«Μπορώ να συγχωρέσω αυτούς που με πλήγωσαν και πρόδωσαν, χωρίς να μετανοήσουν;»                                                  

Αν περιμένουμε αυτούς που μας πλήγωσαν να μετανοήσουν πρώτα, τότε θα έπρεπε να περιμένουμε για πολύ καιρό! Κι εμείς θα δικαιολογούσαμε την πικρία που υπάρχει μέσα μας, στην υπόλοιπη ζωή μας. 

Αυτή η στάση δεν είναι σωστή. Ακόμη και μη χριστιανικοί οργανισμοί τονίζουν την αξία της συγχώρεσης. Ο συλλογισμός είναι ότι το μεγαλύτερο όφελος στη συγχώρεση κερδίζει όχι αυτός που συγχωρείται αλλά εκείνος που συγχωρεί.     

Μια κεντρική διδασκαλία του Χριστού είναι να αγαπούμε και να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας και να κάνουμε καλό σ’ εκείνους που μας έβλαψαν. Και είναι περίεργο, πως πολλοί από μας διαβάζουμε τα Ευαγγέλια αλλά χάνουμε αυτό το σημείο. Μπορεί να μάθουμε τη θεολογία,  αλλά όχι τη χάρη που ο Ιησούς δίδαξε και έζησε. 

Πόση μετάνοια, υποθέτετε είδε ο Χριστός, όταν ήταν κρεμασμένος στο Σταυρό; Δεν υπήρχε μόνο παντελής απουσία μετάνοιας,  αλλά υπήρχε και μεγάλη περιφρόνηση. Ποια ήταν η απάντηση του Ιησού: «Πατέρα, συγχώρησέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν» (Λουκάς 23/34).   

Αν ο Χριστός υιοθετούσε την άποψη ότι θα έπρεπε να περιμένει ως ότου μετανοήσουν οι σταυρωτές Του, τότε θα έδειχνε ότι ήταν χαμένος κι Αυτός όπως αυτοί για τους οποίους πέθαινε. Ούτε και φώναξε  σ’ αυτούς, «σας συγχωρώ». Προσευχήθηκε, «Πατέρα,  συγχώρησέ τους».  

Οι περισσότεροι, εννιά στους δέκα,  που μας έβλαψαν, ούτε καν σκέφτονται ότι έκαναν κάτι λάθος. ΄Οταν ήμουνα ποιμένας στο Westminster Chapel του Λονδίνου, εκείνοι  που με πλήγωσαν δεν σκέφτηκαν ποτέ ότι μου έκαναν κάτι κακό. Ο φίλος  μου Josif Tson, από τη Ρουμανία που είχε φυλακιστεί και βασανιστεί για την πίστη  του, μου είπε τα εξής σοβαρά λόγια: «Πρέπει ολότελα να τους  συγχωρέσεις, γιατί αν ολότελα δεν τους συγχωρήσεις, θα είσαι αλυσοδεμένος».   

Ποτέ δεν πήγα σ’ αυτούς που μ’ έβλαψαν και να τους πω ότι τους συγχώρεσα (αυτό θα τους πρόσβαλλε). Αλλά το έκανα μέσα στην καρδιά μου. Μια και συγχωρέσεις στην καρδιά σου, τότε το πρόβλημα λύνεται, άσχετα αν μετανοούν ή όχι οι άλλοι. Η ευλογία που πήρα προσωπικά είναι ανυπολόγιστη.

Όταν ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του να αγαπούν ο ένας το άλλον, όπως  Αυτός τους αγάπησε (Ιωάν. 3/34), γνώριζε ότι ο Πέτρος θα Τον απαρνιόταν. Τότε, όμως, ήταν που  είπε σε όλους τους μαθητές: «Ας μην ταράζεται η καρδιά σας. Πιστεύετε στο Θεό και σ' εμένα πιστεύετε» (Ιωαν. 14/1). Μη ξεχνούμε ότι μιλούσε σ’ εκείνους που ήξερε ότι θα Τον εγκατέλειπαν σε λίγο.

Όταν φανερώθηκε σ’ αυτούς, που ήταν πίσω από τις κλειστές πόρτες, μετά την ανάσταση Του, δεν τους είπε: «Πώς το κάνατε αυτό σε Μένα;». Απλώς τους είπε: «Ειρήνη σε σας! Όπως με έχει αποστείλει ο Πατέρας, το ίδιο κι εγώ αποστέλλω εσάς» (Ιωάν. 20/21). Τους βεβαίωσε με τα λόγια Του,  σαν μη να είχε συμβεί κάτι.   

Απάντησα στο ερώτημα: «Πρέπει να τους συγχωρώ;». Ας δούμε τώρα το ερώτημα: «Πώς μπορώ να τους συγχωρέσω;». Η απλή απάντηση: επειδή ο Θεός  συγχώρησε εσένα. Εσύ, είσαι τέλειος; Αν πεις, «δεν έχω κάνει αυτό που έκαναν αυτοί», θα σου απαντήσω «ναι, σε πιστεύω, αλλά κι εσύ έκανες άλλα πράγματα, που στα μάτια του Θεού, είναι προφανώς εξίσου τόσο σοβαρά. Κι όχι μόνο αυτό, εσύ έχεις και το ΄Αγιο Πνεύμα και ο καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη (Γαλάτας 5/22). ΄Αρα μπορείς κι εσύ να το κάνεις.

Στην περίπτωση μου, νόμιζα δεν μπορούσα. Αλλά το έκανα και ήταν το καλύτερο που έκανα ποτέ, αν και δεν ήταν εύκολο.     Τα σημάδια να γνωρίζεις ότι ολότελα συγχώρεσες περιληπτικά είναι: α) Δεν λες σε κανέναν τους τι έκανε σε σένα (αυτό θα φανεί ότι προσπαθείς να τιμωρήσεις εκείνον που σε έβλαψε). β)  Μην προσπαθήσεις να τους εκφοβίσεις. γ)  Μην τους κάνεις να νιώθουν ένοχοι.         δ) Μην προσπαθήσεις να σώσεις την αξιοπρέπειά σου.      ε) Συγχώρεσε και ξέχασε το μια για πάντα.   στ) Προσευχήσου ο Θεός να  τους ευλογήσει. Όταν τα κάνεις αυτά, τότε εκπληρώνεις αυτό που ο Ιησούς είχε στο νου Του για σένα. Δεν θα είσαι ποτέ πια λυπημένος. Η ευλογία του Αγίου Πνεύματος θα σε περιστοιχίζει και θα πολλαπλασιάσει τις ευλογίες σου.  Τελικά, όσο μεγαλύτερη και βαθύτερη είναι η πληγή, τόσο μεγαλύτερη θα είναι  η ευλογία σε σένα.  

του R.T. Kendall         

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣΓίνου πιστός μέχρι θανάτου"

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΥΧΙΚΟΣ
"Γίνου πιστός μέχρι θανάτου"
Τι είναι η πίστη;

Αυτό είναι ένα από τα κρισιμότερα ερωτήματα που θα μπορούσε να θέσει κάποιος. Έχω όμως την εντύπωση ότι οι περισσότεροι χριστιανοί έχουν στο νου τους λανθασμένες ιδέες για το ερώτημα αυτό.
• Πάρα πολλοί στην εποχή μας νομίζουν ότι η πίστη είναι απλά ένα ορθό δόγμα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό είναι σωστό, αλλά πολλοί, οι περισσότεροι θα έλεγα, διχοτομούν τη ζωή τους και από το ένα μέρος βάζουν τα δόγματα και από το άλλο τα καθημερινά βιώματα, επειδή νομίζουν ότι τα δόγματα δεν έχουν καμία σχέση με τα βιώματα. Άλλο τι πιστεύεις και άλλο τι ζεις, λένε.
Το βλέπουμε αυτό στην πιο εξτρεμιστική του μορφή στους ανθρώπους που πηγαίνουν την Κυριακή στις Εκκλησίες, απαγγέλλουν το "Πιστεύω" [δηλαδή το δόγμα τους] αλλά την επόμενη ημέρα, στην εργασία τους, βρίζουν εκείνο το οποίο έλεγαν ότι πιστεύουν.
Υπάρχουν και ηπιότερες μορφές αυτής της νοοτροπίας, όπως για παράδειγμα όταν λέμε ότι οι άνθρωποι χρειάζονται τον Ιησού Χριστό και τη σωτηρία, και πρέπει να τους μιλήσουμε για το σωστό δρόμο, όμως αν ένας από αυτούς μάς κλείσει το δρόμο καθώς θέλουμε να στρίψουμε, τότε ακούει το κορνάρισμά μας και τις φωνές μας...
• Μια άλλη ιδέα για την πίστη, είναι ότι σημαίνει μια θρησκευτική ευσέβεια, ένα θρησκευτικό τρόπο ζωής, με ιδιαίτερη έμφαση στην τελετουργία. Έτσι οι άνθρωποι χωρίζονται ανάμεσα στους θρησκευόμενους, που λέμε ότι είναι οι πιστοί, και τους μη θρησκευόμενους, που λέμε ότι δεν πιστεύουν. Το παράξενο είναι ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, όταν ήταν εδώ στη γη, βρήκε πιο πολλά στραβά στην παρέα των θρήσκων παρά στην παρέα των μη θρησκευόμενων.
• Άλλη ιδέα για την πίστη, αρκετά διαδομένη στην εποχή μας, είναι μία ασαφής και νεφελώδης ελπίδα ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα από ό,τι είναι τώρα, αρκεί να έχεις πίστη. Σε κάποιες πιο ανεπτυγμένες μορφές αυτή η σκέψη λέει ότι αν πιστεύεις, ο Θεός θα σου δώσει οτιδήποτε Του ζητάς. Αν ζητάς υγεία, θα σου δώσει υγεία. Αν ζητάς ευημερία, θα σου δώσει ευημερία. Αρκεί να ζητάς με πραγματική πίστη. (Εδώ, βέβαια, ταιριάζει το ερώτημα, αν δεν ξέρουμε τι είναι πίστη, πώς ξέρουμε τι είναι πραγματική πίστη;)

* * *

Για να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα της πίστης, ασφαλώς πρέπει να μελετηθούν πολλές περικοπές της Βίβλου, πιστεύω όμως ότι η επιστολή του Χριστού προς την Εκκλησία των Σμυρναίων (Αποκ. 2/β/8-11), μπορεί να μας βοηθήσει να συλλάβουμε κάποιες διαστάσεις της.

