……………………………
37-40 Εάν τις νομίζη ότι είναι προφήτης ή πνευματικός, ας μάθη εκείνα τα οποία γράφω προς εσάς, ότι είναι εντολαί του Κυρίου. 38  αλλ' εάν τις αγνοή, ας αγνοή. 39 Ώστε, αδελφοί, ζητείτε μετά ζήλου το προφητεύειν, και το λαλείν γλώσσας μη εμποδίζετε• 40 πάντα ας γίνωνται ευσχημόνως και κατά τάξιν.

Χρειάζεται να πω κάτι άλλο; Πιστεύω όχι.
Στην συνέχεια, θα παραθέσω όπως στην αρχή είπα, ένα μέρος (σε μπλε χρώμα) ενός κεφαλαίου του βιβλίου μου, χωρίς καμία προσαρμογή στην εδώ εργασία. Αυτό το μέρος, μεταξύ άλλων, αφορά διάφορες παραμέτρους του θέματός μας όπως:
     την πραγματική σημασία των λόγων του Παύλου στην Α’Κορ.13:8-13 και ο σκοπός των
     το απαραίτητο των χαρισμάτων (ακόμα και της γλωσσολαλιάς) στην Εκκλησία μέχρι την έλευση Του Κυρίου
     τι πίστευε ο Παύλος ως προς το διαχρονικό των χαρισμάτων. (Κάτι που δεν αναφέρω, που όμως συμπληρώνω εδώ, είναι ότι ο Παύλος θεωρούσε ότι Ο Κύριος θα ερχότανε ξανά στην δική του την γενιά!! - Α’Κορ.7:29, 10:11, Φιλιπ.4:5, Α’Θεσσ.3:13, 4:14-17. Αυτό από μόνο του κλονίζει αυτή πραγματικά αψυχολόγητη αυθαιρεσία.)
Ο Κύριος, Το Πνεύμα, ας δώσει την αύξησή Του Θεού:
« Α) Δίνει Ο Θεός εμπνευσμένες αλήθειες/αποκαλύψεις στην Εκκλησία Του άλλες από αυτές που μας έδωσε και είναι γραμμένες στις σελίδες της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, ή όχι; Η απάντηση είναι: σαφώς ναι, και είμαστε (όσοι) ευγνώμονες σε Αυτόν! Ας δούμε τι έχει η ίδια Η Γραφή να μας πει:

Α΄Κορ.12:2-14, 27-31 Εξεύρετε ότι ήσθε εθνικοί, συρόμενοι όπως εσύρεσθε προς τα είδωλα τα άφωνα. 3 Διά τούτο σας γνωστοποιώ ότι ουδείς λαλών διά Πνεύματος Θεού λέγει ανάθεμα τον Ιησούν, και ουδείς δύναται να είπη Κύριον Ιησούν, ειμή διά Πνεύματος Αγίου. 4 Είναι δε διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό• 5 είναι και διαιρέσεις διακονιών, ο Κύριος όμως ο αυτός• 6 είναι και διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι. 7 Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον. 8 Διότι εις άλλον μεν δίδεται διά του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, 9 εις άλλον δε πίστις διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων διά του αυτού Πνεύματος, 10 εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών. 11 Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διάνεμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει. 12 Διότι καθώς το σώμα είναι εν και έχει μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, είναι εν σώμα, ούτω και ο Χριστός• 13 διότι ημείς πάντες διά του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν. 14 Διότι το σώμα δεν είναι εν μέλος, αλλά πολλά. ………………………….. 27 Και σεις είσθε σώμα Χριστού και μέλη κατά μέρος. 28 Και άλλους μεν έθεσεν ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, είδη γλωσσών. 29 Μη πάντες είναι απόστολοι; μη πάντες προφήται; μη πάντες διδάσκαλοι; μη πάντες ενεργούσι θαύματα; 30 μη πάντες έχουσι χαρίσματα ιαμάτων; μη πάντες λαλούσι γλώσσας; μη πάντες διερμηνεύουσι; 31 Ζητείτε δε μετά ζήλου τα καλήτερα χαρίσματα. Και έτι πολύ υπερέχουσαν οδόν σας δεικνύω.

Β) Μπορεί κάποιος γεννημένος από τον Θεό να αντιπεί ότι οι πιο πάνω αλήθειες/αποκαλύψεις (εδ.7-10, 28-30) αναφέρονται μόνο στον πρώτο αιώνα και όχι στην Εκκλησία σε όλη την ιστορία μέχρι και το τέλος της; Πού είναι η Βιβλική απόδειξη για έναν τέτοιο ισχυρισμό; Δεν υπάρχει καμία τέτοια απόδειξη μάλιστα  υπάρχει απόδειξη ότι αυτά θα υπάρχουν μέχρι να βρεθούμε στην άμεση Παρουσία Του Κυρίου. Μερικοί παραποιούν το νόημα του Α’Κορ.13:8-13 και λένε ότι η λέξη: «τέλειον», που εκεί χρησιμοποιείται (εδ.10): «όταν δε ελθη το τέλειον, το εκ μέρους καταργηθήσεται., αναφέρεται… στον κανόνα της Καινής Διαθήκης! Έτσι, ισχυρίζονται ότι οι προφητείες (όπως και η ομιλία σε γλώσσες, κτλ.) θα έπαυαν όταν ο κανόνας της Κ.Δ. θα ολοκληρωνόταν. Τι να απαντήσουμε λοιπόν σ’αυτό; Αν και πιστεύω ότι οι πιο πολλοί αδερφοί θα συμφωνήσουν, θα μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου και θα πω: Τι λέτε αδερφοί μου;!;! Λέει πουθενά ο Παύλος κάτι τέτοιο; Αν κάποιος δεν είναι δασκαλεμένος σε μία τέτοια ερμηνεία (ακόμα και να ήταν!...), δεν θα μπορούσε ποτέ με ειλικρίνεια και προσεκτική έρευνα να καταλήξει σε ένα τέτοιο αυθαίρετο συμπέρασμα σχετικά με το Α’Κορ.13:8-13, παρά μόνο αν οι δυνάμεις του σκότους τον έχουν παρασύρει σε κάτι τέτοιο. Ας δούμε την περικοπή:

Α’Κορ.13:8-13 Η αγάπη ουδέποτε πίπτει. ειτε δε προφητειαι, καταργηθήσονται. ειτε γλωσσαι, παύσονται. ειτε γνωσις, καταργηθήσεται. 9 εκ μέρους γαρ γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. 10 οταν δε ελθη το τέλειον, το εκ μέρους καταργηθήσεται. 11 οτε ημην νήπιος, ελάλουν ως νήπιος, εφρόνουν ως νήπιος, ελογιζόμην ως νήπιος. οτε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. 12 βλέπομεν γαρ αρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. αρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθως και επεγνώσθην. 13 νυνι δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταυτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.