Ας ξεκινήσουμε πρώτα απ’ όλα από αυτό που λέμε "δόγμα" της πίστης. Αλλά τι είναι δόγμα; Μερικοί άνθρωποι μόλις ακούνε τη λέξη δόγμα, σκέφτονται αρνητικά και όταν λένε ότι κάποιος δογματίζει, θεωρούν ότι κάνει κάτι κακό. Όμως δόγμα είναι κάτι που πιστεύουμε ότι είναι έτσι και δεν πιστεύουμε ότι είναι αλλιώς. Αυτό ισχύει για όλη τη ζωή μας. Αν για παράδειγμα λέμε ότι αυτό το αντικείμενο είναι μια καρέκλα, το πιστεύουμε ότι είναι πράγματι μία καρέκλα και δε μπορεί να είναι κάτι που δεν είναι καρέκλα. Το ίδιο ισχύει και για την χριστιανική πίστη. [Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι ο Παύλος μαζί με τον Τιμόθεο, στις περιοδίες τους "παρέδιδον εις αυτούς διαταγάς να φυλάττωσι τα δόγματα τα εγκεκριμένα υπό των αποστόλων και των πρεσβυτέρων των εν Ιερουσαλήμ" (Πράξ. 16/ις/1-4).]
Τα δόγματα, συνεπώς, είναι πολύ χρήσιμα επειδή μας βοηθούν να δούμε πού να βασίσουμε την πίστη μας, και όλοι θέλουμε να βασίζουμε την πίστη μας σε κάτι που όντως είναι αλήθεια, κάτι που ισχύει! Τα δόγματα, λοιπόν, μας λένε ποια είναι η αλήθεια, ώστε να μην δεχόμαστε, να μην εμπιστευόμαστε και να μη βασίζουμε τη ζωή μας πάνω στο αντίθετο, επειδή κάθε τι που δεν είναι αλήθεια θα μας απογοητεύσει. Γι’ αυτό η χριστιανοσύνη έχει δόγματα και γι’ αυτό η εκκλησία αγωνίζεται να τα διατηρήσει, ώστε οι πιστοί να πιστεύουν μόνο σε αλήθειες ασάλευτες και ασφαλείς.