1. Πιστεύω ότι όποιος «μη δασκαλεμένος» πιστός διαβάζει αυτήν την περικοπή, καταλαβαίνει ότι με την λέξη «τέλειον» ο Παύλος αναφέρεται σε εκείνη την στιγμή ή το διάστημα όταν η γνώση μας (αλλά και όλα τα άλλα) θα είναι (σε αντιδιαστολή με το: «το εκ μέρους», εδ.10) «τέλεια», δηλαδή ολοκληρωμένη/πλήρης. Το ερώτημα είναι πότε θα είναι η γνώση μας ολοκληρωμένη; Η απάντηση είναι: όταν έρθουμε στην άμεση Παρουσία Του Θεού δηλαδή στο καθεστώς της αιώνιας ζωής, έτσι μετά από αυτήν την ζωή· είναι τότε που η μερικότητα της –με όποιον «φορέα» έρχεται και για όποιους σκοπούς- γνώσης (που εκφράζεται και μέσω προφητείας ή μέσω των γλωσσών/εφόσον υπάρχει διερμηνέας) όπως λέει: «καταργηθήσεται» (εδ.10). Έτσι, τα εδ. 8-10 μας διδάσκουν ότι ο Παύλος δεν είχε λάβει κάποια διδασκαλία ότι κάποια χαρίσματα θα έπαυαν στο μέλλον, αλλά αντιθέτως ότι είχε λάβει την διδασκαλία ότι αυτά θα καταργηθούν όταν δεν θα τα χρειαζόμαστε πλέον, όταν δηλαδή θα είμαστε με Τον Κύριο, και όχι πριν από αυτό. Αυτά τα τρία εδάφια κλείνουν το θέμα μας. Όταν κάποιος λοιπόν μας πει ότι έχουν καταργηθεί αυτά τα χαρίσματα πείτε του ότι σύμφωνα με τον Παύλο αυτό δεν είναι αληθές και διαβάστε του αυτήν την περικοπή (ειδικά τα εδ.8-10).
2. Όταν λέει στο εδ.8 ότι οι προφητείες θα καταργηθούν, εννοεί ότι οι αλήθειες που είναι μιλημένες από προφήτες μέσω έμπνευσης, θα σταματήσουν, καθώς κάθε προφητεία είναι απλώς ένα μέρος του «πάζλ» και όχι το όλο «πάζλ» στο οποίο ανήκει. Όταν λέει ότι η γνώση θα καταργηθεί, εννοεί την γνώση όπως την ξέρουμε, δηλαδή (πάλι) μερική γνώση (με όποιο «μέσο» έρχεται και για όποιους σκοπούς). Δες πώς σχετίζεται το εδ.8 και το εδ.9. Δώσε προσοχή σε αυτό το: «γαρ» (διότι, καθώς), που συνδέει τα δύο. Οι «γλώσσες» (που αναφέρονται στο εδ.8) είναι πολύ πιθανόν να εμπεριέχονται στην λέξη του εδ.9: «προφητεύομεν», εφόσον μπορεί να υπάρχει μία προφητική επίσης διάσταση (δηλ. πρόβλεψη μελλοντικών γεγονότων ή/και οδηγίες γενικότερα) σε αυτό το χάρισμα, καθώς δύναται να απευθύνεται και στην Εκκλησία (Α’Κορ.14:26-28).
3. Τώρα, οι λόγοι που το: «οταν δε ελθη το τέλειον, το εκ μέρους καταργηθήσεται», δεν μπορεί να αναφέρεται στον κανόνα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης είναι οι ακόλουθοι: 
α) Αναφέρεται προφητικώς πουθενά στην περικοπή ο Παύλος στον –τρεις αιώνες αργότερα- κανόνα; Δεν αναφέρεται. Λογικά, Ο Κύριος, δεν θα του ενέπνεε εκεί (στην περικοπή που συζητάμε) και κάτι σχετικό με τον κανόνα; Προφανώς θα το έκανε αν αυτή ήταν η περίπτωση. Αν ο Παύλος θεωρούσε ότι ένας μέρος του «τέλειου» που θα ερχότανε, ήταν όλη η επιστολή στην οποία και αναφερόταν σ’αυτό το: «τέλειον», γιατί μας κρατάει στο σκοτάδι σχετικά με αυτό; Εντελώς αφύσικο! Πρόσεχε τον εαυτό σου και τους αδερφούς που είναι στην διάθεσή σου.
β) Βήμα-βήμα: 1) Όταν ο Παύλος λέει (εδ.9): «εκ μέρους γαρ γινώσκομεν», αναφέρεται στις αλήθειες που έχουν δοθεί ήδη και έτσι είναι γνωστές, και όταν λέει: «και εκ μέρους προφητεύομεν», υπαινίσσεται τις αλήθειες που δίνονται και που άρα δεν είναι γνωστές. 2) Λέει ότι, όλες μαζί οι αλήθειες που μπορεί να γνωρίζουμε, είναι μόνο ένα μέρος της όλης αλήθειας (εδ.9). 3) Λέει ότι οι αλήθειες μας, καθώς κυριολεκτικά είναι μη ολοκληρωμένες (καθώς μπορούμε πάντοτε να θέτουμε ερωτήσεις σχετικά με αυτές, τις οποίες όμως δεν θα μπορούμε να απαντήσουμε από κάποιο σημείο και μετά), θα καταργηθούν όταν η ολοκληρωμένη αλήθεια/εικόνα έρθει. 4) Έχοντας πει τα πιο πάνω, το ερώτημα που ακολουθεί είναι: είναι η ολοκληρωμένη αλήθεια μέσα στην Καινή Διαθήκη;; Αν ναι, πώς το ξέρει αυτό κανείς; Πού σε ολόκληρη Καινή Διαθήκη  λέει κάτι τέτοιο; Πουθενά. Πώς αποδεικνύεις κάτι τέτοιο στον εαυτό σου;; Δεν καταλαβαίνεις ότι καταστρέφεις πολλές ουσιαστικές, βασικές, διδασκαλίες μέσα από την αστήρικτη πεποίθησή σου αυτή, όπως διδασκαλίες που αφορούν την ενότητα μεταξύ όλων των μελών ολόκληρης της Εκκλησίας του Θεού καθώς σύμφωνα με εσένα το μόνο που χρειαζόμαστε είναι Η Βίβλος και όχι ο ένας τον άλλον για την αλήθεια, ούτε τo προφητικό χάρισμα κάποιου, ούτε τις γλώσσες (Α’Κορ.14:4/πρώτο σκέλος), ούτε προσωπική οδηγία/έμπνευση από Το Πνεύμα γενικότερα! Δεν θα’ πρεπε να υπάρχει αντίστοιχη και «δόκιμη» απόδειξη του ισχυρισμού σου μέσα στην Καινή Διαθήκη την ίδια, εφόσον για εσένα το «τέλειον» έχει ήδη δοθεί και είναι η Καινή Διαθήκη; Γιατί κανένας άλλος συγγραφέας στην Κ.Δ. (ή πιο αναμενόμενο λογικά, στην Παλιά Διαθήκη) δεν έχει καταγράψει κάποια προφητεία για την δημιουργία της «τέλειας» αλήθειας, τον κανόνα της Κ.Δ.;
    Και κάτι άλλο. Τόσες διδασκαλίες σχετικά με τα -σχετικά με την αλήθεια- χαρίσματα, για ποιο λόγο; Δεν είναι για εμάς! Αν ακολουθήσουμε την λογική σου, δεν θα έπρεπε να έχουμε ορισμένα βιβλία στον κανόνα της Κ.Δ. εφόσον (σύμφωνα με εσένα) αναφέρονται σε πρακτικές και διδασκαλίες του παρελθόντος, ούτε καν το βιβλίο (επιστολή) που φέρει την περικοπή που διαστρεβλώνεις και που τώρα εξετάζουμε. Μπορεί άραγε, κάτι που στην πράξη δεν αφορά εμάς σήμερα, να είναι «τέλειο/ολοκληρωμένο» στη Σκέψη Του Θεού για εμάς; Πού να βρεθεί η λογική σε αυτή τη θέση σου; Γιατί να συμπεριλάβει τόσες διδασκαλίες; Για να μας μπερδέψει; Όχι, αυτή είναι η δουλειά του διαβόλου.
γ) Τέλος, το ότι αυτό το: «όταν» στο εδ.10 δεν αναφέρεται στην περίοδο που θα γινότανε ο κανόνας της Κ.Δ. αποδεικνύεται από το απλό γεγονός, ότι αυτή η ίδια περίοδο περιγράφεται με τα όσα ακολουθούν την λέξη: «τότε», στο εδ.12.
Ας δούμε τώρα τα εδ.11-12:

οτε ημην νήπιος, ελάλουν ως νήπιος, εφρόνουν ως νήπιος, ελογιζόμην ως νήπιος. οτε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. 12 βλέπομεν γαρ αρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. αρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθως και επεγνώσθην.
   
    Το εδάφιο 12 ουσιαστικά κλείνει την υπόθεση ως προς τι εννοούσε ο Παύλος αναφερόμενος στο «τέλειον».
1) Συνεχίζοντας την γραμμή των σκέψεών του, ο Παύλος, έχοντας πει ότι έχουμε μερική γνώση, τώρα θα κάνει επεξηγητικές παρατηρήσεις μέσω παραλληλισμών (εδ.11), για να μας πει (συλλογιζόμενος τον εαυτό του) ότι παρομοίως όταν ήταν νέος, είχε μερική γνώση των πραγμάτων, κάτι που τον έκανε να μιλάει, να κατανοεί και να σκέφτεται όπως ένα παιδί. Τώρα όμως, που ενηλικιώθηκε, έγινε άντρας, «κατήργησε» την μερικότητα της γνώσης του διότι τώρα έχει την σωστή οπτική των φυσικών πραγμάτων γύρω του, την όψη των πραγμάτων που πάντα υπήρχε που όμως δεν ήταν σε θέση να διακρίνει λόγω της παιδικής του άγνοιας. Σ’αυτό το σημείο, ξαφνικά (εδ.12) γυρνάει σε πληθυντικό βαθμό: «βλέπομεν», για να μιλήσει για εν Χριστώ γνώση και με άλλα λόγια να πει: «Πράγματι έτσι, με τον ίδιο τρόπο (όπως όταν και εγώ ή και εμείς ήμασταν παιδιά) πάλι έχουμε μία όχι ξεκάθαρη εικόνα των πραγμάτων, αλλά όταν φτάσουμε κι εμείς το αναμενόμενο σημείο αντιδιαστολής («ανήρ», εδ.11) θα δούμε τα πράγματα «πρόσωπον προς πρόσωπον» (εδ.12).» Όμως, μια στιγμή. Ποιοι «εμείς»; Ποιοι «βλέπομεν»; Οι παραλήπτες της επιστολής δεν θα ήταν ζωντανοί όταν θα γινόταν ο κανόνας! Έτσι, δεν χρειάζεται να πάμε πιο πέρα, καθώς τώρα μπορούμε να αποδείξουμε στους εαυτούς μας το πασιφανέστατο, δηλαδή ότι ο Παύλος δεν μπορεί να αναφέρεται στην περίοδο στην οποία έγινε ο κανόνας της Κ.Δ. Κι όμως αν συνεχίσουμε την ανάλυση της περικοπής θα δούμε ότι υπάρχουν επιπρόσθετες σχετικές αποδείξεις:
2) Ποιο είναι αυτό το «έσοπτρον» (εδ.12)/καθρέφτης,  στο οποίο αναφέρεται ο Παύλος; Αναφέρεται στον Λόγο της αληθείας. Και αυτό επειδή: α) αυτή η λέξη: «έσοπτρον»/καθρέφτης, αναφέρεται πάλι στο Ιάκ.1:22-24 φέροντας το νόημα: ο Λόγος της αληθείας Του Θεού, β) αυτή η ερμηνεία της λέξης ταιριάζει απόλυτα με όλα όσα λέγονται στην περικοπή που εξετάζουμε. Δηλαδή μαθαίνουμε ότι έχουμε (τον Λόγο της αλήθειας) την αλήθεια, και η δική Του αλήθεια επίσης μιλάει και για εμάς, αλλά όχι για όλα τα πράγματα σχετικά με εμάς, είναι μερική, όλα δεν είναι ξεκάθαρα σε μας όταν κοιτάζουμε στον καθρέφτη της αποκαλυμμένης –έως ενός σημείου- αλήθειας Του. Και για αυτό το λόγο, οι επόμενες λέξεις που χρησιμοποιεί για να περιγράψει το αποτέλεσμα, την εικόνα μας, καθώς κοιτάζουμε μέσα στον καθρέφτη της μερικής γνώσης που λαμβάνουμε, είναι οι λέξεις: «εν αινίγματι», δηλαδή «αινιγματωδώς».
3) Μήπως αυτό το: «αινιγματωδώς», σου θυμίζει κάτι; Μήπως τα ακόλουθα;

Ρωμ.8:18-19, 25 Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς. 19 Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού…………………25 Εάν δε ελπίζωμεν εκείνο, το οποίον δεν βλέπομεν, διά της υπομονής περιμένομεν αυτό.

Α’Κορ.8:1-3 Περί δε των ειδωλοθύτων, εξεύρομεν ότι πάντες έχομεν γνώσιν, η γνώσις όμως φυσιοί, η δε αγάπη οικοδομεί. 2 Και εάν τις νομίζη ότι εξεύρει τι, δεν έμαθεν έτι ουδέν καθώς πρέπει να μάθη• 3 αλλ' εάν τις αγαπά τον Θεόν, ούτος γνωρίζεται υπ' αυτού.

Α’Ιωάν.3:2 Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι• εξεύρομεν όμως ότι όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι.

Κολ.3:3-4 Διότι απεθάνετε, και η ζωή σας είναι κεκρυμμένη μετά του Χριστού εν τω Θεώ• 4 όταν ο Χριστός, η ζωή ημών, φανερωθή, τότε και σεις μετ' αυτού θέλετε φανερωθή εν δόξη.

     Πότε λοιπόν θα λυθεί αυτό το «αίνιγμα» σχετικά με τον εαυτό μας (και ό,τι σχετικό με μας); Όταν βρεθούμε στην Δική Του άγια και ένδοξη Παρουσία.
4) Στην Δική Του Παρουσία, οι ακόλουθες λέξεις του εδ.12 θα εκπληρωθούν σε μας: «τότε δὲ (θα δούμε) πρόσωπον πρὸς πρόσωπον». Όχι μερική γνώση πλέον. Στην Παρουσία Του θα έχουμε την ολοκληρωμένη αλήθεια σχετικά με το «πρόσωπο» μας, το άτομο μας (καθώς όλα εκεί είναι ολοκληρωμένα/τέλεια), διότι θα δούμε τον εαυτό μας, τον εαυτό που Ο Θεός προόρισε για αυτούς που ήταν μέσα στον Ιησού Χριστό, ολοκληρωμένο/τέλειο μέσα σε Αυτόν με όλη τη δόξα (Κολ.3:3-4 πιο πάνω), καθώς θα είμαστε σαν Αυτόν. Ξέρουμε σήμερα μερικές αλήθειες σχετικά με το ποιοι είμαστε εν Χριστώ (και άλλες πνευματικές αλήθειες γενικώς), αλλά «τότε» κυριολεκτικά θα δούμε τον εαυτό μας μέσα σε Αυτόν, όπως ήταν στις προθέσεις Του να είμαστε. (Αλληλούια!!!)
5) Το δεύτερο μέρος του εδαφίου (12) πάλι αποδεικνύει το λανθασμένο της διδασκαλίας που λέει ότι με την λέξη: «τέλειον», ο Παύλος εννοούσε το βιβλίο της Κ.Δ. Συνεχίζει (και ρίχνει κι άλλο φως στην προηγούμενη πρόταση αλλά και σ’όλη την περικοπή):
«αρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθως και επεγνώσθην»

α) Πάλι βλέπουμε αυτό το «εκ μέρους», που αντιδιαστέλλεται με την λέξη: «τέλειον», του εδαφίου 10. Εδώ δε, το: «εκ μέρους», αντιδιαστέλλεται με τις λέξεις: «καθώς και επεγνώσθην», δηλαδή: «καθώς και γνωριζόμουν σωστά/ολοκληρωτικά». Λέει δηλαδή: «Τώρα γνωρίζω μερικά πράγματα για τον εαυτό μου, τότε θα γνωρίσω τον εαυτό μου ακόμα πιο καλά όπως δηλαδή με γνώριζε Ο Θεός (πιο καλά/σωστά/ολοκληρωμένο). β) Ο Παύλος τώρα κάνει το ζήτημα προσωπικό. Αλλά πώς μπορεί αυτό να συμβαίνει αν προφητεύει σχετικά με τον κανόνα της Καινής Διαθήκης;; Ή μήπως μιλάει για τον εαυτό του στην Παρουσία Του Θεού;! Οπότε, εννοείται ότι (πάλι!) «η υπόθεση έκλεισε» για αυτούς που φοβούνται Τον Θεό και αγαπούν και σέβονται τις αλήθειες Του· ο Παύλος βλέπει τον εαυτό του με τους παραλήπτες της επιστολής του, τους Κορίνθιους, σε εκείνη την περίοδο που θα ερχότανε και που υπονοείται από τις λέξεις (εδ.10,12): «ότε» (όταν) και «τότε». Αυτή η περίοδος, εμφανώς (!), δεν ήταν η περίοδος του κανόνα της Κ.Δ. (3 αιώνες μετά) αλλά η περίοδο της Παρουσίας Του Θεού στην αιωνιότητα.
6) Μπορείς να δεις την σύνδεση μεταξύ των εδ.11-12 και Β’Πέτ.1:19;
7) Τελευταίο εδάφιο:
   
13 νυνι δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταυτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.