***

Καταγράφοντας ο απόστολος Ιωάννης με έμπνευση Αγίου Πνεύματος το λόγο του Χριστού προς την Εκκλησία των Σμυρναίων, και κατ’ επέκταση σ’ εμάς, αρχίζει με τα εξής: "Ταύτα λέγει ο πρώτος και ο έσχατος" (εδ. 8). Βλέπουμε εδώ κάποιες αλήθειες για τον Χριστό -ο Χριστός αυτοχαρακτηρίζεται- που είναι δόγματα της χριστιανικής πίστης.
Αυτό το χωρίο, λοιπόν, λέει ότι ο Χριστός είναι "ο πρώτος και ο έσχατος" κι εμείς δεχόμαστε ότι έτσι είναι. Το δεχόμαστε δε με τέτοιο τρόπο ώστε, αν έρθει κάποιος και μας πει ότι ο Χριστός είναι ``ο δεύτερος και ο προτελευταίος’’, να μπορούμε να του πούμε ότι αυτό δε γίνεται, επειδή, σύμφωνα με το δόγμα που πηγάζει από την Αγία Γραφή, ο Χριστός δε μπορεί να είναι ο ``δεύτερος’’ επειδή είναι "ο πρώτος", και δε μπορεί να είναι ο ``προτελευταίος’’ επειδή είναι "ο έσχατος", ο τελευταίος! Ασφαλώς αυτός είναι ένας τρόπος έκφρασης, που όμως περικλείει μέσα του μια βαθύτερη αλήθεια. Τι λοιπόν εννοεί το δόγμα που λέει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι "ο πρώτος και ο έσχατος";
Στην Παλαιά Διαθήκη βρίσκουμε ορισμένες περικοπές, όπως για παράδειγμα στην Προφητεία του Ησαΐα, όπου διαβάζουμε: "Ούτω λέγει Κύριος ο Βασιλεύς του Ισραήλ, και ο Λυτρωτής αυτού, ο Κύριος των δυνάμεων. Εγώ είμαι ο πρώτος, και εγώ ο έσχατος^ και εκτός εμού δεν υπάρχει Θεός". Εκτός από εμένα, λέει ο Ύψιστος, δεν υπάρχει άλλος Θεός^ είμαι ο πρώτος, άρα δεν υπάρχει και δε θα βρεις τίποτα άλλο και κανέναν πριν από εμένα, και είμαι ο έσχατος, ο τελευταίος, άρα δε θα βρεις τίποτα άλλο και κανέναν μετά από εμένα. Σε άλλο σημείο πάλι ο Πατέρας Θεός λέει: "Εγώ αυτός είμαι^ εγώ ο πρώτος, εγώ και ο έσχατος. Και η χείρ μου εθεμελίωσε την γην" (48/μη/12-13). Εγώ είμαι ο Θεός που δημιούργησα το Σύμπαν. Δεν υπάρχει τίποτα πριν από εμένα και μετά από εμένα, άρα δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από εμένα! Είμαι πριν από κάθε τι και μετά από κάθε τι.
Αυτά έλεγε ο Θεός για τον εαυτό Του στη Παλαιά Διαθήκη. Αλλά και στην Καινή Διαθήκη, στο ίδιο το βιβλίο της Αποκάλυψης, ακούμε τον Πατέρα Θεό να λέει: "Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος" (1/α/8). Έχουμε, λοιπόν, στο πρώτο κεφάλαιο τον Πατέρα Θεό να λέει για τον εαυτό Του ότι είναι "το άλφα και το ωμέγα, η αρχή και το τέλος", και στο δεύτερο κεφάλαιο ακούμε τον Ιησού Χριστό να λέει κι Εκείνος επίσης για τον εαυτό Του ότι είναι "ο πρώτος και ο έσχατος". Συνεπώς ένας χαρακτηρισμός που στην Παλαιά Διαθήκη αναφερόταν αποκλειστικά στον Πατέρα Θεό, εφαρμόζεται τώρα και στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι αναπόφευκτο: Ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός [και μάλιστα το λέει ο ίδιος]!
Αυτό είναι ένα δόγμα για τον Ιησού Χριστό και με βάση αυτό πιστεύουμε στη θεία Του φύση και απορρίπτουμε οποιαδήποτε διδασκαλία που ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι Θεός, επειδή όταν ισχύει το ένα δε μπορεί να ισχύει το άλλο!
[Αλλά αυτό το δόγμα δε μπορεί να σταθεί στην εικόνα που παρουσίασε ο Ιησούς Χριστός τα χρόνια που έζησε στη γη μας.] Έκανε βέβαια θαύματα και είπε κάποια ωραία λόγια, αλλά υπήρξαν και άλλοι εντυπωσιακοί δάσκαλοι και θαυματοποιοί. Μάλιστα, όταν οι Φαρισαίοι είδαν τα θαύματα του Χριστού, όχι μόνο δεν συμπέραναν ότι ο Ιησούς ήταν Θεός, αλλά αντίθετα έβγαλαν το συμπέρασμα ότι με τη δύναμη του Διαβόλου ενεργούσε τα έργα Του...
Μόνο το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει στα παιδιά του Θεού την πραγματική ταυτότητα του Ιησού Χριστού. [Σύμφωνα και με το λόγο Εκείνου, ότι "το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν (...) θέλει δοξάσει εμέ, διότι εκ του εμού θέλει λάβει, και αναγγείλει προς εσάς"]. Η δική μας πίστη δεν είναι παρά η ανταπόκριση της καρδιάς μας στην πρόσκληση αυτή του Πνεύματος, ώστε να Τον δεχτούμε ως "Κύριό μας και Θεό μας" (Ιωάν. 20/κ/28). Έτσι η πίστη δέχεται τις αποκαλύψεις του Αγίου Πνεύματος μέσα από τη διδαχή των Αγίων Γραφών.
Επιπλέον η πίστη δεν περιορίζεται από τα πράγματα όπως αυτά φαίνονται εκ πρώτης όψεως και βλέπει πέρα από τα φαινόμενα. Ας προσέξουμε τη συνέχεια των λόγων του Χριστού: "Έγεινε νεκρός και έζησεν". Ας φανταστούμε τον εαυτό μας ότι βρισκόμαστε κάτω από το σταυρό και κάποιος μας έλεγε: ``Αυτός εκεί πάνω είναι Θεός’’. Θα μπορούσαμε να τον πιστέψουμε, πηγαίνοντας αντίθετα από εκείνο που τα μάτια μας έβλεπαν; Ας το σκεφτούμε αυτό για μια στιγμή. Εκείνος που δημιούργησε το Σύμπαν, να βρίσκεται καρφωμένος πάνω στο σταυρό; Η πίστη, όμως, ξέρει ότι τα φαινόμενα απατούν και βλέπει πέρα από αυτά.
Λογικά η φράση "ο πρώτος και ο έσχατος" δεν ταιριάζει δίπλα στη φράση "έγεινε νεκρός και έζησεν". Η λογική και η νοοτροπία που λειτουργεί σύμφωνα με τα επίγεια δε μπορεί να το δεχτεί. Αλλά η πίστη μπορεί να το δεχτεί, επειδή η πίστη βλέπει πέρα από τον τάφο, βλέπει στην επόμενη φράση, που λέει: "έγεινε νεκρός και έζησεν".
Το χριστιανικό δόγμα για την Ανάσταση αφορά μια αλήθεια που δεν εξηγείται από όσα βλέπουμε. Τα μάτια των ανθρώπων κοιτούν τον Ιησού και λένε: ``Να ένας νεκρός’’, αλλά τα μάτια της πίστης λένε, ``Να ο πρώτος και έσχατος, όστις έγινε νεκρός και έζησεν’’ και ζει στους αιώνες των αιώνων.
Θα πει όμως κάποιος, ``Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό το δόγμα με τα δικά μου καθημερινά βιώματα;’’ Κάποιοι αναγνώστες μάλιστα, ίσως αναρωτιούνται γιατί αναφερόμαστε σε αυτές τις διδασκαλίες, που οι περισσότεροι γνωρίζουν από το κατηχητικό και, όπως όλοι οι καλοί χριστιανοί, δεν έχουν κανένα λόγο να αρνηθούν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιος του Θεού.
Εδώ χρειάζεται να στραφούμε στη νοοτροπία που ήδη αναφέραμε, η οποία ξεχωρίζει το δόγμα από τη ζωή. Αυτό είναι μεγάλο λάθος επειδή, τελικά, το δόγμα που πιστεύουμε είναι η ίδια μας η ζωή. Εάν αληθινά πιστεύουμε, τότε ζούμε για την αλήθεια που πιστεύουμε και πεθαίνουμε για την αλήθεια που πιστεύουμε, επειδή έξω από την αλήθεια αυτή δεν υπάρχει για μας ζωή. Να, λοιπόν, μια ακόμη πτυχή της πίστης, επειδή, εάν πραγματικά πιστεύω σε ένα δόγμα που δεν είναι όπως φαίνεται, τότε ζω και ένα βίωμα που δεν είναι όπως φαίνεται και, συνεπώς, ολόκληρη η ζωή μου δεν είναι όπως φαίνεται.
Έχουμε μια εφαρμογή στο πρώτο μέρος από το χωρίο 9, όπου ο Χριστός λέει στους χριστιανούς της Σμύρνης: "Εξεύρω τα έργα σου και την θλίψιν και την πτωχείαν". Κάποιος κοντόφθαλμος θα μπορούσε να πει: ``Νάτο το δόγμα που δεν ωφελεί. Πιστεύεις άνθρωπε της εκκλησίας της Σμύρνης ότι ο Χριστός είναι "ο πρώτος και ο έσχατος" αλλά εσύ βρίσκεσαι στη θλίψη και στη φτώχεια! Τι σε ωφέλησε λοιπόν ο Χριστός;’’
Παράλληλα έρχεται η άλλη άποψη για την πίστη που λέει: ``Αν πιστέψεις με πραγματική πίστη, η θλίψη και η φτώχεια θα φύγουν!’’ Αλλά και αυτό δεν είναι αληθινό. Και οι δύο απόψεις είναι λάθος! Επειδή το δόγμα έχει άμεση σχέση με το βίωμα.
Ομολογήσαμε πριν λίγο την πίστη μας ότι Εκείνος που "έγεινε νεκρός" είναι "ο πρώτος και ο έσχατος ... και έζησεν". Αυτό όμως δεν είναι κάτι που το πιστεύουμε μόνο για τον Χριστό. Το πιστεύουμε και για εμάς. Πιστεύουμε ότι αν και έχουμε θλίψη και φτώχεια και μύρια προβλήματα στη ζωή μας, υπάρχει κάτι βαθύτερο που μας χαρακτηρίζει που το διαβάζουμε στη συνέχεια του εδαφίου: "Είσαι όμως πλούσιος".
Να μια δήλωση που απαιτεί πίστη. Όπως πιστεύουμε ότι ο Χριστός, παρόλο που έγεινε νεκρός έζησε ξανά, παρόλο που ο Ίδιος ήταν άνθρωπος θλίψεως, που γεννήθηκε στην ταπεινή φάτνη, επίσης πιστεύουμε ότι είναι Εκείνος που έπλασε τον κόσμο και που κρατά στα χέρια Του όλα τα πλούτη του ουρανού. Έτσι, για τον πιστό έχουν ανατραπεί οι αξίες και δεν λογαριάζει πια τον πλούτο της γης ως πλούτο πραγματικό, επειδή έχει ανακαλύψει έναν άλλο πλούτο, που μπορεί να τον έχει μέσα στη φτώχια και έχει ανακαλύψει μια άλλη χαρά, που μπορεί να την έχει μέσα στη θλίψη. Αντίθετα, χωρίς τον Χριστό, μπορεί να έχουμε όλα τα πλούτη, όπως η εκκλησία της Λαοδίκειας, όμως ο Χριστός της είπε: "Λέγεις, Ότι πλούσιος είμαι, και επλούτησα, και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος, και ελεεινός, και πτωχός, και τυφλός, και γυμνός" (Αποκ. 3/γ/17). Έτσι κι εμείς, στην πραγματικότητα μπορεί να είμαστε φτωχοί και τυφλοί και γυμνοί...
Αλλά είπαμε ότι υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν πως αν γεύεσαι θλίψη και φτώχεια στη ζωή σου, κάτι δεν πάει καλά στη σχέση σου με τον Θεό, κάτι δεν πάει καλά με την πίστη σου. ``Αν είχες αρκετή πίστη, η φτώχια και η θλίψη θα έδιναν τη θέση τους στον πλούτο και τη χαρά’‘, λένε. Θα επιστρέψουμε σ’ αυτή τη λαθεμένη σκέψη λίγο παρακάτω, αλλά για την ώρα επισημάναμε ότι το χωρίο που μελετούμε δεν λέει ``Είσαι φτωχός, λοιπόν πίστεψε για να γίνεις πλούσιος’’, αλλά λέει ``Είσαι φτωχός, ΟΜΩΣ είσαι πλούσιος’’! Πίστη, λοιπόν, σημαίνει εμπιστοσύνη σ’ ένα δόγμα το οποίο δεν φαίνεται, και απόλαυση μιας ζωής που δεν είναι όπως φαίνεται.
Πίστη όμως σημαίνει και κάτι άλλο, ότι και οι εχθροί μου δεν είναι όπως φαίνονται. Στο δεύτερο μέρος του χωρίου 9 ο Χριστός βεβαιώνει ότι γνωρίζει πως η εκκλησία στη Σμύρνη αντιμετώπιζε "την βλασφημίαν των λεγόντων εαυτούς ότι είναι Ιουδαίοι, και δεν είναι, αλλά συναγωγή του Σατανά".
Σημειώσαμε στην αρχή ότι μια από τις εκδοχές για την πίστη υποστηρίζει ότι πρέπει να είσαι θρήσκος άνθρωπος, με σεβασμό στις τελετουργίες της θρησκείας σου. Να εδώ μια ομάδα θρήσκων ανθρώπων, που όμως βλασφημούσαν την εκκλησία της Σμύρνης. Γενικά είναι δύσκολο να μην παρασυρθείς όταν βλέπεις τη θρησκευτικότητα και την ευλάβεια που συνήθως υπάρχει σ’ εκείνους που προσηλώνονται στα τυπικά της θρησκείας, και λες: ``Αυτός ο άνθρωπος θα πρέπει να είναι πραγματικά κοντά στον Θεό’’. Εντούτοις, όπως προαναφέραμε, όταν ο Χριστός ήρθε στη γη δεν εντυπωσιάστηκε ούτε στο ελάχιστο από τη θρησκευτικότητα των Φαρισαίων, από τις μεγάλες προσευχές ή τις έντονες νηστείες τους. Αντίθετα, εξαπέλυσε δριμύτατη επίθεση ενάντια σ’ αυτό το πνεύμα που έδινε την έμφαση σε ό,τι φαίνεται.
Η πίστη βλέπει πέρα από αυτό που φαίνεται^ ξεπερνά το φαινόμενο για να φτάσει στο ζητούμενο! Ο Παύλος έγραψε ότι "Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ Ιουδαίος (...) αλλ’ ο εν τω κρυπτώ" (Ρωμ. 2/β/28-29). Σε κάποιο διάλογο που είχαν με τον Χριστό, είπαν οι Φαρισαίοι: "Ο πατήρ ημών είναι ο Αβραάμ" (Ιωάν. 8/η/39), αλλά ο Κύριος τούς διέψευσε: "Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου, και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε" (εδ. 44). Κάτι ανάλογο βρίσκουμε και στο χωρίο που μελετούμε, επειδή αναφέρει ότι ενώ έλεγαν για τους εαυτούς τους ότι ήταν Ιουδαίοι, αλλά δεν ήταν παρά "συναγωγή του Σατανά".
Τι έκαναν αυτοί οι Ιουδαίοι όταν πήγαιναν στη Συναγωγή; Προφανώς μελετούσαν την Παλαιά Διαθήκη και έψελναν ύμνους στον Θεό... Κανονικά θα έπρεπε να είναι "συναγωγή του Κυρίου", όμως πόσο εύκολα μπορεί να χαθεί ο στόχος. Έτσι κι αυτών όλη η θρησκευτική τους ευλάβεια πήγε χαμένη και ο Χριστός τούς ονομάζει "συναγωγή του Σατανά"! Αναφερόμενος ο Κύριος στον χριστιανό, λέει: ``Είσαι φτωχός αλλά είσαι πλούσιος!’’ Αντίθετα για εκείνους τους Ιουδαίους, λέει: ``Είναι θρήσκοι αλλά είναι συναγωγή του Σατανά’’.
Έτσι η αληθινή πίστη κατανοεί ότι ο κόσμος δεν είναι όπως φαίνεται. Πιστεύουμε σε αλήθειες που δεν είναι όπως φαίνονται, και έχουμε ένα βίωμα που δεν είναι όπως φαίνεται. Έτσι και οι εχθροί μας δεν είναι όπως φαίνονται.
Αλλά τι συμβαίνει με τα προβλήματα; Στο δέκατο εδάφιο ο Χριστός λέει: "Μη φοβού μηδέν εκ των όσα μέλλεις να πάθης^ ιδού, ο διάβολος μέλλει να βάλη τινάς εξ υμών εις φυλακήν, διά να δοκιμασθήτε^ και θέλετε έχει θλίψιν δέκα ημερών".
Πολλοί χριστιανοί έχουν ιδιαίτερη αγάπη για τις υποσχέσεις του Θεού, και αυτό βέβαια είναι πολύ καλό και θεμιτό. Όμως μερικές υποσχέσεις του Θεού, όπως αυτή εδώ, τις προσπερνούν. Αλλά εδώ ο Χριστός λέει: ``Μη φοβάσαι τίποτα από αυτά που πρόκειται να πάθεις!’’ Δεν λέει ``Μη φοβάσαι επειδή δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα’’, αλλά λέει ``Μη φοβάσαι τίποτα από αυτά που θα πάθεις!’’
Αυτός ο λόγος μάς επαναφέρει στο θέμα που αφήσαμε παραπάνω ημιτελές. Ο απλός άνθρωπος όταν βλέπει τη φτώχια λέει: ``Εδώ είναι η κατάρα του Θεού’’ και όταν βλέπει τον πλούτο λέει: ``Εδώ είναι η ευλογία του Θεού’’. Όμως εκείνος που πιστεύει στον Ιησού Χριστό έχει διαφορετικό δόγμα. Πιστεύει στον Σταυρωμένο, Εκείνον που, ενώ είχε απορριφτεί από όλους και σήκωνε πάνω του την κατάρα για την αμαρτία όλων μας, παρόλα αυτά έφερνε την ευλογία του Θεού στον κόσμο.
Αναφερθήκαμε πρωτύτερα σ’ εκείνους τους χριστιανούς που λένε: ``Πιστεύω στον Θεό που θα με βγάλει από τις δύσκολες συνθήκες, θα με βγάλει από τη θλίψη και τη φτώχια’’. Εδώ όμως ο Χριστός λέει: ``Μέλλεις να πάθεις!’’ Κι είναι κι αυτά λόγια από το στόμα του Χριστού! Η πίστη πρέπει να δέχεται κάθε λόγο του Θεού.
Μήπως, όμως, αυτά αναφέρονταν ειδικά για την εκκλησία της Σμύρνης; Όχι, βέβαια, επειδή και άλλες εκκλησίες στην ίδια περικοπή πήρανε ανάλογες προειδοποιήσεις. Επιπλέον, σε πάρα πολλά σημεία οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης κάνουν λόγο για την υπομονή που πρέπει να έχουν οι χριστιανοί στην ώρα της θλίψης. Τέλος ο Παύλος δηλώνει με τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο, ότι "πάντες οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή" (Β' Τιμ. 3/γ/12).
Λόγος του Θεού κι αυτός, λοιπόν, που δίνεται στους χριστιανούς της Σμύρνης, ότι πολλοί από ανάμεσά τους θα υποφέρουν, κάποιοι θα μπουν στη φυλακή για να δοκιμαστούν και ακόμη θα έχουν θλίψη δέκα ημερών. Θα βιαζόταν ίσως κάποιος να πει ότι αν όλα αυτά ήταν προσωρινά, που θα τελείωναν σε "δέκα μέρες" (δηλαδή κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα), και μετά θα ακολουθούσε η ελευθερία, θα δεχόταν να υποστεί την πρόσκαιρη αυτή δοκιμασία... Όμως η Γραφή δεν λέει αυτό. Αντίθετα, μάλιστα, στο δεύτερο μέρος του χωρίου 10, φτάνει στο κορύφωμα της θείας απαίτησης από τους χριστιανούς λέγοντας: "Γίνου πιστός μέχρι θανάτου".
``Τι είναι η πίστη;’’ ρωτήσαμε στην αρχή αυτού του άρθρου. Να η απάντηση από το στόμα του Χριστού! Πίστη δεν είναι ένα άψυχο δόγμα, επειδή για το δόγμα που πιστεύουμε είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ακόμη και τη ζωή μας. Ούτε είναι κάποια γελοία πεποίθηση που μας παραπλανά ότι όλα θα πάνε καλά και τα πράγματα θα βελτιωθούν αν πιστεύουμε αρκετά. Πίστη είναι η πιστότητα των μαρτύρων του Ιησού Χριστού, που πιστεύουν ολοκληρωτικά στα λόγια του Θεού και θυσιάζουν κάθε τι άλλο. Πίστη είναι να στέκεσαι μπροστά στο θάνατο και να συνεχίζεις να λες ``Πιστεύω!’’
Από την πρώτη στιγμή της πίστης μας μέχρι την έσχατη στιγμή της ζωής μας, καλούμαστε να πιστεύουμε ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΣΧΑΤΟ! Καλούμαστε να πιστεύουμε στο δόγμα ότι αφού ο Χριστός είναι "ο πρώτος και ο έσχατος", ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ!
Αν συμβιβαστούμε την ώρα που η πίστη μάς κοστίζει, τότε ο Χριστός δε θα είναι ΠΡΩΤΟΣ στη ζωή μας. Μπορεί να είναι δεύτερος αλλά δε θα είναι ΠΡΩΤΟΣ, επειδή πρώτο στη σκέψη μας θα είναι το ΕΓΩ! Εγώ και η ασφάλειά μου, εγώ και η άνεσή μου, εγώ και η ζωή μου!
Το δόγμα της Αγίας Γραφής, όμως, λέει ότι ο Χριστός είναι Ο ΠΡΩΤΟΣ! Και το δόγμα αυτό δεν είναι θεωρία, αλλά είναι το βίωμα που πρέπει να ζούμε ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!
Και, τελευταίο, περιμένουμε ένα θάνατο, που δεν είναι όπως φαίνεται. Οι αληθινοί πιστοί δεν φοβούνται το θάνατο, επειδή το χριστιανικό δόγμα δεν τελειώνει εκεί! Λέει επίσης ότι ο Χριστός είναι Ο ΕΣΧΑΤΟΣ! Ακόμη και αν πεθάνουμε, λοιπόν, -κι ο θάνατος είναι αυτό που εμείς οι άνθρωποι θεωρούμε το έσχατο- το τελευταίο στη ζωή μας δε θα είναι ο θάνατος, αλλά Ο ΕΣΧΑΤΟΣ, δηλαδή ο Αναστημένος Χριστός, που πριν από εμάς έχει περάσει από την εμπειρία του θανάτου και "έγεινε νεκρός και έζησεν". Παρόμοια κι εμείς, λοιπόν, αν πεθάνουμε θα ζήσουμε.
Αυτή είναι η υπόσχεση του εδαφίου 10, που λέει: "Θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής". Δηλαδή, να κάτι ακόμα που δεν φαίνεται. Θα βασιλεύσουμε μέσα στη ζωή. Ακόμη και αν φαινόμαστε κατατρεγμένοι και υποτελείς εδώ στη γη, εμείς θα ζήσουμε μαζί με τον Ζωντανό Κύριο και θα έχουμε στεφάνι νίκης και εξουσίας πάνω από το θάνατο. Και επειδή αψηφήσαμε το θάνατο που φαίνεται, θα αποφύγουμε το θάνατο που δεν φαίνεται, τον μόνο θάνατο που θα έπρεπε να φοβούνται οι άνθρωποι, τον δεύτερο θάνατο.
"Όστις έχει ωτίον, ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας^ Ο νικών δεν θέλει αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου." Να μέχρι που μας οδηγεί το δόγμα που πιστεύουμε. Και όπως έγινε με τους πιστούς της αρχαίας εκκλησίας της Σμύρνης, που πίστεψαν μέσα στα βάθη των δυσκολιών και των διωγμών, το ίδιο και οι πιστοί όλων των εποχών και περιοχών, η αλήθεια που πιστέψαμε θα μας διατηρήσει σε όλη την αιωνιότητα!
Από συνεργάτη

ΣΥΣΤΗΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΤΥΧΙΚΟΣ" -- WWW.TYXIKOS.GR READ OUR MAGAZINE
ΚΑΙ ΤΟ BLOG "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ"

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΤΟ ΚΑΤΑΠΕΤΑΣΜΑ ΣΧΙΣΤΗΚΕ

Το καταπέτασμα στον Εβραϊκό ναό ήταν ένα χοντρό λινό ύφασμα, περίτεχνα κεντημένο, που χώριζε τα Άγια από τα Άγια των Αγίων. Εκτός από τον αρχιερέα, κανείς άλλος δεν είδε ποτέ και ούτε επιτρεπόταν να δει το χώρο πίσω από το καταπέτασμα, στο οποίο βρισκόταν η Κιβωτός της Διαθήκης, μέσα στην οποία ήταν οι πλάκες του Νόμου, το μάννα και η ράβδος του Ααρών. Το χρυσό κάλυμμα της κιβωτού λεγόταν ιλαστήριο και πάνω σ’ αυτό έσκυβαν δυο χερουβείμ που κάλυπταν τα πρόσωπα με τις φτερούγες τους. Συμβολικό αυτό, διότι όλος ο ουρανός ήταν στραμμένος προς το ιλαστήριο, που συμβόλιζε τη θυσία του Χριστού στο Γολγοθά. Ο αρχιερέας έμπαινε μια φορά το χρόνο στα Άγια των Αγίων, για να ραντίσει το ιλαστήριο με το αίμα της θυσίας των ζώων κάνοντας εξιλασμό υπέρ του λαού. Η δόξα του Θεού ήταν εκεί συνεχώς παρούσα, αφού το ιερό και λαμπρό φως Σεκινά ξεχυνόταν πάνω στο ιλαστήριο, σαν απόδειξη ότι ο Θεός απέβλεπε προαιωνίως και αδιαλείπτως στο αίμα του Υιού Του, που θα προσφερόταν για τη σωτηρία των ανθρώπων. Και ενώ το ιλαστήριο συμβόλιζε τη θυσία του Χριστού, το καταπέτασμα με τα θαυμάσια ποικίλματά του (έχει σημασία αυτό), συμβόλιζε το σώμα του Ιησού. Ο Λόγος του Θεού το λέει ξεκάθαρα στην επιστολή προς Εβραίους. «Έχοντες λοιπόν αδελφοί, παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια δια του αίματος του Ιησού, δια νέας και ζώσης οδού την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς δια του καταπετάσματος τουτέστι της σαρκός αυτού,…» (10/19,20). Περίτεχνο λοιπόν το καταπέτασμα, γιατί συμβολίζει το σώμα του Κυρίου. Πίσω από το καταπέτασμα, στα Άγια των Αγίων, ήταν μόνιμη η παρουσία του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι στον Ιησού Χριστό «κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (Κολ.2/9). Υπέροχες πνευματικές αλήθειες αυτές, που αποδεικνύουν τη θεότητα του Χριστού. Αλλά υπάρχει κάτι επίσης πολύ σημαντικό και σχετικό με το καταπέτασμα. Τη στιγμή που ο Κύριος παρέδιδε το Πνεύμα στον Πατέρα Του, «το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο από άνω έως κάτω» (Ματ.27/51). Τώρα πια τα Άγια των Αγίων δεν είναι άβατος χώρος, αθέατος, μυστήριος. Τώρα αποκαλύπτεται στα μάτια όλων το ιλαστήριο. Αποκαλύπτεται ο Γολγοθάς με το σταυρωμένο Χριστό, σαν προσφορά και θυσία υπέρ πάντων. Το καταπέτασμα σχίστηκε. Το Άγιο Σώμα Του κόπηκε, σταυρώθηκε, για να έχουμε την παρρησία να ερχόμαστε στο Θεό μέσω μιας νέας οδού, που για χάρη μας εγκαινίασε ο Χριστός με το αίμα Του. Ο αρχιερέας δεν έχει πια ρόλο στον εξιλασμό μας. Αρχιερέας μας έγινε ο Χριστός. Το αίμα των ταύρων αντικαταστάθηκε με το αίμα του Υιού του Θεού. Το ιλαστήριο δε θα ραντιστεί πια με το αίμα των ζώων. Ραντίστηκε ο Γολγοθάς μια για πάντα με το τίμιο αίμα του Χριστού, που έτρεξε από τις πληγές Του, με τις οποίες εμείς γιατρευτήκαμε (Α Πετ.2/24). Το μεγαλείο λοιπόν του χριστιανισμού βρίσκεται στην ελευθερία που έχουμε να εισερχόμαστε στα Άγια των Αγίων, στην παρουσία δηλαδή του Θεού με Μεσίτη και Αρχιερέα μας τον ίδιο το Χριστό. Μόνος του πια ο καθένας μπορεί να στέκεται μπροστά στο Θρόνο της Χάριτος οποιαδήποτε στιγμή το θελήσει και να βρίσκει χάρη εις εύκαιρον βοήθειαν (Εβρ.4/16), ένεκα της λυτρωτικής θυσίας του Χριστού. Ο Θεός, μας δέχεται, όχι γιατί είμαστε καλοί άνθρωποι ή επειδή κάναμε κάτι που αξίζει να το προσέξει. Ο Θεός βλέπει και θα βλέπει παντοτινά το ιλαστήριο και το σχισμένο καταπέτασμα, «τουτέστι το σώμα της σαρκός» του Υιού Του. Μας δέχεται, επειδή τιμούμε και ζητούμε τη λύτρωση με το αίμα του Αγαπημένου Υιού Του. Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός                                                      http://www.nikites.eu/synergates/57-keimenatoupanagiotostavrinou/841-tokatapetasmashisthke

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕΙΕΤΑΙ

Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός Σήμερα η ανθρωπότητα μοιάζει με ένα δέντρο, που το σείει με δύναμη ένα αόρατο δυνατό χέρι. Αυτό είναι το χέρι του Θεού. Ο Θεός κατασείει αυτό το δέντρο, για να πέσουν οι σάπιοι καρποί από τα έργα της ανομίας και να μείνουν σ’ αυτό τα μη σαλευόμενα, δηλαδή όλα εκείνα που είναι ευάρεστα στο Θεό. Όσοι έχουν πνευματικούς οφθαλμούς αντιλαμβάνονται, ότι ζούμε σε καιρούς δοκιμασίας και κρίσεως κατά τους οποίους ο Θεός μιλά με σημαδιακό και σαφή τρόπο στα έθνη, αλλά και στον καθένα προσωπικά. Ο άνθρωπος καταρρέει μέρα με τη μέρα σε όλα τα επίπεδα γενικά και σωριάζεται καταγής κλαίοντας και πενθώντας πάνω σε ερείπια. Οι πόλεμοι και η παγκόσμια οικονομική κρίση σκορπούν τη δυστυχία και ρημάζουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Αλλά μέσα σ’ αυτή τη δυστυχία είναι φυσικό οι άνθρωποι να αναζητήσουν Σωτήρα. Ο πάσχων συνάνθρωπός μας αντιλαμβάνεται πια, ότι η μόνη του σιγουριά είναι ο Θεός. Γιατί εκείνοι στους οποίους στήριξε τις ελπίδες του αποδείχτηκαν ανθρωπόμορφοι διάβολοι. Έτσι μέσα στη δυστυχία γεννιέται στις καρδιές των πασχόντων και των θυμάτων η ελπίδα στο Θεό της ειρήνης και της αγάπης. Ο Θεός βρίσκει τρόπους να μετατρέπει την οδύνη σε ευλογία γι’ αυτούς που Τον εμπιστεύονται. Εκείνοι δε που παρακολουθούν από τηλεοράσεως στο αναπαυτικό τους σαλόνι τον ανθρώπινο πόνο χωρίς συγκλονισμό και συντριβή, οι δυνατοί του κόσμου κυρίως, θα έλθει στιγμή που θα πέσουν από το δέντρο της εξουσίας σαν σκουληκιάρικοι καρποί. Έχω τη γνώμη, ότι σήμερα η ανθρωπότητα παρουσιάζει ένα δαιμονικό πρόσωπο. Είναι διάχυτη η ιδέα, ότι οι κοινωνίες κατευθύνονται από μιαν αόρατη σατανική δύναμη, που τις σπρώχνει στο χάος και τις προετοιμάζει κατάλληλα, για να τις παραδώσει στα χέρια του αντίχριστου. Ο μισός κόσμος του πλανήτη πεθαίνει από την πείνα και ο άλλος μισός αρρωστά και πεθαίνει από το πολύ φαγητό. Και ολόκληρος λιμοκτονεί πνευματικά. Στη συντριπτική του πλειοψηφία ο δυτικός και ευρωπαϊκός κόσμος, ο λεγόμενος χριστιανικός, ζει μέσα σε σύγχρονες μορφές ειδωλολατρίας. Και ενώ ποτέ του δεν πόθησε το Ευαγγέλιο, για να το κάνει τρόπο ζωής, εντούτοις καπηλεύεται το όνομα του Χριστού και τολμά να αποκαλείται χριστιανικός. Το δέντρο του κόσμου σείεται. Και θα σείεται ώσπου να μείνουν σ’ αυτό τα μη σαλευόμενα (Εβρ.12/27). Εσύ, αν θέλεις μιαν ασάλευτη ζωή, υπάρχει ο τρόπος. Αγκιστρώσου πάνω στον Βράχο των Αιώνων, τον Ιησού Χριστό τον Κύριο, για να ζήσεις στην αιωνιότητα με τον Τριαδικό Θεό. http://www.nikites.eu/synergates/57-keimenatoupanagiotostavrinou/1002-todentrotoukosmouseietai

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ-Μετάνοια-υπακοη

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ-Μετάνοια-υπακοη

ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ (θέμα Μετάνοια υπακοή)

ΜΕΤΑΦΟΡΑ: ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΠΥΡΟΥ ΦΙΛΟΥ

ΘΕΜΑ: μετάνοια -υπακοή

Μετάνοια και υπακοή

Καλό είναι να ξαναγυρίσουμε στην μετάνοια και στην υπακοή  αλλά και ότι λέει ο Αληθινός Θεός το λέει πάντα με αλήθεια και δεν το παίρνει πίσω. Όπως λέει και ο λαός μια παροιμία, μπορεί ο Θεός να αργεί αλλά δεν λησμονεί

Ας δούμε σήμερα μια Ιστορία της Π. Διαθήκης που δυστυχώς δεν είναι καθόλου διαφορετική με τον σημερινό κόσμο.