    Ο σκοπός του Παύλου στο κεφάλαιο13 ήταν να παροτρύνει στην αγάπη. Τα εδ.8-12 είναι ουσιαστικά μία παρένθεση. Κάνει μία αντιδιαστολή μεταξύ πνευματικών πραγμάτων που έχουν χρονικά όρια και των πνευματικών πραγμάτων της αιωνιότητας. Εδώ στο εδ.13, επιστρέφει στο κύριο θέμα του ώστε και πάλι να δώσει έμφαση στην αγάπη. Εν κατακλείδι μας αφήνει ο Παύλος να καταλάβουμε ότι όλα όσα πιστεύουμε βασίζονται πάνω σε μερική γνώση, οπότε όσα ελπίζουμε να έρθουνε, να λάβουμε, επίσης είναι παράγωγα μερικής γνώσης. Και τα δύο, η πίστη και η ελπίδα, δεν έχουν καμία θέση στην αιωνιότητα καθώς θα βρισκόμαστε στην τελειότητα, στα ολοκληρωμένα και έτσι θα βλέπουμε όλα τα πράγματα όπως Ο Θεός τα βλέπει. Θα γνωρίζουμε όλη την αλήθεια για όλα όσα τώρα παρατηρούμε «αινιγματωδώς». Έτσι, η πίστη και η ελπίδα υπηρετούν αυτήν την ζωή. Αλλά η αγάπη όμως έχει θέση και σκοπό και σ’αυτήν την ζωή και στην επόμενη! Θα παραμείνει σε λειτουργία σε όλη την αιωνιότητα… και είμαστε ευτυχείς και ολόκαρδα ευγνώμονες για αυτό!
    Έχοντας δει την σωστή κατανόηση του Α’Κορ.13:8-13, άλλη μία πτυχή πρέπει οπωσδήποτε εδώ να επισημανθεί. Καταλαβαίνουμε άραγε τον σκοπό οποιασδήποτε έμπνευσης προερχόμενης από Το Άγιο Πνεύμα; Αν τον καταλαβαίνεις, δεν μπορείς να κάνεις σχόλια όπως: «Η προφητεία και οι γλώσσες ήταν για τότε, όχι για σήμερα.», ή «Ο Θεός μιλάει μόνο μέσα από τις Γραφές.» κ.ά.π. Η προσευχή μου είναι οι επόμενες περικοπές και η χάρη Του Θεού να σε βοηθήσουν να δεις το μεγάλο σφάλμα σου. Δεν θα τις σχολιάσω αλλά θα σου ζητήσω να βρεις και να υπογραμμίσεις τον σκοπό των χαρισμάτων Του Θεού που εκεί αναδεικνύεται. Όταν τον συνειδητοποιήσεις, ρώτησε τον εαυτό σου: Μπορεί να μην είναι αυτή πρόθεση Του Θεού για ολόκληρη την Εκκλησία σε όλες τις εποχές, για εμάς σήμερα; Εάν είναι, γιατί να παύσουν τα μέσα για αυτόν τον σκοπό; Ας αυξήσει Ο Θεός μέσα σου την αλήθεια Του (Κολ. 2:19):

Α΄Κορ.12:7 εκάστω δε δίδοται η φανέρωσις του πνεύματος προς το συμφέρον.

Εφεσ.4:11-16 και αυτος εδωκεν τους μεν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους, 12 προς τον καταρτισμον των αγίων εις εργον διακονίας, εις οικοδομην του σώματος του Χριστου, 13 μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιου του θεου, εις ανδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστου, 14 ινα μηκέτι ωμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι και περιφερόμενοι παντι ανέμω της διδασκαλίας εν τη κυβεία των ανθρώπων εν πανουργία προς την μεθοδείαν της πλάνης, 15 αληθεύοντες δε εν αγάπη αυξήσωμεν εις αυτον τα πάντα, ος εστιν η κεφαλή, Χριστός, 16 εξ ου παν το σωμα συναρμολογούμενον και συμβιβαζόμενον δια πάσης αφης της επιχορηγίας κατ' ενέργειαν εν μέτρω ενος εκάστου μέρους την αυξησιν του σώματος ποιειται εις οικοδομην εαυτου εν αγάπη.