Η Ιστορία  είναι του κατακλυσμού.

Γένεσις 6

5 Και ο Κύριος είδε ότι η κακία τού ανθρώπου πληθυνόταν επάνω στη γη, και όλοι οι σκοποί των διαλογισμών της καρδιάς του ήσαν μόνον κακία όλες τις ημέρες.

6 Και ο Κύριος μεταμελήθηκε ότι δημιούργησε τον άνθρωπο επάνω στη γη· και λυπήθηκε στην καρδιά του.

7 Και ο Κύριος είπε: Θα εξαλείψω τον άνθρωπο που δημιούργησα από το πρόσωπο της γης· από άνθρωπον μέχρι κτήνος, μέχρι ερπετό και μέχρι πουλί τού ουρανού· επειδή, μεταμελήθηκα ότι τους δημιούργησα.

8 Ο Νώε, όμως, βρήκε χάρη μπροστά στον Κύριο.

9 Αυτή είναι η γενεαλογία του Νώε. Ο Νώε ήταν δίκαιος άνθρωπος, τέλειος ανάμεσα στους συγχρόνους του· ο Νώε περπάτησε μαζί με τον Θεό.

*

Θα δούμε παρακάτω ότι φώναζε και κήρυττε ο Νώε ότι θα έρθει κατακλυσμός και να μετανοήσουν.

Αλλά οι άνθρωποι φυσικά δεν έδιναν σημασία στα λόγια του. και οπωσδήποτε όταν είδαν να ετοιμάζει ένα καράβι αν βάλλουμε την φαντασία μας να δουλέψει τη καζούρα και ειρωνείες θα του έλεγαν ή θα του έκαναν. Άραγε και πόσοι από αυτούς θα δούλεψαν στο φτιάξιμο της κιβωτού;   Είπαμε να φανταστούμε λίγο. Και πόσα θα άκουσαν για μετάνοια και σωτηρία να μπουν στο καράβι.

α) Αυτό το καράβι φτιάχτηκε την εποχή που δεν έβρεχε ο ουρανός αλλά ποτίζονταν τα πάντα από τον ατμό και την δροσιά.

β) ήταν πολύ μακριά στην έρημο δεν γινόταν να πάει στη θάλασσα.

 Δεν μετάνιωσε κανένας και δεν πίστεψε κανένας παρά μόνο του Νώε η οικογένεια.

*

10 Και ο Νώε γέννησε τρεις γιους, τον Σημ, τον Χαμ, και τον Ιάφεθ.

11 Και η γη διαφθάρηκε μπροστά στον Θεό, και η γη γέμισε ολοκληρωτικά από αδικία.

12 Και ο Θεός είδε τη γη, και να, ήταν διεφθαρμένη· επειδή, κάθε σάρκα είχε διαφθείρει τον δρόμο της επάνω στη γη.

13 Και ο Θεός είπε στον Νώε: Το τέλος κάθε σάρκας ήρθε μπροστά μου, επειδή η γη γέμισε ολοκληρωτικά αδικία απ' αυτούς· και δες, θα εξολοθρεύσω αυτούς και τη γη.

17 κι εγώ, πρόσεξε, εγώ επιφέρω κατακλυσμό των νερών επάνω στη γη, για να εξολοθρεύσω κάθε σάρκα, που έχει μέσα της πνεύμα ζωής κάτω από τον ουρανό· κάθε τι που βρίσκεται επάνω στη γη, θα πεθάνει.

*

Όπως είπαμε κανένας δεν τον πίστεψε το κήρυκα της δικαιοσύνης.

  Και σήμερα ο κάθε πιστός είναι ένας κήρυκας που λέει ότι υπάρχει Σωτηρία δια Ιησού χριστού μετανοείτε. Και όμως ο κόσμος δεν πιστεύει και οι περισσότεροι κοροϊδεύουν και μάλιστα όταν ακούσουν ότι ο Χριστός θα έρθει ξανά τότε είναι που μας λένε φαντασιόπληκτους ή έλα καημένε ποιος  πιστεύεις σε άλλη ζωή ποιος πήγε και ήρθε να μας τα πει, όλο πεθαίνουμε και δεν είδαμε κανέναν.

  Και όταν τους πεις ο Χριστός ήρθε και μας τα είπε. Από εκεί πάνω κατέβηκε τότε ακόμα πιο μεγάλη ειρωνεία έχουμε.

Πολλά μπορώ να πω τι λένε αλλά επειδή τα θεωρώ βλάσφημα φυσικά δεν θα τα πω.

Όπως και νάχει την ίδια αντιμετώπιση έχουμε όπως ο Νώε.

  Ο Νώε συμβολίζει την Εκκλησία που φωνάζει εδώ και 2000 χρόνια και κανένας δεν πιστεύει ούτε στον Χριστό ούτε στην σωτηρία ούτε στην αρπαγή της Εκκλησίας ούτε την ώρα της κρίσεως.

Όλοι έχουν παρωπίδες όλοι έχουν βουλοκέρι στα αυτιά τους.

  Το σπουδαίο είναι ότι άμα έχουν στενοχώριες πηγαίνουν στον Βάαλ και φωνάζουν για λύτρωση και απαλλαγή των ασθενειών τους.

 Για μένα εκτός από τον Ιησού Χριστό όλα τα άλλα είναι είδωλα και βάαλ.

Ο βάαλ ήταν είδωλο που πίστευαν τα γύρω Έθνη από τον Ισραήλ. Μόνο ο Ισραήλ πίστευε στον Αληθινό Θεό.

Μα θα μου πείτε σήμερα δεν υπάρχει ειδωλολατρία. Λυπούμε όμως σήμερα είναι στην χειρότερη μορφή της η ειδωλολατρία.

  Διότι είναι αναμεμιγμένη μέσα στον χριστιανισμό και κάνουν δόγματα και έχουν ο καθένας δήθεν την αλήθεια και τρέχουν στον άγιο τάδε στην δήθεν Παναγία που δεν έχει καμιά σχέση με την μητέρα του Κυρίου.

  Να ποια είναι η βασίλισσα των ουρανών.

Ιερεμίας 44:19

 Και όταν εμείς θυμιάζαμε στη βασίλισσα του ουρανού, και κάναμε σ' αυτήν σπονδές, μήπως χωρίς τους άνδρες μας κάναμε εμείς σ' αυτήν γλυκίσματα για να την προσκυνάμε, και κάναμε σ' αυτήν σπονδές;

Και αν πάμε στην ιστορία η βασίλισσα των ουρανών τα χρόνια εκείνα ήταν η Σεμίραμις

Δείτε πως κατακρίνει τους Ισραηλίτες που την λάτρευαν.

Ιερεμίας 44:25

 έτσι μίλησε ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός τού Ισραήλ, λέγοντας: Εσείς και οι γυναίκες σας, και μιλήσατε με το στόμα σας, και εκτελέσατε με τα χέρια σας, λέγοντας: Θα εκπληρώσουμε οπωσδήποτε τις ευχές μας, που ευχηθήκαμε, να θυμιάζουμε στη βασίλισσα του ουρανού, και να κάνουμε σ' αυτή σπονδές· οπωσδήποτε, λοιπόν, θα εκπληρώσετε τις ευχές σας, και εξάπαντος θα εκτελέσετε τις ευχές σας.

Ιερεμίας 44

3 εξαιτίας τής κακίας τους, που έπραξαν για να με παροργίσουν, πηγαίνοντας να θυμιάζουν, και να λατρεύουν άλλους θεούς, που αυτοί δεν είχαν γνωρίσει ούτε εσείς ούτε οι πατέρες σας.

5 Αλλά, δεν άκουσαν ούτε έστρεψαν το αυτί τους για να επιστρέψουν από την κακία τους, ώστε να μη θυμιάζουν σε άλλους θεούς.

8 παροργίζοντας εμένα με τα έργα των χεριών σας, θυμιάζοντας σε άλλους θεούς στη γη τής Αιγύπτου, όπου ήρθατε να παροικήσετε εκεί, ώστε να αφανίσετε τον εαυτό σας, και να γίνετε κατάρα και όνειδος ανάμεσα σε όλα τα έθνη τής γης;

Αδελφοί ο Κύριος όταν τα λέει στον Ισραήλ τα λέει και στον Νέα Ισραήλ την εκκλησία του

  Και σήμερα η αληθινή Εκκλησία φωνάζει τις αλήθειες του Λόγου του Θεού και όμως εμείς του γυρίζουμε την πλάτη.