    Αν κάποιος πιστεύει ότι η αλήθεια και η έμπνευση/οδηγία μπορούν να προσδοκούνται μόνο μέσα στο Βιβλίο της Καινής Διαθήκης, αυτό μπορεί να σημαίνει (στην καλύτερη περίπτωση) ότι δεν συνειδητοποιεί την εμπειρία του ως μέρος του Σώματος Του Χριστού ή (ακόμα χειρότερα) ότι δεν έχει καθόλου προσωπική εμπειρία των περικοπών (και άλλων) που ανέφερα πιο πάνω και έτσι θα πρέπει να αναρωτηθεί αν πράγματι έχει γίνει μέρος του Σώματος Του Χριστού ή όχι.
    Δεν υπάρχει καμία περικοπή στην Βίβλο που να μας λέει ότι Ο Θεός δεν θα ενέπνεε τους επόμενους μαθητές/Χριστιανούς με νέες συμπληρωματικές ή/και επεξηγηματικές αλήθειες. Μπορείς να δεχτείς αυτή την απλή αλήθεια; Μόνο όταν κάποιος αποδείξει μέσω της Γραφής ότι Ο Θεός θα σταματούσε να δίνει στην Εκκλησία Του το χάρισμα της προφητείας καθώς και άλλες -σχετικά με την αλήθεια- «δωρεές», μετά από κάποιο σημείο στην ιστορία, θα μπορεί να μιλήσει «για τελευταία δοσμένη αποκάλυψη». »

    Μετά απ’ όσα διάβασες, εσύ αδερφέ που τόσο καιρό δίδασκες ή έστω πίστευες άλλα, τι θα κάνεις; Ό,τι και αν κάνεις πάντως, θα γίνει μπροστά στο Άγιο Πνεύμα. Έχεις προειδοποιηθεί.

    Πάντα εντυπωσιάζομαι πως μερικοί αδερφοί μου στην Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία, ομολογούν ότι πρέπει να ζούμε με την αρχή: «Μόνο η Γραφή» (Sola Scriptura), ενώ ταυτόχρονα, όταν συναντάνε ένα ζήτημα της Γραφής που δεν κάθεται καλά στα πλαίσια της «γραμμής» της εκκλησίας/απόχρωσής τους ή και των προσωπικών τους πεποιθήσεων, τότε, το «Μόνο η Γραφή» (στη πράξη) το στέλνουν μία μακρινή βόλτα (!), καθώς επιλέγουν να κάνουν πως δεν το βλέπουν το ζήτημα που τους ελέγχει ως λανθασμένους/πλανεμένους στην Γραφή ή ακόμα χειρότερα να το διαστρεβλώνουν. Και όμως αυτή είναι η αλήθεια που πρέπει διάφοροι, που με δεμένα τα μάτια οδηγούν το ποίμνιό τους, τα αδέρφια μου/μας στις επικίνδυνες μεν, αυθαιρεσίες δε, να ακούσουν… ξανά, και συχνά-πυκνά! Ναι, σας βλέπουμε και σας εκθέτουμε. Να προσέχετε τι λέτε. Ένα τέτοιο ζήτημα λοιπόν είναι και αυτό της περιβόητης γλωσσολαλιάς. Να ανοίξεις λοιπόν πάλι τη Γραφή σου μετά από τόσα χρόνια και να το ψάξεις, αλλιώς να μην πιστεύεις ότι έχεις σχέση με το Πνεύμα της αληθείας, παρά μόνο, μία που σε ενοχοποιεί.
    Θεωρώ όμως ότι υπάρχουν, για το συγκεκριμένο ζήτημα, λόγοι που αδερφοί, κυρίως της Ευαγγελικής εκκλησίας και πιο ειδικά της Ελεύθερης Ευαγγελικής Εκκλησίας (όχι όλοι βέβαια!), δεν θέλουν να μένουν στα όσα διδάσκει η Γραφή σχετικά, αλλά ψάχνουν παραθυράκια για να μην διαταραχτεί η νεκρική σιγή τους. Τους κατανοώ μεν, αλλά δεν έχω δικαίωμα να τους δικαιολογώ, ούτε εσύ μαθητή Του Χριστού έχεις αυτό το δικαίωμα· κανένας δεν έχει το δικαίωμα να «κατακρατά την αλήθεια μέσα στην αδικία». Αυτούς τους λόγους λοιπόν, θα δούμε αμέσως τώρα:
1) Δεν λειτουργεί κανένας αυτό το χάρισμα στα συναθροίσεις τους. Έτσι συμπεραίνουν, δεν μπορεί Ο Κύριος να τους προσπέρασε όσον αφορά αυτό το χάρισμα, άρα, «αυτό έχει καταργηθεί!» Τόσο εύκολα, παρόλο που γνωρίζουν ότι μερικοί ισχυρίζονται ότι το έχουν! Θα πω μόνο ότι «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια»(!) και δεν θα το αναλύσω.

2) Αδερφοί της Πεντηκοστιανής απόχρωσης (η οποία έχει και καλά να αναδείξει), αφού λόγω άγνοιας «βρώμισαν» και αυτό το χάρισμα με ανοησία, ψέμα, πλύση εγκεφάλου, γελοιότητες και σκοτάδι, το κατέστησαν σκάνδαλο στους αδερφούς των υπολοίπων Διαμαρτυρόμενων Εκκλησιών.

3) Μερικοί μονόφθαλμοι μεταξύ τυφλών (της Ευαγγελικής), σε ηγετικές θέσεις, αφού πλανήθηκαν με αφορμή τους προηγούμενους δύο λόγους (η δε αιτία ήταν η καρδιά τους), φρόντισαν με φοβερές ρητορείες να σπείρουν στις καρδιές των πιστών τις αυθαιρεσίες τους (περί γλωσσολαλιάς) σε βάρος της Γραφής και της αλήθειας, σε βάρος ουσιαστικά μίας ευλογίας Του Θεού που Ο Ίδιος ήθελε να χαρίσει στην Εκκλησία Του. Του λόγου το αληθές, ήδη το εντοπίσαμε στην εργασία/μελέτη που προηγήθηκε.

4) Πλέον, ηγέτες/φίρμες/σπουδαγμένοι/«ειδικοί» της Ευαγγελικής, που νομίζουν ότι η δουλειά τους είναι πιστά και μετά φόβου σχεδόν να διαιωνίζουν την γραμμή των σπουδαίων «μονόφθαλμων» προηγούμενων γενιών (που τόσο τους νοσταλγούν), αντί με φόβο Κυρίου να ερευνούν τις Γραφές για όσα έσπειραν οι προηγούμενοι και να δούνε οι ίδιοι αν έτσι έχουν τα πράγματα, παπαγαλίζουν τα ίδια ή στην καλύτερη περίπτωση δεν αγγίζουν καθόλου τα θέματα που χαλάνε την εικόνα των προηγούμενων. Φτιάξτε τους και εικόνες και προσκυνήστε τους, τους άγιούς σας! Τι άλλο έμεινε;;

5) Αρκετοί πιστοί τρέφονται (…) μόνο από τον άμβωνα και όχι από τη Γραφή. Πολλοί, ελπίζουν από ανθρώπους να λάβουν την αλήθεια του Θεού και ξεχνούν:
Ιερ.17:5 Ούτω λέγει Κύριος• Επικατάρατος ο άνθρωπος, όστις ελπίζει επί άνθρωπον και κάμνει σάρκα βραχίονα αυτού και του οποίου η καρδία απομακρύνεται από του Κυρίου.
Πόσες φορές το έχω δει αυτό… με τα αποτελέσματά του. Έτσι, αρκετοί από τους αντιφρονούντες, δεν ξέρουν καν τι διδάσκει η Γραφή για το συγκεκριμένο ζήτημα.

    Αυτοί θεωρώ ότι είναι οι λόγοι που δεν μπορούν ή δυσκολεύονται να μείνουν σε όλα όσα λέει η Γραφή.
    Διατηρούν έτσι την σιγή ή και αδιαφορία τους και…. όλα καλά. Αυτό το «όλα καλά» δεν θέλει να το χαλάσει κανένας (σχεδόν), επειδή βολεύει τους τεμπέληδες, τους νεκρούς, τους δειλούς, τους «μη πνεύμα έχοντες» (πλέον) και τέτοιοι, πολλοί· είναι μικρό πράγματι το ποίμνιο Του Ιησού Χριστού.
    Που είναι οι πιστοί που με φόβο Κυρίου, παρρησία και αγάπη για την επικράτηση της αλήθειας Του θα σηκώσουν το ανάστημά τους και θα πούνε όταν προβλέπεται, «Όχι, κάνανε λάθος σε μερικά ζητήματα οι προηγούμενοι, λάθη τα οποία εμείς οφείλουμε να διορθώσουμε και θα τα διορθώσουμε με κάθε κόστος!»?? Μα είναι δυνατόν διαφορετικοί άνθρωποι από αυτούς που περιγράφω εδώ, να οδηγήσουν την εκκλησία πιο κοντά στην διδασκαλία Του Κυρίου και των αποστόλων; Όχι, δεν είναι. Οδηγούν σταθερά τον λαό Του Θεού στα χέρια του εχθρού και η πνευματική αιματοχυσία μεγάλη και απλώνεται. -Μόνο «Διαμαρτυρόμενοι» δεν είναι μερικοί! Ούτε καν καταλαβαίνεις τι λέω τώρα.

   Ο Θεός ας κάμει έλεος σε όλους μας, διότι όπως λέει ο Παύλος, είναι αλήθεια ότι σε «πολλά φταίμε όλοι», αλλά ας κάνει ιδιαίτερη χάρη σε αυτούς που είναι δεμένοι στην άγνοια άλλων και ας τους ελευθερώσει και ας τους δώσει την παρρησία να σταθούν ενώπιον Του με την αλήθεια Του και στην συνέχεια μπροστά στους αδερφούς.

Αλέξης Τομαράς


Υγ. Πρόσεχε -αν δεν το έχεις ήδη κάνει- να μην βλασφημήσεις με την άγνοιά σου Το Άγιο Πνεύμα ή/και να μην οδηγήσεις άλλους να το κάνουν.