Θα έρθει κάποια στιγμή που θα του πούμε

Λουκάς 13:27

 Και θα πει: Σας λέω, δεν σας ξέρω από πού είστε· φύγετε από μένα, όλοι οι εργάτες τής αδικίας.

Λουκάς 21:36

Αγρυπνείτε, λοιπόν, δεόμενοι σε κάθε καιρό, για να καταξιωθείτε να ξεφύγετε όλα τούτα που πρόκειται να γίνουν, και να σταθείτε μπροστά στον Υιό τού ανθρώπου.

Ματθαίος 6:24

Κανένας δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους· επειδή, ή τον έναν θα μισήσει, και τον άλλον θα αγαπήσει· ή στον έναν θα προσκολληθεί, και τον άλλον θα καταφρονήσει. Δεν μπορείτε να υπηρετείτε τον Θεό και τον Μαμμωνά.

Αυτό σημαίνει ότι η θα έχουμε καθαρή την αλήθεια την οποία θα την μεταδίδουμε με την χάρη του Κυρίου που μας λύτρωσε και μας έφερε στην δικαίωση των αμαρτιών μας έγινε ο ίδιος κατάρα και αμαρτία για να μπορέσουμε να πλησιάσουμε τον Θεό, τον τόσο φοβερό της Π. Διαθήκης. και όμως μέσω του αίματος του Χριστού δια του σταυρού Του μα δέχεται. Πως θα πάμε σε άλλους Θεούς(αγίους ή την μητέρα του;) όλος ο Νόμος πέρασε από την χάρη του Σταυρού.

Ματθαίος 7:21

 Δεν θα μπει μέσα στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει σε μένα: Κύριε, Κύριε· αλλ' αυτός που πράττει το θέλημα του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στους ουρανούς.

Όλη η δόξα ανήκει στον Κύριο και κανένας δεν χωράει στην Σωτηρία μας ούτε για επίκληση και μεσολάβηση των δικών μας προβλημάτων.

  Μόνο ο Ιησούς Χριστός ο Θεός μας.

Ειρήνη έλεος επάνω μας

Ματθαίος 11:15

 Όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει.

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

ΣΥΣΤΗΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΤΥΧΙΚΟΣ" -- WWW.TYXIKOS.GR READ OUR MAGAZINE
ΚΑΙ ΤΟ BLOG "ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ"

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΥ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

του Dr Alan C. Clifford  --  Μετάφραση: Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΧΡΙΣΤΟΣ Η ΟΔΟΣ:

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΑΣ

 «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην· αυτού ακούετε»

(Κατά Ματθαίον 17: 5).

 «Διδάσκαλε, εξεύρομεν ότι αληθής είσαι και την οδόν του Θεού εν αληθεία διδάσκεις»

(Κατά Ματθαίον 22: 16).

«προφήτης μέγας ηγέρθη εν ημίν» (Κατά Λουκάν 7: 16).

 «Ούτος είναι αληθώς ο προφήτης ο μέλλων να έλθη εις τον κόσμον» (Κατά Ιωάννην 6: 14).

«Αυτή η πίστη μπορεί να βρει στο Χριστό ένα στερεό έδαφος για τη σωτηρία, και έτσι

 στηριγμένοι σε Αυτόν,

 πρέπει να καθορίσουμε αυτήν την αρχή, ότι η εξουσία που έλαβε από τον Πατέρα

 συνίσταται από τρία μέρη. Γιατί διορίστηκε [για εμάς] να είναι Προφήτης, Βασιλιάς και Ιερέας ».

 (John Calvin, Institutes, II. Xv. 1)

 [Γιατί αποκαλούμε το Χριστό προφήτη;]

 Επειδή με το να κατεβεί στον κόσμο (Ησ. 7: 14) ήταν ο ανώτατος αγγελιοφόρος

 και πρεσβευτής του Θεού Πατέρα Του, για να δώσει μια πλήρη έκθεση για το θέλημα του Θεού προς τον κόσμο και να θέσει έτσι τέλος σε όλες τις προφητείες και αποκαλύψεις (Εβρ. 1: 2).

 (Calvin’s Geneva Catechism)

 Εισαγωγή

 Είναι αυτονόητο ότι δεν θα υπήρχε Χριστιανισμός χωρίς Χριστό. Ωστόσο, ο ρόλος Του, η θέση και υπεροχή Του δεν εκτιμούνται πάντα  καθώς θα έπρεπε. Για να αποφευχθεί η ασάφεια που καλλιεργείται σήμερα (καθώς και η σκεπτικιστική απιστία), είναι ζωτικής σημασίας να «εξετάσουμε ...τον Ιησού Χριστό »(Εβρ. 3: 1) σε βάθος.

 Για όσους αμφιβάλλουν για την ιστορικότητα του Ιησού Χριστού, πρέπει να θυμόμαστε ότι διαθέτουμε περισσότερη τεκμηρίωση γι 'Αυτόν από ό, τι έχουμε για τον Ιούλιο Καίσαρα! Ακόμα και η πρώτη εκστρατεία του τελευταίου στη Βρετανία, χρονολογείται σε σχέση με το Χριστό-το 55 π.Χ. Παρά την αναμφισβήτητη επίδραση του Καίσαρα στην ιστορία, είναι ο Χριστός ο οποίος χώρισε την ιστορία σε «π.Χ.» και «μΧ»!

Οπότε, ας μην έχουμε αμφιβολίες για το αν ο Ιησούς υπήρξε ή όχι. Εκτός από τα αποδεικτικά χειρόγραφα στοιχεία της Βίβλου, μη Χριστιανοί συγγραφείς του πρώτου και δεύτερου αιώνα αναφέρονται στον Ιησού. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος και Ρωμαίοι συγγραφείς, όπως ο Σουετώνιος, ο Τάκιτος και ο Πλίνιος ο Νεότερος.

ΧΡΙΣΤΟΣ Η ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ

Ως προς τους ισχυρισμούς Του (βλ. ιδίως Ιωάννης 14: 6), ο Κύριος Ιησούς δεν είναι απλώς μια από τις πολλές επιλογές που μπορούν να έχουν οι άνθρωποι που θρησκεύουν. Αυτός είναι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Δεν είναι κάποια οδός, κάποια αλήθεια, κάποια ζωή. Η έμφαση που δίνει ο Χριστός στο σημείο αυτό είναι  απόλυτη και τελεσίδικη. Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να αντικαθιστά αυτόν τον ισχυρισμό Του. Ως εκ τούτου ο Ίδιος συμπεραίνει ότι «Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι εμού » (Ιωάννης 14: 6).

Ο John Calvin εξηγεί τη σημασία να κατανοήσουμε τον προαγγελθέντα προφητικό ρόλο του Χριστού :

Με την τελειότητα του δόγματος που έφερε, τέθηκε τέλος σε όλες τις προφητείες, ούτως ώστε εκείνοι που δεν είναι ικανοποιημένοι με το Ευαγγέλιο, επεμβαίνοντας σε αυτό προσθέτοντας ή αφαιρώντας κάτι, καθίστανται ένοχοι στην προσπάθεια ακύρωσης της αυθεντίας του. Η φωνή που βρόντησε από τον ουρανό, «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην· αυτού ακούετε.», [Ματ. 17: 5] του έδωσε ένα ειδικό προνόμιο πάνω από όλους τους άλλους διδασκάλους ... Ο σκοπός αυτού του εν Χριστώ προφητικού αξιώματος είναι να μας διδάξει, ότι στο δόγμα που μας παρέδωσε  περιλαμβάνεται ουσιαστικά μια σοφία που είναι τέλεια σε όλα τα μέρη της (Institutes, II. xv. 2).

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ

Η αποκλειστική αξίωση του Χριστού έχει μεγάλη εμβέλεια. Αποκλείει τον Μωάμεθ, προφανώς

(επίσης και τον προφήτη των Μορμόνων  Joseph Smith και σύγχρονους Χαρισματικούς

προφήτες). Ο εξωφρενικός και βλάσφημος ισχυρισμός (6ος αιώνας μ.Χ) ότι ο λεγόμενος προφήτης του Ισλάμ ήταν προφητευμένος στην Παλαιά Διαθήκη (βλ. Δευτ.18: 15, 18-19) αντικρούεται (με πρόβλεψη), στην Καινή Διαθήκη. Σύμφωνα με τον Απόστολο Πέτρο (βλέπε Πράξεις 3: 22 - 6) και τον πρωτομάρτυρα Στέφανο (βλέπε Πράξεις 7:37), ο Ιησούς ήταν Αυτός και Μόνο που προαναγγέλθηκε από τον Μωυσή.

Στις μέρες της ψεύτικης λατρείας, της πολυθρησκευτική παράνοιας και του προωθημένου Ισλαμισμού, αυτή η διδασκαλία ότι δηλαδή ο Χριστός είναι η μόνη οδός είναι ανάγκη να κηρυχθεί επειγόντως. Ας είμαστε πολύ σαφείς σχετικά με αυτό. Ο Ιησούς, ο υπέρτατος Προφήτης του Θεού μίλησε τα λόγια της αλήθειας, της καθαρότητας, της αγάπης, της καλοσύνης και συμπόνιας. Μίλησε με το θεϊκό χρίσμα, τη χάρη και την εξουσία. Κανείς άλλος, πριν ή μετά, δεν μίλησε ποτέ σαν Αυτόν. Είναι ο Δημιουργός, ο Βασιλιάς, ο Κύριος του Σύμπαντος και μόνος Σωτήρας του κόσμου. Από την άλλη πλευρά, ο Μωάμεθ ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ήταν ατελής και αμαρτωλός. Μίλησε λανθασμένα, μίλησε με λόγους ακάθαρτους, με λόγους μίσους και σκληρότητας. Ως εκ τούτου ο Χριστός μας προειδοποιεί ακόμα και σήμερα:

«Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς εσάς με ενδύματα προβάτων, έσωθεν όμως είναι λύκοι άρπαγες. Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς. Μήποτε συνάγουσιν από ακανθών σταφύλια ή από τριβόλων σύκα; ούτω παν δένδρον καλόν κάμνει καλούς καρπούς, το δε σαπρόν δένδρον κάμνει κακούς καρπούς. Δεν δύναται δένδρον καλόν να κάμνη καρπούς κακούς, ουδέ δένδρον σαπρόν να κάμνη καρπούς καλούς. Παν δένδρον μη κάμνον καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται. Άρα από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς ». (Ματθ. 7: 15-20).

Ο ΘΕΟΣ ΜΙΛΗΣΕ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ

Η Αγία Γραφή λέει ότι «ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ» (2 Κορινθίους 5: 19). Δεν ήταν απλά ένας θρησκευτικός ηγέτης που εμφανίστηκε πριν πολλά χρόνια. Δεδομένου ότι είναι η αυτο-αποκάλυψη του Θεού, υπήρχε πριν από τη Βηθλεέμ. Όταν Γεννήθηκε στη γη υπήρχεν  ήδη από καταβολής κόσμου (βλ. Μιχαίας 5: 2). Πράγματι, τα πάντα δημιουργήθηκαν από Αυτόν (Ιωάννης 1: 3, 10). Τα πάντα εξαρτώνται ακόμα από Αυτόν (βλ.Κολοσσαείς 1: 16-17).

Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι ο Χριστός είναι το δεύτερο πρόσωπο της Θεότητας, στον οποίον « κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς »(Κολοσσαείς 2: 9). Επομένως μπορούμε ορθά να μιλούμε για τον Θεό  Πατέρα, τον Θεό Υιό και τον Θεό Άγιο Πνεύμα. Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης προανήγγειλαν τον ερχομό Του. Οι άγγελοι διακήρυξαν τη γέννησή Του. Οι διδασκαλίες και τα θαύματά Του επικυρώνουν τις αξιώσεις Του για τον Εαυτό Του (βλ. Ιωάννης 6: 14, 2 Πέτρου

1: 16-18). Οι Απόστολοι διακήρυξαν τη δόξα και τη χάρη Του σε έναν κόσμο που οδηγείται στην απώλεια (βλ. Ιωάννης 20:30-31).

ΤΑ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο Χριστός δεν μας διδάσκει μόνο την οδό του Θεού (Λουκ. 20: 21) και τον τρόπο που μπορούμε να οδηγηθούμε στο Θεό (Λουκ. 15: 18). Αυτός ο ίδιος είναι «η οδός» (Ιω. 14: 6). Μιλώντας για την

επικείμενη αναχώρηση Του - μετά την ανάσταση - για να προετοιμάσει την ουράνια μας κατοικία (Ιωάννης 14: 1-4), κάνει μια δήλωση ως απάντηση στην  εξής ερώτηση του Θωμά , «Κύριε, δεν εξεύρομεν που υπάγεις· και πως δυνάμεθα να εξεύρωμεν την οδόν»; Ο Κύριος Ιησούς απαντά μόνο στο δεύτερο μέρος της ερώτησης του Θωμά, σαν να ήθελε να πει:  «Όλα όσα πρέπει να ξέρετε είναι ότι εγώ είμαι αυτός που σας παίρνει εκεί, επομένως εμπιστευθείτε με».

Από δογματική άποψη, ο Χριστός λέει ότι Αυτός - ως «Θεός-άνθρωπος» - είναι ο μόνος μεσίτης μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων (1 Τιμ 2:. 5). Είναι η γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης. Μέσω της ενσάρκωσης του, ο Ιησούς ο Εμμανουήλ μας («Ο Θεός μαζί μας», Ματ. 1: 23.) μας συμφιλιώνει με το Θεό. Μέσω της ανθρωπότητας του Χριστού, ο Πατέρας είναι σε θέση να εισέλθει στην ανθρώπινη φύση. Μέσω της θεϊκής υπόστασης του Χριστού, είμαστε σε θέση να ενωθούμε με τον Πατέρα. Στο σταυρό, τα απλωμένα χέρια του Χριστού σαν να μας αγκάλιαζαν όλους ως ένα σώμα. Το χάσμα που δημιουργήθηκε από την αμαρτία  γεφυρώθηκε με το σταυρό!

Σε προσωπικό επίπεδο, ο Χριστός είναι ο οδηγός μας (μέσω του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί μέσα μας). Αν η Βίβλος μπορεί να παρομοιαστεί με ένα χάρτη, ο Ιησούς γίνεται ο προσωπικός οδηγός μας.

Ακόμη και με έναν καλό χάρτη, όπως η Αγία Γραφή, είμαστε σαν τα πρόβατα, « επιρρεπείς σε περιπλανήσεις ». Έτσι χρειαζόμαστε το Χριστό, τον «Καλό Ποιμένα»  για να μας καθοδηγεί. Όντας εν Χριστώ» (2 Κορ. 5: 17) σίγουρα  Αυτός γίνεται « η οδός » που μας οδηγεί « στον ουρανό ». Φέρνοντας στη σκέψη μας την εικόνα της κιβωτού του Νώε, το ταξίδι μας στον ουρανό μπορεί να παρομοιαστεί με μια πτήση στο διάστημα. Μέσα στο «διαστημόπλοιο Εμμανουήλ», είμαστε ασφαλείς για τον παραδεισένιο προορισμό μας. Μένοντας εν Αυτώ τελικά θα καθόμαστε δίπλα Του στα επουράνια (βλ. Εφεσίους 2:. 6). Έτσι, η κλήση του Ευαγγελίου σημαίνει: «Ελάτε στο Χριστό, επιβιβαστείτε για το επουράνιο ταξίδι »!

Ως εκ τούτου, βλέπουμε τη ζωτική σημασία της προβολής του προφητικού ρόλου του Σωτήρα μας. Το ομολογιακό κείμενο Heidelberg Catechism (Η Κατήχηση της Χαϊδελβέργης) εξηγεί γιατί ο Ιησούς ονομάζεται Χριστός : «Επειδή έχει διοριστεί από το Θεό Πατέρα, και χρίστηκε από το Άγιο Πνεύμα, να είναι ο επικεφαλής Προφήτης και Δάσκαλος μας, ο οποίος μας αποκάλυψε πλήρως το μυστικό σχέδιο και θέλημα του Θεού που αφορά στη  λύτρωσή μας » (Lord's Day 12).

Η ΚΛΗΣΗ ΜΑΣ ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

 Η Εκκλησία έχει την υψηλή αποστολή να αποτελεί το προφητικό φερέφωνο του Χριστού στον

κόσμο. Αποστολή μας δεν είναι να εξαγγείλουμε νέες αποκαλύψεις, αλλά αυτό που τελικά και

επαρκώς αποκαλύπτεται στη Γραφή (βλέπε 2 Πέτρου 3: 1-2). Με αυτή την έννοια, η

 Κατήχηση της Χαϊδελβέργης ορίζει ως εξής την κλήση μας ως Χριστιανών: «Είμαι μέλος του

Χριστού μέσω της πίστεως και έτσι συμμετέχω στο προφητικό Του χρίσμα, επομένως μπορώ ως

 προφήτης [προφητεύοντας] να ομολογώ το όνομά Του ... »

 Είμαστε πιστοί στο Χριστό τον Προφήτη μας, όταν εμείς οι ίδιοι περιοριζόμαστε στη βιβλική διδασκαλία. Το να προσθέτουμε  δόγματα και  ιδέες που δεν υπάρχουν στην Αγία Γραφή - όπως κάνει ο ψευδοπροφήτης Πάπας της Ρώμης – αυτό ισοδυναμεί με προσβολή του Θεού και της μαρτυρίας του  νόμου Του (βλ. Ησαΐας 8: 20, Αποκάλυψη 22: 18-19). Μια πιστή αφοσίωση αποκλειστικά στο Χριστό εκφράζεται κατά τρόπο ένδοξο από τον Isaac Watts. Τα λόγια της λατρείας του ας εμπνέουν τη μαρτυρία μας σε όλη μας τη ζωή:

 Μεγάλε Προφήτη του Θεού μου,

 Η γλώσσα μου θα ευλογεί το όνομά Σου.

 Με Σένα ήλθαν τα χαρμόσυνα νέα

της σωτηρίας μας.

 Τα χαρμόσυνα νέα για τη συγχώρηση των αμαρτιών μας

όταν ήμασταν υποταγμένοι στην κόλαση,

καθώς και τα χαρμόσυνα νέα της ειρήνης μας με τον ουρανό.

Από Ανδρέα Φούρναρη

http://www.nikites.eu/meletes-/977-oalh8inosxristostouau8entikouxristianismou

Μέρα που είναι σήμερα ας αναφωνήσουμε όλοι με μια φωνή:

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ.

ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΑΡΚΑ.

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. 

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ.

ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ.

ΝΑΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ.

ΝΑΙ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ.